Teşekkür ederim anlayışınız için
Teşekkür ederim anlayışınız içinHaklısınız. Düşününce size başta söylememiş bu büyük ayıp. Size evlenmeden bunu söylemesi gerekiyordu. Özür dilerim sizi incitecek söz söylediğim için. Eğer eşiniz tedaviye kendini vermezse iyileşemez zaten. Onun da fedakarlık yapması lazım. Hakkınızda hayırlısı olsun. Asla böyle bir hayat yaşamak zorunda değilsiniz. Ne kadar çabaladığınız ortada. Artık eşiniz çabalayacak sıra onda. Sizi kaybetmek istemiyorsa düzelmek zorunda.
Teşekkür ederim herşey aynı şu an için, fazla doz almamayı galiba eşim söylemiş doktora. Sizin dedikleriniz gibi ben de ona söyledim. Araştırdığımı, bunun başlangıç dozu olduğunu, hamilelerin bile kullanabileceği bir doz olduğunu bunun karşılığında yüksek doz kullanmaktan korktuğunu söyledi. Bundan dolayı da doktoruna kendisinin söylediğini düşünüyorum. Yani tahminlerim doğru. Yeni bir doktora da sıcak bakmıyor. Zaten yeni bir doktorda da aynısını yapar galiba o yüzden bende de doktor araştırma hevesi kalmadı o böyle yapınca. Bir gün önce yine tartıştık yani ben sinirlendim bağırdım tutamıyorum kendimi artık o böyle yaptıkça. Hiçbişey için çabalamadığını, herşeyin kendisinde bittiğini, doktorun bir yere kadar yardımcı olabileceğini, bazı şeylerde kendisinin üstüne gitmesi gerektiğini, bunları ben demeden neden yapmadığını, durumunun ağır olduğunu, ilaç kullanmadan olmayacağını, bir yıla yakındır tedavi gördüğünü ama onun davranışlarında hiçbir gelişme görmediğimi herşeyin aynı olduğunu, benim gücümün kalmadığını, yani herşeyi, herşeyi söyledim. Öyle beklemedeyim ve bu benim canımı aşırı sıkmaya başladı. Moralim de çok bozukNasilsiniz.
Gelismeler iyidir insallah.
Sizin için de üzüldüm, umarım atlatırsınız.evet belki anlamıyorum ama anlamaya çalışıyorum. İnanın benim için de çok zor iki yıldır ona uyum sağlamaktan mahkum hayatı yaşıyorum. Ve birden bire böyle bir durumun içinde olmak çok zor. Çabalıyorum, çareler arıyorum düzelsin diye ama doğru bu durum galiba hayatı boyunca onunla olacak artık benim de umudum kalmıyor. Dediğiniz gibi belki düzelme sağlanır ama hayatın bir yerinde bir şekilde yine karşımıza çıkacak. Allah hepimizin yardımcısı olsun ne deyimKonuyu okuyunca kendimi buldum. Eşinizi anlayamazsınız, oda sizi anlayamaz bence oyalamayın birbirinizi. Bu hastalık bastırılıyor sadece tam olarak maalesef geçmiyor arada tekrardan bu sorunun gün yüzüne çıkma olasılığı var.
Ben çocuk istiyorum ama düzenimin bozulmasından işlerin kontrolden çıkmasından aşırı korkuyorum mesela. Biri evime gelince iki gğnden sonra bunalıyorum evi temizliyemiyorum diye. Birinden bişey yiyemem sildiğim yeri içime sinene kadar tekrar silerim. Aklımda beni rahatsız eden bişey kaldıysa uyuyamam onu yapmadan. Bazen çok iş birbirine girip zaman yetişmediğinde kriz geçiyorum. Baş ağrılarım oluyor düşünmekten. Bu bi hastalık ve yaşamayan anlayamaz.
