Çok ama çok teşekkür ederim. Haklısnız bu kararı verip ısrar eden bendim. Ama bana bu kararı aldıracak şeyleri yaşatan da oydu. Çok doğru. Ama işte vicdanlı insan olmak çok zor.canim benim kafanin cok karisik olmasi cok normal, suan gelgitler yasaman, kafanda acabalarin belkilerin keskelerin ucusmasi inan cok normal. Kendine lütfen zaman ver. Zaten istenmeyen/beklenilmeyen bir gebelikmis, üstelik yasal olarak hakkin da vardi ki aldirabildin. Yasadisi birsey de yapmadin yani. Suan bosanmayla ilgili acina bir de bu vicdan muhasabesini eklememeye calis, mümkünse bu konuyu rafa kaldir bir süre. Psikolojik destek mümkünse al tabii.
Kürtaj yasal haktir ama mental olarak hep kadinlar zorlugunu cekiyor, erkekler hic birsey olmamia gibi devam ediyor, burda yetistirilme tarzi farki ortaya cikiyor. Üstelik hamile kalmak sadece kadinlara özgü birsey oldugu icin doga da sagolsun bu sorumlulugu toptan bize yüklemis.
Arkadasim gecicek hepsi, o zirtapoz adam olaydi da karisina cocuguna sahip cikaydi sen de kürtaj olmazsin. Cekecekse o ceksin vicdan azabini. Lütfen bir de bunun yükünü üstüne sen alma.
Haklısınız. Çok haklısınız. Ayrılma mevzu olmadan hamile olduğumu öğrendiğimde kendim gittim kontrole. Evdeydi beraber gidebilirdik ama gelmedi. Doktordan gelince sormadı. Başta istemedi. Boşanma mevzusu açılmadan bile aldıralım dedi. Boşanma konuşulmaya başlanınca da medeni insanlarız gereken yapılsın dedi. Ama sonra tazminat almayayım diye işi yokuşa sürdü. Velhasıl kalıp çabalasam da gidip çabalasam da olacağı yoktu. Benim en büyük hatam ona şana vermek toleranslı olmaktı. Keşke hamile kalmadan bitseydi evlilik. Ama yaşanacakmış işteSiz bu kadar vicdanş sorumluluk yaşarken adam ne yapıyor eminim umru bile değildir. Tabi ki üzülmeniz , psikolojinizin bozulması çok normal ama hayat boyu o adamla görüşmek zorunda kalmak, belki size cocuk üzerinden sürekli psikolojik şiddet uygulaması cok daha zor olacaktır.
Bu günaha bari bizi şahit tutamasaydınız olan ölmüş minicik bebek hiçbir sağlık sorunu yokken ölmek zorunda kalmış . Bolca tövbe istiğfar edin bari burda diğer yorumcular gibi vicdan azabına gerek yok diyemiyorum çünkü var .. benim.otizmli.bir çocuğum var ve aynı sizin gibi korunarak tekrar hamile kaldım ama bir kez bile aldırmak aklıma gelmedi o cana nasıl.kiyarim evet cokkk zor bir oğlum var ama olan oldu . Size de başka tavsiyem yok çocuk istemiyorsanız tüpleri tamamen bağlatın ve bolca tövbe istiğfarMerhaba önceki konumu bilmeyenler için bir hafta önce kürtaj oldum. Boşanma davası açtım. Kendi rızamın dışında(korunduğumuz) bi gebelikti kötü giden bir evlilikti. adamın psikolojik sorunları vardı. Adamda çocuğu istemiyordu. Benim psikolojim çok kötüydü. Böbrek ağrısı çekiyordum. İdrar enfeksiyonu vardı ve hiç bi şey yiyemiyordum. Çocuk bakma büyütme kararı alacak psikoloji ve fizyolojide değildim. Ailemde arka çıktı bana. çocuğu babam istemedi. Ben karşı çıksam kabul ederdi ama o gücü kendimde bulamadım. Hayatım boyunca eski eşle yüzyüze gelme, diyalogta kalma fikri beni kahretti. Şimdi olsa yine aynı kararı alırdım. Ama işte çok kötüyüm. Olur olmadık zamanda ağlamaya başlıyorum. Bebek görünce bir garip oluyorum. Gözüme ultrasondaki resmi geliyor. Ben karıncaları bile öldüremem. Kuruyan çiçek görsem içim burkulur. O bir candı diyorum. Ama başka çarem yoktu. Maddi kaygılar değildi benim ki. Daha çok onun ve benim psikolojimdi. Bir arkadaşım onun niyetine ağaç dik, sadaka ver dedi. Hayatın boyunca onun için bi şeyler yap hakkı kalmasın dedi. Annem de onunla bağını kopar diyor. İstersen psikolojik destek al dedi. Bilmiyorum şu an kafamın içinde o kadar ses var ki. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Sadece ağlamak istiyorum.
