Lohusa depresyonuna girdim

Sizin yaşadıklarınız da çok çok zor. Eminim o durumda daha kötü olurdum belki de kendime zarar bile verebilirdim. Rabbim size çok büyük bir sabır vermiş. O durumu yaşamadan da sizi anlayamayız.

Ama inanın bana da çok zor. İlk bebeğim. Bir anda depresyona girdim. Evet ailem yanımda ama yine de depresyon beni çok kötü etkiledi. Ben 8 gün kendi evimdeydim ve duvarlar üstüme geliyordu. Balkona çıkıp kendimi atsam kurtulurum diyordum. O an yeter dedim ve annemi aradım. Bizi yanınıza alın ben dayanamıyorum dedim. 2 gündür anne evindeyim. Sabretmeye çalışıyorum. Kendime gelmeye, bebeğimi sevmeye çalışıyorum...

Her kadın bu durumu farklı yaşıyor. Ama lüks asla değil. Hiç istemezdim böyle olmasını. Hayallerim bambaşkaydı. İlk acemilik. Bunları yaşamayı hiç düşünmemiştim ama yaşanıyormuş.


Rabbim bu halde olan her anneye sabır versin yardım etsin.
Ben sizi anlıyorum 💕
Bir an önce yardım alın, aileniz de yanınızda, çok çok şanslısınız.
Ben annemi arayıp ben dayanamıyorum desem benimle dalga geçerdi, bakmaya falan da gelmezdi, ben üç çocuk doğurdum, hadi kendine gel der kapatirdi.

Sana yemek yapacağım dediği gun patates haşlayıp suyun içinde bırakıp öylece haşlanmış patatesi gitti 😂
Ben bunları gülerek anlatıyorum, başka yapacak birşeyim yok.

Sizi anlıyorum ama benim gibilerin hikayesini de dinleyin, size moral olsun 💕💕
En azından yanınızda sizi toparlayacak insanlar var, ya olmasaydı.

Ben güçlü durmak zorundaydım, başka alternatifim yoktu.
Durmadan bebeğimin hali nice olurdu.....

Neyse çok şükür geçti, hayatta geçmeyen birşey yok, herşey geçiyor..
Bol bol yürüyüş yapın, bebeğinizi koklayın, güle gule, sağlıkla büyütün 🥰🥰
 
Çok teşekkür ederim. Doktor yardımı almayı düşünüyorum. Yarın bebeğimin kontrolü var. O ara doktorla görüşeceğim. Rabbim bu durumu yaşayan her anneye sabırlar versin... Yaşamayan bilemez...
Amin canim tez zamanda ıyılesmen dılegıyle aklına takılan olursa her zaman yaz cunku aynı seylerı ben yasadım
 
Ben sizi anlıyorum 💕
Bir an önce yardım alın, aileniz de yanınızda, çok çok şanslısınız.
Ben annemi arayıp ben dayanamıyorum desem benimle dalga geçerdi, bakmaya falan da gelmezdi, ben üç çocuk doğurdum, hadi kendine gel der kapatirdi.

Sana yemek yapacağım dediği gun patates haşlayıp suyun içinde bırakıp öylece haşlanmış patatesi gitti 😂
Ben bunları gülerek anlatıyorum, başka yapacak birşeyim yok.

Sizi anlıyorum ama benim gibilerin hikayesini de dinleyin, size moral olsun 💕💕
En azından yanınızda sizi toparlayacak insanlar var, ya olmasaydı.

Ben güçlü durmak zorundaydım, başka alternatifim yoktu.
Durmadan bebeğimin hali nice olurdu.....

Neyse çok şükür geçti, hayatta geçmeyen birşey yok, herşey geçiyor..
Bol bol yürüyüş yapın, bebeğinizi koklayın, güle gule, sağlıkla büyütün 🥰🥰
Evet inşallah geçecek. Çok sağolun Allah razı olsun. Dualarla dayanmaya çalışıyorum. İnşallah tez büyür de buraya çok şükür büyüdü ben de biraz rahatladım yazarım 😊😊❤❤
 
Amin canim tez zamanda ıyılesmen dılegıyle aklına takılan olursa her zaman yaz cunku aynı seylerı ben yasadım
Allah binlerce kez razı olsun sizden. Devamlı yazacağım. Birçok kişinin bu yazılara ihtiyacı olduğunu bana gelen özel mesajlardan anladım. Allah her annenin yardımcısı olsun.
 
Gececek canim merak etme.sanki o gunler o saatler durmus hic gecmeyeck gibi geliyor insana ama gececek ve bugunleri gülümseyerek anacaksin.bebegine odaklan kendini yipratma ve bebek uyudukca sende uyu yardimcilarinda varmis daha ne olsun.Bol sutlu saglikli gunler.
 
