- 6 Mart 2024
- 1.147
- 898
- 31
Abartmiyorsunuz. Kocanizin acil bir uzman desteği alması lazım. Allah yardımcınız olsun.herkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
Öfke sorunları varsa doktora gitsin ne demek çocuga araba firlatmakherkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
Aaahh ahhh evi başa indirmek öyle kolaymi babam bize neler ederdi annem ağzını açamazdi bişey yapacak diye bazı adamlara kadının lafı sözü geçmiyor malasef bunlara anca boşanmak yakışırÇocuğuma oyuncak firlatsa herhalde evi başına indiririm . İçimden herkül çıkar , gözüm döner . Asıl şımarık olan senin kocan bence .
Başka konulara yazdığım huzursuz/ kavgalı aile ve öfke sorunu olan ebeveynimin yetişkin hayatıma etkilerini belki okumak istersiniz. Lütfen ama lütfen eşiniz bu davranışlarının çocuğunuz üzerinde gelecekteki etkilerini düşünün!herkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
Bir kitap okuyordum, okuduğum şeyler çok canımı sıktı, bu siteye bir gireyim dedim. Girer girmez sizin konunuza rastladım ve diğer yorumları okumadan, çok hızlıca ve uzunca bu cevabımı yazacağım.
Biz iki kardeşiz. Araları hiç iyi olmayan ebeveynler ile büyüdük. Hem annem, hem babam çok çabuk parlayıp sinirlenen, sağları solları belli olmayan insanlardı. Aile birliği içerisinde çocukluk ve ilk gençlik yıllarımızda sürekli bir huzursuzluk vardı. Bize yetişkinlik hayatımızda neler oldu biliyor musunuz? İkimiz de birer “anten” olduk, bir ortama girdiğimizde hızlıca “gerginlik var mı?” diye kontrol eden antenler. En ufak gerginliği, bizimle uzaktan yakından bir alakası olmasa bile, saçma sapan hareketlerle dağıtmaya çalışan soytarılar olduk. İngilizce “class clown”, Türkçe “sınıf soytarıları”na bakarsanız, bu çocukların genellikle böyle gergin ve öngörülemez ailelerden geldiklerini görürsünüz. İkimiz de ilişkilerde dikiş tutturamadık. “Anten” olduğumuz için, en ufak durgunluğunda bile partnerlerimizi “iyi misin, bana mı kızdın, hatalı bir şey mi yaptım, beni hala seviyor musun, terk mi edeceksin yoksa” diye diye darladık. Zaten mutlu ilişkilere inanmadığımız için de eninde sonunda hepsi bitmek durumunda kaldı. Neşeli geçen her günün, gidilen her tatilin, her akraba ziyaretinin, arkadaşta kalınan gecelerin, her pikniğin sonunun kavga ve gerginlikle biteceğine emin olduğumuzdan, hayatımız boyunda hiçbir şeyden zevk alamadık. Ben yıllarca gördüğüm terapi sonrasında anladım ki, bütün sorunlarımın sebebi kavgalı bir evde büyümemdi. Gerçekten mutlu olmam 30’larımın başına denk geliyor. Muzsuz ebeveynlerim, benim hayatımın 30 yılını çaldı! Şimdi onlar da iyi, biz de iyiyiz, ama bu mutsuzluk içinde geçen 30 senemi telafi etmeye yetmiyor. Bizim ailemizde öyle kafa-göz yarma olmazdı, sadece karşılıklı cırmaklama falan olurdu en fazla. Siz bu şiddet ortamında kalarak, 3 çocuğunuzun yetişkinlik hayatlarında mutlu olma hakkını elinden alıyorsunuz. Lütfen “çocukların yanında kavga etmeyiz, çocuklara bağırmaz, çocuklara vurmaz” demeyin, çocuklar siniri ve gerginliği hisseder. Çocuklar mutsuz olur. Çocuklar mutsuzluğu kanıksar.
Geçtiğimiz aylarda resmi olarak yetişkin tip DEB yani dikkat eksikliği teşhisi aldım, kardeşimi de yönlendirdim, ona da DEB tanısı kondu. Akademik başarımız son yıllarda giderek düşüyordu. Hekimim ilaçla beraber bir kitap da tavsiye etti, Gabor Maté’den “Dağınık Zihinler”. Canımı sıkan kitap da buydu zaten. Kitabın 88. sayfasında Maté "annenin ilk aylarda yaşadığı depresyon bebeğin dikkat le ilgili kapasitesinin gelişimini sağlayan ve düzenleyen, doğal yollarla oluşması gereken sosyal süreçleri aksatabilir" diyor. Bunu okuduğum an kitabı kapatıp kaldırdım, bu cümleyi sindirmem birkaç saatimi aldı. Dikkat eksikliği bozukluğumuzun sebepleri arasında annemin mutsuzluğunun olma ihtimali bende şok etkisi yarattı. 30 yıl mutluluklarımı çaldıkları gibi, akademik başarımı da çalmış olabilecekleri düşüncesi beni duygusal bir sarsıntıya itti. Galiba kitabı bitirdiğimde tekrar terapiye başlamam gerekecek. İçinde bulunduğunuz ortamın, çocuklarınızın sadece yetişkinlik hayatlarındaki mutluluklarını değil, başarılarını da negatif yönde etkileme ihtimali var. Bu ihtimal %0.1 bile olsa, bu ortamda kalarak onlara daha fazla haksızlık etmiş olmayacak mısınız?
