Varyemez ve
sempatik_kiz özellikle ikinizin yorumunu merak ediyorum. ( çok eskiden biraz olsun tanıdığım için
)
Bugün bir olay yaşadım,
çook eskiden olmasa da 7 yıldır tanıdığım bir kişi var, durumu pek iyi değil diye düşündüğüm,üzüldüğüm ve arada az da olsa
yanında olmaya çalıştığım. Gerek maddi gerek manevi,
Hatta bazen düşünüp ne yapabilirim diye planlar yaptığım.
Evine gitmedim hiç, nerden tanıdığımı söylemeyeyim ama bir şekilde iletişimde olduğum bir arkadaş.
Bugün bana evinin videosunu gösterdi.
Gösterme sebebi yine maddi durumdan dolayı yapmayı planladığı bir şey içindi.
Bir an kendimi kötü hissettim, ev benim evimin en az 2 katı değerde görünüyor.
üzüldüğüm için kötü hissettim kendimi ,
sonra kötü hissettiğim için üzüldüm,
karmakarışık duygulara girdim.
Ayıpladım kendimi ama sonra sakin ol belki haklısın öyle düşünmekle...
Bahsettiğin bu kişiyi bizde tanımadığımız için net bir yorum yapmak doğru olmaz.
Ama önünde iki seçenek var.
Birincisi: Bazıları gerçekten ağlamayı seviyor.
Sürekli yok diye ağlıyor.
Hep derim yok diye diye Rabbim birgün ellerindeki her şeyi yok edecek bunların diye.
Bir çok şeyi dört dörtlük.
Ama sorsan en yardıma muhtaç olanlar onlar.
Böyle şükürsüz insanlara hiç tahammülüm yok benim.
Annem hep gerçek ihtiyaç sahibi isteyemez der.
Buna gerçekten katılıyorum.
İkinciye gelecek olursak; belki durumları gerçekten kötüdür. Yani kıt kanaat geçiniyorlardır.
Ama o kişi evcimen birisidir.
Eline geçen parayı evine yatırıyordur.
Dışarıdan gören onların nasıl bir hayat yaşadığını bilmez.
Benim annem bu karakterde biridir.
Açıkçası bende huy olarak anneme benzemişim.
Gerekirse 1 ay aç gezer kuru ekmek yer herşeyden kısar evimi dört dörtlük yaparım.
Bunu yapmışlığımızda var
Ben üniversitede okurken annemle eve koltuk takımı almak istedik.
Daha doğrusu Evin neredeyse yarısını yenilemek istedik
Annem çalışıyor bende burs alıyordum.
İkimizde bunu yapmak istiyoruz.
Ama elimizde ne varsa vermemiz gerekiyor bunun için.
E ben varım diye annem buna cesaret edemiyor.
Dedim ya aynı kafadanız. Hepsini yaptık.
Ama evde 3 ay boyunca hergün makarna yedik. Yalnızca eve bir misafir gelecekse alışveriş yaptık.
Herşeyden son derece kıstık.
Çok yakın 1. Ve 2. Derece akdabalarımız dahil kimse durumumuzu bilmedi.
Neticede bu bizim tercihimizdi.
Bazıları için bu durum çok saçma gelebilir.
Ama biz anne kız bu şekilde mutlu olduk
Hatta geçtiğimiz aylarda aile arasında nasıl yetiştiriyorsunuz diye bu konu konuşuldu
Annemle o zaman böyle yaptık dediğimizde bütün aile şok oldu.
Neden böyle yaptınız ne gerek vardı diye
Ama dediğim gibi bizim tercihimizdi
İşte tamda bu sebeple olayın iç yüzünü bilmeden bir şey demek istemiyorum.
Fakat sen ne yaptıysan Allah için yaptın. Bu yüzden şüpheye düşüpte keşke deyip hayrını kaçırma derim.
Demekki onun nasibiymiş ona gitmiş
Kimse nasibi olmayan parayı yiyemez
Ama bir yardım yapacaksan da gerçekten araştırıp yap.
NOT: Annem ve benim en sevdiğimiz yemek makarnadır. Belkide bu yüzden zorlanmadık
Ne kadar yersek yiyelim bıkmayız
Hadi 3 ay mecburiyetten yedik diyelim.
Mecburiyet bittikten sonrada haftada 3-5 gün yemezsin be anne
