• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

'koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması' dertliyim işte

Çok üzüldüm yazdıklarınıza,

Buna benzer şeyleri annem de yaşadı vehala yaşıyor.

2.kocasındanboşanıp 2 yaşındaki kardeşimle dedemin yanına yerleşti.

Ben ve kardeşim hatta babam destek oluruz ayrı eveçık dediğimizde çıkamam babası yalnız yaşarken dul kadın
ayrı eve çıkar mı elalem ne der dedi. Çıkmadı.

16 yılda çok eziyet çekti dedemden, annem vekardeşim. Şimdiki aklım olsa kesinlikle ayrı eve çıkardım diyor.

Hemen olmasa da mutlaka ayrı eve çıkın zamanla düzelmiyor daha da kötüye gidiyor , yaşlandıkça daha da çocuklaşıyorlar. Evdeki çocuktan daha çocuk oluyorlar.
 
Allah yardımcın olsun kıyamam ya çocuklarına sahipleri çıkmakla çok iyi yapmışsın iyi li sendeler bunu çok takdir ettim ailenden tamamen kopmadan bir ev tutabilrsin belki yakınlarda yan sokak olur yan ev olur ne bileyim sabah bırakırsın akşam alır evine geçer rahat edersin hem yakın olduğıiçin bişey de demezler belki
 
cok uzuldum durumunuza, zaten hassassiniz orda yasarken zaten kendinizi fazlalik gibi hissediosunuz, anne-babanizdan anlayis beklerken boyle seyler gormek hic kolay diil. sole yapsan boyle yapsan diyemiorum size suan cunku eminim bir anne olarak her yolu en inca ayrintisina kadar dusunup tartmissinizdir, tek diyebildigim umarim en kisa zamanda en guzel sekliyle yoluna girer hayatiniz. siz de evlatlariniz da huzurla mutlulukla yasarsiniz
 
kesınlıkle cocuklarını al ve gıt bır anne baba evlenmıs bosanmıs dahı olsa cocuguna sahıp cıkmaz zorundadırr kesınlıklee durammazdımm bıraz sık dişini biriktir paranı ve hemen ayrı eve cık senın düşünmen gereken ıkı cocuk ve o cocukların huzurunu düşünmelisin kendın içinde
 
Boğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..


İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..

Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..

Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;

Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.


Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..

Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..

Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..

Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…

Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
ne yazayım bilemedimki.keşke imkanım olsada sizin bayanlar için bir kapı açsam çok üzüldüm durumunuza rabbim yardımcunız olsun
 
En büyük ablam 19 yaşında evlendi eşi madde bagimlisiydi. Evlendiginden beri bizimleydi aslında yılın çoğu vakti. Ama eşi öldü. 29 unda dul kaldı ve kızı ile birlikte bizimle yaşamaya devam etti.

Biz 6 kızız zaten her birinin derdi başka.
Rahmetli babam da o zamanlar kalp ve sarà hastası kullandığı ilaçlar sinir yapıyor. Evde bir de hasta babaannem. Her kafadan bir ses. Çok basın derdi de çok olur malum.

O eve kızıyla dönmek nasıldır hayal edin..

Benim annem zaten çilekeş. Ömrünce rahat göremedi bir derdi bitti diğeri başladı.

Evlatları da inadına hep sorunlu evlilikler yaptılar.

Bir küçük ablam da boşandı geldi.
Haydi bakalım yaşa mutlu mesut yaşayabilirsen.

Onların psikolojisi öyle bozuk, çünkü onlar yaralı, çünkü onlar evlendi geri geldi.

Annenin psikolojisi daha bozuk aslında çünkü evlatlarının mutlu olduklarını göremedi. Biz bir yandık benim annem bin yandı.

Üstüne inan ablamlar bir dert etti anneme bin dert oldu. Yaşayıp görmemiş olsam konunu okuyup ben de yazıklar olsun hain anne baba der geçerdim belki..

