Yaaa bunları duymak ne güzel. Ama az önce de yazdığım gibi,sevemiyorum kızımı. Ona baktıkça sadece ağlamak istiyorum. 4 yıllık evliyim. Her şeyi yoluna sokup çok isteyerek ve tüm sorumluluklarını kabul ederek ebeveyn olmaya karar verdik ama şimdi sadece bu dünyaya bebek getirmenin ona yapmış olduğum ilk ve en büyük hata olduğuna inanıyorum. Benim seçimimin sonuçlarını minicik kalbiyle, minicik bedeniyle yavrum çekiyo.Sakin olun, hayırlı olsun öncelikle. Şohusalığın hırpalamadığı kimse yok ki… bakabiliyor muyum kaygısı yaşamayan anne yoktur. Beb de oturup ağlıyordum ne yapacağımı bilmiyordum tek başımayım. Siz iki- üç saatte bir emzirin süt olsa da olmasa da uyandırıp emzirin. Bolca sevin, öpün, kucağınızda tutun o uyuyunca siz de uyuyun. Kucağınızda uyutun mimiklerini seyredin… bı günler çok çabuk geçip gidiyor.
Bi tane bebek tartısı alın, haftada bir tartın. Aylık kontrolde doktor da kilo alımıyla ilgili bilgi verir, yeterli ya da mama başlayalım diye söyler.
Güzel müzikler dinleyip nefes egzersizleri yapın. Şu an bir tanecik mimnoş var ikinci diye bir şey yok sakinleşin. Sevdiğiniz şeyleri izleyin, sevdiğiniz kişilerle telefonlaşın.
Anne sütünü etkileyen en önemli faktör moral, uyku, su içme ve beslenme. Destek çıkacak biri varsa çok şanslısınız ben tektim. Yansa da yıkılsa da sadece bebeğime odaklandım. Hiç pişman değilim. O minicik bebek öyle güzel büyüyecek ki kıyafetlerine bakınca hayret edeceksiniz. Zaman çok hızlı akıyorbugünleri iç huzurunuzla hatırlamanızı diliyorum
Hepsi geçecek, inanın çok yakında geçecek
Emzirmeyi hiç bırakmadım. Aksine son 1 haftadır mamayı kısıp yoğun olarak anne sütüyle beslemeye uğraşıyorum. Ana yavrumun aç kalmış olmasından çok endişe ediyorum. Yarın haftalık kilo takibi var.Ama sütü artıran en önemli şey emzirmektir. Birkaç gün emzirmeyerek kendi sütünüzü baltalamissiniz. Sağım asla ölçut olamaz. Bebeğim çekme gücü her zaman daha fazladır. Bir de sağıma memelerin alışık olması gerekir
Mamayı kademeli azalttık. Önce öğün aralarını biraz açıp sürekli emzirdim aralarda.Sağlıkla büyütün, yaşadığınız normal aslında. Bebekler ilk 3 ay kendilerini anne karnında sanıyorlar. Bu süre uzayadabilir. O yüzden memenizde huzurla uyuyan bebe yatağa koyunca anne kokusu ve sıcaklığı arıyor.
Mama sindirimi zor olduğu için bebege bir nevi ağırlık çöküyor. O yüzden uzun uyuyor. Anne sütü zaten çabuk sindirilir ki bebekler için uzun uyku tehlikelidir. Aslında müthiş bir sistem var
Ancak mama pat diye bırakılmaz, kademeli olarak bırakmanız ve her azalttığıniz öğün için ayrıca o kadar sağıp vermeniz gerekir. Pat diye bırakırsanız yeterli beslenememe olabilir.
Bir de sağım da gelen süt, sütün azlığı veya çokluğu için ölçüt değildir. Sağımda farklı faktörler var. Memelerin sağıma alışık olması en önemlisi. Sağım makinesinin fonksiyonu gibi.
