küçükken beni taciz eden akrabam....

EXXWOMAN .!.:

Benim düşüncem bunun bir savunma mekanizması olduğu. İnsan erkek kardeşinin böyle bir şey yapacağını nasıl kabullenir ki? Son zamanlarda bunu düşünüyorum, belki kendileri bile farkında değil ama öyle.
Annem de beni o olaydan sonra dövmüştü ama ömrü boyunca dayımla bir daha hiç görüşmedi bir araya gelmedi ve küs vefat etti.

Genişletmek için tıkla...

EXXWOMAN .!.:

Seneler geldi, geçti. Başımdan bir sürü olay geçti. Foruma bile girmeyeli çok oldu. Bu konu aklımdan hiç çıkmadı. 2015 şubatta açmışım konuyu. 8 yıl olmuş. O zamanlar yeni yeni yüzleşiyordum durumla. Sonrasında pek çok insana anlattım. Anlattıklarımdan bazıları da çocukken tacize uğradıklarını ya da taciz tehlikesi yaşadıklarını söylediler. Hep de bir akraba veya komşu tarafından. Zaman geçtikçe bu durum daha farklı bir boyuta gelip paranoyaya dönüştü bende. Herkesten herşeyi bekler oldum. Herkes sapık tacizci olabilirmiş gibi geliyor artık bana. Şimdilerde deprem felaketiyle kimsesiz evsiz kalan çocukların kim bilir kimlerin tacizine maruz kalarak büyüyeceğini düşünerek kahroluyorum. Anne babası ölen belki binlerce çocuk akrabalarının yanında kalacak ve bir kısmı tacize uğrayacak. Bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum...

Anneannem ben bu konuyu açtıktan 1 sene kadar sonra öldü, öldüğünde sapık dayım onun cenazesine gelmedi. Kimse de neden gelmediğini sorgulamadı. Ben merak edip sorunca da anneannemle dayımın bir süre önce tartıştığını, küstüklerini, anneannemin dayıma çok ağır bir laf ettiğini söylediler. Konuyu ve ne dediğini bilmiyorum. Ama cenazeye bile gelmeyecek kadar büyük bir şey ancak bu taciz mevzusu olabilir. Suçlu bile hissetmemiş ki küsmeyi kendine hak görmüş. Eskiden karısına çocuklarına söyleyerek onu rezil etmeyi isterdim ama şimdi bunu yapmamın sadece o kadın ve çocukları için bir ceza olacağını düşünüyorum. Bir tacizcinin kardeşi, annesi, karısı, çocuğu olmak da bir travma. Aslında tacizin üzerinin örtülmesinin en büyük nedeni de bu. Tacizciyi değil kendilerini koruyorlar. Daha büyük travma yaşamış olan mağdurun travmasını hissetmelerine de engel oluyor bu durum, çünkü suçluluk duyuyorlar...

Genişletmek için tıkla...

EXXWOMAN .!.:

