Anlıyorum cevap bulma isteğinizi ama gerçek var zaten ortada. Bu olay yaşandı bu bir gerçek ama neden yaşandı, bir daha olmaması için neler yapmak lazım? Odaklanmanız gereken soru, "Aslında kızım ne yaşadı?" değil, "Ben anne olarak bundan sonra neler yapmalıyım?"
Konunun en başında soruyordunuz peki bu durumda modern (tanımı herkese göre değişir) biri ne yapar diye? Modern olmayan biri ne yapar, onu söyleyim, sadece kendini düşünür, hep kendinden başkasını suçlar, hiç bir çözüm yolu üretemez, hareketlerinin sonuçlarını hesaba katmaz. Bu yüzden dar görüş diyoruz zaten, başımıza gelen bir olay için konuyu ilgilendiren ne kadar fazla insan varsa hepsinin en az hasarla atlatabileceği kadar detaylı düşünüp ona göre hareket edersek, olayı atlatıp hayata devam etmek o kadar kolay olur, siz bir hareketi doğru diye hemen kabul edip düşünmeden yapıyorsunuz, hem kendi kızınızla aranızdaki ilişkiyi bozuyorsunuz, hem kızınızla babasının, hem de kızınızın karşısınıza çıkabilecek sanal veya gerçek onca insanın kızınızla olan ilişkilerini, lafta adı evladımı korumak oluyor ama bu sefer yaptığınızla bir taraftan da tehlikeye siz sevketmiş oluyorsunuz kendi elinizle.
Doğru soruları sorun, doğru cevapları alın kızınızdan. İlişki yaşadın mı sorunuz doğru değil bence. Kızım derdin ne? anlat bana ben senin annenim, sorun varsa beraber çözeriz, ben seni koruyacağım, sakın korkma benden sorusu doğru, neden çalışkanlığın sebebiyle değil de başka bir şeyle okuldakilerileri sanaldakileri etkilemek istedin? sorusu doğru. Odasına gitti, konuşmadık, sınava çalışıyor falan diyorsunuz ama kendim için söyleyeyim, boşver sınavı yürü gidiyoruz deyip alırım boş boş dolaştırırım sokaklarda sabahtan akşama kadar konuştururum en başta istemese de, okulunda derslerinin iyiliğiyle popülerlik neden kazanamadın diye yargılar gibi konuşmam, biliyorum çünkü derslerin iyiliği sadece yakın arkadaşların ve öğretmenler için popülerlik sağlar ama okuldaki başka bir hareketiyle çok konuşulan kızın yaptığı şeye de özenebilir çocuk, hem ders çalışmak gibi sıkıcı da değil erkeklerle böyle konuları konuşmak, aile gözüyle iyi bir şey mi, tabi ki değil.
Ama ne yaparsanız yapın konuşuluyor bunlar alın bu tepe tepe kullanacağınız bir "gerçek" eve normal saatinde gelip masum sanılan çocuklar konuşuyor bunu ama sadece öğrenen ebeveynler dert ediyor, cehalet bu sebeple mutluluk; eğer şu ana kadar bilmiyorduysanız çocuğun 7/24 başkalarıyla konuşmalarını ya onun şimdiye kadar hiç umrunda olmaması lazım (çok nadir), ya çok dikkatli olması lazım aileye bir şey sezdirmemek için, (aynı ben, annem okuldan almazdı ama, hayatımı zindana çevirirdi) ya da çok iyi yalan söylüyor olması lazım, ya da ailem artık duysun da benim için bir şeyler yapsın diye fire vermesi lazım istemeden de olsa. (sizin durumunuz) Yoksa duyana, bilene kadar mutlu hali sürdürecek aile, benim çocuğumun hiiiç başına gelmez falan diyor çevremdeki anne-babalar ama çocukla yalnız kaldığımızda dökülüyor her şey, var olduğu bile bilinmeyen sevgili, anneden-babadan saklanan yalan falan yaş kaç olursa olsun, ha gidip ne annesine-babasına söylerim, ne de işi ben düzeltmeye çalışırım, sevgilini hayatının merkezine koyma, anlattığın sevgilinin o hareketi çok saçma bir şey, önce her zaman kendini düşün falan gibi nasihat veririm sorun olduğunu anlarsam ama kendi normallerimin dışında bir şey değilse yetiştirmem anneye "suistimal, uyuşturucu vs." ama her şey çok süper gidiyor diye düşünmemek lazım hiç bir zaman.