İlacı kullandığından emin misiniz? Kullanıyor gibi yapabilir mi acaba? Hastalığı seyrinde ilaç kullanımında, ilaca verilen cevabı bilemiyorum ama düşük doz da olsa, 1 yıldır kullanmasına rağmen düzelme olmaması ilginç.Teşekkür ederim herşey aynı şu an için, fazla doz almamayı galiba eşim söylemiş doktora. Sizin dedikleriniz gibi ben de ona söyledim. Araştırdığımı, bunun başlangıç dozu olduğunu, hamilelerin bile kullanabileceği bir doz olduğunu bunun karşılığında yüksek doz kullanmaktan korktuğunu söyledi. Bundan dolayı da doktoruna kendisinin söylediğini düşünüyorum. Yani tahminlerim doğru. Yeni bir doktora da sıcak bakmıyor. Zaten yeni bir doktorda da aynısını yapar galiba o yüzden bende de doktor araştırma hevesi kalmadı o böyle yapınca. Bir gün önce yine tartıştık yani ben sinirlendim bağırdım tutamıyorum kendimi artık o böyle yaptıkça. Hiçbişey için çabalamadığını, herşeyin kendisinde bittiğini, doktorun bir yere kadar yardımcı olabileceğini, bazı şeylerde kendisinin üstüne gitmesi gerektiğini, bunları ben demeden neden yapmadığını, durumunun ağır olduğunu, ilaç kullanmadan olmayacağını, bir yıla yakındır tedavi gördüğünü ama onun davranışlarında hiçbir gelişme görmediğimi herşeyin aynı olduğunu, benim gücümün kalmadığını, yani herşeyi, herşeyi söyledim. Öyle beklemedeyim ve bu benim canımı aşırı sıkmaya başladı. Moralim de çok bozuk
Siz terapiyle yol katetmişsiniz, yani tedaviye açıksınız ama konu sahibinin eşi, konu sahibi ısrar etmese tedavi olmayacaktı. Burada kimse hasta olduğu için kınanmıyor ortada bir hastalık varken çok naif olan, başkasını hasta etmekten korkan bir insan eşine böyle davranabilir mi? Hastalık elinde değil ama tedavi olmayı istemek ve tedavi olmak elinde.Bu arada ben emziren bi anneyim. Ve psikiyatrik ilaç kullanmıyorum. Sadece terapi ile yüzde 70 başarı gösterdim 1,5 ayda. Burdan da yok ruh hastaları onlar, yok boşa gitsin, yok neden evlendin, yok asla düzelmez diyenlere kapak olsun. Okbli insanlar ince düşünen naif insanlardır. Normal bi insandan daha iyi kalplilerdir. Hasta olmaktan ve başkalarını hasta etmekten korkan yüksek sorumluluk duygusuna sahip olan insanlardır. Bu yzden okbliler zaten. Sinir oldum ya. Kınadığınızı yaşamadan ölmeyin inşallah. Konu sahibi sen de bilseydim evlenmezdim demişsin yeni okudum. Sana da yazıklar olsun.
Dışarıda rahat normal insanlar gibi sadece eve girerken sorun başlıyor
İlacı kullanıyor yani yanımda içtiği de oluyor, hatta ilaç tabletine baktığımda içmiş oluyor. Bittiğinde yenisini bile aldı yeniden. Ama bunları ben farketmeyeyim diye yapıp ilacı içmiyorsa onu bilemiyorum. Öyle bişey yapacağına da ihtimal veremiyorum ama, tanıdığım kadarı ile yapmaz. İlacuiı bu arada bir yıldır değil son 7 aydır kullanıyor. Bir yıl demem de ki neden ilaçtan önce 3, 4 ay kadar emdr tedavisi aldı. Bununla beraber toplam bir yıla yakın oldu tedavi. Ben de sizin gibi düşünüyorum en azından bir rahatlama olmalıydı. Gerçi sorduğumda bazı şeylerde çok rahatladığını söylüyor ama ben farkedemiyormuşum. Acaba düşük doz olduğu için ilaç geç mi etki edecek onu da bilmiyorum. Teşekkür ederim yorumlarınız içinİlacı kullandığından emin misiniz? Kullanıyor gibi yapabilir mi acaba? Hastalığı seyrinde ilaç kullanımında, ilaca verilen cevabı bilemiyorum ama düşük doz da olsa, 1 yıldır kullanmasına rağmen düzelme olmaması ilginç.
Psikoloğa gittiniz mi? Yani bu hastalığın asıl nedeninin temizlikten v.s kaynaklı olmadığını, altta farklı nedenler ve travmaların çıkabildiğini okumuştum.
