- 1 Aralık 2017
- 288
- 330
- 44
benzer durumlar yaşamışız.
bazen hala ben de düşünüyorum ister istemez.
unutmanın bir yolu olsaydı keşke.
herkese böyle bir baba lazım.gözlerim doldu yaa çok üzüldüm ...
ama annen ve teyzelerinde sanırım çok gençlerdi yoksa öyle cahilce davranamazlardı öyle mi? öyle olduğunu söyleyin lütfen.
23 sene önce böyle şeyler duyulacak diye aile sus pus olurdu. babalardan saklanmıştır muhtemelen yani hem kendi babanız hemde dedenizden.
annemde yaşamış bi akrabası daha yeni yeni gözüken göğüslerini ellemeye çalışmış evde yalnızken annemde 5 erkek kardeşe sahip.
dedem annemin garip davrandığını anlamış yani erkek çocuklarıyla hiç iletişimi olmayan bi kız değil diye sıkıştırmış. annemde ağlaya ağlaya anlatınca baya tüfekle kapısına dayanmış ... herkese ifşa etmiş o sapığı ... zaten sanırım taşınmışlar diğer ailede kimsenin yüzüne bakamayacaklarından.
her kız babası tacizciyi dayanamaz öldürür de hapse girer diye susuyor işte çok okudum ben sizin gibi olay çok dinledim . ve evet babadır yapar. insan göze alamıyor çoğu zaman.
sizin hiç bir suçunuz yok ... ama o teyze o ne biçim laf nasıl bir hakaret küçücük çocuğa. umarım o insanlarla görüşmüyrsunuzdur sizin tacizinize göz yuman kendi çocuklarının taciz edilmesine de o iğrenç dayının kendi çocuklarını taciz etmesine de göz yumar.
Allah hepsini bildiği gibi yapsın.
Bence terapi görmelisiniz bütün bunları atlatmak için psikologa danışsanız iyi geleceğini düşünüyorum.
Kon sahibi arkadaşım o günlerin acısını kimse içinden silemez. Çok çok üzüldüm(
Sen olaydaki en en masum olansın. Allah bundan sonra hep güzellikler nasip etsin sana...
Bu anlattıklarınızı da 21 aylık kız annesi olarak kulağıma küpe yapıyorum.
Ablamın bir oğlu var ve o da bu olay sebebiyle psikopat gibi hiç kimseye güvenmiyor asla amcalarına kuzenlerine tek bırakmadı uyumasına izin vermedi hiçbir yerde. Eniştem ve ailesi yadırgıyor bu durumu ama biz biliyoruz neden öyle.Sanırım ben de anne olunca öyle olacağım.
Bu sitede dedesi tarafından taciz edilen torun okumuştum. Hatta o dede annesini de taciz edermiş zamanında yani kendi kızı ve torununu. Dedeyi evden göndermişlerdi. Kim bilir dışarda görsen acırsın haline. En yakınına bile güven olmuyor maalesef.
Annesi tarafından pazarlanan zihinsel engelli çocuk haberini okuduğumda da çok etkilenmiştim.
İnsanoğlu çok kötü gerçekten de.
Çok haklısınız nasıl bu kadar masum doğmuşken bu kadar kötü olmayı başarıyor insanoğluAblamın bir oğlu var ve o da bu olay sebebiyle psikopat gibi hiç kimseye güvenmiyor asla amcalarına kuzenlerine tek bırakmadı uyumasına izin vermedi hiçbir yerde. Eniştem ve ailesi yadırgıyor bu durumu ama biz biliyoruz neden öyle.Sanırım ben de anne olunca öyle olacağım.
Bu sitede dedesi tarafından taciz edilen torun okumuştum. Hatta o dede annesini de taciz edermiş zamanında yani kendi kızı ve torununu. Dedeyi evden göndermişlerdi. Kim bilir dışarda görsen acırsın haline. En yakınına bile güven olmuyor maalesef.
Annesi tarafından pazarlanan zihinsel engelli çocuk haberini okuduğumda da çok etkilenmiştim.
İnsanoğlu çok kötü gerçekten de.