Bir de süt emdikçe artar. Bebek çektikçe süt gelir. Memelerin dolu dolu ya da boş gibi olması önemli değil. Bazı memelerin süt tutma kapasitesi fazladır. Bazılarının az. Mesela benim hiç sütüm akmadi. İlk aylar hariç öyle doluluk olmadi ama ilk 6 ay sadece emzirdim. İkinci de o kadar bile doluluk olmadı, ona rağmen tandem emzirdim(büyük çocuğumla, bebeği emzirdim).
Son olarak doktorlar genel olarak emzirme konusunda yeterli bilgiye sahip değiller. Emzirme danışmanından yardım alsanız. Birebir daha doğru yönlendirirler
Azalttığıniz mama kadar, sağım yapıp süt takviye edin muhakkak. İlk 40 gün doyma ölçütü kakali bezler,. sonrasinda cisli bezlerdir.Mamayı kademeli azalttık. Önce öğün aralarını biraz açıp sürekli emzirdim aralarda.
Bebek arabasını itemediğim günleri biliyorum. O kadar iyi anlıyorum ki…Bu akşam bi online görüşme ayarlamıştım ve bana iyi geleceğine çok inanmıştım. Teknik bi sorun oluşmuş görüşemedik. Onun da hayal kırıklığı eklenince buraya konu açıp biraz ferahlamak istedim. Yürüyüşe çıkmak şuan için işkence benim için. Hiçbir şey yapmadan saatlerce durmak istiyorum. Bebeğimin kıyafetlerini bile zorla ütülüyorum
Keşke bütün bunları yaşamamış olsaydınız ama birilerinin daha bunları yaşamış ve atlatmış olması bana iyi geliyorMerhaba okadar hikayenizz okadar benki suan bebeğim 4 aylık sarılık bizdede oldu okadar güzel emen bir bebektiki hep uyudugu için doyup doymadıgını anlayamıyordumda sabahlara kadar sürekli emzirmek için uyandırmaya çalışmak niyandan sütümü çopaltmak için sağmak bi yandan bu cocukta farklı bi rahatsızlıkmı var diye düşündüğüm geceler sürekli acı içinde süt sağmakla ( çoğalması için)ve bebeğim biberona alısmasın diye enjektörle mama vermeye calısmakla geçiyodu.uyandırmam zaten bir bucuk saatimi alıyordu bu kargasada sürekli ağlıyodum derken sütüm iyice gitti. Okadar süt vermek istiyodumki biraz fazla mama yapınca çok üzülüyodumherkes o uyuyunca sende uyu sütünnolsun diyodu ama mümkün mü yemek yemeye bile fırsatım yoktu .sağlıkmocahı hemşiresi kesinlikle mama verme o içer senin sütün yeter diyince azcık verdiğim mamayıda kestim.uyudugu için tok diye düşünüyordum fakat bir sonraki kontrolde bebeğim kilo verdiğini öğrendim bu yıkım oldu benim için yine sürekli ağladıgım geceleri hiç unutamam. sonradan baktımki elden ayaktan düşücem inadımı kırıp biberonla mama vermeye basladım (enjektörle iki saatimi alıyordu) nolcaksa olsundu artık.. çocugumun sağlığı önemliydi.yanlıs yönlendirmek istemem anne sütü tabiki cok değerli ama olmaması bizim tercihimiz değil. Emdiği kadar meme aldıgı kdar mama yapmaya başladım önce emziriyodum sonra fazla mama yapıp içmediği kadarını döküyodm ne kadar içerse .. çocugum kendine geldi o mutlu ben mutlu üçüncü ayına kadar inanki bende anlamıyodum ne ister neden ağlar.. iki yabancı gibiydik.. şimdi güzel anne bütün kafandaki bu olumsuzlukları bir kenara koy Onun sana ihtiyacı var. Emin ol hepimiz bu süreçleri yasıyoruz. Doktorunla irtibatta ol haftalık tartıya göre yol belirleyin mama vermek tıbbi bir gerekliliktir. Bizi cok ajite eden bir durum olsada hepimiz onlar için elbetteki en iyisini istiyoruz Biraz uzun oldu amayazını okuyunca hiç unutamayacagım o lohusalığım aklıma geldi.. kendini yıpratma unutmaki senin pskolojin iyiyse bebeğin mutlu ve sağlıklı olucak.. rabbim hayırlı ömür nasip etsin hepimizin evlatlarına..