Psikologla ben görüşmedim hiç sadece toplamda bir kaç dakika görüştük, onda da eşim vardı yanımda.psikolog sadece zaman alacağını bunun bir ruh kanseri olduğunu söyledi. Ama kendileri aralarında konulmuştur belki bilemiyorum.İlacı kullandığından emin misiniz? Kullanıyor gibi yapabilir mi acaba? Hastalığı seyrinde ilaç kullanımında, ilaca verilen cevabı bilemiyorum ama düşük doz da olsa, 1 yıldır kullanmasına rağmen düzelme olmaması ilginç.
Psikoloğa gittiniz mi? Yani bu hastalığın asıl nedeninin temizlikten v.s kaynaklı olmadığını, altta farklı nedenler ve travmaların çıkabildiğini okumuştum.
Evet aynen, evini limanı olarak görüyor ve temizliğinden emin olduğu tek yer evi onun için. Güvenli yer olarak görüyor. Daha önce de dediğim gibi dışarıda rahattı bana dokunmasında falan sıkıntı yoktu, parayı tutarken farkediliyordu onu da sorduğumda kaç insanın elinden geçtiğini mikrop barındırdığnı bunu her insanın yapması gerektiğinden bahsediyordu. Normalinin bu olduğunu söylüyordu.Dışarının pisliğini eve sokmak istemiyor , ev tertemiz olsun istiyor demek ki ..
Peki tanışma sürecinizde nasıldı , el ele kolay tutuşur muydu , yoksa eller her yere değen bir organ olduğu için ( para , bankamatik , kapı kolu vs ) ellerinizin pis olduğunu düşünüp bundan kaçınır mıydı
Öncelikle Allah yardımcınız olsun, gerçekten zor bir durum ama şunu bilin ki bu bir hastalık. diğer tüm hastalıklar gibi. eşiniz kanser olsaydı boşanır mıydınız?
tedavi sürecinde ona yardımcı olun, yanında olun. ona inanın. desteğinizi eksik etmeyin. doktora gitmeyi sakın bırakmayın. doktora onunla birlikte gidin, evdeki durumu anlatın. eğer doktor uygun görürse zaten ilacın dozunu artıracaktır.
bir de bunu ailenize söyleyin. neden eve kabul etmediğinizi söyleyin. dediğim gibi bu bir hastalık, ayıp bir şey değil.
Sizin durumunuzu da çok iyi anlıyorum. Eşimde kaygı bozukluğu var ileri derece. Ve bunu benden saklamıştı evlenmeden önce. Siz ne yaşıyorsanız bende yaşadım. Okbmin ilerlemesi de bundan kaynaklandı. Artık bazen birbirimizin kriz anlarında susup alttan alıyoruz. Ama bu bizim ömrümüzden çalıyor. Evlendikten sonra hasta olsaydı asla ayrıl demezdim ama bunu senden sakladıysa ayrılmanı tavsiye ederim. Ben boşanamıyorum sebeplerim var ama senin eğer kendinde o gücün varsa ardına bile bakma.Sizin için de üzüldüm, umarım atlatırsınız.evet belki anlamıyorum ama anlamaya çalışıyorum. İnanın benim için de çok zor iki yıldır ona uyum sağlamaktan mahkum hayatı yaşıyorum. Ve birden bire böyle bir durumun içinde olmak çok zor. Çabalıyorum, çareler arıyorum düzelsin diye ama doğru bu durum galiba hayatı boyunca onunla olacak artık benim de umudum kalmıyor. Dediğiniz gibi belki düzelme sağlanır ama hayatın bir yerinde bir şekilde yine karşımıza çıkacak. Allah hepimizin yardımcısı olsun ne deyim