Kardeş arasında kavga çıkar. Annem demeyin ona bir sey alınır diye kızardı bize. Kimseye de yaranamazdi. Hep arada kaldı kadın hep. Aslında en çok ona zindan oldu ev. Ben şahidim.

Tepesi attı, yoruldu yeğenime hakli yere kızdı belki. Sonra gitti mutfakta ağladı alındı biliyorum diye. :(

Babam hastaydi dedim ya hani huysuzluk ettiği dönemler olurdu. Yeğenime takılırdı sus rahat dur diye. Çocuk bu yetişkin gibi durur mu? Durmasa olay büyürdu. Ablamin gözleri dolardi. Annem dayanamaz babamla kavga ederdi.

Onlar ise gidip çalıştılar akşam hazır sofraya oturdular. Yine de annem yaranamadı. Onlar söylediler annem susamadi. En sonunda hep birlikte yine agladilar. Kimse mutlu olamadi kimse. Herkesi dinlesen herkes haklıydı.

Suçlu kimdi peki?

Bulunamadı.

Bu evde herkes mutsuz ama herkes de burada yaşamayı seçiyor.


Zordur çok çok zordur bilirim. Ama kimseyi de suclayamam ben bu konuda.

Çünkü yaşadım. Kimse kimseyi üzmek istemedi aslında. Herkes mutsuz ve mutsuzluklar böyle dile döküldü. Söylendi ve vicdan azabı çekildi gördüm.

Allah kimseyi bu acıyla sinamasin.
Baba evine dönmek evlatla sığmak çok zor.
Evladınin mutlu yuva kuramadigini görmek de çok zor ama inanin..

Inşallah geçer bu kötü günler. . :(
 
En büyük ablam 19 yaşında evlendi eşi madde bagimlisiydi. Evlendiginden beri bizimleydi aslında yılın çoğu vakti. Ama eşi öldü. 29 unda dul kaldı ve kızı ile birlikte bizimle yaşamaya devam etti.

Biz 6 kızız zaten her birinin derdi başka.
Rahmetli babam da o zamanlar kalp ve sarà hastası kullandığı ilaçlar sinir yapıyor. Evde bir de hasta babaannem. Her kafadan bir ses. Çok basın derdi de çok olur malum.

O eve kızıyla dönmek nasıldır hayal edin..

Benim annem zaten çilekeş. Ömrünce rahat göremedi bir derdi bitti diğeri başladı.

Evlatları da inadına hep sorunlu evlilikler yaptılar.

Bir küçük ablam da boşandı geldi.
Haydi bakalım yaşa mutlu mesut yaşayabilirsen.

Onların psikolojisi öyle bozuk, çünkü onlar yaralı, çünkü onlar evlendi geri geldi.

Annenin psikolojisi daha bozuk aslında çünkü evlatlarının mutlu olduklarını göremedi. Biz bir yandık benim annem bin yandı.

Üstüne inan ablamlar bir dert etti anneme bin dert oldu. Yaşayıp görmemiş olsam konunu okuyup ben de yazıklar olsun hain anne baba der geçerdim belki..

Kardeş arasında kavga çıkar. Annem demeyin ona bir sey alınır diye kızardı bize. Kimseye de yaranamazdi. Hep arada kaldı kadın hep. Aslında en çok ona zindan oldu ev. Ben şahidim.

Tepesi attı, yoruldu yeğenime hakli yere kızdı belki. Sonra gitti mutfakta ağladı alındı biliyorum diye. :KK43:

Babam hastaydi dedim ya hani huysuzluk ettiği dönemler olurdu. Yeğenime takılırdı sus rahat dur diye. Çocuk bu yetişkin gibi durur mu? Durmasa olay büyürdu. Ablamin gözleri dolardi. Annem dayanamaz babamla kavga ederdi.

Onlar ise gidip çalıştılar akşam hazır sofraya oturdular. Yine de annem yaranamadı. Onlar söylediler annem susamadi. En sonunda hep birlikte yine agladilar. Kimse mutlu olamadi kimse. Herkesi dinlesen herkes haklıydı.