Merhaba arkadaşlar, konu şu: Ben 4-5 yaşlarındayken ailevi sorunlarımız nedeni ile dedemlerde kalmıştık uzun bir süre. annem ben ve kardeşlerim.Bekar dayım vardı teyzelerim vardı evde. sanırım dayım o zamanlar 20 yaşında falandı, ben küçükken beni taciz ederdi. İyi hatırlıyorum bir çok şeyi.Sülale tarafından da biliniyor. Beni sık sık odasına götürür yüz üstü yere yatırır ve üstüme uzanırdı. Yatağın üstüne yatırır üstüme omuzlarımdan bastırırdı. Kucağına alırdı bazen.Böyle zamanlarda ya elimde bir şey olırdu oyuncak kitap vs. verip onun hakkında konuşurdu benimle ya da başka konulardan. Bir de tuvaletten çıktığımda pamtolonumu indirip iç çamaşırımı kontrol etmişti ıslak olduğunu görünce kızmıştı güya niye silmiyorusun diye. Yüz üstü yere yatırıp üstüme çıktığı bir gün teyzem odaya tesadüfen girdi ve kıyamet koptu evde. herkes geldi. artık pantolonu inik miydi benim pantolonum inik miydi bilmiyorum, inik de olabilir çünkü sanki öyle bir şey hatırlıyorum. Teyzem kızdı bağırdı dayıma, beni annem teyzem aldı sorular sordular ve o soruyu sordular, ne dedim hatırlamıyorum ama annem şoka girdi ağladı çok kötü oldu beni dövdü hatta ...... ve buna da o kadar kırgınım o kadr kırgınım ki anlatamam, yere kapaklanışım büzülüşüm sırtıma inen yumruklar....çocuk halimle o kadar aciz ve üzgün ve masumdum ki düşününce kendime acıyorum dayımın tacizinden ziyade annemin davranışı. Ama onu da anlamaya çalışıyorum.Annem şu anda hayatta değil, yaşarken hiç bu konuyu da konuşamadık annem ben lisedeyken vefat etti....
vEl hasıl dayım diğer dayılarımdan dayak yedi, evden gönderildi. İnkar mı etti kabul mü etti bilmiyorum. Araya bayağı bir soğukluk girdi.Biz hiç görüşmedik bir daha hiç de konuşmadık. Ve bu olay 23 sene önce oldu.
Ama anneannem teyzelerim hala soğuk da olsalar görüşüyorlar. Evlendi çocukları oldu.
Ve şu var, o yaşımda teyzelerim kendimi taciz ettirdiğim için beni suçlamıştı, "neden bağırmadım neden söylemedin benim kızım olsa söyler" diye.O olaydan sonra içine kapanık ezik bir çocuk oldum, eve bir misafir gelmişti beni sevmek istedi kucağına almak istedi gitmedim utandım, yanıma otur dedi oturmadım. Israr etti ben istemedim. Sonra teyzem de "sen dayının kucağına oturuyorsun ama" demişti.... Küçük teyzem o yaştaki halimle, bana diyordu ki "senle kimse evlenmez sen dulsun" bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama o utancımı suçlu hissetmemi üzüntümü korkumu çaresizliğimi zavallılığımı anlatamam bütün duygularımı köşelerde ağladığımı hatırlıyorum...ben kendi suçum gibi düşünüyordum. hiç kimse bana sarılıp da teselli etmedi.... bilinçsizlik mi sevgisizlik mi bilmiyorum zaten ailevi, maddi sorunlarımız da vardı.
Bunu bir türlü atlatamıyorum 22-23 yaşlarındayken anlatmıştım ilk bir arkadaşıma daha doğrusu ayrıntıya girmeden söylemiştim. Eşime de evlenmeden önce anlattım belki benimle evlenmek istemez diye....öyle bir şey düşünmedi.ama çok üzüldü ağladı ve kızdı ona, bu konuyu da kafamdan atmamı düşünmememi istedi.
Çok üzgünüm çocuk tacizi falan duyunca çok üzülüyorum o çocuğun ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sarılmak istiyorum hepsine, sarılıp ağlamak...
şimdi ağlayarak yazıyorum bunları...ben çok değersiz haksızlığa uğramış ve zavallı hissediyorum kendime acıyorum...her kötü olayda aklıma geliyor.....çok uzun oldu ama anlatmak istedim, çok üzgünüm sanki yıllar geçtikçe hayatın gerçeklerini üzüntülerini gördükçe daha çok hatırlayıp üzülüyorum.... küçük kızı kucağına almış erkek görünce bile rahatsız oluyorum taciz ediyor gibi geliyor. Çok uzun oldu biliyorum, yazamadığım çok fazla şey de var aslında.....
LÜTFEN çocuklarınızı akraba yakını bile olsa dikkat edin, umarım kimse böyle bir şey yaşamaz...

Genişletmek için tıkla...

EXXWOMAN .!.:

