Teşekkür ederim. Emin ol çocuklar bizden daha dirayetli oluyor. Eminim alışır bir şekilde kendini idare eder. Benim de uykularımın kaçtığı zaman çok oldu. Nasıl olacak diye düşünmekten ama eninde sonunda alışacaklar. Öğretmeni bir süre sonra çocukların eve gitmek istemediğini falan anlattı. Merak etmeyin evleri gibi benimsiyorlar dedi yaşayıp göreceğiz.
Asırı güzel bi yorum olmuş bu
kendime ders çıkardım.Bahsettiğiniz annelerden biriyim sanırım.Bunu sadece kızım için değil bana iyi geldiği için de yapıyorum.Sanırım ona kendi alanını da açmam gerek.Çünkü kızım bunu çok talep ediyor.Hatta isyan ediyor ona yeterince alan açmamama.O ne kadar özgür ruhluysa ben aksine sınırlar koymaya çalışan kontrolcü anne rolündeyim.Kendimi değiştirmeyi denicem.
Bu farkındalık çok kıymetli. Hayalini kurduğumuz ebeveynligi yaparken çocuklarımızın da bir şeyleri tek başına deneyimleme ihtiyacını farketmeyebiliyoruz. Sadece etkinlik anlamında söylemiyorum, iletişim noktasında da öyle. Kaliteli bir ebeveynlik amaçlarken toplumun gerçeklerinden uzak bir fanusta tertemiz bir iletişim sunuyoruz onlara. Oysa insanlar çok tahammülsüz, çocuklar akranlarina karşı çok acımasız, öğretmenler -belki sadece iş yoğunluğundan bilemiyorum- şikayet istemiyorumcu ve en başından cocugu dinlemeyi dahi reddedebiliyor. Yani topluma karistiklarinda tolere etmeleri gereken o kadar haksızlık var ki. Çocuk bu ortama girdiği zaman sudan çıkmış balığa dönüyor, nefes alamiyor ve güvenli yuvasına dönmek istiyor haklı olarak. Özetle bireyselligini tanıma hedefiyle yola çıktığımız annelik yolunda çocuğumuzu ailesine bağımlı, psikolojik dayanıklılığı düşük bir insana dönüştürmüş oluyoruz. Benim bakış açım nasıl ki hasta olmasın diye hijyenle büyütülen çocuklar daha cok hasta oluyorsa iletişim noktasında da hijyeni abartılmış evlerde büyüyen çocuklar çok kırılgan ve duygu kontrolü zayıf olabiliyor.Asırı güzel bi yorum olmuş bu
Rica ederim faydam olduysa ne mutlu bana.Allahım yardımcınız olsun inşallah arkadaşım.
Çocuk yetiştirmek hiç kolay değilmiş.
Ben de merak ediyorum acaba kreşe gitmek istemeyen çocuğu zorlamalı mı?
“Ağlar ağlar alışır” cümlesi bana yanlış geliyor ama tabii uzman değilim.
2 yaşındaki çocuk kaç gün ağladıktan sonra kreşten alınmalı ya da alınmamalı?
derin sularda arkadaşım,
Verdiğiniz bilgiler için çok teşekkür ederim gerçekten…
Çok çok teşekkür ederim arkadaşım. Tabii ki çok çok faydanız oluyor.Rica ederim faydam olduysa ne mutlu bana.
‘Ağlar ağlar alışır’ sözü benim sevmediğim bir yaklaşım.
Alışma değil bu durum, çaresizlikten kabullenme.
Bu şekilde kuruma-okula bırakılan çocukların çaresizliği öğrendiğini ve ebeveynlerine olan güvenlerinin sarsıldığını düşünüyorum.
2 yaş çocuğu önce anne-baba eşliği ile saatlik oyun gruplarıyla sosyalleşmeli.
2 yaşta tam gün kreşi ben fazla buluyorum.
Bununla birlikte mecburiyet varsa aşamalı, küçük adımlarla en az iki hafta, en fazla altı hafta sürebilir oryantasyon.