Suçlu kimdi peki?

Bulunamadı.

Bu evde herkes mutsuz ama herkes de burada yaşamayı seçiyor.


Zordur çok çok zordur bilirim. Ama kimseyi de suclayamam ben bu konuda.

Çünkü yaşadım. Kimse kimseyi üzmek istemedi aslında. Herkes mutsuz ve mutsuzluklar böyle dile döküldü. Söylendi ve vicdan azabı çekildi gördüm.

Allah kimseyi bu acıyla sinamasin.
Baba evine dönmek evlatla sığmak çok zor.
Evladınin mutlu yuva kuramadigini görmek de çok zor ama inanin..

Inşallah geçer bu kötü günler. . :KK43:
yazık annenlere o kadar çocuk boşanmış kız dul kızı ve torunu
her biri için ayrı üzülüyordur ailen
birde şunu diyeceğim insanlar kendi evlatlarına kendileri bağırıp çağırınca tabiki şiddeti demiyorum zoruna gitmiyor ama başkası buna kendi annesi babası da dahi olsa kaldıramıyor
peki ablalarınız ne yaptı şimdi nasıllar
 
Boğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..


İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..

Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..

Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;

Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.


Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..

Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..

Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..

Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…

Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
Canım bırak öyle anne ve babayı git küçük bir eve yerleş. Böyle anne ve babaya hesap vermek zorunda değilsin. Çocuklarına yazık değilmi? İçim yandı yeminle ben senin haline ağladım sen nasıl ağlamayasın. Önce bir ev tut, Bir gün anne ve baban evde değilken çık git. onlarda biraz pişman olup vijdan azabı çeksinler, anne ve baba olduklarını unutmuşlar hatırlat biraz onlara sonra ararsın onları işte " ben iyiyim dayanamıyorum sizin bana ve çocuklarıma yaptıklarınıza, hepimiz için benim ayrı evde olmam daha iyi" de. En azındn rahat rahat yemeğini yersin eğer maaşın iyiysede bir bakıcı tut. Vallahi sana yakın olaydım getir çocuklarını benim evime ben bakarım derdim. İnsanlık kalmamış yahu.
 
yazık annenlere o kadar çocuk boşanmış kız dul kızı ve torunu
her biri için ayrı üzülüyordur ailen
birde şunu diyeceğim insanlar kendi evlatlarına kendileri bağırıp çağırınca tabiki şiddeti demiyorum zoruna gitmiyor ama başkası buna kendi annesi babası da dahi olsa kaldıramıyor
peki ablalarınız ne yaptı şimdi nasıllar

Babam ve babaannem rahmetli oldu.
En büyük ablam şimdi 40 yaşında kızı lise sonda. Çok kısmet çıktı ama kızı için hiç evlilik düşünmedi bu evde yaşamaya devam etti. Calisiyor tek hayali kizini guzel bir meslek sahibi yapmak..
Böyle bin bir çile ile yasadi ama bu evden ayrılmak istemedi de.

Hepimize kızardı annem ama ona göre ona daha çok kızardı. Yarası vardı ya gereksiz hassasiyet işte. O ağlardi yemek yemezdi. Annem sofrada ağlar yalvarirdi bize gidin söyleyin gelsin diye. O yerdi de doyar miydi sanki? :(

Kendi kızına dünya laf eder sinirini cikarirdi annem öf dese batardi aynen. Bir tek kendi sıkıntiliydi sanki herkes çektiğini bilir oysa.

Diğer ablam boşandı 36 yaşında o da çalışıyor ve bu evde yaşıyor.

Annem ne kadar bunalsa da ayrı eve cikmalarini istemez zaten.

Evlat öyle bir şey.. 61 yaşında bizim için yaşamaya devam ediyor..
 
Boğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..


İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..

Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..

Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;

Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.


Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..

Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..

Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..

Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…

Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..
Kendi hayatınızın annesi olun ve sizin icin doğru bir karar verin
 
Allah yardimcin olsun canim cok uzuldum inan ki ozellikle cocuklarina sen isteykn nasil davraniyor dovuyormu acaba sor cocuklarina konus surekli
 
Kardeşimde eşinden boşanıp bizim
evin alt katında oturmaya başladı yukarı kattada annem vardı inan onlarda anlaşamadı ki kardeşimin çocuğuda yoktu ,bir gün kız kardeşim arar ona sen haklısın derdim bir gün annem arar kız kardeşimi şikayet eder onada sen haklısın derdim açıkça kimin haksız olduğunu ben çözemedim en sonunda kız kardeşimi ikna ettik ablamla oradan taşınmasını sanırım sende yakın semtten bir ev araştır a diyeceğim ama maddi durumun nasıl , 2 çocuk para önemli yani , annen ve baban bu yaştan sonra değişmez ama tekrar evlen demiyeceğim ayrılma deneninide açıkca merak ettim sonra kız kardeşim 6 yıl yalnız yaşadı ama sonra kılıbık ve kibar bir adam buldu evlendi (zengin) adam yemek yapar, evde paspasla temizlik yapar kahveleride ayağımıza kadar getirir yani mutlu son
 
En büyük ablam 19 yaşında evlendi eşi madde bagimlisiydi. Evlendiginden beri bizimleydi aslında yılın çoğu vakti. Ama eşi öldü. 29 unda dul kaldı ve kızı ile birlikte bizimle yaşamaya devam etti.

Biz 6 kızız zaten her birinin derdi başka.
Rahmetli babam da o zamanlar kalp ve sarà hastası kullandığı ilaçlar sinir yapıyor. Evde bir de hasta babaannem. Her kafadan bir ses. Çok basın derdi de çok olur malum.

O eve kızıyla dönmek nasıldır hayal edin..

Benim annem zaten çilekeş. Ömrünce rahat göremedi bir derdi bitti diğeri başladı.

Evlatları da inadına hep sorunlu evlilikler yaptılar.

Bir küçük ablam da boşandı geldi.
Haydi bakalım yaşa mutlu mesut yaşayabilirsen.

Onların psikolojisi öyle bozuk, çünkü onlar yaralı, çünkü onlar evlendi geri geldi.

Annenin psikolojisi daha bozuk aslında çünkü evlatlarının mutlu olduklarını göremedi. Biz bir yandık benim annem bin yandı.

Üstüne inan ablamlar bir dert etti anneme bin dert oldu. Yaşayıp görmemiş olsam konunu okuyup ben de yazıklar olsun hain anne baba der geçerdim belki..

Kardeş arasında kavga çıkar. Annem demeyin ona bir sey alınır diye kızardı bize. Kimseye de yaranamazdi. Hep arada kaldı kadın hep. Aslında en çok ona zindan oldu ev. Ben şahidim.

Tepesi attı, yoruldu yeğenime hakli yere kızdı belki. Sonra gitti mutfakta ağladı alındı biliyorum diye. :(

Babam hastaydi dedim ya hani huysuzluk ettiği dönemler olurdu. Yeğenime takılırdı sus rahat dur diye. Çocuk bu yetişkin gibi durur mu? Durmasa olay büyürdu. Ablamin gözleri dolardi. Annem dayanamaz babamla kavga ederdi.

Onlar ise gidip çalıştılar akşam hazır sofraya oturdular. Yine de annem yaranamadı. Onlar söylediler annem susamadi. En sonunda hep birlikte yine agladilar. Kimse mutlu olamadi kimse. Herkesi dinlesen herkes haklıydı.

Suçlu kimdi peki?

Bulunamadı.

Bu evde herkes mutsuz ama herkes de burada yaşamayı seçiyor.


Zordur çok çok zordur bilirim. Ama kimseyi de suclayamam ben bu konuda.

Çünkü yaşadım. Kimse kimseyi üzmek istemedi aslında. Herkes mutsuz ve mutsuzluklar böyle dile döküldü. Söylendi ve vicdan azabı çekildi gördüm.