Eşiniz böyle davranmaya devam ederse, asıl evladınız için boşanmanız lazım! Ben de çok çabuk sinirlenen, eşiniz gibi ani ve saçma sapan tepkiler veren bir babanın kızıyım. Uzun zamandır terapi alıyorum, bazı şeyleri yoluna koydum ama babamın bu davranışları yüzünden hala düzeltemediğim, hayatımı etkileyen davranış kalıplarım var. Araç kullanamıyorum örneğin. Babam annem araç kullanırken aniden sinirlenip abuk subuk hareketler yapabilirdi, bu konsolu ya da camları yumruklamakla başlayıp direksiyona asılmasında sonlanan bir skalada her şey olabilirdi. Bas bas bağırması zaten standart. Şu an araç içinde biri bana bağıracak korkum öyle yoğun ki, yolculuk yaparken bile geriliyorum, aracı kullanmak zaten hayal. Mesela eşime "şuraya gidelim" diyemiyorum asla. Çünkü çocukluğumda benim isteğimle bir yere gidilmesini geçtim, eğer benim bir ihtiyacımı karşılamak için bir yere gidilecekse ve trafik sıkışıksa, park yeri yoksa ya da araca ufacık bir şey olmuşsa tüm suç benimdi. Sadece bir araç biraz yakından geçip yan aynaya dokundu diye avaz avaz "başlayacağım senin formana" diye bağırıp direksiyonu yumruklamasını aklımdan silemiyorum. Yıllarca forma istemeye korkup, dar gelen eteğimi çengelli iğneyle bedenime oldurmaya çalışmamla ilgili ek travmamı sorarsanız anlatırım. Mesela en ufak mutfak eşyası zararından da acayip korkarım, bardak kırılsa "bir haltı da beceremiyorsunuz, bu evde her şeyi ben mi yapıcam" (yemekleri babam yapardı) diye sinir krizi geçirip iki bardak daha kırması da zihnime kazınmış. Mutfak masasında yemek yerken farklı zamanlarda bize beş kiloluk karpuz, içi sıcak çayla dolu bardak, hatta komple yemek masasını fırlattığı için yalnız yaşadığım hiç bir evde mutfağımda masa olmamıştır, bir evde mutfak masası görürsem elim ayağıma dolanır. 10 senelik aktif terapinin çözemediği sorunlardan bahsediyorum. Çocuğunuzun yetişkinlik hayatında böyle sorunlar yaşamasını ister misiniz?
Boşanmak istediğinizi söyleseniz buna ne tepki verir olay çıkarır mı , size şiddet uyguluyor muherkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
gitsin bi dr a görünsün hap mı içececek nasıl sakınlesecekse bı dur u bilsin. oyle 3 yasında bebekle inatlasıp sen bana vurdun ben sana vurdumlarla ısın cırkı cıkar. o nası bı sacmalık ne bıcım yetişkin bu nasıl babalık. var oyle 2 yas bebegıne yumruk atmıs öldürmüş. yok yemek yemedı vurmus ölmüş.. ölür ya. yanlıs ters bi hareketle ölür. ya boşan ya sakınlessın! sonradan aglanmanın bı faydası olmaz. herkes bıseylere kızıyor... ofke kontrolu dıye bısey olcak. karsısındakı bebek ben cocuk demem 3 yasa. 13 kg oglum 3 yas... canı ne ki. daha kendını zor ıfade edıyorlar. daha yenı konusuyorlar. ay cıldırcam . gucu gucu yetene dıyıp bı dalarım allah yarattı demem o kocayı.herkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
Eşim kızıma şunu yapsa ne yaparım hiç kestiremiyorum, böyle baba olmaz olsun ...herkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
Size yaptığı her şeye katlanmamakla başlayabilirsiniz mesela.herkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
Size yapılana niye katlanıyorsunuz? Siz katlandığınız içim dün kızınız babasından resmen şiddet görmüş.herkese Merhaba öncelikle
Eşimin yerli yersiz öfkelenmesine artık dayanamıyorum ben mi abartıyorum yanlış düşünüyorum yorum yapar mısınız bu konuda en basiti dün arabada gidiyoruz ben eşim ve kızım 3 buçuk yaşında biz anayolda ilerlerken aniden petrolden araba çıktı adam duramadı yada durmak istemedi belki görmedi bilmiyorum hızla arabanın yan tarafına geçti adama napıyosun sen üstüme sürüyorsun arabayı diye bağırmaya başladı adamda görüyorsun geldiğimi yavaşlamıyosun üstüme sürüyorsun dedi baya bir atıştılar en son karşı taraf aile var dedi bastı gitti adam utandı eşim hala bana bağırıp üste çıkmaya çalışıyor bugünde kızım birden oyuncak araba fırlattı babasına araba duvara geldi eşim bir hışımla kalktı ama araya girdim sakinleştirmeye çalıştım oda aldı aynı oyuncağı kızıma fırlattı attı karnına geldi çocuğun nasıl oluyormuş acıyormuş yaptığın davranışın yanlış olduğunu anla diye yaptım dedi çocuk daha çok öfkelendi o öfkelenince eşim sen şımarıksın şöylesin bilmem ne daha beter öfkelendi bana yaptığı her şeye katlanıyorum ama çocuğuma yapınca dayanamıyorum araya girince hep sen yüz veriyorsun bu çocuğa ondan böyle diyor napıcam şaştım kaldım bu çocuk biraz daha büyüyünce kararları daha net olunca ergenliğe girince napıcam bilmiyorum bu yaşta böyle yapıyorsa ilerde neler yapmaz diye düşünüyorum
kanım çekildi çocuğa araba fırlattığını okuyunca amaEvden şutlayın gitsin . Vıdeolarını çekin sağlam bi tazmınat ve nafaka davası açın . Zaten çalışıyormuşsunuz kirayı kreşi halledebilirseniz nafakayla da gecınırsınız . Kendınız içinde tazmınat ve nafaka isteyin lütfen . Bişey istemem diyip cekılmeyın .