- 27 Ekim 2022
- 4.707
- 13.555
- 138
Bence siz iyi degilsiniz konu basli basina es zaten. Kendi yazdiginizdan haberiniz yok sanirim. Birde burdaki kadinlara zeka seviyesi dusuk demissinizYav eşimle barışmamla konu nr alaka hanımlar siz iyi misiniz?
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Bence siz iyi degilsiniz konu basli basina es zaten. Kendi yazdiginizdan haberiniz yok sanirim. Birde burdaki kadinlara zeka seviyesi dusuk demissinizYav eşimle barışmamla konu nr alaka hanımlar siz iyi misiniz?
Babanızın kapısına bırakıldınız, önünüzde boşanma evrakları.. devamını anlamadım ne ara ve neden barıştınız? Barışmak benim için geçmiş geçmişde kaldı yeni bir sayfa açmak demektir çünkü..Herkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum barıştığımızdan beri. 1 yıl oldu.
(Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
Edin gitsin ki ahirette karsilasmayin.Herkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum barıştığımızdan beri. 1 yıl oldu.
(Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
Siz herkesle bu üslupla konuşuyorsanız kayınvalidenizin de diğerlerinin de haklılık paylarının olabileceğini düşündüm, hiçbi şey tek taraflı değildir neticedeArkadaşlar bazj hanımlarda zeka seviyesi düşük herhalde bu gece. Size ne barışmışım barışmamışım eşimle. Konu ne siz ne anlatıyorsunuz. Hayır zeka seviyeniz sadece kocamla barışma kısmına kadar mı yetiyor ben de bunu anlamıyorum. Bambaşka bir şey sormuştum oysa ki.
Bizim zekâ da problem ,sizin algıda sıkıntı var Asıl düşman yaninizdayken kapı dışındakilere kin tutmak , beddua etmek çok kolay,size bunları yaşatan asıl kişiyi aklayacam diye düştüğünüz haller çok acıArkadaşlar bazj hanımlarda zeka seviyesi düşük herhalde bu gece. Size ne barışmışım barışmamışım eşimle. Konu ne siz ne anlatıyorsunuz. Hayır zeka seviyeniz sadece kocamla barışma kısmına kadar mı yetiyor ben de bunu anlamıyorum. Bambaşka bir şey sormuştum oysa ki.
Seni lohusa halinle sürüm sürüm süründüren, babanın evine kedi yavrusu gibi bırakan kocaya dönmek, ne derece zeka düşüklüğü peki?Arkadaşlar bazj hanımlarda zeka seviyesi düşük herhalde bu gece. Size ne barışmışım barışmamışım eşimle. Konu ne siz ne anlatıyorsunuz. Hayır zeka seviyeniz sadece kocamla barışma kısmına kadar mı yetiyor ben de bunu anlamıyorum. Bambaşka bir şey sormuştum oysa ki.
Aynı şeyi düşündüm ben de.Siz herkesle bu üslupla konuşuyorsanız kayınvalidenizin de diğerlerinin de haklılık paylarının olabileceğini düşündüm, hiçbi şey tek taraflı değildir neticede
Kocasıyla bu üslupla konuşabilir mi, hiç sanmıyorum. Adam erken doğum yaptığında bile acimadan ailesinin kapisina bırakmış 'alın kızınızı' demiş. Kocasına yapamadığı atar gideri burda bize yapmaya çalışıyor.Aynı şeyi düşündüm ben de.
Bence de. Neden kadınlar eşlerine bir şey söylemeyip ailelerini suçluyor. Benim ailem sorunlu olsa bile beni geçip de eşime kötü davranamazlar.Kocasıyla bu üslupla konuşabilir mi, hiç sanmıyorum. Adam erken doğum yaptığında bile acimadan ailesinin kapisina bırakmış 'alın kızınızı' demiş. Kocasına yapamadığı atar gideri burda bize yapmaya çalışıyor.
Bingo aranılan kan bulundu ne anlattığına bakmadan kocam ne alaka kocam ne alaka die millete çemkiriyor.Kocasıyla bu üslupla konuşabilir mi, hiç sanmıyorum. Adam erken doğum yaptığında bile acimadan ailesinin kapisina bırakmış 'alın kızınızı' demiş. Kocasına yapamadığı atar gideri burda bize yapmaya çalışıyor.