Önceki konumu okuyup mu yaptınız bu yorumu? Ben işin günah boyutunu sormuyorum. Siz benim ne yaşadığımı ve bu kararı nasıl aldığımı biliyor musunuz? Nasıl bir evlilik içindeydim biliyor musunuz? Sizce bu şekilde kırıcı bir yorum yapmanızın bana ne faydası olabilir?Bu günaha bari bizi şahit tutamasaydınız olan ölmüş minicik bebek hiçbir sağlık sorunu yokken ölmek zorunda kalmış . Bolca tövbe istiğfar edin bari burda diğer yorumcular gibi vicdan azabına gerek yok diyemiyorum çünkü var .. benim.otizmli.bir çocuğum var ve aynı sizin gibi korunarak tekrar hamile kaldım ama bir kez bile aldırmak aklıma gelmedi o cana nasıl.kiyarim evet cokkk zor bir oğlum var ama olan oldu . Size de başka tavsiyem yok çocuk istemiyorsanız tüpleri tamamen bağlatın ve bolca tövbe istiğfar
Çok ama çok teşekkür ederim yorumunuz için. Bi şeyle imtihan olmak çok garip. Ben elimden geldiğince kimseyi yargılamam. Allah beni öyle imtihan etmedi, beni imtihan etse belki ben daha fenasını yapardım diye düşünürüm.Bana deseler böyle şeyler yaşayacaksın, yapacaksın inanmazdım asla. Ama işte o şekilde imtihan olmadan bilemiyorsun.(Sadece konu sahibine)Daha iyi olacaksınız bazen olmayanda olana göre hayır daha büyüktür.İleriki yalnızlığı sorumluluğu daha ağır olacaktı belki sürekli bu karara bir süre pişman diğer karara Ömürboyu pişman olmakda var .Şimdi bağsız sil baştan bir seçenek mümkün.Hormonal hisler geçecektir bence uzun vade kısa vade seçenekler sonuçlar önemli olan budur .Her can Allahin elinde ya kürtajın hicbilinmemesi gerekirdi insanların bunu keşfetmesi de gerekli durumlarda kullanmasıda Allah'ın bilgisi dahilinde .Sonuçta o doğacak derse hiçbir kürtajda buna engel olamaz vakti geçer sağlık sorunu olur kadında o gün kadının başına birşey gelir gene olmaz.Doğacak olan doğacaktir doğmayacak olan doğmayacaktir .Tabiki kürtajı keyfi asla desteklemem aile planlaması var kürtajdan kaçınmak için .Şimdi siz şöyle düşünmek durumundasınız hayata gelip mutsuz olup perişan olup beni keşke doğurmasaydın diyen binlerce insan var .Bazen en sevilmeyen fakat haram olmayan boşanma misali . Üçüncü kırk günden sonra ruh üflenir Bunuda rahatlayın diye yazıyorum polemik için değil iki farklı görüşten ben buna inanıyorum.Lutfen kimse alıntılama yapmasın cevap vermeyeceğim .Konu sahibi bu denli üzgün iken tek amacım ona iyi gelecek şeyler yazmak kimse ile bilgi yaristirmak değil kesinlikle .Daha iyi daha güzel günler daha umutlu daha kaldığınız yerden iyi haberlerinizi almayı isterim .Çok geçmiş olsun
