Kendimden ornek vermek istedim
Ben sevmeden evlenebilecek biri degildim ki oyle oldu ama esime gelene kadar evlilik asla aklimda yoktu arkadas cevrem var sevgili durumunu asla istemiyordum
Esimle tanistim,uzaktan tanistim ikimizde ayni memleketliyiz
Ornek verecegim kisim su detaya girmeyecegim
Biz nisanlandik,babamin 2 ay sonra kanser oldugunu ogrendim yıkıldım cunku annemde yatalak
daha yeni nisanliyim babama bisey olsa evlilik yolunda oldugum kisi nasil kabul edecek diye psikolojim bozuldu
Babam zaten 1 sene anca yasadi tek cocuk oldugum icin nikahimi gorsun diye nikahim kiyilmisti
Babami kaybedince ben daha kotu oldum anneme bakmak zorunda degilsin bosver birak bizi ayni eve girmedik ayrilalim daha gencsin dedim
Esim asla birakmadi anneme de bana da sahip cikti ve annem bizimle yasiyor
Ornegin sonucu; bir erkekte merhametine bakmak gerekiyor ben bunu babami kaybedince yasadim ama birilerini kaybetmeden de anlasilir
Yol uzun ve yorucu oluyor ama adam merhametliyse her sey asiliyor