Genelde üç-dört hafta arasında alışıyor çocuklar.
6 haftadan sonra durum bir uzman tarafından gözden geçirilmeli.
Biz çok fazla sıkılmaya fırsat verdikmisiz ki korktuğum oğlum bile uyum haftasıni çok şükür atlattı
ikizler kreşe başladı. Kızım direkt oğlum biraz mizlanma ile ilk haftayı bitirdi. Yarın ikinci hafta başlıyor ve bugün den beri ne zaman gideceğiz diyorlar. Bende tam olarak sizin belirttiğiniz nedenle olduğunu düşünüyorum. İkiz çocuk temel ihtiyaçlarını karşılamaktan diğer şeylere zaman ayiramadik ki onun için okula bayildilar. 
İlk defa işe yaradı. Diğer türlüsü çok zor olacaktı. Çok şükür ilk hafta güzel geçti 38 aylıklar. Geçen hafta başladık bizde. İkizler kızım ayından fazla olgun bir çocuk. Hiç sorun oluşmadı. Oğlum biraz hareketli sabırsız bir çocuktur. İlk gün yarım saat kaldık. Oğlum öyle gözlerden yaşlar akarcasina değilde biraz mizildayip ağlar gibi oldu. İkinci gün 1 saat kaldılar. 3. Gün 2.5 saat. İkiz oldukları için bizim evde etkinlik min düzeyde. Çalışıyorum bende çokça öpme konuşma var ama öyle oyuncaklarla saatlerce oynayıp etkinlikler yapma maalesef olmadı. Oğlum çok hareketli çoğu zaman denesekte oyun hamuruyla oynarken bile on dakikayi geçmedi. Ağzına koyardı. Boyayı kızın koluna sokardi. Çok çabaladım baktım onlarda yıpranıyor bende etkinliği kreşe erteledim. Ama sevmek öpmek tabiki çok fazla vardı. Belki ordaki etkinlikler hoşlarına gitti bilmiyorum 4. Gün 3 saat 5. Gün 4.5 saat sorunsuz durdular. Zaten yarım gün gidecekler. Oğlumun etkinliklere dahil olduğunu görmek paha biçilmez. Ben evde yaptiramazken orda yapıyor olması doğru karar verdiğimi düşündürüyor.Estagfirullah.
Tüm yorumları okumadım mutlaka güzel tavsiye veren arkadaşlar olmuştur.
Çocuğumuzu tanımadan yapacağım yorum ne kadar doğru olur? Emin olmamakla birlikte genel fikrimi yazayım siz içinden uygun bulduğunuz kısımları değerlendirin.
Öncelikle kızınızın tavırları yaşına göre normal.
27 ay okula hızlı adapte olmak için biraz erken.
Bir de oryantasyon süreciniz biraz hızlı ilerlemiş.
Benim yıllardır yöntemim şu şekilde:
Okula ilk ziyaret yaşa göre 30-45 dk sürmeli.
Öğretmenle tanışıp kısa süreli zaman geçirip ayrılmalı.
İkinci gün max 1 saat.
Üçüncü gün 1,5-2 saat.
İlk hafta Cuma günü okulda kalma süresi en fazla 3 saat olmalı.
Çocuk uyumlu ve istekli davransa bile süre uzatılmamalı ki tadı damağında kalsın.
42-48 aydan küçük çocuklarda tam güne geçme en erken aşamalı olarak ikinci haftanın Perşembe günü yapılmalı.
Hızlı oryantasyon genelde iki ya da üç gün sonra regresyon ile sonuçlanır.
Baştan yavaş ilerleyen, zorlanan çocuklar ise süreçte tam ve daha rahatlamış olarak oryante olurlar.
Bir diğer konu; genelde evde gereğinden fazla ilgilenilen, etkinliğe ve kaliteli zamana doyurulan çocuklar ilk bir iki gün hevesini aldıktan sonra okula gitmek istemezler.
