Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Icim daraldi. Ya herseye nasil tmm kociş diyebiliyorsun. Ben coktan bir cinnet gecirmistim. Esin üsengec tuaf bir karakter ama sende cok normal gelmedin. Bir yemek 2 3gun yenirmi bilemedim. Cocugun yokken 3lerde kalkiyormussun ben 10da kalksam basim agriyor . Bence evliliginiz daha oturmamis kusura bakmayin.
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak Eşim: Olur, hayatım al Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.) Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım. Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak Eşim: Olur, hayatım al Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.) Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım. Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Siz her şeye tamam canım dediğiniz için ve eşiniz her şeye kendisi karar verdiği için tek kişilik düşünüp karar veriyor. Eşiniz neyse de sizde bir tuhafsınız, adam sizi oradan oraya savuruyor ''tamam canım'' deyip duruyorsunuz
Bazen bende eşime diyorum avm ye gidelim die yorgunum yarın gideriz dio bende o işten gelene kadar hazırlanıyorum oda hazırsanız çıkalım der götürur birde avm de yemek.yiyoruz eve geliyoruz ama illa ki bugün gitmezsek dediği gün götürür. Sizin eşiniz çok erteliyor fazla yorucu bi insan. Bedenen değil beyni yoruyor. O zaman siz dışarı çıkın o eve gelmeden ben surdayim iş çıkışı buraya gel diyin oda mecbur gelir heralde
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak Eşim: Olur, hayatım al Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.) Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım. Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak Eşim: Olur, hayatım al Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.) Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım. Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Eşiniz de hata var .siz de herseye tamam demeyin birseye niyet ettinizmi onu yapın. Biraz dediğim dedik olun .herseye sen bilirsin canım olmaz .sizde bir bireysiniz yanındaki çanta değil sesiniz çıksın. Köfte mi istiyorsunuz alın kararı ona birakmayin
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak Eşim: Olur, hayatım al Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.) Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım. Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Benim 2.5 yaşındaykenki oğlumun halleri gibi ne desen ıhh ne desen tersi tövbe estağfurullah şuan 5.5 yaşında o bile düzeldi allah sabırlar versin zor durum
O kadar haklısın ki sana sarılıp haklısın demek istedim resmen okurken... İçim şişti. Sadece önerim kendini yetersiz hissettigin konularda geliştirmeye çalışman. Belki sen geliştikçe adamı beğenmemeye başlarsın. Veya kendisi duzelmek ister. Ama mutlaka değişir bir şeyler.
Adamı hastaneye gitmeye ikna et. Dahiliye bölümünden randevu alın, gerekli tüm tetkikler yapilsin. Karakter özelliğinden ziyade bir takım vitamin ve mineral eksikliği, diyabet, hipoglisemi,karaciğer ile alakalı degerlerde bozulma gibi durumlar olabilir. Bazen B12 eksikligi bile su anlattigin duruma sebep olabiliyor.
Adamda sikinti var da siz de yanlis yapiyorsunuz. Adamin gokzunden bakin bir de. Hersey tamam canim, olur bir tanem ve bir anda BOOOOM. Herseyi icinize atmayin, iletisime acik olun.
O zaten çok problemli. Ama bence sizden de tepki görmediği için bu kadar rahat davranıyor. Adam ne derse tamam dediğiniz için, o bunu problem olarak bile görmüyor. Ben 2 gün evde olayım. 3.günü direk, aşkım ya yemeğe ya yemekten sonra çay içmeye çıkalım. Evdeyim ve bunaldım. Biraz hava almaya ihtiyacım var derim. O da anlayışla karşılar. 17 dk lık bir yol da uzun bir yol değil. Ben gecenin 1 inde , yataktan kalkıp midye yemeğe 1 saat yol gittiğimizi, arabaya aldığımız otostopçular öğrenciler diye 2 saat yolumuzu uzatıp evlerine kadar götürdüğümüzü, canımız sıkıldı diye aynı günde 2 şehir gezip eve geldiğimizi biliyorum. Bunun gibi birçok benzerini de yaptık. Eşin çok tuhaf. Senin de susup tamam demen ondan da tuhaf. Ben bu kadar duramazdım kesinlikle
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.
Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.
Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:
Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak Eşim: Olur, hayatım al Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.) Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım. Ben: Tamam o zaman makarna yapayım
Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.
Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver
Ben bunu duyunca çok sinirlendim.
Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok
dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.
Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
. Bence evliliginiz daha oturmamis kusura bakmayin. 
allah sabırlar versin zor durum
kokarlar cururler ki 
