Merhaba, yazdığınızı okurken kanım dondu.
Bundan 6-7 sene evvel oturduğumuz apartmanda ev sahibi de en alt katta yaşıyordu. Mutfakta apartman boşluğuna bakıyordu pencere. Bunlar da oraya kapı filan taktırmış, kiler olarak kullanıyordu. Camdan bakınca aşağıyı görüyorduk.
5 sene oturduk orada ama çocuk büyüdükçe kadın da canavarlaştı. Çocuğa eziyet ediyordu. Git gide dozunu arttırdı. Çocuğu döverek kilere sokuyor, sonra kapıyı kilitliyordu. Kızı da görseniz bir güzel, melek gibi yavrum. Ağlıyor, bağırıyor, kapıyı yumrukluyor. Korkuyorum ne olur çıkart beni diye. Biz de mutfağın ışığını filan yakıyorduk korkmasın diye. Sesleniyorduk aşağıya, açıyordu kapıyı. En fazla on dakika sürüyordu. Utanıyordu sanırım bizden.
Bir süre sonra çok sıklaştırdı bu durumu ve bir gün kitledi çocuğu gitti. Çocuk nasıl ağlıyor. Sesi filan kısıldı ağlamaktan. Korkma diyorum yukardan ama 4 yaşında daha. Polisi arayacağım, çocuğu alırlarsa günah diye düşünüyorum bir yandan. Ben de 21 yaşındayım emin olamıyorum. Öğrenciyim. Çocuğun ailesi eğitimli insanlar ama yok manyak kadın belli. Babası esnaftı çarşıda. Çıktım gittim. Dedim böyleyken böyle. Karınız eziyet ediyor çocuğa. Kitledi gitti. Ağlıyor. Ben artık sosyal hizmetleri arayacağım dedim. Diğer yaptıklarını anlattım. Kafasını duvarlara vuruyor, küfrediyor, sürüklüyor yerlerde. Biz bağırınca yukarıdan duruyor. Duyuyorum biliyorum hepsini.Adam koştu geldi. Biz bir sene sonra taşındık oradan ama bunları öğrendikten sonra adam çocuğunun velayetini alarak boşandı kadından. Öyle anne olmaz olsun.
Yani sizin de bir şeyler yapmanız lazım .Sesinizi çıkartmanız lazım. Görüp susarak ortak olmayın lütfen.
