En sevdgm yorum bu bencede insan bilmeynce daha mutlu sütü sagip kaç mm diye bakmak saçmalık asla aynı olamaz en iyi makine bile memeyi emme gibi bosaltamaz yok rengine bakıp sarı beyaz neden diye aşırı evham yapmak vs biraz eski kafalı olacaksn ya elbet dikkat et ama bu yorumda mutluluk varBen cahilliği seçtim . İnan mutluluk
Once rahatlayın gerçekten biraz rahat olmak lazım ya doydumu doymadım eskilere bir bakın buyurmuşlar bir şekilde bebek sadece açken ağlamaz bunu unutmayin karnı tok bile olsa altı tertemiz olsa bile sadece sizin kokunuz için ağlar kucak için ağlar yeni düzene uyum için ağlar onun içinde kolay degl her çocuğu ağlayan acmi diye düşünmemeli bence kilo alımı gerçekten önemli eğer kilo alımı iyiysa günde beş altı bez degisiyorsa çiş emerken gluk glukses var ve sakaklari içe giriyorsa güzel emiyor mamayida gece bir kere verin uyur en azından lütfen rahat olun geçecek hepsi hepsi geçecek
Anne sütü aldığında her altını açtığımda yalnız 1 defa çiş yapmış oluyo genelde. Ama mama verince bez dolu dolu oluyor. Ayrıca emerken yutkunma sesini sadece ilk 10 çekimde felan duyuyorum. Bebeğim memeyi saatlerce ağzında tutuyo ama yutkunma olmuyo pek. Meme ağzından çıkınca ucunu sıkıyorum sütüm damla damla geliyo hala.Once rahatlayın gerçekten biraz rahat olmak lazım ya doydumu doymadım eskilere bir bakın buyurmuşlar bir şekilde bebek sadece açken ağlamaz bunu unutmayin karnı tok bile olsa altı tertemiz olsa bile sadece sizin kokunuz için ağlar kucak için ağlar yeni düzene uyum için ağlar onun içinde kolay degl her çocuğu ağlayan acmi diye düşünmemeli bence kilo alımı gerçekten önemli eğer kilo alımı iyiysa günde beş altı bez degisiyorsa çiş emerken gluk glukses var ve sakaklari içe giriyorsa güzel emiyor mamayida gece bir kere verin uyur en azından lütfen rahat olun geçecek hepsi hepsi geçecek
Valla sürüm ilk zaman fışkırıyordu . Sağınca o süt torbalarını dolduruyordum ama bebek doymuyordu. Ondan sonra anladım hiç bir alakası olmadığına. Bir sürü doktora gittim hiç biri de bir şey bulamadı. Bir sürü test yapıldı , yazık günah çocuğa. Hepsi tertemiz çıktı. Sonra kendi kendime dedim ki cidden bebeği en iyi anne anlıyor. Şimdi mamayı bıraktım çoktan ve yemek+anne sütü ile devam ediyoruz .En sevdgm yorum bu bencede insan bilmeynce daha mutlu sütü sagip kaç mm diye bakmak saçmalık asla aynı olamaz en iyi makine bile memeyi emme gibi bosaltamaz yok rengine bakıp sarı beyaz neden diye aşırı evham yapmak vs biraz eski kafalı olacaksn ya elbet dikkat et ama bu yorumda mutluluk var
Anne sütü aldığında her altını açtığımda yalnız 1 defa çiş yapmış oluyo genelde. Ama mama verince bez dolu dolu oluyor. Ayrıca emerken yutkunma sesini sadece ilk 10 çekimde felan duyuyorum. Bebeğim memeyi saatlerce ağzında tutuyo ama yutkunma olmuyo pek. Meme ağzından çıkınca ucunu sıkıyorum sütüm damla damla geliyo hala.
Kaygılarım o kadar fazla ki.bebeğimi doya doya sevemiyorum. Ona baktıkça hüzün doluyo içim ,hıçkırarak ağlamak istiyorum. Em büyük hakzılık onu bu dünyaya getirmekti diye düşünmekten kendimi alamıyorumAhh ahh annelik delilik ve bu hiç bitmeyecek. İkinci cocuk konusunda endiselenmek için erken durun naptınız? :)
Bu bir surec ama geçecek. Çıkan miktara takilmayin ve emzirmeye devam edin. Beslemenin bir zamanı ve sınırı yok. Zamanla bebeğinizi cozeceksiniz. Ayrıca her kontrolde kilo alımı devam ediyorsa sütünüz de yetiyor demektir.
