Merhaba güzel anne,
Hem kadın olarak hem de hamile bir anne adayı olarak kocaman sarılmak istiyorum sana, yaşadıklarında bir suçlu aramamakla başla lütfen ilk önce... Olaylar üst üste geldiğinde, biz her şeye yetmeye ve yetişmeye çabalarken bazen eziliyoruz. Çabaladıkça daha da çok canımız yanabiliyor...
4 cocuk, 4 hayat demek... annesin...her biri ayrı emek, ayrı bir dünya... eminim hakkıyla onların yanındasın ve gözbebeklerine harika bakıyorsun... Ama aynı zamanda Kadınsın... duygusal ihtiyaçların ve beklentilerin var, ve inan bunlar zaten hakkın...
Ne kendini ne de eşini suçlama... bu süreci uyi bir şekilde yönetmek, kendini daha iyi hissetmek ve adım atabilmek için kendine zaman tanı, bu zaman boşvermişlik olarak değil tabi, çünkü insan halının altına süpürdukce darlanır, boğulur. Aksine sakinlikle temizlen, ruhunu arındır...
Eşine mektup yazmayı denedin mi hic bilmiyorum ama bunu deneyebilirsin belki? Kalbini, onu suçlamadan anlatmak aranızı sogutmadan yakınlaştirabilir. Onun haricinde nerede otueuyorsun bilmiyorum ama terapi merkezinden meditasyonlardan yararlanıp güclenebilirsin. Bahcesehirde elikatimes var, eger yakınsan. Onun haricinde kisisel olarak dinleyebilecegin gelisim videoları ya da kendine armagan edip( her gün iki sayfa bile olsa) okuyabilecegin kitap iyi gelecektir.
Kalbin huzur ve şifalansın.