Arkadaslar merhaba, çoğu konuyu okudum malesef aynı şeyler başıma geldi. Bir bucuk yıllık evliyim eşimle çok guzel bir sevgili dönemi geçirdik vicdanlı çok iyi kalpli değer veren beni hep güzel hissettiren biriydi çok iyi baba olacağına arkamda dimdik duracağına emindim evlendim( evlenmek bana cok uzakken) evlendikten sonra aile apartmanına oturduk babası her cocuga bir daire vermiş. Zaten burda mutsuzken onun ailesine kendimi hiç ait hissedemez benimsemezken üzerine ilk 2.ayda ben bi hata yaptım battım diye geldi ve yeni araba almıştık borca girmiştim benim maasımla öderiz onunla geçiniriz dedim bu arada öğretmenim. Eşimde memur. Düzeltiriz dedik devam ettik bu süre içinde bidaha bu kadar düşmeyeceğimler falan hep böyle söylerdi aradan bir yıl geçti iki katı borçla gelip bağımlıyım dedi. Psikolog görüşmesinden sonra geldi. Ben arabamı satmayacağımı ve borcu kabullenmediğimi söyledim direkt. Annesini aradım anlattım ve bana nolur bu işi çöz diye ağladı arabanızı satın borcu kapatın gibi. Ona çok sinirlendim daha 29 yaşındayım ve 500bin tl bırcu ben nasıl yüklenebilirim arabam satılsa elde hiçbi şey kalmayacak. Aileme anlattım arkamda gibiler şuan ama ne yapacağımı bilmiyorum evlenmiş boşanmış gibi olarak hayata devam etmek evliliği başaramamış olmak beni çok üzüyor ve geriyor. Çocuk yokken yol yakınken dönmeliyim ama ona da cok ğzülüyorum arkasında ailesi durmayacak biliyorum intihardan bahsediyor birde ne yapacağım