Merhaba arkadaşlar, konu şu: Ben 4-5 yaşlarındayken ailevi sorunlarımız nedeni ile dedemlerde kalmıştık uzun bir süre. annem ben ve kardeşlerim.Bekar dayım vardı teyzelerim vardı evde. sanırım dayım o zamanlar 20 yaşında falandı, ben küçükken beni taciz ederdi. İyi hatırlıyorum bir çok şeyi.Sülale tarafından da biliniyor. Beni sık sık odasına götürür yüz üstü yere yatırır ve üstüme uzanırdı. Yatağın üstüne yatırır üstüme omuzlarımdan bastırırdı. Kucağına alırdı bazen.Böyle zamanlarda ya elimde bir şey olırdu oyuncak kitap vs. verip onun hakkında konuşurdu benimle ya da başka konulardan. Bir de tuvaletten çıktığımda pamtolonumu indirip iç çamaşırımı kontrol etmişti ıslak olduğunu görünce kızmıştı güya niye silmiyorusun diye. Yüz üstü yere yatırıp üstüme çıktığı bir gün teyzem odaya tesadüfen girdi ve kıyamet koptu evde. herkes geldi. artık pantolonu inik miydi benim pantolonum inik miydi bilmiyorum, inik de olabilir çünkü sanki öyle bir şey hatırlıyorum. Teyzem kızdı bağırdı dayıma, beni annem teyzem aldı sorular sordular ve o soruyu sordular, ne dedim hatırlamıyorum ama annem şoka girdi ağladı çok kötü oldu beni dövdü hatta ...... ve buna da o kadar kırgınım o kadr kırgınım ki anlatamam, yere kapaklanışım büzülüşüm sırtıma inen yumruklar....çocuk halimle o kadar aciz ve üzgün ve masumdum ki düşününce kendime acıyorum dayımın tacizinden ziyade annemin davranışı. Ama onu da anlamaya çalışıyorum.Annem şu anda hayatta değil, yaşarken hiç bu konuyu da konuşamadık annem ben lisedeyken vefat etti....
vEl hasıl dayım diğer dayılarımdan dayak yedi, evden gönderildi. İnkar mı etti kabul mü etti bilmiyorum. Araya bayağı bir soğukluk girdi.Biz hiç görüşmedik bir daha hiç de konuşmadık. Ve bu olay 23 sene önce oldu.
Ama anneannem teyzelerim hala soğuk da olsalar görüşüyorlar. Evlendi çocukları oldu.
Ve şu var, o yaşımda teyzelerim kendimi taciz ettirdiğim için beni suçlamıştı, "neden bağırmadım neden söylemedin benim kızım olsa söyler" diye.O olaydan sonra içine kapanık ezik bir çocuk oldum, eve bir misafir gelmişti beni sevmek istedi kucağına almak istedi gitmedim utandım, yanıma otur dedi oturmadım. Israr etti ben istemedim. Sonra teyzem de "sen dayının kucağına oturuyorsun ama" demişti.... Küçük teyzem o yaştaki halimle, bana diyordu ki "senle kimse evlenmez sen dulsun" bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama o utancımı suçlu hissetmemi üzüntümü korkumu çaresizliğimi zavallılığımı anlatamam bütün duygularımı köşelerde ağladığımı hatırlıyorum...ben kendi suçum gibi düşünüyordum. hiç kimse bana sarılıp da teselli etmedi.... bilinçsizlik mi sevgisizlik mi bilmiyorum zaten ailevi, maddi sorunlarımız da vardı.
Bunu bir türlü atlatamıyorum 22-23 yaşlarındayken anlatmıştım ilk bir arkadaşıma daha doğrusu ayrıntıya girmeden söylemiştim. Eşime de evlenmeden önce anlattım belki benimle evlenmek istemez diye....öyle bir şey düşünmedi.ama çok üzüldü ağladı ve kızdı ona, bu konuyu da kafamdan atmamı düşünmememi istedi.
Çok üzgünüm çocuk tacizi falan duyunca çok üzülüyorum o çocuğun ne hissettiğini çok iyi anlıyorum sarılmak istiyorum hepsine, sarılıp ağlamak...
şimdi ağlayarak yazıyorum bunları...ben çok değersiz haksızlığa uğramış ve zavallı hissediyorum kendime acıyorum...her kötü olayda aklıma geliyor.....çok uzun oldu ama anlatmak istedim, çok üzgünüm sanki yıllar geçtikçe hayatın gerçeklerini üzüntülerini gördükçe daha çok hatırlayıp üzülüyorum.... küçük kızı kucağına almış erkek görünce bile rahatsız oluyorum taciz ediyor gibi geliyor. Çok uzun oldu biliyorum, yazamadığım çok fazla şey de var aslında.....
LÜTFEN çocuklarınızı akraba yakını bile olsa dikkat edin, umarım kimse böyle bir şey yaşamaz...

Genişletmek için tıkla...

EXXWOMAN .!.:

Seneler geldi, geçti. Başımdan bir sürü olay geçti. Foruma bile girmeyeli çok oldu. Bu konu aklımdan hiç çıkmadı. 2015 şubatta açmışım konuyu. 8 yıl olmuş. O zamanlar yeni yeni yüzleşiyordum durumla. Sonrasında pek çok insana anlattım. Anlattıklarımdan bazıları da çocukken tacize uğradıklarını ya da taciz tehlikesi yaşadıklarını söylediler. Hep de bir akraba veya komşu tarafından. Zaman geçtikçe bu durum daha farklı bir boyuta gelip paranoyaya dönüştü bende. Herkesten herşeyi bekler oldum. Herkes sapık tacizci olabilirmiş gibi geliyor artık bana. Şimdilerde deprem felaketiyle kimsesiz evsiz kalan çocukların kim bilir kimlerin tacizine maruz kalarak büyüyeceğini düşünerek kahroluyorum. Anne babası ölen belki binlerce çocuk akrabalarının yanında kalacak ve bir kısmı tacize uğrayacak. Bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum...

Anneannem ben bu konuyu açtıktan 1 sene kadar sonra öldü, öldüğünde sapık dayım onun cenazesine gelmedi. Kimse de neden gelmediğini sorgulamadı. Ben merak edip sorunca da anneannemle dayımın bir süre önce tartıştığını, küstüklerini, anneannemin dayıma çok ağır bir laf ettiğini söylediler. Konuyu ve ne dediğini bilmiyorum. Ama cenazeye bile gelmeyecek kadar büyük bir şey ancak bu taciz mevzusu olabilir. Suçlu bile hissetmemiş ki küsmeyi kendine hak görmüş. Eskiden karısına çocuklarına söyleyerek onu rezil etmeyi isterdim ama şimdi bunu yapmamın sadece o kadın ve çocukları için bir ceza olacağını düşünüyorum. Bir tacizcinin kardeşi, annesi, karısı, çocuğu olmak da bir travma. Aslında tacizin üzerinin örtülmesinin en büyük nedeni de bu. Tacizciyi değil kendilerini koruyorlar. Daha büyük travma yaşamış olan mağdurun travmasını hissetmelerine de engel oluyor bu durum, çünkü suçluluk duyuyorlar...

Genişletmek için tıkla...