Dil bağına bakıldı, idrar yolu enfeksiyonu için 1 haftalıkken tedavi gördü 11 gün. Sonrasında bi kere yine şüphelendim ama tahlilleri temiz geldi çok şükürAzalttığıniz mama kadar, sağım yapıp süt takviye edin muhakkak. İlk 40 gün doyma ölçütü kakali bezler,. sonrasinda cisli bezlerdir.
Bir de dil dudak bağı, idrar yolu enfeksiyonu falan var mı onlar da önemli kilo alamama durumu olursa. Aklınızda olsun diye yazıyorum.
Bol bol ten tene temas,. öpüp koklamacaindirmeyin kucağınızdan, mis gibidir şimdi
Kendimi biraz iyi hissedersem süt yapıcak şeylerden yemeye çalışıyorum ama kötüysem yemiş olmak için ağzıma bi şeyler atıyorumBebek arabasını itemediğim günleri biliyorum. O kadar iyi anlıyorum ki…
Ama bir yerden başlamalısın. İştahın nasıl ?
Aynısını yaşadım.Kendimi biraz iyi hissedersem süt yapıcak şeylerden yemeye çalışıyorum ama kötüysem yemiş olmak için ağzıma bi şeyler atıyorum
Bebeğimizin sağlık problemleri,benim kaygılarım,anne sütü sürecim felan derken değerlerime baktırmak için vaktim bile yok. Aslında vakit var ama benim uğraşacak halim yok.Aynısını yaşadım.
Tam 10 kg vermiştim ve ayağa kalkacak halim yoktuAnnem kaç sefer gitti ve geri geldi. Değerlerine baktırdın mı ?
Çok zor biliyorum ve bana da sinir olmuş olabilirsin ama bir yerden başlaman lazım. Şu anen çok ihtiyacı olan şey sensin çünkü.Bebeğimizin sağlık problemleri,benim kaygılarım,anne sütü sürecim felan derken değerlerime baktırmak için vaktim bile yok. Aslında vakit var ama benim uğraşacak halim yok.
Yok Estağfirullah ne sinir olması. Doğruların bunlar olduğunu biliyorum ama çıkamıyorum bu dipsiz kuyudan işteÇok zor biliyorum ve bana da sinir olmuş olabilirsin ama bir yerden başlaman lazım. Şu anen çok ihtiyacı olan şey sensin çünkü.
Yazınızı eşime de okudum,ağladım. Annelik tahallül edilebilecek bi şey değilmiş onu anlıyorum. Yaşayan bilir,çeken bilir.Merhaba okadar hikayenizz okadar benki suan bebeğim 4 aylık sarılık bizdede oldu okadar güzel emen bir bebektiki hep uyudugu için doyup doymadıgını anlayamıyordumda sabahlara kadar sürekli emzirmek için uyandırmaya çalışmak niyandan sütümü çopaltmak için sağmak bi yandan bu cocukta farklı bi rahatsızlıkmı var diye düşündüğüm geceler sürekli acı içinde süt sağmakla ( çoğalması için)ve bebeğim biberona alısmasın diye enjektörle mama vermeye calısmakla geçiyodu.uyandırmam zaten bir bucuk saatimi alıyordu bu kargasada sürekli ağlıyodum derken sütüm iyice gitti. Okadar süt vermek istiyodumki biraz fazla mama yapınca çok üzülüyodumherkes o uyuyunca sende uyu sütünnolsun diyodu ama mümkün mü yemek yemeye bile fırsatım yoktu .sağlıkmocahı hemşiresi kesinlikle mama verme o içer senin sütün yeter diyince azcık verdiğim mamayıda