Bu günaha bari bizi şahit tutamasaydınız olan ölmüş minicik bebek hiçbir sağlık sorunu yokken ölmek zorunda kalmış . Bolca tövbe istiğfar edin bari burda diğer yorumcular gibi vicdan azabına gerek yok diyemiyorum çünkü var .. benim.otizmli.bir çocuğum var ve aynı sizin gibi korunarak tekrar hamile kaldım ama bir kez bile aldırmak aklıma gelmedi o cana nasıl.kiyarim evet cokkk zor bir oğlum var ama olan oldu . Size de başka tavsiyem yok çocuk istemiyorsanız tüpleri tamamen bağlatın ve bolca tövbe istiğfar
Kırıcı yorum yapmıyorum minicik bir canın anneden kopusuna üzülüyorum Rabb'im verdiyse vardır bir bildiği bu arada şunu da söyleyim o bebek zaten yaşamayacaktı çünkü dünyada yiyecek ekmeği suyu yokmuş kendiliğinden düşük olsa vicdan azabı bari çekmezdiniz . Allah kolaylık versin başka ne diyeyim sizin vicdan yükünüz zaten size yeterÖnceki konumu okuyup mu yaptınız bu yorumu? Ben işin günah boyutunu sormuyorum. Siz benim ne yaşadığımı ve bu kararı nasıl aldığımı biliyor musunuz? Nasıl bir evlilik içindeydim biliyor musunuz? Sizce bu şekilde kırıcı bir yorum yapmanızın bana ne faydası olabilir?
Hatırlıyorum konunu, böyle düşünerek yaşayamazsın. Onu bebek olarak düşünmemelisin, daha 8 haftalık bile değildi. Bu kadar rahatsızlığa belki kendi düşecekti. Bazen acı veren şeyler yapmak zorunda kalırız, hepimiz insanız. İçini ferah tutmaya çalış. Doğrusu buydu. Bir psikoloğa gitsen iyi edersin, istiyorsan sadaka ver hayır yap ama onu bebek olarak düşünme. Doğurmaya kalkışsan mutlu bir çocuk olabilecek miydi. O vebal daha ağır olmaz mıydıMerhaba önceki konumu bilmeyenler için bir hafta önce kürtaj oldum. Boşanma davası açtım. Kendi rızamın dışında(korunduğumuz) bi gebelikti kötü giden bir evlilikti. adamın psikolojik sorunları vardı. Adamda çocuğu istemiyordu. Benim psikolojim çok kötüydü. Böbrek ağrısı çekiyordum. İdrar enfeksiyonu vardı ve hiç bi şey yiyemiyordum. Çocuk bakma büyütme kararı alacak psikoloji ve fizyolojide değildim. Ailemde arka çıktı bana. çocuğu babam istemedi. Ben karşı çıksam kabul ederdi ama o gücü kendimde bulamadım. Hayatım boyunca eski eşle yüzyüze gelme, diyalogta kalma fikri beni kahretti. Şimdi olsa yine aynı kararı alırdım. Ama işte çok kötüyüm. Olur olmadık zamanda ağlamaya başlıyorum. Bebek görünce bir garip oluyorum. Gözüme ultrasondaki resmi geliyor. Ben karıncaları bile öldüremem. Kuruyan çiçek görsem içim burkulur. O bir candı diyorum. Ama başka çarem yoktu. Maddi kaygılar değildi benim ki. Daha çok onun ve benim psikolojimdi. Bir arkadaşım onun niyetine ağaç dik, sadaka ver dedi. Hayatın boyunca onun için bi şeyler yap hakkı kalmasın dedi. Annem de onunla bağını kopar diyor. İstersen psikolojik destek al dedi. Bilmiyorum şu an kafamın içinde o kadar ses var ki. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Sadece ağlamak istiyorum.
