Kocamla ne zaman dışarı çıksak...

Hepsini
Lochos .!.:
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.

Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.

Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:

Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım

Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.

Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver

Ben bunu duyunca çok sinirlendim.

Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok

dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.

Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Genişletmek için tıkla...
Hepsini okudum.nekadar sabirlisin.konu nasıl burgerden makarnaya geliyor.bnce bu ilişkide biriniz kararlı olmalı.cocugunds psikolojisi bozulur.ya gidin ya girmeyin bu ne dalga geçer gbi..esinde çok tuhaf sende iyi idare edin herseye evet diyorsun.

Banada biraz saçma geldi yaşananlar.
Maddiyattan dolayimi cikamiyorsunuz. Evde insan çok bunalıyorum hamilelikte evdeyim haftasonu mutlaka çıkarız.psikolojikde iyi oluyor.brazda yaşamayı bilmek lazım.maddiyattan dolayı ise gezememek bana biraz esin yonetilmeyi bekliyor gibi geldi.yasadigin şehirde deniz varsa bi sahilde evde götür oturun icin yiyin.deniz yoksa pikniğe gidin çay için kahve için açık havada..bnce gayette iyi idare ediyorsun ben delirmistim bu ortamda
 
Lochos .!.:
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.

Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.

Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:

Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım

Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.

Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver

Ben bunu duyunca çok sinirlendim.

Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok

dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.

Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Genişletmek için tıkla...
Ya çok çok haklısın sinir bozucu bı eşin var. Herşeye başta tamam deyip sonradan vazgeçmek nedir . Tamam arada bir olabilirde bu durum çok sık yaşanmış. Al karşına konuş bu durum beni sıktı de.
 
Lochos .!.:
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.

Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.

Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:

Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım

Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.

Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver

Ben bunu duyunca çok sinirlendim.

Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok

dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.

Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Genişletmek için tıkla...

Lochos .!.:
3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
Genişletmek için tıkla...

Şu an Türkiye'de misiniz; yurtdışında mı ? Tutumlu olmak kötü bir şey değil ancak köfteden makarnaya geçmekte çok sağlıklı gelmedi.
 
Eşin gerçekten boğazı sıkılmalık hatta yine plan yapıp tam çıkacağınız bir anda vazgeçtiğinde ben olsam gırtlağına çöker eeehh aman be yiitteeerrr der boğazlardım. Üşenenin çocuğu olmaz derler ama neyseki onu başarmış.
Bunun yanında sizinde huyunuz zor alt tarafı bir evi düzene sokmak bebek öncesi özellikle çok zor birşey değil bebekten sonra zorlaşıyor ama yinede oluyor yani. İkinizin bir arada geçirdiği hayat dahada çok zor.
 
Bir bakıma haklısınız ama baştan bu işi salmışsınız ve tavrınızı koyamamışsınız. Bu geçmişte belki 10 sefer oldu ve ben de tamam dedim diyorsunuz. keşke baştan kabul etmek yerine eşinizle açık açık konuşsaydınız. bundan sonra böyle bir şey yaşandığında, “hayır yola çıktık gidelim artık, yolun ortasında karar değiştirmeni sevmiyorum” diyebilirsiniz. siz de biraz kararsız birine benziyorsunuz. siz de ne istediğinizden emin olun ve karşınızdaki kişiye net olun bundan sonra bence.
 
Lochos .!.:
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.

Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.

Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:

Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım

Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.

Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver

Ben bunu duyunca çok sinirlendim.

Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok

dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.

Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Genişletmek için tıkla...
Lochos .!.:
Merhaba arkadaşlar şuan çok sinirli ve bunalmış haldeyim. 3 yıldır evliyim. Evliliğimin 1 senesi ayrı yerde geçti o yurtdışında ben Türkiyedeydim. 2 senedir beraber ve ben çok bunaldım. Kendimden bahsedeyim:
öncelikle ev işlerinde zayıfım yani ütü yapmıyorum zaten ütümüz yok. Çamaşırları yıkıyorum ama çoğu zaman asmıyorum, ya çamaşırlık dolu oluyor ya da ben unutuyorum asmayı. Elimden geldiğince 2 günde veya 3 günde bir yemek yapıyorum çünkü bir yemek yaptığım zaman o bize 2 gün kesin yetiyor. Evi düzene sokmaya yetişemiyordum(öğlen 2-3 gibi kalktığım için) çünkü ben kahvaltımı yapıp etrafı toplayana kadar eşim işten geliyordu. Benim panik atağım ve anksiyetem var. Geceleri uyuyamıyordum şimdi bebeğimiz oldu benim uykularım düzene girdi fakat şimdide bebekle ilgilenmekten yemek bile yapamadığım oluyor. Tüm bunları düşündüğüm zaman kendimi inanılmaz yetersiz ve kötü bir kadın olarak düşünüyorum çünkü eşim çalışıyor ama ben ev işlerini hep savsaklıyorum.
Bunu yazmamım sebebi bende dörtdörtlük biri değilim.

Eşim kargo işinde çalıştığı için hergün çok yürüyor. Bu yüzden ne zaman işten gelse dışarı çıkalım desem yorgunum diyor. Parka gitmek olsun, dışarıda oturup çay, kahve içmek olsun 2 senedir toplasan 10 kere filan çıkmışızdır. Ben buna anlayış gösterdim ve sabırla bekledim. Sorun şu, kendisi hadi dışarı çıkalım seni şuraya götürcem diyor. Dışarı çıkıyoruz tam gidicez, vazgeçiyor "ya çıkmasak mı, gitmesek mi, ben seni sonra götürürüm, sonra gidelim ne dersin" diye söylüyor bunu da 10 kere yapmıştır. "Tamam canım" diyorum.

Bugün arabayı yıkamaya gidecektik kuzeniyle beraber(kuzeni de arabasını yıkayacaktı). Tam arabaya bindik çok fena yağmur yağmaya başladı. "Eee ben arabayı yıkamam ki araba yıkandı zaten" dedi. "Tamam canım sen bilirsin" dedim. İşlerimizi hallettik sonra kuzenini aradı, Kuzeni buna konum attı, 17 dakika uzaklık yazıyor. Yine "çok uzak, gitmesek mi" demeye başladı. Ardından arabaya binicez, arabada 2 dilim pasta vardı araba yıkamaya gittiğimizde yeriz diye koymuştum. "Canım madem gitmeyeceğiz şunları yiyelim erimesinler" dedim. "Gidince orada yeriz" dedi. Şöyle bir durdum içimden "gideceğiz yani" dedim. Arabaya bindik otoparktan çıkarken kuzenini aradı ve "Oğlum orası çok uzak ya ben gelmem oraya" dedi. "Eeee hani gidecektik, madem gitmeyecektik bunları niye yemedik" dedim. "Ama çok uzak boşver biz alışveriş yapalım eve gidelim" dedi. Alışverişe geldik, alışverişimizi yaptık çıktık. Bu sırada eşimin kardeşi aramış "markete gitmemiz lazım" diye. Eşimin kardeşinde araba yok. Eşimde bana "Kardeşimi markete götürmem lazım" dedi. Sonra diyaloğumuz şu şekilde:

Ben: Tamam canım ama ben acıktım şuradan bir burger mi alsak
Eşim: Olur, hayatım al
Ben: Ama burger alacağıma köfte alırım aynı para
Eşim: Köfteyi eve getirmiyorlar ama. Şimdi köfte almaya oraya mı gidicez
Ben: Kardeşin alışveriş yaparken ben gider gelirim (çünkü biliyorum ki uzak diye uğraşmak istemiyor.)
Eşim: Biz neden dışarıda para harcıyoruz. Evde makarna yapalım.
Ben: Tamam o zaman makarna yapayım

Sonra eşim, kardeşiyle markete gitti ve bana mesaj attı.

Eşim: Kardeşimi atmye götürmem lazım oraya gitmişken köftede alırım sen siparişi ver

Ben bunu duyunca çok sinirlendim.