Herkese hayırlı kandiller dilerim kardeşlerim. 2 sene oldu evleneli. Eşimin ailesi evlendiğimiz ilk geceden itibaren üzerimizde hep baskı kurdular. Sürekli yönetmeye çalıştılar. Hergün rahatsızlık verdiler... başlarda hoşuma gitti ama özellikle hamilelikten sonra zorlanmaya başladım. Anahtarla girme mevzusu felan iyice beni öfkelendiriyordu. Derken bizim eşimle kavgalarımız arttı bu sebepten. Sonra ben de eşimin annesine durumdan rahatsız olduğumu açıkça söyledim. Ve ortalık karıştı. Çok büyüttüler. Hamile halimle hergün ağladım. Eşimi doldurdular eşim üzerime geldi. En sonunda da eşimin bizi düşünmeden yaptığı hareketler sonrasında ailesinin de bana ve anneme ne haliniz varsa görün diyip gitmesiyle stresten sıkıntıdan erken doğum yaptım. Doğum sonrasında dolayısıyla iyice bilendim eşimin ailesine. Ve yüzlerini bile görmek istemiyordum. Ki zaten onlar da bana meraklı değillerdi. Yine kayınvalidem oğlunun yanında başka, bana bambaşkaydı. O zamana kadar hep böyleydi. Sonra hiç vakit kaybetmeden ben daha 2 haftalık lohusayken üst katımı yapıp "çocuğu buraya çıkarıp severiz sizin evinize adım atmayız" demeler başladı. Ben de eşime sert konuştum. Beni lohusa halimle babamın kapısına bıraktı. Al kızını napıyorsan yap dedi anneme. Biz boşanma aşamasına geldik. Gerekli evraklar hazırlandı. İmzalandı. Eşimin babası avukat arkadaşını ayarladı. Falan filan. Eşimin yakın akrabaları yanı sürekli iç içe oldukları halaları bildiğiniz kutlama yapmak için pikniklere gittiler. Sonra da bana laf saymak için kızımı hastanede göreceğim gün geldiler. Bi tanesi laf saydı ağzıma ne gelirse saydım. Konuşturmadım dahi. Bu dönemde eşimin babası 2 senedir kanser hastasıydı bu arada. Ama atlatıyordu yavaş yavaş ve iyiydi. Bu yüzden de lohusa halimle suçlandım. Sabredemedin, benim abim kanser hastası dendi. Benim kızım küvezde yaşamaya çalışırken. 26 haftalık doğmuşken. Benim öleceğimi, kızımın öleceğini düşünerek geçirdiğim zamanlardı. Ben normal doğumla doğurdum kızımı. Ve doktorun mucize dediği bir şekilde doğdu. Allahıma hamd olsun. Onun acısını bana, benim acımı anneme ve babama yaşatmadı Rabbım. Ben sürekli ah ettim. Allahım dedim yaşadığımı görüyorsun. Lohusayım, kucağım boş. Önümde boşanma evrakları var. Sen büyüksün dedim. Sana bırakıyorum. Benim amcamlar dayımlar eşyalarımın alınacağı gün toplandılar. Bu iş böyle olmaz diyip gittiler eşimin ailesinin kapısına. Bir sürü yalan dolan, olmadık şeyler anlattılar akrabalarıma. Döndükten bir saat sonra sakın kimse kımıldamasın yerinden tek başıma geliyorum dedim. 10 dakikalık mesafedelerdi. Aile apartmanıydı kimse kalmamış. Herkesi toplayıp kaçırmışlar korkudan. Çünkü biliyorlar ben herkesin yüzüne her şeyi çatır çatır yalansız söylicem. Yine ah ettim. Yalanlarınızda boğulun dedim. Ve bu ahlar hep devam etti. Çocuk geldikten sonra da beni çok bunalttılar. Neyi yememesi gerekiyor dediysem zorla verdiler. Neyi yapmayın dediysem inadına yaptılar. Yine ah ettim. Çocuğumun canına kastınız var dedim. Şimdi kayınpederim 4 aydır acı içinde yaşıyor. Hergün ağrıları artıyor. Ne bir ağrı kesici işe yarıyor ne bir şey. Hastaneye yatıracaklar şimdi. Biz kızımı daha fazla görsün diye sürekli gidiyoruz. Hiçbir şey olmamış, bunlar yaşanmamış gibi davranıyorum barıştığımızdan beri. 1 yıl oldu.
(Tabi ki yeri geldiğinde ben de laf söylüyorum artık. Geçmiş kurcalandığında hiç susmuyorum. Canım yandığında da. Ama boşveriyorum hep yine gidip geliyoruz) Hainlik asla etmiyorum. İçimden bile geçirmek istemiyorum. Ama bana annem sürekli hakkını helal et adama çok acı çekiyor diyip duruyor. Ahirette yine hesaplaşacaksınız diyor. Bense bunları düşünüyorum. Bana kim acıdı diyorum. Sıra hepsine gelecek diyorum. Eşim de dahil. Helal etmiyorum. Ama bugün kandil. Yine kafamda bunlar var. Dua ederken nasıl edeyim şimdi? Siz ne düşünüyorsunuz? Helal etmeli miyim hakkımı? Hiç içimden gelmese de...
Kadın çocuğunun babasının başına bela gelecek günü bekliyor … ama demiyor ki kocamın evladından çıkarmı bu beddua çünkü ortak çocuk yok gibi düşman . ama gitmiş barışmış herhalde böylesi daha şehfetli oluyor anlayamadım . Adamında ekmegını yemeye devam ediyor olması ayrı bi vasatsıra hepsine gelecek diyorsunuz eşiniz de dahil madem neden tekrar barıştınız ? Yani ayıp olacak ama aynı evi yatağı paylaşıyorsunuz ya o zaman Affetmeyecektiniz. Siz de adamı kandırarak hakkına giriyor olmuyor musunuz mesela böyle?
Senin zeka seviyen kendine yetse konu acip akil istemezsin. Adamin zerre saygisi, sevgisi yok. Insan yerine koymadan etmedikleri muamele kalmamis. Sen kocam deyip dur bu herife. Eeee yani bazi kadinlara cidden mustehak yani. Otur bir guzel cek bu yasadiklarini. Arada bir iki beddua patlatirsin. Ama ondan once Allahin verdigi akli da kullan, bosa gitmesinArkadaşlar bazj hanımlarda zeka seviyesi düşük herhalde bu gece. Size ne barışmışım barışmamışım eşimle. Konu ne siz ne anlatıyorsunuz. Hayır zeka seviyeniz sadece kocamla barışma kısmına kadar mı yetiyor ben de bunu anlamıyorum. Bambaşka bir şey sormuştum oysa ki.