lohusa depresyonu

emiinecim geçmiş olsun ama dünde sordum sorununun ne olduğunu anlayabilmiş değilim ..
hoş anlasamda böylesi hassas bir dönemde sana ne kadar yardımcı olabilirim onuda bilmiyorum ama en azından eğer benim yaşadığım bir sorun ise belki nacizane tavsiyede bulunabilirim...
canım lohusa sendromu bilimsel olarak kanıtlanmış bi gerçek öyle sanıyorum ki sende kendininde bahsettiği gibi yaşayamadığın bir takım duyguları bu hassas dönemde dışa vurumunu yaşıyosun...
ben de bahsettiğin gibi bir durum yok ama hala çok hassasım bende ..
umarım hamileliği atlattığımız gibi bu hassas dönemide sağ salim atlatırız canım
bana sorarsan senin en iyi ilacın en iyi doktorun kendinsin canım bende vakti ile psikolojik anlamda badereler atlattım ama hep kendi çabamla yendim sende bunu yap lütfen bebeğinin senin sütüne bu denli ihtiyacı varken lütfen bu tür sakinleştirici ilaçlara vücudunu alıştırma ...
Allah yardımcın olsun arkadaşım ama sende biraz gayret etmelisin bunu da unutma...

canım ya olur böle şeyler ve eminimki çok çabuk atlatırsın çünkü sen çok güçlü bi annesin eeee azcık naz da yapalım demi ama biz yapmak istemesekte vücut istiyo

en kısa sürede seni arayıp doğurdum demek istiyorum

saolun kızlar azdaha bişeyler duymam lazım.beni anlamanız çok güzel içim huzurlandı a.s.

canım tatlım güzel anne emine
bence de kendini depresyondayım diye şartlandırma ve arkadaşların da dediği gibi ilaçlara başvurma hemen.. inşallah geçici bir durum bu. erenine sarıl, babasıyla henüz ağlayıp huysuzlukluk yapmadığı günlerin tadını çıkarın.. ne de olsa yarın dişiydi, bilmemnesiydi derken sorunlar olucak. şimdi hiçbişiyden haberleri yok, emip uyumaktan başka.. öp kuzunu sarıl ona unut dertlerini.. ben ve kızım öpüyoruz güzelim..

bende hep yalnız kalmak istiyorum kimseyi istemiyorum herkesler batıyo bana ..her akşam mutlaka bi posta ağlıyorum sebepsiz annemde üzülüyo kızım hepimiz geçtik böyle dönemlerden diyor.ama ne biliyem garip duygular içindeyim karnıma bakıom ağlıyom oğluma bakıom ağlıyom canım hiçbişey yapmak istemiyo yalnız değilsin bu yolda emine

emineciğim bu konuyu açtığın iyi oldu hayatım.sanırım bende de başlıyor bu depresyon.ya nasıl anlatsam eşime uzağım biraz,hamilelikte bu yoktu.çok farklı bir duygu ya.annem yanımda oda gider yakında bu sefer hepden başlarım ben depresyona.bebeğim canım kızım var iyiki,ama lohusa depresyonu tuhaf bişiymiş.derdimi bile bende anlatamadım bakın.düzene girsek herşey yoluna gircekde.kuzucuğum benim onun kokusu yetiyor.eşimi gözüm bile görmüyor bazen

ilkim_1983 .!.:

emineciğim bu konuyu açtığın iyi oldu hayatım.sanırım bende de başlıyor bu depresyon.ya nasıl anlatsam eşime uzağım biraz,hamilelikte bu yoktu.çok farklı bir duygu ya.annem yanımda oda gider yakında bu sefer hepden başlarım ben depresyona.bebeğim canım kızım var iyiki,ama lohusa depresyonu tuhaf bişiymiş.derdimi bile bende anlatamadım bakın.düzene girsek herşey yoluna gircekde.kuzucuğum benim onun kokusu yetiyor.eşimi gözüm bile görmüyor bazen

Genişletmek için tıkla...

ay ben bi garibim o zaman:bbo:
ben de eşimle yine aynı olalım,yine cokca vakitgeçirelim istiyorum.
birisini birine tercih edemiyorum.
ben kızımla ilgilenirken eşim uyuyakaldımı içerliyorum.
ikisine de deli oluyorum:asigim:

kiz emine ne depresyonu bacim hadi bakalim kendine gel eren pasamizin sana cokkk ihtiyaci var alisik degiliz seni boyle gormeye biz hani o guclu capcanli kadin sen cok guclusun cnm eminim bunuda atlatacaksin:1hug:

eminecim bende loraya katılıyorum şöyleee kendine gel bakimmm noldu sana öyle....
hem bu şekilde psikolojik ilaçları kullanırsan kafan yerinden kalkmaz güzelim
hadi bakalım göreyim seni ağrın sızın olsa dahi psikolojin bozukta olsa sakın salma kendini arkadaşım...
güçlü ol ben iyim de kendine herzaman ozaman zorluklar dahada kolaylaşıcaktır...
bu arada umarım etrafındakiler canını sıkmamıştır....