Hayat bu yüzden zor bence anne-baba için, sabahtan akşama kadar ya evde ya dışarda çalışıyorsun, yorgunsun iki dakika rahat etmek istiyorsun, çocuğun bir şey söylemek istediği zaman da şimdi sırası değil diyorsun çocuk odaya kapanıp ama benim için sırasıydı
diye düşünüyor sonra, biriktirdikçe benim sorunlarım zaten hiç umurlarında olmadı ki diyor. Kendi sorusuna kendi cevap vermiş oluyor çünkü o sırada ama kendi aklıyla bulabildiği o cevap kendine ilerde zarar verir mi? vermez mi? bilmek önemli. Dar görüş yine onunki çünkü illa eksikleri olacak, ne deneyim sahibi ne de başka çeşit bilgi. Mutsuzum dese, neyin eksik ki? diyecek anne baba. Karnın tok, sırtın pek, dersine çalış, senden istediğimiz sadece bu. Biz yokluk çektik ama mutluyduk, senin herşeyin var nankör müsün? Nasıl mutsuz olabilirsin? gibi saçma sapan anı kurtaran cevaplar yerin dibine batsın, bu arada.
Anne çok korkuyorum hata mı yapıyorum bir söyle, diyebilecek cesareti verseydi annem bana herşeyimi anlatırdım mesela ona ama ooooow ben ne yaptım da başıma bunlar geldi? babana söyleyeceğim, o senin hakkından gelir, benim kızım nasıl bir erkeğin ondan hoşlandığını bana söyler hiç mi utanmıyorsun, hiç mi bir şey öğretemedim sana diye üzüldü çok, ilk sorduğumda. Ortada benim suçum var mı yani şimdi? Annem neden o kadar üzüldü? Okula erkek arkadaş bulmaya değil okumaya gidiyordum ben zaten, çocuk geldi söyledi, haberim bile yoktu. Ne yapılır bu durumda nasıl cevap verilir bilmiyordum, önce anneme sorayım dedim ben de, bu kadar üzüldüğünü gördükten sonra, benim derslerim daha önemli diye cevap verdim ertesi gün, he ne oldu, çocuğu ben de sevmeye başladım kendime göre sonra teneffüslerde dolaşıyorduk falan baktım bir olay olmuyor, çıkmak bu zaten o yaşta. Anneme bir daha da bir şey anlatmadım, nasıl olsa kendi başıma halledebilmiştim çünkü. Bir o çocuk var, bir de kocam oldu sanıyor hayatımda, bu durumdan da çok mutludur kendisi, her zaman söyler. Bir gün bile milletin kızlarının sevgilisi falan oluyor neden benimkinin yok diye merak etmedi, sorsa anlatsam da anlamayacaksın demezdim, yok derdim, kısa kesmek için konuşmayı, aklım zekam var, her seferinde benim anlatacağım kendimle ilgili bir konu yüzünden annemi üzemem, bir kere yetti çocukken, anneme anlatırsam, üzülüyor, kızıyor. Cevabı ya arkadaşlarımda bulacağım, ya da kitaplarda, ikisi de bana kızmadı, kötü hissettirmediler çünkü kendimi şimdiye kadar. Bende iyi gördüğü bir şeye ise hiç karışmadı, sadece yaşıma uygun kitapları da okutabilirdi her zaman, sonra kendimi pamuk prenses falan sanırdım şeytan kulağına kurşun. "Tanımadığım" birilerinin evine gidip, ortalığı süpürüp yemek yapıp sonra ölünce öpücükle uyanacağımı falan düşünmedim, aşk işlerinin her zaman mutlu sonla bitmediğini, birini sevmenin, onun da seni sevmesinin herşeye yetmediğini öğrendim daha kısa zamanda ve yaşamaya gerek kalmadan.