3. evlat eve geleli 1 ay oluyor.
en büyük 3.5 yaşında.
yatılı yardımcımız var, baba ilgili.
ona rağmen zor.
tabiki yaşadıkların normal ve şımarıklık değil.
ben de çocukların ihtiyaçlarını karşılayıp, yemek yapıyorum sadece.
temizlik yapmıyorum, evi toplamıyorum, mutfak/bulaşık uğraşmıyorum.
ona rağmen dün yatağa girdiğimde ne kadar yoruldum diye düşündüm. 3 çocuğun banyosu bile insanı yoruyor ve daha önümde bebeğin uyumayacagı ve ağlayacagı 4 saat vardı :)
olur öyle :)
elbet büyüyecekler.
eşinizle olan problemler için çözüm ne bilemedim.
sorumluluk verin sizi anlasın..yada daha çok vakit geçirmenin yolunu bulun. haftasonu çocukların ikisini verin, parka götürsün.
siz kalan ikisi ile evde kafa dinleyin.
nerede yaşıyorsunuz havalar nasıl bilemedim. ben istanbul da, 5 derecenin üzerinde ve yağmur yoksa çocukları dışarı çıkarıyorum mutlaka. 3.5 ve 1.5 yaşındalar. başka türlü enerjilerini atamıyorlar ve uykuya geçiş çok yıpratıcı oluyor.
hava kötü olduğu günler akşam babaları ile oyun parkı olan bir tatlıcıya tatlı yemeye gidiyorlar.
gibi..
kendinize vakit ayırmak bence önemli olan.
bu eşinizin desteği ile elbette daha kolay olur, desteği yoksa da daha az önemli şeylerden feragat edeceksiniz.
ben genelde uykudan veriyorum. gece bebek uyuduysa gece,
hiç olmadı çocukların aynı anda uyuduğu gün doğumunda ayaktayım :)
kendime vakit ayırmam şart. uykuya çok düşkün değilim. 24 saatte 3-4 saat uyku ile haftalar geçirdiğimi biliyorum.
ama en azından akıl sağlığım yerinde kalıyor :)