Anliyorum sizi.
Ama eşinizin ailesi tavrini belli etmiş.
Değiştiremeyiz.
Gönül ister tabii zor gününde evlada sahip çıksalar, ama dediğim gibi mecburiyetleri yok. Eşinizin bu durumda tutumuda açık. Bu duruma ses çıkarması gereken o dur. Yapmiyor veya yapamiyorsa ne yazıkki boşuna beklenkti içindesiniz.
Bu tür ailelerden destek beklememek gerekir zaten, çünkü bu seferde herşeylerini biz yaptık, biz aldık diye tepenize binmeyi kendilerinde hak görürler. Sanki öyle bir yapı sezdim o ailede.
Manevi desteğe gelince. Sahiden telefon açıp nasılsın bebek nasıl diye sorsalar iyimi hissedeceksiniz. Hamileliklerimi düşünüyorumda, kızlarım ailenin ilk torunları.
Özellikle büyük kızıma hamileyen kv olsun kp olsun sevinçten deliye döndüler.
Kayınvalidem arayıp sorardı ama onun dışında pekde bişeyini görmedim.
Ama öyle bir beklentim olmadiği için belkide hiç umursamadım. Doğumdan sonrada zırt pırt sevmeye gelmek isterlerdi ama bir kere olsun gece kalayımda yardım edeyim, çok yoruluyorsun biraz da ben bakayımda sen dinlen dediğini bilmem.
Bunları insana birtek kendi annesi canı gönülden yapiyor onu öğrendim.
Seni kızım gibi seviyorumlar hikaye.