kestim.uyudugu için tok diye düşünüyordum fakat bir sonraki kontrolde bebeğim kilo verdiğini öğrendim bu yıkım oldu benim için yine sürekli ağladıgım geceleri hiç unutamam. sonradan baktımki elden ayaktan düşücem inadımı kırıp biberonla mama vermeye basladım (enjektörle iki saatimi alıyordu) nolcaksa olsundu artık.. çocugumun sağlığı önemliydi.yanlıs yönlendirmek istemem anne sütü tabiki cok değerli ama olmaması bizim tercihimiz değil. Emdiği kadar meme aldıgı kdar mama yapmaya başladım önce emziriyodum sonra fazla mama yapıp içmediği kadarını döküyodm ne kadar içerse .. çocugum kendine geldi o mutlu ben mutlu üçüncü ayına kadar inanki bende anlamıyodum ne ister neden ağlar.. iki yabancı gibiydik.. şimdi güzel anne bütün kafandaki bu olumsuzlukları bir kenara koy Onun sana ihtiyacı var. Emin ol hepimiz bu süreçleri yasıyoruz. Doktorunla irtibatta ol haftalık tartıya göre yol belirleyin mama vermek tıbbi bir gerekliliktir. Bizi cok ajite eden bir durum olsada hepimiz onlar için elbetteki en iyisini istiyoruz Biraz uzun oldu amayazını okuyunca hiç unutamayacagım o lohusalığım aklıma geldi.. kendini yıpratma unutmaki senin pskolojin iyiyse bebeğin mutlu ve sağlıklı olucak.. rabbim hayırlı ömür nasip etsin hepimizin evlatlarına..
Yaşadıklarınız o kadar normal ve doğal ki… bana kimse söylemedi ama ben size söyleyim insanlar rol yapıyor beklentiye girildiği için.Yaaa bunları duymak ne güzel. Ama az önce de yazdığım gibi,sevemiyorum kızımı. Ona baktıkça sadece ağlamak istiyorum. 4 yıllık evliyim. Her şeyi yoluna sokup çok isteyerek ve tüm sorumluluklarını kabul ederek ebeveyn olmaya karar verdik ama şimdi sadece bu dünyaya bebek getirmenin ona yapmış olduğum ilk ve en büyük hata olduğuna inanıyorum. Benim seçimimin sonuçlarını minicik kalbiyle, minicik bedeniyle yavrum çekiyo.
Önce sakın ol hatta git bı duş al. Dusun altında bir güzelde ağla. Ve o duştan daha sağlıklı hareket eden bir anne olarak çık. 32 yaşında ikiz bebeklerimi kucağıma aldım. Şuan 1.5 yaşındalar. Öncelikle anne sütü çok önemli ama mamada öcü değil. Bebeğin daha çok minik 4 aydan önce bir düzen kuracağım diye bekleme uzmanlar bile önermiyor. Bebeğin ağlaması bir çok şeyden olabilir. İçlerinden bir tanesi varki senin kokunu almak istemesi. Bütün aglamalarini açlığa bağlama. İşin içinden çıkamazsın. Yenidoğan bebeği 2 saatte bir besleyin diyorlar çok araştırdim ve bende öyle yaptım. İki saatre bir önce emzirdim sonra çok az mama takviyesi yaptım. 