Aynı durumu arkadasım da yaşadı ama bebeği şimdi 2 aylık ve şükür alıştı duruma ya ☺️☺️Sende alışırsın bence sabır azcık
 
Doktora git onlarla konuşmak bile okadar iyi geliyoki emin ol bi kendine gelicen yanlış düşündüğünün farkına varıcan rabbim şifanı versin 🙏🙏🙏
 
Yaşamadım bacım, yasatmadilar 😂
Depresyona girecek lüksüm hiç olmadi.
Bana muhtaç küçücük bir can vardı, ve başka bana yardımcı olan hiç kimse yoktu.

Ne anne, ne abla, ne eş..( Eşim malesef yoğun çalışıyordu )
Oğlum 3 günlükken sarılık oldu, öyle böyle değildi, uyandırmak imkansızdı, ağlardı, gazı olurdu her bebek gibi.
Ne yemek yapanim ne su verenim hiç biri yoktu.
Hep tek baktım, şükür.
Bir gece yada bir an bile agladiginda benden başkası koşmadi..
Depresyona girmem bile imkansızdı yani 😁🙈
Benim bebeğim de iki günlükken sarılıktan hastanede yattı ben de tabi onunla birlikte anne misafirhanesindeydim çok zor günlerdi 😭
İnan tek olmak daha iyi görümce kv onun bunun dediği herkesin bir şeye karışması, depresyonu iki üç kat daha arttıran sebepler bence. Ben ne zaman bebeğimle tek kaldım o zaman daha kolay toparladım. Yanında birisi olsun ya da olmasın tamamen ruhsal çöküntü bu, insanın elinde de olmuyor.
 
10 günlük anneyim. İlk bebeğim. Lohusa depresyonuna girdim. Oğlumu çok seviyorum ama sanki alışamıyorum. Geçen gün bebeğim ağlarken eşim ilgileniyordu ve bebek hiç durmuyordu. Allah affetsin o an balkona çıkıp intihar etmek geldi içimden 😭😭 Hem pişman oluyorum hem de kötü şeyler düşünüyorum... Bana bir çare bulun nolur... Hep dua ediyorum ama oğlum ağlayınca çok sinirleniyorum. Sonra oğlumun yüzüne bakınca pişman olup neden böyle bir cani anneye geldin diyorum, ona acıyorum😭😭 Bunalımdayım. Annem babam eşim hep geçecek bütün bebekler böyle olur diyor ama çok zorlanıyorum.


Siz de bunları yaşadınız mı?

Yani bebek bu aglar, aglayacak..
Buyuyup sesi gurlesince cosa cosa daha cok aglayacak.
Takmayacaksin arkadasim, icsellestirmeyeceksin.
Yapman gereken kucagina alip sefkat gostermek,gazini cikarmak, hasta olmadigina emin olmak.
Sakin olmaktan baska caren yok 🤷🏼‍♀️
Dunyanin en guzel seyi aglamak aslinda..
Bebek bizim gibi tv izleyerek, tlfda takilarak kafa dagitamiyor, basiyor cigligi ☺️
 
Zaman geçtikçe ne istediğini anlayacaksın ve bu seni rahatlatacak. Şimdi bütün hayatın bebek gibi görünüyor, çok normal. Senden başka bir dünya bilmiyor. Karnında rahat ve güvendeydi, üşümüyor, terlemiyor, acıkmıyor, gazı olmuyordu. Şim ne yaşasa ağlayarak anlatıyor. Hiç merak etme belki 40 günlük değil ama bir kaç ay sonra rahatladığını fark edeceksin.
Ben 40 günden mucşze beklemiştim. 40ı çıksın uyur denmişti, yalanmış :KK70:

Ama büyüdükçe zorlaşıyor diyenlerinki de yalan. Şu an 14 aylık oldu, bugün beraber temizlik yaptık, birbirimizi anlıyoruz, daha iyi uyuyor, vakit daha tatlı geçiyor, kitap okuyor, saklambaç oynuyoruz. Kafa dinlemek istediğim zamanlar olmuyor değil, şimdilik bundan anlamıyor ama zamanı gelince o da olacak. Beraber uzanıp tembellik yapacağız.