Acınızı psikolog eşliğinde de çekebilirsiniz, böyle düşünmeyin. Bedel böyle bir şey değilGeçen hafta böyle değildim. Ama bu hafta uyanırken bile “yapabileceğim bi şey yoktu beni affet beni affet” diye uyandım. Ailemde destek almamı istedi. Ama vicdanen biraz acı çekmem gerekiyor gibi hissediyorum. Kendimi toparlayacağım elbette ama daha zamanı var biraz acı çekmeliyim çünkü ağır bir karar verdim gibi hissediyorum. Etrafımdan kimse kararımı yargılamadı, destek oldu. Ama ben içten içe çok suçlu hissediyorum
Onun için en doğru kararı verdin. Sakın aksini düşünme, yadadiklarin üst üste ağır şeyler, elbette sarsilacaksin ama kendini suçlamani gerektirecek hicbirsey yapmadın. Mutlaka destek al, yakında hepsi geçecek, iyi ki diyeceksin, inan bana...Bu kararı alırken hep onu düşündüm. Bi gün büyüyeceğini ve bana hesap soracağını.
Zor bir süreç ben de geçen hafta kürtaj oldum yaşadığınız duygusallık biraz da hormonal kendinizi yıpratacak boyutta anlam yüklemeyin zamanla azalacaktır diğer şeyler için ise psikolojik destek alın ve size ait iyi hissettiren bir hobi edinin her şey insan için… kadının en güçlü varlık olduğunu unutmayınMerhaba önceki konumu bilmeyenler için bir hafta önce kürtaj oldum. Boşanma davası açtım. Kendi rızamın dışında(korunduğumuz) bi gebelikti kötü giden bir evlilikti. adamın psikolojik sorunları vardı. Adamda çocuğu istemiyordu. Benim psikolojim çok kötüydü. Böbrek ağrısı çekiyordum. İdrar enfeksiyonu vardı ve hiç bi şey yiyemiyordum. Çocuk bakma büyütme kararı alacak psikoloji ve fizyolojide değildim. Ailemde arka çıktı bana. çocuğu babam istemedi. Ben karşı çıksam kabul ederdi ama o gücü kendimde bulamadım. Hayatım boyunca eski eşle yüzyüze gelme, diyalogta kalma fikri beni kahretti. Şimdi olsa yine aynı kararı alırdım. Ama işte çok kötüyüm. Olur olmadık zamanda ağlamaya başlıyorum. Bebek görünce bir garip oluyorum. Gözüme ultrasondaki resmi geliyor. Ben karıncaları bile öldüremem. Kuruyan çiçek görsem içim burkulur. O bir candı diyorum. Ama başka çarem yoktu. Maddi kaygılar değildi benim ki. Daha çok onun ve benim psikolojimdi. Bir arkadaşım onun niyetine ağaç dik, sadaka ver dedi. Hayatın boyunca onun için bi şeyler yap hakkı kalmasın dedi. Annem de onunla bağını kopar diyor. İstersen psikolojik destek al dedi. Bilmiyorum şu an kafamın içinde o kadar ses var ki. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Sadece ağlamak istiyorum.
Bu günaha bari bizi şahit tutamasaydınız olan ölmüş minicik bebek hiçbir sağlık sorunu yokken ölmek zorunda kalmış . Bolca tövbe istiğfar edin bari burda diğer yorumcular gibi vicdan azabına gerek yok diyemiyorum çünkü var .. benim.otizmli.bir çocuğum var ve aynı sizin gibi korunarak tekrar hamile kaldım ama bir kez bile aldırmak aklıma gelmedi o cana nasıl.kiyarim evet cokkk zor bir oğlum var ama olan oldu . Size de başka tavsiyem yok çocuk istemiyorsanız tüpleri tamamen bağlatın ve bolca tövbe istiğfar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?