Ben: İstemiyorum senden bir şey. Yeter artık hep aynı şey. Bundan sonra sen kendi arkadaşlarınla takıl ben kendim takılacağım. Eve gelirkende döner al kendine, yemek yok

dedim. Yani yanlış mı yaptığım? Ben kocamla ne zaman dışarı çıksam aynı şeyler oluyor veya hiç dışarı çıkamıyoruz. 1 Ay öncede kuzeniyle dışarı çıkmıştık, kuzeni kartına para yatırdı. Parasını kontrol etmek istemiş. Eşim kartı başka atmye takmış, atm kartı yutmuş. Arabaya geldiler atm'nin kartı yuttuğunu söylediler sonra eve geldik. "Eeee dışarı çıkmıyormuyduk niye eve geldik" dedim. Eşimde "Çocuğun kartını yutturduk, moralim çok bozuldu istersen yürüyelim" dedi. "Tamam o zaman yürüyelim" dedim. Tam yürüyüş yoluna çıktık, eşim annesini aradı, tam bir saat boyunca annesiyle görüntülü konuştu ve biz bir çift laf edemedik. Ben buna kızdım "Neden kızıyorsun o benim annem" dedi.

Söyler misin gerçekten ben mi sıkıntılıyım? Bu durumlara sinirlenmek anormal mi? Ben eşimle gezemeyeceksem, eşime bir şey yapamayacaksam evlilik bu mu yani?
Genişletmek için tıkla...
2 tarafta da evlilik sorumluluğu alınmadan evlenilmis gibi.
 
Ya işi gerçekten çok yorucu olsa gerek o yüzden genel olarak halsiz biridir belki. Ama bir anda neden plan değişiliyor sürekli onu çözemedim 😅 siz neden hep kardeştir kuzendir vs oralara götürüyorsunuz kendileri de gidebilir. Eşinizin bu uyuşuk ruh halinden çıkması iyi olur
 
Kuzenine,kardeşine üşenmiyor angaryada olsa zira alışverişe gidecek diye gitmesi manasız,arabası olmayan alışverişe gidemiyormu? Taksi,toplu taşıma olmadı marketler kapıya getiriyor zaten a dan z ye herşeyi. Atm'ye niye kendileri gidemiyor onu da anlamadım. Herkese koşuyor ama size gelince yorgunum,gitmesek mi,gelmesek mi.
Yorgunluk olsa herkese ben yorgunum demeli.
Ben size hak verdim. Yerinizde olsam kendi programımı yapar nereye istiyorsam gider gezerdim. Bu adamın keyfini beklemek hata.
Belki o da anlar böyle yaparsanız.
 
Bence eşinin de içinden geçen gitmek ama yorgunluk yüzüyle yarım kaliyor. Bence kadınlar gezme işlerini kendileri yapmalı. Kocam beni gezmeye çıkartmıyor çok saçma geliyor 😅 hafta içi erken kalkıp gününüzü planlayıp her gün başka bir yere gezmeye gidebilirsiniz. Çok da keyifli olur. Hafta sonlarıni da eşinizin istediği şekilde birlikte geçirirsiniz. Bana eşiniz çok yorgun ve o yüzden de kararsız geldi
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Babamla konuşmam, Eşimin -bana göre- gereksiz triplenmesi
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
2K
Kkedi
K
Y
Boşanan ve ayakta durmaya çalışan hem cinslerim memnun musunuz pişman mı ?
2 3
Yorumlar
44
Görüntüleme
2K
darkmore
darkmore
K
Eşimden şüpheleniyorum. Boşanmakta kararsızım. Yardım eder misiniz?
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
3K
colcicegi_1
C
S
Kızlar sanki bu olay çok psikolojimi bozdu gibi hissediyorum size anlatmak istedim
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
6K
byebyeblackbird
byebyeblackbird
M
Eşim beni azarlıyor en sonunda delirdim
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
Dreamies
Dreamies
X