Allah kimseyi bu acıyla sinamasin.
Baba evine dönmek evlatla sığmak çok zor.
Evladınin mutlu yuva kuramadigini görmek de çok zor ama inanin..

Inşallah geçer bu kötü günler. . :(
Nasıl da doğru anlatmışsınız her iki tarafın ruh halini.ama birlikte aman alınmasın,üzülmesin diye yaşamak yerine, aileye yakın iki odalı eve çıkmak en doğrusu iki taraf içinde.
Zor iki küçük çocukla boşanıp babaevine sığmaya çalışmak. Allah konusahibine yardım etsin.sağlık ve hayırlı işler nasip etsin de evini kursun,ne diyelim:(...
 
Boğazımda bir düğüm ne nefes aldırıyor nede yutuluyor..


İnsanın kendi öz annesiyle olan sıkıntısına konuşsam çare olmadıysa sussam çare olmadıysa kavga ettim çare olmadıysa ne çare olurki kızlar siz söyleyin..

Kk da çoğu hatun bilir beni 2 yıl oldu boşanalı ailemle yaşıyorum. Yaşamak zorundayım çünkü çocuklarım küçük 2 ve 4 yaş. Biri kreşe gidiyor birine zorlada olsa annem bakıyor..hem maddi durum açısından hemde dul kadınsın ayrı yaşayamazsın mantığından dolayı buna mecburum..

Size sadece beni en çok yaralayan kısımları yazayım ki fazla sıkmayayım sizi;

Dün akşam işten geldim herşey gayet normal. yemek vardı yanına yoğurtlu havuç yapayım dedim tam havucu rendeliyorum annem geldi yanıma başladı söylenmeye ne yapıyormuşum niye yapıyormuşum canım istedi yemeğin yanına iyi gider diye düşündüm dedim söylenmeye devam etti.. anne bir havuç çok mu görüyorsun dedim. Ya bi git şurdan allahını seversen dedi. Elimdeki havucu bıraktım çocukları aldım odama geçtim . akşam yemeğide yemedim. Babam duydu geldi yanıma kalk kızım istediğini yap dedi. Yok baba yapmıcam dedim odamızda oturduk çocuklarla..öyle zoruma gittiki zor tuttum kendimi ağlamamak için.


Bundan tam iki gün önce oğlum abur cubur istedi çok yediği için olmaz annecim dedim açıklamamı yaptım çocuk ısrar edince annem her söze maydonoz olduğu için çocuğa çıkıştı çocukta anneme ‘seni çöpe atıcam annane dedi’ çünkü annane ile sürekli zıtlaşıyorlar tam ben müdahele edeceğim oğlum çok ayıp diye.. annem çocuğun sırtına nasıl vurduysa çocuğun kaburgası mutfak masasının köşesine geldi canı yandı.. ağlayark içeri gitti bende dedimki anne vurulacaksa bana söyle ben vurayım yapma böyle dedim (asla dövmeyi doğru bulmuyorum bu sadece annemi engellemek içindi).. vururum dedi vuramazsın anne bana söyle dedim. Çocuğa bakarken altının pisliğine elliyorum ama niye vurmuyomuşumki dedi annem..

Bu sefer babam bağırmaya başladı çocuğun bu kadar kıymetliyse si..tir git bu evden diye..sonra pişman oldu galiba tansiyonu çıktı acile gittiler ağlamaktan başka hiçbirşey yapamadım.. bu yazdıklarıma diyeceksiniz ki iki tane olay içinmi böyle hissediyorsun iki yıl içinde çok defa buna benzer şeyler yaşadım ama burda çok uzun olur hangi birini anlatayım ki..

Hergünüm böyle olaylı zehir gibi değil elbet.. böyle zehir gibide olsa eski eşimin bana çektirdiğinden iyidir.. yine annem babam sonuçta..