2 3 ay gece gündüz demeden iki saatte bir besledim sonra Aralık biraz daha açılmaya başladı zaten sende artık anlamış oluyorsun. Ben alt açmayı beslenme öncesinde mutlaka yapıyordum. Uzmanlar ne uygun dediyse onu yaptım. Alt açma önce sonra beslenme uyguladım. Gaz olayına da dikkat edersen zamanla bebeğin de sakinleşir. Benim ikizlerim gerginliğimden kesinlikle etkilenirlerdi. Bu günler geçecek ve sen bu süreçten müthiş tecrübe edinmiş Süpermen anne olarak çıkacaksın.İyi akşamlar kızlar,ne düğündüğümü ne hissettiğimi çok da bilmeden yazıyorum bunları.37 günlük kız bebek annesiyim. İlk evladım. Bu zamana kadar sancılı süreçler geçirdim. Yenidoğan sarılığı için 3 günlükken tedavi alan kızımın sarılığı tekrarladı,sebep idrar yolu enfeksiyonu çıktı. 11 gün yoğunbakımda tedavi oldu ve ben sadece haftada 2 gün 5 dakika görebildim. Hepsi zor ve travmatik süreçlerde ama asıl zor olan taburcu olup eve gelince başladı. Bebeğimin dilinden hiç anlayamadım. Sütüm az olduğu için mama verdik ve kızım maaşallah yemeğini yedi uyudu. 1 aylık kontrolde kilo alımı iyi olduğu için son 1 haftadır anne sütüyle besleme sıklığını artırmayı deniyoruz ama ben artık sağlıklı düşünemez ve karar veremez oldum. Uyuyan kızım gitti yerine kucakta duran ama yatağına yatınca anında gözlerini açıp ağlayarak kalkar hale geldi. Sürekli bu çocuk aç diye düşünmekten helak oldum. Mama takviyesi yaptığımız zaman huzurla uyuyor. Tek derdim anne sütümün yetip yetmediğini gözlemlemek. Eğer yetiyorsa onu bundan mahrum bırakmak istemiyorum. Eğer yetmiyorsa da mama vermekten kesinlikle gocunmam. Bebeğim yeter ki sağlıklı olsun en önemlisi tabi bu. İlla anne sütü anne sütü demiyorum ama bu süreci yaşamadan da bi karara varmak pek mümkün değil.
Afakanlar basıyor,ruhum daralıyor, ikinci çocuk fikri aklıma geldikçe beynim kafatasımdan çıkıcak gibi oluyor. Sürekli birilerine bi şeyler soruyorum. Şimdi bu kadar yedi yetti mi acaba. Uyandı neden acaba,ağladığında ablamı felan arayıp sence şimdi neden ağlıyor diye soruyorum mesela. Asla yönetemiyorum süreci. Ne yaptığımı ne yapacağımı,nasıl besleyeceğimi,ne zaman uyuyup uyandığını,ne kadar uyuduğunu hiç bir şeyi kontrol edemiyorum. Gözüm kör,kulağım sağır sanki. Ezbere büyütüyorum yavrumu. Hatta belki aç bırakıyorum. Belki fazla besliyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Hep mi böyle,herkes mi böyle. Ne yapıcam ben,nereden başlayacağım yavruma analık yapmaya. İki kelam yazan herkese teşekkürler
Aynen dediğiniz gibi. Bazılarına annelik bir programmış gibi yükleniyor sanırım. Ben hamileliğimi,doğumumu felan her şeyi unuttum. Sanki kızımı biri bizim evin kapısındam içeriye atıp kaçıp gitti. Ben de şimdilik emanete bakıyorum gibiyim. Biri gelip bi yanlışlık oldu diyecek ve ben eskisi gibi yaşamaya devam edicemYaşadıklarınız o kadar normal ve doğal ki… bana kimse söylemedi ama ben size söyleyim insanlar rol yapıyor beklentiye girildiği için.
