Herkese merhaba. Ben 2 buçuk yıldır evliyim. Çocuğumuz yok. En son çok küçük bir şeye küstü eşim. Başka sitede oturan bir komşu var o adam eşimin çok yakın arkadaşı kendisi burada olmadığı için çocuğunun paketini benim eşim adına yollamış. O adamın eşiyle de biz arada görüşüyoruz. İşte eşim bugün çıkıp o paketi vermemi söyledi ben de sen zaten işe gideceksin geçerken vermesini söyledim. Hem oruç oruç çıkmak istemedim çünkü dışarda işim de yoktu. Eşim bir şey demedi. Sonra eşimin hep kötü bir alışkanlığı vardı. Çıkardığı kıyafetlerini çamaşır sepetine atmak yerine yere atardı, koyardı. O gün kafama takıldı bu durum, hepsini ortalığa bırakmıştı oysaki hemen yanda çamaşır sepeti vardı. Oraya koymasını söyledim. Hayır dedi yerden alıp yıkarsın dedi. Ciddi ciddi baktım o ise gülüyordu. Beni dinlemeyecek misin, dikkate almayacak mısın dedim, o da durdu hayır dedi. Sen beni dinliyor musun dedi. Ben de ikisi aynı konu değil, bu çamaşır konusu bir sorumluluklar dedim. O da öyle mi diyip sinirle çıktı. Ben kapıyı kapatırken büyütüyorsun konuyu dedim. Çamaşır sepetimiz geçen seneye kadar yoktu. Ben de benimkileri yere koymak zorunda kalıyordum sonra çirkin görüntü oluşuyor diye aldım eşim de sevinmişti ama son bir senedir bir türlü koymadı sadece ben koydum. Eşimin bu davranışı ne kadar doğru? Yerden almasını söylediğimde ben alırsam sen ne iş yapacaksın derdi? İçtiği bardakları dahi masasında bırakır kaldırmaz. Hayır yani benim bir işim olmayabilir ama bu demek değil ki onun bilerek bıraktığı dağınığıklığını toplayayım. Evdeki sorumluluklarımı biliyorum zaten.
O gün eve geldiğinde ben normal konuşmayı düşündüm ama eşim yüzüme dahi bakmadı. Selam verdim anca aldı. Sadece konuşsam konuşuyordu. Bir de ramazan ayındayız. Sahura kaldırdım zorla da olsa kalktı. Baktım ki eşim aynı küs ben de kendimi yavaş yavaş geri çekmeye başladım. Ben de konuşmuyorum yemeklerimizi ayrı yiyoruz. O ise hala çamaşırlarını yerde biriktiriyor bu sefer bilerek yerden almadım kendisi alıp yıkıyor.
Aslında evliliğimiz boyunca eşim çok kez küstü hep alttan alan ben olmuştum, barışmaya çalışan peşinden koşan. Bunu farkettiğim gün bir kere 14 gün boyunca ben de konuşmadım o gün bariz ben haklıydım içimden konuşmak gelmedi nihayetinde eşim çiçek alıp barışmıştı. Sonraki sene yine bir küstükte sınırlarımı koyayım diye, her istediğini küstükle elde edemesin diye o konuşmayınca ben de konuşmadım ve 20 gün sürdü. Nihayet eşim konuştu. Sonrasında o kadar uzun sürmedi küstükler, benim sayemde ben adım atmıştım. Duruşumu hep koruyamamıştım eşimin küslüğünü beslemiştim. Şimdi ise canıma tak etti. Çünkü daha bu olaydan bir gün önce bir şeyden küsmüştü zorla barıştırmıştım biliyor musunuz? Kendi değerimi de düşürüp. Hemen ertesi günü de bu çamaşır olayı yaşandı. Yine küsmüş oldu ve barışalım diye yalvarmam boşunaymış diye anladım ve hiç adım atmadım. Nereye kadar sürecek bilmiyorum. Bu mübarek ayda böyle yapması eşimin, bir de bayram da geliyor hala böyle mi olacak?
Siz hiç yaşadınız mı küslükler, eşi benim gibi olan var mı? Eşinizin küslüğünü bitirmek için kesin çözüm ne olabilir? Alışmasın istiyorum küslüğe. Ha bir de 2 tartışma öncesinde eşimle ben açıkça konuşmuştum küslük hakkında. Hep ben adım atan taraf olmaktan yoruldum, ilişkinin yükünü tek başına yüklenmek istemiyorum sen de adım atmalısın, her küstükte aramızdaki bağın gittikte koptuğunu hissediyorum bir gün tamamen kopabilir. Eğer gerçekten geçinmeye gönlün varsa sen de adım at demiştim ve tamam demişti. Yani ciddi konuşma dahi yaptım. Şu an küslük 10 gündür devam ediyor, siz olsanız nasıl yapardınız?
️ GÜNCELLEME: Arkadaşlar eşim adım attı, 12. günde adım atmış oldu. Demekki alıştırmamak lazımmış karşı tarafı. Sınır koymaktan da korkmamak gerekiyormuş
yorum yapan herkese teşekkür ederim.