Aynen oyle iyiki paylastiniz. Onun kuzeni l kardesi sayilir diye ana-babalar cok rahat davraniyor. Birak kuzeni amca dayi baba. Her turlusu artik sikinti. Yok babasi yok amcasi diyerek altini acsin nolcak kafasinda olan bi suru insan var. Evet zorda kalinca yapiyrz babasi sonucta ama kiz dedgmz evlat mahremi bilmeli. Allah korusun yavrularimizi. Kiz-erkek cocklar bile bi oda da tek birakilmamali kesinlikleMerhaba arkadaşlar, konu şu: Ben 4-5 yaşlarındayken ailevi sorunlarımız nedeni ile dedemlerde kalmıştık uzun bir süre. annem ben ve kardeşlerim.Bekar dayım vardı teyzelerim vardı evde. sanırım dayım o zamanlar 20 yaşında falandı, ben küçükken beni taciz ederdi. İyi hatırlıyorum bir çok şeyi.Sülale tarafından da biliniyor. Beni sık sık odasına götürür yüz üstü yere yatırır ve üstüme uzanırdı. Yatağın üstüne yatırır üstüme omuzlarımdan bastırırdı. Kucağına alırdı bazen.Böyle zamanlarda ya elimde bir şey olırdu oyuncak kitap vs. verip onun hakkında konuşurdu benimle ya da başka konulardan. Bir de tuvaletten çıktığımda pamtolonumu indirip iç çamaşırımı kontrol etmişti ıslak olduğunu görünce kızmıştı güya niye silmiyorusun diye. Yüz üstü yere yatırıp üstüme çıktığı bir gün teyzem odaya tesadüfen girdi ve kıyamet koptu evde. herkes geldi. artık pantolonu inik miydi benim pantolonum inik miydi bilmiyorum, inik de olabilir çünkü sanki öyle bir şey hatırlıyorum.Teyzem kızdı bağırdı dayıma, beni annem teyzem aldı sorular sordular ve o soruyu sordular, ne dedim hatırlamıyorum ama annem şoka girdi ağladı çok kötü oldu beni dövdü hatta ...... ve buna da o kadar kırgınım o kadr kırgınım ki anlatamam, yere kapaklanışım büzülüşüm sırtıma inen yumruklar.... çocuk halimle o kadar aciz ve üzgün ve masumdum ki düşününce kendime acıyorum dayımın tacizinden ziyade annemin davranışı. Ama onu da anlamaya çalışıyorum.Annem şu anda hayatta değil, yaşarken hiç bu konuyu da konuşamadık annem ben lisedeyken vefat etti....
El hasıl dayım diğer dayılarımdan dayak yedi, evden gönderildi. İnkar mı etti kabul mü etti bilmiyorum. Araya bayağı bir soğukluk girdi.Biz hiç görüşmedik bir daha hiç de konuşmadık. Ve bu olay 23 sene önce oldu.
Ama anneannem teyzelerim hala soğuk da olsalar görüşüyorlar. Evlendi çocukları oldu.
Ve şu var, o yaşımda teyzelerim kendimi taciz ettirdiğim için beni suçlamıştı, "neden bağırmadım neden söylemedin benim kızım olsa söyler" diye.O olaydan sonra içine kapanık ezik bir çocuk oldum, eve bir misafir gelmişti beni sevmek istedi kucağına almak istedi gitmedim utandım, yanıma otur dedi oturmadım. Israr etti ben istemedim. Sonra teyzem de "sen dayının kucağına oturuyorsun ama" demişti.... Küçük teyzem o yaştaki halimle, bana diyordu ki "senle kimse evlenmez sen dulsun" bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama o utancımı suçlu hissetmemi üzüntümü korkumu çaresizliğimi zavallılığımı anlatamam bütün duygularımı köşelerde ağladığımı hatırlıyorum...ben kendi suçum gibi düşünüyordum. hiç kimse bana sarılıp da teselli etmedi....bilinçsizlik mi sevgisizlik mi bilmiyorum zaten ailevi, maddi sorunlarımız da vardı.
Bunu bir türlü atlatamıyorum 22-23 yaşlarındayken anlatmıştım ilk bir arkadaşıma daha doğrusu ayrıntıya girmeden söylemiştim. Eşime de evlenmeden önce anlattım belki benimle evlenmek istemez diye....öyle bir şey düşünmedi.ama çok üzüldü ağladı ve kızdı ona, bu konuyu da kafamdan atmamı düşünmememi istedi.
Çok üzgünüm çocuk tacizi falan duyunca çok üzülüyorum o çocuğun ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sarılmak istiyorum hepsine, sarılıp ağlamak...
şimdi ağlayarak yazıyorum bunları...ben çok değersiz haksızlığa uğramış ve zavallı hissediyorum kendime acıyorum...her kötü olayda aklıma geliyor.....çok uzun oldu ama anlatmak istedim, çok üzgünüm sanki yıllar geçtikçe hayatın gerçeklerini üzüntülerini gördükçe daha çok hatırlayıp üzülüyorum....küçük kızı kucağına almış erkek görünce bile rahatsız oluyorum taciz ediyor gibi geliyor. Çok uzun oldu biliyorum, yazamadığım çok fazla şey de var aslında.....
LÜTFEN çocuklarınızı akraba yakını bile olsa dikkat edin, umarım kimse böyle bir şey yaşamaz...
Bidaha size böyle laf gelirse Teyze olay dinda korusaydin deyin.. size nasıl yaparlar bunu dayinizdan beterler
Benim düşüncem bunun bir savunma mekanizması olduğu. İnsan erkek kardeşinin böyle bir şey yapacağını nasıl kabullenir ki? Son zamanlarda bunu düşünüyorum, belki kendileri bile farkında değil ama öyle.