eminecim genelde bir çoğumuz lohusa depresyonunu yaşıyoruz ve bende yaşadım sebepli sebepsiz ağlama krizlerine girip için için ağlıyordum.neden yanımda hiç kimsem yok annem k.valdem falan diye ev işlerine yetişemiyorum diye sonra yanımda olsalar neden varlar ve herşeyime karışıyorlar diye falan sebepli sebepsiz bir sürü şey işte herşeyimizle bebeklerimize odaklıyızya bu aralar malum eski düzenden eserde kalmadı gezmeye bile cıkamıyoruz giyinmek bile çok zor geliyor eeebebeklerimizinde bir düzenleri yok daha ama ne yapalım sende benim gibi şöyle bir silkelen bakalım ne o yelkenleri şimdiden suya indirirsek sonra ne yapacaz hem miniklerimizin bize ihtiyaçları var bizlerinde o miniklere artık bir ömür onlarla bütünleştik öyle değilmi sabır arkadaşım sabırrrrrrrr herşey düzene girecek hiç merak etme ve eren bebeği ve kendini düşün allaha emanet ol canımmm

eminecim bende iradenle bu sorunu yeneceğine inanıyorum, ilaçlarla nereye kadar, minik meleğinle yaşayacağın güzel şeyleri düşün sürekli, Allah yardım eder de bir an önce eski haline dönersin inşallah

Emine'cim hepimiz biraz dengesiziz doğum sonrası.Ben eşime,anneme,kardeşime ve hatta bebeğime bile düşman kesilebiliyorum durduk yere.O sinir,o nefret neremden,neden çıkıyor hiç bilmiyorum.

Karamsarlık geliyor arasıra.Doğum esnasında geçrdiğim kötü anları,sonrasındaki acılarımı hatırlayıp kendimi daha çok acı içinde kıvandırmaya çalışıyorum.
Bazen kimse benimle ilgilenmesin istiyorum.Birşey ister miyim diye soran kim olursa olsun sorduğuna pişman ediyorum.Kalkıp ortalığı toplamaya başlıyorum mesela;bir yandan toplayıp bir yandan da niye benden başka kimse toplamıyor diye sinirleniyorum.O anda yanımda kim varsa suçlu o oluyor:mymeka:
Eşime kızıp bebeği emzirmemekle tehdit edebiliyorum mesela.Bu en kötüsü sanırım.Bebeğime sevgiyle bakmadığım zamanlar oluyor.Sonra sonra kendime inanamıyorum.Nasıl sinirimi o minik,aciz ve bana muhtaç varlıktan çıkarmak isterim diye düşünüp kendime inanamıyorum.Böyle olunca da kendime kızıyorum,kendimi suçluyorum bu sefer.E bu da iyi değil.Ben ne kadar aptalım,beceriksizim.Bir bebeğe bakamayacak kadar acizim diye düşünerek hüngür hıçkırık başlıyorum yine ağlamaya.Maksat ağlamak yani.Ağlamak için de herşey bahane.Sadece maddi durumumuzu düşünmek bile başlı başına bir bahane zaten.

Mutluluktan da mutlaka ağlıyorum.Eşimi seviyorum,ağlıyorum.Kızım sağlıklı Allah'a şükür,ağlıyorum.Dedem ve anneannem torunlarının çocuğunu,bebeğimi görebildiler,ağlıyorumsenağlama

Daha sayabilirim...

Umarım karmaşık ruh halimi az da olsa anlatabilmişimdir.Sizden başka da kimseye anlatamam zaten.Anlamaz kimse.

Sanırım bebekli yeni hayatıma alışmam için daha çok onunla başbaşa kalmalıyım.Bunu istiyorum zaten.Evde eşimden başkasının olması beni huzursuz ediyor.Bazen de gülücükler saçıyor,gelen her kimse bir muhabbet bir muhabbet bende-tatlicadiarzu-Denge yok işte.

Emine'cim bana,senin de bebeğinle biraz başbaşa kalmaya ihtiyacın var gibi geldi.Kafanı dinlemeye ihtiyacın var.Ya kendin söyle,ya da eşinden rica et o söylesin,eve sık gelenler birkaç gün mümkün olduğunca seni bebekle ve eşinle yalnız bıraksınlar.Sanki o zaman daha çabuk kendine gelirsin gibi geliyor bana.Ben öyle yaptım çünkü.Geceleri sabahlamak uğruna bile olsa yanımda kimse olmasını isemediğimi,eşimle bir şekilde idare edeceğimizi söyledim.Gündüz annem gelince uyuyorum.Böylece o bebeğe her yaklaştığında,kontrol etmek için bana her bakışında,bu yaptıklarını göremediğim için sinirden köpürmemiş oluyorum.Sen de bu şekilde seni rahatlatacak çözümler bulmalısın canım.Şöyle bir silkin ve rahatlamak için neler yapabileceğini bir düşün.

Umarım en kısa zamanda kendine gelirsin ve eski mutlu,pozitif Emine olursun.
Öpüyoruz kızımla oğluşunu ve senia.s.

eminecim bak sende bende sitede bütün doğum yapan kadınlarda sebepli sebepsiz ağlamalar sıkıntılar bunalımlar yaşıyorlar bence kendine biraz zaman tanı sonuçta yeni doğum yaptın eşinin ve ereninin desteği sevgisine sığın bu günlerin geçeceğini düşün ve hemen o ilaçlara sarılıp medet umma herkes atlattı Allahın izniyle sende atlatacaksın bana inan ben 2 hafta boyunca gece gündüz hıçkırıklarla ağladım sebebini anlayamadığım sıkıntılar yaşadım derdimi anlatamadım ama çok şükür azaldı ve dahada azalacak bebek uyurken çıkıp biraz dolaş hava al ben 40 çıksın mantığını sevmiyorum insan dışarıya çıkmak için 40 gün beklememeli heleki bu psikoloji varken..