Ve evet herkes böyle, hep böyle. Ben de ilk üç ay çok sıkıntı yaşamıştım. Hep böyle mi olacak demiştim ama geçiyor merak etmeyin. Bu günlerin de ayrı bir güzelliği var. Tadını çıkarın
Ne güzel anlatmışsınız, evet hayatta kalmak için çabalıyo ve tek çıkış kapısı annesi. Ama anlayamıyorum işte yavrumuBenim kızım da 3 aylık. Damdan düşenin halinden damdan düşen anlar. Benimki de 50 günlükken yoğun bakımda kaldı. Çok zor süreçlerdi.
İlk 40 gün bende lohusalıl depresyonu asla olmadı. Doğum öncesi covid geçirmiştim o yüzden saçma sapan hastalıklar çıkmıştı vücudumda onlarla uğraştım ama genel ruh hali olarak iyiydim. Sütüm de vardı. Sonra bir anda safra kesemde bir sürü taş olduğunu öğrendik defalarca acile gidip yüksek doz ağrı kesiciler yapıldıktan sonra... Tam o süreçte kızım zatürre oldu. Prematüre doğduğu için hemen yoğun bakıma aldılar evde tedaviye izin vermediler. İşte o gün lohusalık depresyonum başladı. Yemek yiyemediğim için sütüm de olmadı mama takviyesiyle gidiyoruz. Mama vermek dünyanım sonu değil bunu biliyorum ama sadece yemek yiyememle ilgili bir sorun olunca kendimi çok kötü hissediyorum. Çok yetersiz hissediyorum. Her şeye rağmen biliyorum ama geçecek. Onu beslemek kaygısı ömür boyu sürecek ama şimdi hayata tutunma çabalarını izliyoruz. Biz elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyoruz bunu biliyoruz ya içimizi rahat tutmaktan başka çare yok.
Ne dedimse kendime.
Ay ilk zaman bende böyleydim… ben çok ağır atlattım.( yani umarım atlatmışımdır)Kaygılarım o kadar fazla ki.bebeğimi doya doya sevemiyorum. Ona baktıkça hüzün doluyo içim ,hıçkırarak ağlamak istiyorum. Em büyük hakzılık onu bu dünyaya getirmekti diye düşünmekten kendimi alamıyorum
Eşim hep yanımda.evden çalışıyor. Annem vardı artık o da düzenini özledi pazar günü döndü evine. Yanımda birileri olunca da susmuyor gerçi içimdeki sesler. Kafam sürekli bebekte. Gece gündüz,soğuk,yağmur ışık hiçbir şeyi algılayamıyorum sanki. Nefes aldığımı bile hissedemiyorumAy ilk zaman bende böyleydim… ben çok ağır atlattım.( yani umarım atlatmışımdır)
Düşünmemeye çalış ve yanında birileri olsun mutlakaOkuyunca eski günlerim aklıma geldi
Oy oy oy… çok iyi biliyorum.Eşim hep yanımda.evden çalışıyor. Annem vardı artık o da düzenini özledi pazar günü döndü evine. Yanımda birileri olunca da susmuyor gerçi içimdeki sesler. Kafam sürekli bebekte. Gece gündüz,soğuk,yağmur ışık hiçbir şeyi algılayamıyorum sanki. Nefes aldığımı bile hissedemiyorum
İyi akşamlar kızlar,ne düğündüğümü ne hissettiğimi çok da bilmeden yazıyorum bunları.37 günlük kız bebek annesiyim. İlk evladım. Bu zamana kadar sancılı süreçler geçirdim. Yenidoğan sarılığı için 3 günlükken tedavi alan kızımın sarılığı tekrarladı,sebep idrar yolu enfeksiyonu çıktı. 11 gün yoğunbakımda tedavi oldu ve ben sadece haftada 2 gün 5 dakika görebildim. Hepsi zor ve travmatik süreçlerde ama asıl zor olan taburcu olup eve gelince başladı. Bebeğimin dilinden hiç anlayamadım. Sütüm az olduğu için mama verdik ve kızım maaşallah yemeğini yedi uyudu. 1 aylık kontrolde kilo alımı iyi olduğu için son 1 haftadır anne sütüyle besleme sıklığını artırmayı deniyoruz ama ben artık sağlıklı düşünemez ve karar veremez oldum. Uyuyan kızım gitti yerine kucakta duran ama yatağına yatınca anında gözlerini açıp ağlayarak kalkar hale geldi. Sürekli bu çocuk aç diye düşünmekten helak oldum. Mama takviyesi yaptığımız zaman huzurla uyuyor. Tek derdim anne sütümün yetip yetmediğini gözlemlemek. Eğer yetiyorsa onu bundan mahrum bırakmak istemiyorum. Eğer yetmiyorsa da mama vermekten kesinlikle gocunmam. Bebeğim yeter ki sağlıklı olsun en önemlisi tabi bu. İlla anne sütü anne sütü demiyorum ama bu süreci yaşamadan da bi karara varmak pek mümkün değil.