Çünkü evde ebeveynin yoğun - bireysel ilgisi öğretmenin aynı anda 8-10 çocuğa gösterdiği ilgiden daha caziptir.
Umarım yeterince yardımcı olabilmişimdir.
Başka bir sorunuz olursa yardımcı olmaya çalışırım.
Harika haberlerBiz çok fazla sıkılmaya fırsat verdikmisiz ki korktuğum oğlum bile uyum haftasıni çok şükür atlattı
Her zorluk beraberinde bir kolaylıkla giriyor hayatımıza. Sizinki maşallah çok erken girmiş demek ki. Hep böyle kolaylıklarla dolu olsun yolunuz 
Hasta oldu mu hiç?4. Haftamız, hala çoook ağlıyor. Evde davranışları düzeldi ve artık ısırmıyor da çok şükür. Ama sabahları bırakırken beni çok zorluyor.
Hayır olmadı çok şükür.
Peki siz bırakıp gittikten sonra nasılmış?4. Haftamız, hala çoook ağlıyor. Evde davranışları düzeldi ve artık ısırmıyor da çok şükür. Ama sabahları bırakırken beni çok zorluyor.
İyi diyorlar, hemen fotoğraf gönderiyorlar zaten, oynuyor ağlamıyor. Etkinlikler de mutlu gözüküyor gülüyor poz veriyor. Tek sorunumuz ağlayarak ayrılmak ve işe gitme anne okula gitmicem anne.
Benim kızım sevinerek gidiyor kıyafetlerini kendi seçiyor. Ama her zaman ilk girişte yalandan bir ağlama yapıyor kızım benim işim var biter bitmez seni alacağım asla burada bırakmayacağım diye her gün anlatıyorum bir süre sonra tamam anne diyor öğretmeninin elini tutup sınıfına gidiyor.bizimde iki hafta olacak ama dediğim gibi her seferinde az da olsa bir ağıdımız var. Öğretmenleri normal olduğunu söylüyor. Bizimki de yemeklerini yiyor oyunlara katılıyor gayet mutluİyi diyorlar, hemen fotoğraf gönderiyorlar zaten, oynuyor ağlamıyor. Etkinlikler de mutlu gözüküyor gülüyor poz veriyor. Tek sorunumuz ağlayarak ayrılmak ve işe gitme anne okula gitmicem anne.
Vallahi sizinkinin maşallahı var. Bizim 4. Haftamız. Konuşmaktan dilimizde tüy bitti. Her sabah gitmicem okula, sen işe gitme diye başlıyoruz, kapıda ağlıyor bırakmak istemiyor. Öyle sevinerek gittiğimiz hiç olmadı.
kızınızın vücudunu kontrol edin eğer onu ısıran bi arkadaşı varsa oda oyun sanıp aynısını yapıyordur siz kızınıza bi sorun belki söylerKızımın konuşması yaşıtlarına göre ileri. Öğretmeni kendini çok güzel ifade ediyor, çok detaylı konuşuyor diyor. Hani ifade edemediği için ısırmakta çare buluyor desem o da değil. Başka çocuklara zarar vermesini kabullenemiyorum.
Alışır çok normal diyor okuldakiler de, ben de en doğru en hasarsız şekilde nasıl atlatabiliriz diye düşünüyorum/
Oyun gruplarına ebeveynli almıyorlar mı bu aylarda?
Bazen çocuklar bizi kullanabiliyor suistimal ediyorlar. Benim kızımda sizin kızınızda bence böyle yapıyor. Yani herşey bırakana kadar. Bıraktıktan sonra problem yok. Eğer orda hala huysuzluğa devam etseler ya da devamlı ağlasalar evet o zaman almak gerekir. Siz asla üzüldüğünüzü belli etmeyin kararlı olun.Vallahi sizinkinin maşallahı var. Bizim 4. Haftamız. Konuşmaktan dilimizde tüy bitti. Her sabah gitmicem okula, sen işe gitme diye başlıyoruz, kapıda ağlıyor bırakmak istemiyor. Öyle sevinerek gittiğimiz hiç olmadı.