Annem de beni o olaydan sonra dövmüştü ama ömrü boyunca dayımla bir daha hiç görüşmedi bir araya gelmedi ve küs vefat etti.
Merhaba arkadaşlar, konu şu: Ben 4-5 yaşlarındayken ailevi sorunlarımız nedeni ile dedemlerde kalmıştık uzun bir süre. annem ben ve kardeşlerim.Bekar dayım vardı teyzelerim vardı evde. sanırım dayım o zamanlar 20 yaşında falandı, ben küçükken beni taciz ederdi. İyi hatırlıyorum bir çok şeyi.Sülale tarafından da biliniyor. Beni sık sık odasına götürür yüz üstü yere yatırır ve üstüme uzanırdı. Yatağın üstüne yatırır üstüme omuzlarımdan bastırırdı. Kucağına alırdı bazen.Böyle zamanlarda ya elimde bir şey olırdu oyuncak kitap vs. verip onun hakkında konuşurdu benimle ya da başka konulardan. Bir de tuvaletten çıktığımda pamtolonumu indirip iç çamaşırımı kontrol etmişti ıslak olduğunu görünce kızmıştı güya niye silmiyorusun diye. Yüz üstü yere yatırıp üstüme çıktığı bir gün teyzem odaya tesadüfen girdi ve kıyamet koptu evde. herkes geldi. artık pantolonu inik miydi benim pantolonum inik miydi bilmiyorum, inik de olabilir çünkü sanki öyle bir şey hatırlıyorum.Teyzem kızdı bağırdı dayıma, beni annem teyzem aldı sorular sordular ve o soruyu sordular, ne dedim hatırlamıyorum ama annem şoka girdi ağladı çok kötü oldu beni dövdü hatta ...... ve buna da o kadar kırgınım o kadr kırgınım ki anlatamam, yere kapaklanışım büzülüşüm sırtıma inen yumruklar.... çocuk halimle o kadar aciz ve üzgün ve masumdum ki düşününce kendime acıyorum dayımın tacizinden ziyade annemin davranışı. Ama onu da anlamaya çalışıyorum.Annem şu anda hayatta değil, yaşarken hiç bu konuyu da konuşamadık annem ben lisedeyken vefat etti....
El hasıl dayım diğer dayılarımdan dayak yedi, evden gönderildi. İnkar mı etti kabul mü etti bilmiyorum. Araya bayağı bir soğukluk girdi.Biz hiç görüşmedik bir daha hiç de konuşmadık. Ve bu olay 23 sene önce oldu.
Ama anneannem teyzelerim hala soğuk da olsalar görüşüyorlar. Evlendi çocukları oldu.
Ve şu var, o yaşımda teyzelerim kendimi taciz ettirdiğim için beni suçlamıştı, "neden bağırmadım neden söylemedin benim kızım olsa söyler" diye.O olaydan sonra içine kapanık ezik bir çocuk oldum, eve bir misafir gelmişti beni sevmek istedi kucağına almak istedi gitmedim utandım, yanıma otur dedi oturmadım. Israr etti ben istemedim. Sonra teyzem de "sen dayının kucağına oturuyorsun ama" demişti.... Küçük teyzem o yaştaki halimle, bana diyordu ki "senle kimse evlenmez sen dulsun" bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama o utancımı suçlu hissetmemi üzüntümü korkumu çaresizliğimi zavallılığımı anlatamam bütün duygularımı köşelerde ağladığımı hatırlıyorum...ben kendi suçum gibi düşünüyordum. hiç kimse bana sarılıp da teselli etmedi....bilinçsizlik mi sevgisizlik mi bilmiyorum zaten ailevi, maddi sorunlarımız da vardı.
Bunu bir türlü atlatamıyorum 22-23 yaşlarındayken anlatmıştım ilk bir arkadaşıma daha doğrusu ayrıntıya girmeden söylemiştim. Eşime de evlenmeden önce anlattım belki benimle evlenmek istemez diye....öyle bir şey düşünmedi.ama çok üzüldü ağladı ve kızdı ona, bu konuyu da kafamdan atmamı düşünmememi istedi.
Çok üzgünüm çocuk tacizi falan duyunca çok üzülüyorum o çocuğun ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sarılmak istiyorum hepsine, sarılıp ağlamak...
şimdi ağlayarak yazıyorum bunları...ben çok değersiz haksızlığa uğramış ve zavallı hissediyorum kendime acıyorum...her kötü olayda aklıma geliyor.....çok uzun oldu ama anlatmak istedim, çok üzgünüm sanki yıllar geçtikçe hayatın gerçeklerini üzüntülerini gördükçe daha çok hatırlayıp üzülüyorum....küçük kızı kucağına almış erkek görünce bile rahatsız oluyorum taciz ediyor gibi geliyor. Çok uzun oldu biliyorum, yazamadığım çok fazla şey de var aslında.....
LÜTFEN çocuklarınızı akraba yakını bile olsa dikkat edin, umarım kimse böyle bir şey yaşamaz...