Doğum yaptıktan sonra ameliyathane bebeğin ağlama sesini duyunca çok duygulandım. Herhalde annelik böyle şey falan diye düşündüm. Belden altım uyuşuk et gibiyim, her tarafım kan, sonda takmışlar, üstümde ameliyat önlüğü, odaya çıkardılar bebek beni orda bekliyor, kucağıma verdiler, emzirelim dediler. Biri mememi mıncırır öteki tepemde dikilir hemşireler ordusu. Bakıyorum öyle coşkun bi halim yok, neden böyle hissediyorum acaba dedim. İki gün hastanede gece gündüz uykusuz ağrı içinde onu emzirmeye çalıştım (bu arada ameliyat etkisiyle balon gibi şiştim.) Neden anne gibi çok duygulu hissetmiyorum diye ağlıyorum ama ağrım var diyorum herkese. Eve çıktık yine aynı, ufacık bir can hayatta kalması bana bağlı, yok öyle bi acayip anne hissi gelmiyor. Ben bu işe niye girdim nasıl bakıcam iadesi yok diye düşünüp hüngür şakırt ağlıyorum. Bi taraftan emzirmeye çalışıyorum ağzını açmıyor sarılığı geçmedi vs. Nasıl bakıcam? Nasıl yıkarım? Nasıl dilinden anlarım? Üzerine uyursam korkusu… ya açsa beslemiyorsam… Nasıllar içinde çaresiz hissediyorum. Ki kendime bakamaz haldeydim ben aşırı şiştim doğumda ameliyat da geçirdim, eğilmek doğrulmak imkansız, emzirmen için kucağıma alıyorum dikişlerim fena ağrıyor, memelerim yara oldu kanıyor vs. Bir hafta annem babam kaldı gitmek zorundaydılar. Eşim bilmez anlamaz duygu körü biri. Yardım etmeye çalıştı fakat işe gitmek zorunda. Kaldık mı biz Başbaşa. İşte ondan sonra zaman içinde o annelik yükleniyor bebek kendisi öğretiyor. Sadece bebek doğurmuyoruz kendimizden de bir anne doğuruyoruz. İki ay geçsin, siz de kendinize gelirsiniz. Birbirinize alışırsınız. Size Ondan daha güzel bakan bi çift gözün olmadığını görürsünüz zamanla.
Diyeceğim o ki hepsi olağan, kendinize yüklenmeyin. O iyi, ona sizden daha iyi bakabilecek hiç kimse yok o yüzden kendinize iyi bakmalısınız. Gerekirse ve yapabiliyorsanız yarım saat/ on beş dakika dışarı çıkın dolaşıp gelin.
Ne güzel anlatmışsınız, evet hayatta kalmak için çabalıyo ve tek çıkış kapısı annesi. Ama anlayamıyorum işte yavrumu
Ya pek cok kisi icin zor zamanlar. Kimisi sansli oluo cok sakin gecirebiliyor.İyi akşamlar kızlar,ne düğündüğümü ne hissettiğimi çok da bilmeden yazıyorum bunları.37 günlük kız bebek annesiyim. İlk evladım. Bu zamana kadar sancılı süreçler geçirdim. Yenidoğan sarılığı için 3 günlükken tedavi alan kızımın sarılığı tekrarladı,sebep idrar yolu enfeksiyonu çıktı. 11 gün yoğunbakımda tedavi oldu ve ben sadece haftada 2 gün 5 dakika görebildim. Hepsi zor ve travmatik süreçlerde ama asıl zor olan taburcu olup eve gelince başladı. Bebeğimin dilinden hiç anlayamadım. Sütüm az olduğu için mama verdik ve kızım maaşallah yemeğini yedi uyudu. 1 aylık kontrolde kilo alımı iyi olduğu için son 1 haftadır anne sütüyle besleme sıklığını artırmayı deniyoruz ama ben artık sağlıklı düşünemez ve karar veremez oldum. Uyuyan kızım gitti yerine kucakta duran ama yatağına yatınca anında gözlerini açıp ağlayarak kalkar hale geldi. Sürekli bu çocuk aç diye düşünmekten helak oldum. Mama takviyesi yaptığımız zaman huzurla uyuyor. Tek derdim anne sütümün yetip yetmediğini gözlemlemek. Eğer yetiyorsa onu bundan mahrum bırakmak istemiyorum. Eğer yetmiyorsa da mama vermekten kesinlikle gocunmam. Bebeğim yeter ki sağlıklı olsun en önemlisi tabi bu. İlla anne sütü anne sütü demiyorum ama bu süreci yaşamadan da bi karara varmak pek mümkün değil.