Afakanlar basıyor,ruhum daralıyor, ikinci çocuk fikri aklıma geldikçe beynim kafatasımdan çıkıcak gibi oluyor. Sürekli birilerine bi şeyler soruyorum. Şimdi bu kadar yedi yetti mi acaba. Uyandı neden acaba,ağladığında ablamı felan arayıp sence şimdi neden ağlıyor diye soruyorum mesela. Asla yönetemiyorum süreci. Ne yaptığımı ne yapacağımı,nasıl besleyeceğimi,ne zaman uyuyup uyandığını,ne kadar uyuduğunu hiç bir şeyi kontrol edemiyorum. Gözüm kör,kulağım sağır sanki. Ezbere büyütüyorum yavrumu. Hatta belki aç bırakıyorum. Belki fazla besliyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Hep mi böyle,herkes mi böyle. Ne yapıcam ben,nereden başlayacağım yavruma analık yapmaya. İki kelam yazan herkese teşekkürler
Lütfen öyle demeyin. O masum bir melek ve anneliğe sizi seçti. Her anne çocuğu için en mükemmel annedir. Bunu unutmayın.Kaygılarım o kadar fazla ki.bebeğimi doya doya sevemiyorum. Ona baktıkça hüzün doluyo içim ,hıçkırarak ağlamak istiyorum. Em büyük hakzılık onu bu dünyaya getirmekti diye düşünmekten kendimi alamıyorum
Sakin olun, hayırlı olsun öncelikle. Şohusalığın hırpalamadığı kimse yok ki… bakabiliyor muyum kaygısı yaşamayan anne yoktur. Beb de oturup ağlıyordum ne yapacağımı bilmiyordum tek başımayım. Siz iki- üç saatte bir emzirin süt olsa da olmasa da uyandırıp emzirin. Şekeri düşünce uyuyakalıyor, o da hastalık için iyi değil. Bolca sevin, öpün, kucağınızda tutun o uyuyunca siz de uyuyun. Kucağınızda uyutun mimiklerini seyredin… bı günler çok çabuk geçip gidiyor.İyi akşamlar kızlar,ne düğündüğümü ne hissettiğimi çok da bilmeden yazıyorum bunları.37 günlük kız bebek annesiyim. İlk evladım. Bu zamana kadar sancılı süreçler geçirdim. Yenidoğan sarılığı için 3 günlükken tedavi alan kızımın sarılığı tekrarladı,sebep idrar yolu enfeksiyonu çıktı. 11 gün yoğunbakımda tedavi oldu ve ben sadece haftada 2 gün 5 dakika görebildim. Hepsi zor ve travmatik süreçlerde ama asıl zor olan taburcu olup eve gelince başladı. Bebeğimin dilinden hiç anlayamadım. Sütüm az olduğu için mama verdik ve kızım maaşallah yemeğini yedi uyudu. 1 aylık kontrolde kilo alımı iyi olduğu için son 1 haftadır anne sütüyle besleme sıklığını artırmayı deniyoruz ama ben artık sağlıklı düşünemez ve karar veremez oldum. Uyuyan kızım gitti yerine kucakta duran ama yatağına yatınca anında gözlerini açıp ağlayarak kalkar hale geldi. Sürekli bu çocuk aç diye düşünmekten helak oldum. Mama takviyesi yaptığımız zaman huzurla uyuyor. Tek derdim anne sütümün yetip yetmediğini gözlemlemek. Eğer yetiyorsa onu bundan mahrum bırakmak istemiyorum. Eğer yetmiyorsa da mama vermekten kesinlikle gocunmam. Bebeğim yeter ki sağlıklı olsun en önemlisi tabi bu. İlla anne sütü anne sütü demiyorum ama bu süreci yaşamadan da bi karara varmak pek mümkün değil.
Afakanlar basıyor,ruhum daralıyor, ikinci çocuk fikri aklıma geldikçe beynim kafatasımdan çıkıcak gibi oluyor. Sürekli birilerine bi şeyler soruyorum. Şimdi bu kadar yedi yetti mi acaba. Uyandı neden acaba,ağladığında ablamı felan arayıp sence şimdi neden ağlıyor diye soruyorum mesela. Asla yönetemiyorum süreci. Ne yaptığımı ne yapacağımı,nasıl besleyeceğimi,ne zaman uyuyup uyandığını,ne kadar uyuduğunu hiç bir şeyi kontrol edemiyorum. Gözüm kör,kulağım sağır sanki. Ezbere büyütüyorum yavrumu. Hatta belki aç bırakıyorum. Belki fazla besliyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Hep mi böyle,herkes mi böyle. Ne yapıcam ben,nereden başlayacağım yavruma analık yapmaya. İki kelam yazan herkese teşekkürler
Bu akşam bi online görüşme ayarlamıştım ve bana iyi geleceğine çok inanmıştım. Teknik bi sorun oluşmuş görüşemedik. Onun da hayal kırıklığı eklenince buraya konu açıp biraz ferahlamak istedim. Yürüyüşe çıkmak şuan için işkence benim için. Hiçbir şey yapmadan saatlerce durmak istiyorum. Bebeğimin kıyafetlerini bile zorla ütülüyorumOy oy oy… çok iyi biliyorum.