Nereye gideyim siz söyleyin kızlar… Boşanıp iki çocuğuyla baba evine dönmüş bir kadına söylenmelimi yoksa ben mi çok duygusalım…

Anneme ben ayrılacağım anne dediğimde ‘koca evi meydan lokması baba evi zindan lokması demişti’ sağolsun elinden geleni yapıyor zindan etmek için.. bütün bunlara rağmen geri dönmek aklıma bile gelmiyor.. normalde sigara içmiyorum ama bi sigara yaktım bir çay aldım.. öyle derdimle demleniyorum..

Off içim acıdı okurken. Ben bu zihniyetten nefret ediyorum ya ne demek dul kadın! Tek çare ayrı eve çıkmanız. Ne demek çocuğa vurmak ya kaburgası kırılsa ya başını vursa! Anne babanız cahil insanlar kusura bakmayın ama değişmezler de. Bence taşının az da olsa huzurlu lokmanız olsun.
 
Nasıl da doğru anlatmışsınız her iki tarafın ruh halini.ama birlikte aman alınmasın,üzülmesin diye yaşamak yerine, aileye yakın iki odalı eve çıkmak en doğrusu iki taraf içinde.
Zor iki küçük çocukla boşanıp babaevine sığmaya çalışmak. Allah konusahibine yardım etsin.sağlık ve hayırlı işler nasip etsin de evini kursun,ne diyelim:KK43:...


Allah yardım etsin ailesine de konu sahibine de. Ben ablama üç uzulmussem annem için hep beş üzüldüm. O kadının yüreğindeki yara gözlerindeydi, dilindeki kötü sozlerdeydi aslında.

Konu sahibi kendi acisından onunkini göremiyor anlıyorum.

Oysa senin yavrun sana ne ise sen de annen için osun. Sana zor da ona kolay mı?

Kimse bu konuda suçlu aramasın.

O anaya sorun da dinleyin bakalım konu sahibine aglamayi bırakıp ona ağlarız hepimiz.

Iki taraf için de çok zor. En güzeli elleri birbirlerinin üzerinde olacak sekilde ayrı ev bence de imkan varsa..
 
burda gördüğüm kadarıyla 500 600 liraya komşusuna falan evinde baktıranlar var
keşke öyle birini bulabilseniz
 
Arkadaşım anlattıklarının kelimesi kelimesine anlıyorum.Hani derler ya en genel hattıyla . Ev üstüne ev olmazmış. Düz baksa bile sana yan gelir bazı bakışları.Ancak biraz da yapıcı olmaya çalışacağım onların tarafından da bakarak bazen insanların üzerinde çok fazla birikmişlik de olabiliyor.Seni hedef alarak yapılan bir şey olmuş da olamaz.Lütfen bu şekilde düşünerek çocuklarına ve kendine hayatı zehir etme.Bir arkadaş yukarıda bir yerde kalabalık bir aile olduklarını.Hatta kız kardeşlerininde evliliklerinin hep kötü olduğunu sonra baba evine geri döndüklerinden en fazla ama en görünmeyen yükün anneciklerinde olduğundan söz etmişti.Doğrudur.İnanırım.Çünkü hep anneler işte.Lütfen üzme kendini.Bir çözüm yolu ara,arama demiyorum ama lafların hedefini direkt kendin alma lütfen.
 
Bak Can'ım kesinlikle ayrı ev tut hem kovmuşlar da seni ne güzel. Hergün akşam Vakia suresi oku, bak paralar Nasıl bereketleniyor her şeyini halleşiyorsun. Ben de boşandım, çocuğum var, nafaka almıyorum maaşımın çoğu da krediye gidiyor. Başladım duaya 2 hafta olmadı daha, ev tuttum döşedim 2. Elden, herşey tıkır tıkır halloluyor. Bak bana güven dediğim sureyi oku bir haftada farkı göreceksin zaten.
Eğer bunları yapamıyorsan kadın sığınma evine geç.
Aynı şehirdeysek özelden mesaj at Can'ım, ben sana ev ve eşya ayarlarım çocuğuna bakıcı da buluruz sen kendini üzme herşey hallolur
 
Back