Kızlar merhaba, uzun zamandır takip ediyorum bu platformu. Ve en sonunda ben de yazıp içimi dökerek sizlerin de yorumlarını ve fikirlerini duymak istedim. Kimse ile paylaşamadığım bir sorunum var. Benim sorunum eşim. 35 yaşında evlendim. Şu an 2 yıllık evliyim. Öğretmenim, eşim de öğretmen cocuğum yok. Eşimin temizlik ve titizlik takıntısı var hastalık derecesinde. Benim için herşey işkence. Eşim şu an tedavi görüyor ilaç kullanmaya başladı 7 aydır kullanıyor, en düşük dozda. Kendisi çok kullanmaktan yana değildi, ben de istemiyordum ama son çare bu olduğuna karar verdik. Aslında tedavi ve ilacı da biraz benim zorlamamla kabul etti çünkü ona kalırsa kendi kendine iyi olabilirmiş. ( telefonuna bile dışarıda dokunamayan eşim) biraz zaman gerekiyormuş. Bu zamanı tanıdım ona ama gördüm ki gerçekten tedavi gereken bir durumdu ve ben artık çok yorulmuştum, sonra başladı tedaviye. Çektiğim sıkıntılara gelirsem şöyle, evime asla misafir alamıyorum 2 yıldır ailem de dahil. Ailem zaten ben çağırmadan rahatsızlık vermek istemezler bu yapıda bir ailem var. Ama ben bugüne kadar ailemi evime çağıramadım ve çok vijdan azabı duyuyorum. Onlara karşı görevleri mi yerine getiremiyorum. Onlar da haliyle bu durumu sorguluyorlardır ama bana belli etmiyorlardır. Ben bunun da farkındayım ve daha çok canım acıyor. Artık akraba ve arkadaşlarımı geçtim. Ben asla eşim evde yokken eve giremiyorum, o kendi gözü ile görmesi gerekiyor. Dışarıdan eve geldiğimde bir yere dokunmadan kolidrda soyunup direk olarak duş almamı istiyor. Dışarıda kullandığımız eşyalar asla temizlenmeden eve giremiyor, girse de konuldukları yerler ayrıdır ve asla onlara dokunamam onun temizlemesi gerekiyor. Evin içinde sıkıntım yok rahatım sorun dışarıdan eve ona göre pis birşeyin girememesi. Ondan habersiz markete gidip ya da başka birşey alıp eve getirememem gibi gibi, çoğu şeyi anlamışsınızdır bu deteylardan nasıl bir hayatım olduğunu. Evin içinde kirli bir eşya ya da çamaşır varsa dokunamam dokunursam yıkamamı ister. Onun eşyalarına asla dokunamam çok yüzüme karşı bişey demez ama rahatsız olduğunu anlarım. Mesela iki arabamız var birisi pis oluyor onunda gözünde diğeri temiz düşünün. Nasıl bir işimiz varsa ona göre araba seçiyor onunla gidiyoruz. Pisken temiz arabaya binemiyoruz. Daha çok detay var ama bu kadarından anlamışsınızdır. Diğer sorunum da eşim bu durumdan dolayı çocuk istemiyor, ben de o böyle iken ondan çocuk yapmak istemiyorum ama benim yaşım geçiyor. Çocuk sahibi olmak istiyorum. Bu durumda çok zor. Bırakın bu rahatsızlığı belki normal olsak bile yaşımdan dolayı çocuğum zor olacak tedavi gerekecek bunu bile bilmiyorum haliyle. Tedavi de uzun süreç gerektiriyor. Ve işin aslı benim ne zamanım kaldı ne de bekleyecek mecalim, umutsuzluk ve belirsizlik beni mahvediyor. Üstüne annemlere karşı yapamadığım görevler daha çok bitiriyor beni.7 aydır pek Bi sonuç göremiyorum ben. Kendisi farkettiğini daha da rahatladığını söylüyor ama ben bunu davranışlarında göremiyorum. Aynı süreç devam ediyor benim için. Eşime gelirsem bu durumdan sürekli olarak çok rahatsız ve vicdan azabı çektiğini söyler. Beni sever. Bir dediğimi iki etmez maddi konuda sıkıntım yok. Merhametli ve vicdanlı bir insandır. Saygılı, terbiyeli, efendi. Bu hastalık ban Allah tan geldi, benim imtihanım diyor. Sonuna kadar haklı olduğumu ama elinde olmadığını söylüyor. Zaten bundan ötürü ve sevdiğimden dolayı çoğu şeye katlanıyorum. Aynı durum benim de başıma gelebilirdi. Kızlar çok zor durumdayım işin içinden çıkamıyorum. Sürekli dua ediyorum eşim de aynı şekilde namazlarında duasını eder. Sonra herşeyin hayırlısı beterin beteri var, sağlık önemli olan diyorum ne dertler var deyip hayatıma devam ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?