Bebeğimi yanından ayrılamazdım. Ya nefes alamazsa diye. Ayrıdığım an panik atak yaşardım. Çok normal bunlar. Birden hayatımıza kocaman bir sorumluluk giriyorGeçicek inşallah. Her gün 20 dakikada olsa mutlaka yürüyüş yap. İnanılmaz iyi gelmişti bana. Ama baktın durum iyiye gidemiyor , benim hatamı yapma ve bir psikologa git.
Sağlıkla büyütün, yaşadığınız normal aslında. Bebekler ilk 3 ay kendilerini anne karnında sanıyorlar. Bu süre uzayadabilir. O yüzden memenizde huzurla uyuyan bebe yatağa koyunca anne kokusu ve sıcaklığı arıyor.İyi akşamlar kızlar,ne düğündüğümü ne hissettiğimi çok da bilmeden yazıyorum bunları.37 günlük kız bebek annesiyim. İlk evladım. Bu zamana kadar sancılı süreçler geçirdim. Yenidoğan sarılığı için 3 günlükken tedavi alan kızımın sarılığı tekrarladı,sebep idrar yolu enfeksiyonu çıktı. 11 gün yoğunbakımda tedavi oldu ve ben sadece haftada 2 gün 5 dakika görebildim. Hepsi zor ve travmatik süreçlerde ama asıl zor olan taburcu olup eve gelince başladı. Bebeğimin dilinden hiç anlayamadım. Sütüm az olduğu için mama verdik ve kızım maaşallah yemeğini yedi uyudu. 1 aylık kontrolde kilo alımı iyi olduğu için son 1 haftadır anne sütüyle besleme sıklığını artırmayı deniyoruz ama ben artık sağlıklı düşünemez ve karar veremez oldum. Uyuyan kızım gitti yerine kucakta duran ama yatağına yatınca anında gözlerini açıp ağlayarak kalkar hale geldi. Sürekli bu çocuk aç diye düşünmekten helak oldum. Mama takviyesi yaptığımız zaman huzurla uyuyor. Tek derdim anne sütümün yetip yetmediğini gözlemlemek. Eğer yetiyorsa onu bundan mahrum bırakmak istemiyorum. Eğer yetmiyorsa da mama vermekten kesinlikle gocunmam. Bebeğim yeter ki sağlıklı olsun en önemlisi tabi bu. İlla anne sütü anne sütü demiyorum ama bu süreci yaşamadan da bi karara varmak pek mümkün değil.
Afakanlar basıyor,ruhum daralıyor, ikinci çocuk fikri aklıma geldikçe beynim kafatasımdan çıkıcak gibi oluyor. Sürekli birilerine bi şeyler soruyorum. Şimdi bu kadar yedi yetti mi acaba. Uyandı neden acaba,ağladığında ablamı felan arayıp sence şimdi neden ağlıyor diye soruyorum mesela. Asla yönetemiyorum süreci. Ne yaptığımı ne yapacağımı,nasıl besleyeceğimi,ne zaman uyuyup uyandığını,ne kadar uyuduğunu hiç bir şeyi kontrol edemiyorum. Gözüm kör,kulağım sağır sanki. Ezbere büyütüyorum yavrumu. Hatta belki aç bırakıyorum. Belki fazla besliyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Hep mi böyle,herkes mi böyle. Ne yapıcam ben,nereden başlayacağım yavruma analık yapmaya. İki kelam yazan herkese teşekkürler
Ama sütü artıran en önemli şey emzirmektir. Birkaç gün emzirmeyerek kendi sütünüzü baltalamissiniz. Sağım asla ölçut olamaz. Bebeğim çekme gücü her zaman daha fazladır. Bir de sağıma memelerin alışık olması gerekirBirkaç gün emzirmeyin sütünüzü sağın,kaç cc olduğunu anladıktan sonra ona göre ayarlarsınız.Aynı şey başıma geldi,sütüm azalmıştı 20 30cc ancak çıkıyordu,artırmaya çalıştım olmadı.Ben de önce mama verip,sonra memeye geçiyordum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?