- 24 Mart 2018
- 1.096
- 1.427
- 63
- Konu Sahibi Binmuhtesemgunes
-
- #1
İyi pazarlar hanımlar
Mesele şu;eşimin akrabaları bize oturmaya geldiler çoluk çocuk derken 20 kişiye yakın düşünün.
Görümcemin çocuğu koltukta zıplamaya tepesine falan çıkmaya başladı.annesi söyledi dinlemedi aradan birkaç dk geçti ben dedim ama derken asla kızarak değil.
Canım koltukta zıplanmaz güzelce otur dedim.
Ki gelecek çocuklar için rahatça oynamaları için bi odamı ayarladım.
Neyse aradan bi beş on dk geçti bu sefer şeker diye ağlamaya başladı o istediği şekerden de yok.görşmcem sinirlendi.hırpladı çocuğu.
Bizde dedik ya onun için kızışmaz edilmez çocuk bu diye.ve asıl bomba geldi
Normalde ben kızmam bu kadar ama beni sinirlendirdiler ondan dedi(burda bana ve diğer yengesine dedi çocuğuna zıplama dedik diye).orda ev sahibi olarak bende olsun çocuk bu dedim bana dönüp yüksek sesle nerdeyse bağırarak (güya şaka vari) hele sen hiç konuşma ev sahibi olarak demesin mi!
Ben şok ben iptal
Moral sıfıra indi yani.çok bozuldum ama ev sahibiyim evimin üstünde birşey demek istemedim.
Ya hu arkadaş kimse çocuğuna kızmadı ki kızmaya hakkı da yok sen kimden neyin sinirini çıkarıyorsun.
Yaptığının hoş olmadığını msj atayım diyeyim dedim vazgeçtim çünkü kabul etmez biliyorum.
Hayatta birşey diyemezsin çocuğu ile ilgili kabul etmez.rahat biraz da evimde eline yiyecek veriyor gezerek yiyor.
Ben hemen örtü getiriyorum otursun diye elleme bırak öyle yesin,onu alır elleme birşey yapmaz yok zarar vermez yok bilmem ne
Yani insanı insanlardan soğutuyorlar.
Artık mümkün olduğu kadar konuşmak gelmiyor içimden çünkü sağlıklı iletişim kurmak mümkün değil ailesi ile.
-Nişanlı iken eşimin yüzüne bakmıyorum diye
(Ki ailemin yanında utanırım) altında birşey aradılar
-yok sevmiyor seni istekli değil demeler
-yok ablacım dememişim demeler
-eşimin adı ile (onun haberi yok)kuaför parası istemeler
-arayıp sormamaları saymıyorum bile
Off off neler neler
Anlatsam yuh bu kadar da olmaz dersiniz bazı şeylere
Ne diyeyim sabır sabır
Mesele şu;eşimin akrabaları bize oturmaya geldiler çoluk çocuk derken 20 kişiye yakın düşünün.
Görümcemin çocuğu koltukta zıplamaya tepesine falan çıkmaya başladı.annesi söyledi dinlemedi aradan birkaç dk geçti ben dedim ama derken asla kızarak değil.
Canım koltukta zıplanmaz güzelce otur dedim.
Ki gelecek çocuklar için rahatça oynamaları için bi odamı ayarladım.
Neyse aradan bi beş on dk geçti bu sefer şeker diye ağlamaya başladı o istediği şekerden de yok.görşmcem sinirlendi.hırpladı çocuğu.
Bizde dedik ya onun için kızışmaz edilmez çocuk bu diye.ve asıl bomba geldi
Normalde ben kızmam bu kadar ama beni sinirlendirdiler ondan dedi(burda bana ve diğer yengesine dedi çocuğuna zıplama dedik diye).orda ev sahibi olarak bende olsun çocuk bu dedim bana dönüp yüksek sesle nerdeyse bağırarak (güya şaka vari) hele sen hiç konuşma ev sahibi olarak demesin mi!
Ben şok ben iptal
Moral sıfıra indi yani.çok bozuldum ama ev sahibiyim evimin üstünde birşey demek istemedim.
Ya hu arkadaş kimse çocuğuna kızmadı ki kızmaya hakkı da yok sen kimden neyin sinirini çıkarıyorsun.
Yaptığının hoş olmadığını msj atayım diyeyim dedim vazgeçtim çünkü kabul etmez biliyorum.
Hayatta birşey diyemezsin çocuğu ile ilgili kabul etmez.rahat biraz da evimde eline yiyecek veriyor gezerek yiyor.
Ben hemen örtü getiriyorum otursun diye elleme bırak öyle yesin,onu alır elleme birşey yapmaz yok zarar vermez yok bilmem ne
Yani insanı insanlardan soğutuyorlar.
Artık mümkün olduğu kadar konuşmak gelmiyor içimden çünkü sağlıklı iletişim kurmak mümkün değil ailesi ile.
-Nişanlı iken eşimin yüzüne bakmıyorum diye
(Ki ailemin yanında utanırım) altında birşey aradılar
-yok sevmiyor seni istekli değil demeler
-yok ablacım dememişim demeler
-eşimin adı ile (onun haberi yok)kuaför parası istemeler
-arayıp sormamaları saymıyorum bile
Off off neler neler
Anlatsam yuh bu kadar da olmaz dersiniz bazı şeylere
Ne diyeyim sabır sabır