Afakanlar basıyor,ruhum daralıyor, ikinci çocuk fikri aklıma geldikçe beynim kafatasımdan çıkıcak gibi oluyor. Sürekli birilerine bi şeyler soruyorum. Şimdi bu kadar yedi yetti mi acaba. Uyandı neden acaba,ağladığında ablamı felan arayıp sence şimdi neden ağlıyor diye soruyorum mesela. Asla yönetemiyorum süreci. Ne yaptığımı ne yapacağımı,nasıl besleyeceğimi,ne zaman uyuyup uyandığını,ne kadar uyuduğunu hiç bir şeyi kontrol edemiyorum. Gözüm kör,kulağım sağır sanki. Ezbere büyütüyorum yavrumu. Hatta belki aç bırakıyorum. Belki fazla besliyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Hep mi böyle,herkes mi böyle. Ne yapıcam ben,nereden başlayacağım yavruma analık yapmaya. İki kelam yazan herkese teşekkürler
2-3 saatte bir önce anne sütü sonra ardındn mama ver işte. Atak haftaları yaşayacağınız için zaten sürekli bir düzen değişimi olacak olabildiğince rutinde kalmaya çalışman yeterli.İyi akşamlar kızlar,ne düğündüğümü ne hissettiğimi çok da bilmeden yazıyorum bunları.37 günlük kız bebek annesiyim. İlk evladım. Bu zamana kadar sancılı süreçler geçirdim. Yenidoğan sarılığı için 3 günlükken tedavi alan kızımın sarılığı tekrarladı,sebep idrar yolu enfeksiyonu çıktı. 11 gün yoğunbakımda tedavi oldu ve ben sadece haftada 2 gün 5 dakika görebildim. Hepsi zor ve travmatik süreçlerde ama asıl zor olan taburcu olup eve gelince başladı. Bebeğimin dilinden hiç anlayamadım. Sütüm az olduğu için mama verdik ve kızım maaşallah yemeğini yedi uyudu. 1 aylık kontrolde kilo alımı iyi olduğu için son 1 haftadır anne sütüyle besleme sıklığını artırmayı deniyoruz ama ben artık sağlıklı düşünemez ve karar veremez oldum. Uyuyan kızım gitti yerine kucakta duran ama yatağına yatınca anında gözlerini açıp ağlayarak kalkar hale geldi. Sürekli bu çocuk aç diye düşünmekten helak oldum. Mama takviyesi yaptığımız zaman huzurla uyuyor. Tek derdim anne sütümün yetip yetmediğini gözlemlemek. Eğer yetiyorsa onu bundan mahrum bırakmak istemiyorum. Eğer yetmiyorsa da mama vermekten kesinlikle gocunmam. Bebeğim yeter ki sağlıklı olsun en önemlisi tabi bu. İlla anne sütü anne sütü demiyorum ama bu süreci yaşamadan da bi karara varmak pek mümkün değil.
Afakanlar basıyor,ruhum daralıyor, ikinci çocuk fikri aklıma geldikçe beynim kafatasımdan çıkıcak gibi oluyor. Sürekli birilerine bi şeyler soruyorum. Şimdi bu kadar yedi yetti mi acaba. Uyandı neden acaba,ağladığında ablamı felan arayıp sence şimdi neden ağlıyor diye soruyorum mesela. Asla yönetemiyorum süreci. Ne yaptığımı ne yapacağımı,nasıl besleyeceğimi,ne zaman uyuyup uyandığını,ne kadar uyuduğunu hiç bir şeyi kontrol edemiyorum. Gözüm kör,kulağım sağır sanki. Ezbere büyütüyorum yavrumu. Hatta belki aç bırakıyorum. Belki fazla besliyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Hep mi böyle,herkes mi böyle. Ne yapıcam ben,nereden başlayacağım yavruma analık yapmaya. İki kelam yazan herkese teşekkürler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?