Ben büyk oranda sürekli çözüm aramakta buldum rahatlığı. Kim ne söylediyse mantık çerçevesinde denedim ve araştırdım, işe yarayanlarla devam ettim. Böyle böyle büyütüyoruz işte:)
 
Ben 3.cocugum dogdugunda sokakta tek basina yuruyen insanlara imreniyordum.
hicbir zaman tek basima biryere gidemeyecegimi dusunuyordum.simdi en kucugumde buyudu bazen babaya bazen babanneye dedeye vs.birakip cikiyorum tek basima.
buyuk bir ozgurluk gibi geliyor.
lohusa depresyonu hic yasamadim sanirim yasadiysamda farketmedim.geceleri milyon kere kalkan bebeklerim artik hic uyanmadan sabahliyorlar.
ve benim yanimda hic kimse yoktu .dogduklarindan beri kimseyi istemedim.herkafadan bir ses cikmasi bence cok daha zor olurdu.
gececek buyuyecek hic bir bebek bebek olarak kalmiyor degil mi.
ama devamli nasol buyuyecek bu gunler nasil gececek diye dusunmeyin.baska seylere yogunlasin.kitap okuyun dizi izleyin.yuruyus yapin
 
Gececek canim merak etme.sanki o gunler o saatler durmus hic gecmeyeck gibi geliyor insana ama gececek ve bugunleri gülümseyerek anacaksin.bebegine odaklan kendini yipratma ve bebek uyudukca sende uyu yardimcilarinda varmis daha ne olsun.Bol sutlu saglikli gunler.

Evet aynen sanki hiç geçmeyecek, benim oğlum büyümeyecek, hep minik kalıp ağlayacak, onun 3 aylık 6 aylık 10 aylık hali olmayacak gibime geliyor... Ama tabi ki günler geçiyor ve geçecek... Allah razı olsun canım benim çok sağol.
 
Aynı durumu arkadasım da yaşadı ama bebeği şimdi 2 aylık ve şükür alıştı duruma ya ☺☺Sende alışırsın bence sabır azcık
Oyy inşallah ❤😘 ahh 40ı çıksa da sonra birden büyüse😀
 
Zaman geçtikçe ne istediğini anlayacaksın ve bu seni rahatlatacak. Şimdi bütün hayatın bebek gibi görünüyor, çok normal. Senden başka bir dünya bilmiyor. Karnında rahat ve güvendeydi, üşümüyor, terlemiyor, acıkmıyor, gazı olmuyordu. Şim ne yaşasa ağlayarak anlatıyor. Hiç merak etme belki 40 günlük değil ama bir kaç ay sonra rahatladığını fark edeceksin.
Ben 40 günden mucşze beklemiştim. 40ı çıksın uyur denmişti, yalanmış :KK70:

Ama büyüdükçe zorlaşıyor diyenlerinki de yalan. Şu an 14 aylık oldu, bugün beraber temizlik yaptık, birbirimizi anlıyoruz, daha iyi uyuyor, vakit daha tatlı geçiyor, kitap okuyor, saklambaç oynuyoruz. Kafa dinlemek istediğim zamanlar olmuyor değil, şimdilik bundan anlamıyor ama zamanı gelince o da olacak. Beraber uzanıp tembellik yapacağız.

Ben büyk oranda sürekli çözüm aramakta buldum rahatlığı. Kim ne söylediyse mantık çerçevesinde denedim ve araştırdım, işe yarayanlarla devam ettim. Böyle böyle büyütüyoruz işte:)

Çok güzel yazmışsınız😊 Aslında tabi 40ı çıkınca her şey bitmiyor. Bir anda mucize olmuyor😀 En azından zaman bayağı geçti 2 aylık olmaya az kaldı falan der kendimi avuturum 😀😀

Ahh ne güzel şeyler bunlar. Oyun oynamak, kitap okumak, beraber eğlenecek bir şeyler yapmak... Ayy en güzel hayallerim... İnşallah o günler de gelir de ben de büyüdü şükür derim. En azından onu anlayabilirim. Şuan hiç anlamıyorum. Minicik ufacık. Ne diyor niye ağlıyor noluyor diyorum. İnşallah gün gelir de hemencik büyüdü, bana hiç öyle gelmemişti ama büyüyormuş derim😊
 
Decavit saglik ocağınin verdigi ilac vitaminin var ya ebe ic demisti bana gerekten biraz rahatlamistim dene istersen
 
Geçiyor korkma. Panik yapma. Sadece anı yaşa..

Ben de ilk bir kaç ayımı iyi hatırlamam. Kötü bir şey olmadı ama eksik yaşadığımı hissediyorum işte.
Oğlumun her ihtiyacını yapardım üstüne titrerdim ama dişlerimi sıkmayı adet edindim ve bu yaklaşık bir yıl sürdü..

18 aylıkken uykusu uzayınca da normale döndüğümü hissettim.

Bunun daha diş sancısı, büyüme atağı haftaları, hastalığı falan var. Bence kabullen ve kendini dinleme..
 
X