- 28 Ocak 2017
- 669
- 219
- 103
Merhaba kızlar derdim babam... 24 yaşındayım üniversiteden yeni mezun oldum yüksek lisansa başlayacağım hiçbir zaman ailemin yüzünü kara çıkarmadım okuldan eve, evden okula bir hayat sürdüm babamın aşırı korumacı tavrı dolayısıyla da. Fakat babam benim her masuman, olagan, arkadaşlarımla olan ilişkime ben böyle bir şeyi kabul etmem hayır bana ters diyerek kesin bir dille karşı çıkıyor. Şöyle ki; babam kendine Facebook hesabı açtı geçen yıl kullanamyı da bilmiyordu pek, FBI edalarıyla benim profiline girip bende ekli olan arkadaşlarıma bakıyor ve erkek olablar için bu küm şu kim "ortak arkaşınmış" diyerek kavga ediyordu benimle. Kim bahsettiği isimler benüm fakülteden arkadaşlarım onlar benim okuldan arkadaşlarım diyince de "niye ekli sende okuldan olabilir ortak arkadaşın olamaz" diyordu hakikatten sinir harbi geçiriyordum katiyen anlatamıyordum laf söz babama, yıprandım inanılmaz şekilde. Evvelki gün de benim telefonumu karıştırmış (telefonum salondaydı) Whatsapp'ıma girmiş part time çalıştığım magazadan bir arkadaş var erkek onla olan sohbeti açmış( pazar günleri toplantı oluyordu magazada o pazar olmayacaktı onu haber veren bir mesajdı sohbetin içeriği) sohbete arkadaşla mola aırasında bşr fotograf çekmiştik onu atmıştı bana Whatsapp' dan mesaj olark onu da görmüş yanlış anlamış içine dert etmiş 3 gün boyunca. Söz konusu fotoğrafta gayet masumane, kolu koluma değmiyor fotoğrafta öyle söyleyeyim o denli arkadaşça bir poz. Kıymetleri kopardı babam "senin konuştuğun var mı" dedi. "hayır" dedim "peki o fotoğraf ne" dedi. "magazadan arkadaş" dedim. "Hem sen mesajı okumadın mı" dedim. Konuştuğum, sevgilim olsa o şekilde mi olur mesajlaşma "yok okumadım ben o fotoğrafı gördüm iş bitti" dedi. "Ben anlamam bana ters kızla erkeğin yanyana fotoğraf çekilmesi, konuştuğun varsa ben hep diyorum annene önce sana söylesin sonra annen bana söyler" falan gibisinden bir sürü şey söyledi bağıra çağıra. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu... Bir sürü hür gür çıkardı moral motivasyonumu her şeyimi emdi yok yere. Hep bu şekilde yaklaşıyor davranıyor. Kardeşim yaşında diyorum, aynı ortamdayız, aynı yerde çalışıyoruz dedim ama nafile anlatamadım. Sizlerin babaları bu denli anlayışsız mı kendimi bildim bileli böyle babam yaşam alanı bırakmadı bana. 7 yaşındaydım karşı komşumuzun 6 yaşında oğlu vardı, onla oynardık "o erkek onla oynama" derdi bana gayet net hatırlıyoruz annemle bu olayı. Kafaya çok takıyorum babamı, ağlıyorum sızlıyorum böyle oluşuna babamın. Sizlerin babaları nasıl? çevrenizde şahit olduğunuz benima aynı durumu paylaşan arkadaşlarınız var mı veyahut da? offf delireceğim hiç haketmiyorun ben bunları