ne kadar samimiyetsiz bir ailede gelinsiniz ve eşiniz bana göre eşlik vasfıda taşımıyor üzüldüm adınıza eşinize kadar hepsi zır cahil.
Merak ediyorum, eşinizin aile meclisi sürekli toplanıp size ayar verirken, sizin aileniz nerede? Neden kimse çıkıp da ne münasebet, siz kim oluyorsunuz demiyor? Bir kere de sizin aile meclisi toplanıp kocanıza ayar versin bakalım bu kadar sessiz sakin dinleyip başını öne eğecekmi?
Susmayın, sinmeyin, bu kadar ezdirmeyin kendinizi. Bir tanecik ömrümüz var, ne kadar süreceğini bilmiyoruz. Anneniz babanız sizi elalemin adamlarının ve annelerinin nazını çekin diye yetiştirmedi. Canınızın kıymetini bilin.
Şu anda kadınların cektigi tüm sıkıntı annelerimizin yanlış yetistirmsiy kaynaklı..Kesinlikle, üstelik ben de ailemin tek kızıyım, annem beni hasta ruhlu bir kayınvalidenin egosunu tatmin edebilmek adına, stres topu olarak doğurmadı. O hakaret etse bile sen sus, bir söyler, iki söyler üçüncüde susar dedi. Ne arsız insanlar !!!
Şu anda kadınların cektigi tüm sıkıntı annelerimizin yanlış yetistirmsiy kaynaklı..
Ne demek sen sus, oda soyler söyler susar..
Bende hep yasadikalrimi annenin beni mütevazı yetistirmesi kaynakli olduğunu düşünüyorum,, hep sen iyi ol kızım cümlesi...
Ama hayır..çok yanlismis.. 8 yılıma mal oldu..
1 ay önce bebegim oldu , eşim diyorki annemler görmeye gelsin. Hayır dedim, benim doğurduğum çocuğu görmeye hakkı yok beni aşağılayan insanlarin, hatta bir adım ileri gittim gelirse saçından tutar duvara vururum kafasını dedim, geliyorsa gelsin bakayım
Not: bana boyle bir iftirası oldu, saçından tutup duvara vurmusum güya, vurayim da iftira neymis görsün.
özür dileyerek ortada kurmuş olduğunuz bir düzen yok diyeceğim..emeğiniz konusunda tereddütüm yok ama sizin sandığınız gibi bir düzen de yok.Haklısınız, olayı kendi aileme anlatınca benim babam da aynı şeyi söyledi.
Fakat bu tamamıyla şuan benim tek tek emeğimle kurmuş olduğum düzenimi bozar, şuan böyle bir göz dağının kimseye yararı olmaz eşimle benim aramı bozmaktan başka.
Bana yaptığın o yorumdan sonra kişiliğin hakkında az çok fikrim oluştu sivriligini körelt sen o aileye gelin gittin onlar sana değil kabul etsen de etmesen de uyum saglamak zorundadin.Sus takma otur esin sussa da en azından sana yüklenmiyor ne kocalar var haklida olsan anası için kendini kör sağir ediyor.Ha ben buyum diosan unutma her şey özüne döner seninde evladın var emek veriyorsun nereye kadar haklı haksız sana konuşulan susar?Tabi sen bilirsin genedeBir önceki konumu hatırlayanlar veya unutanlar geçmişe bakarsa, devamını paylaşacağım müsadenizle;
Daha önce kv ile yaşadığımız problemler sebebiyle, eşimle boşanmamın eşinden döndüğümüzü ve farklı bir semte taşınmak zorunda kaldığımızı yazmıştım. Benim işim de, eşimin işi de evimize yakın, neredeyse 2 sene olacak düzenimizi de kurduk elhamdülillah şuan eşimle aramda da bir sorun yok çok şükür.
Fakat eşimin düğünlere yalnız katılması, bayramlarda annesine yalnız gitmesi aile büyükleri tarafından sorun olmuş ananesi ve dedesi bizi aradı ve gittik. Bu duruma çok üzüldüklerini ve yaşanan şeyler her ne ise artık kapanması gerektiğini, özür dilemem gerektiğini söylediler. Beni hiçbir yere getirmeyen de eşim bu arada, ben annesinin her gördüğünde laf sokup, eltimle beraber surat sallandırmalarına rağmen eşimi yalnız göndermek istemiyorum her seferinde. Eşim de benim üzülmemi istemediği için gelmemi istemiyor.
Her neyse gittik, anane dede kendi hayatlarından örneklerle 2 saate yakın nasihat verdi bize, kayınvalidemlerin evinde aynı apartmanda yaşıyorduk niye çıktınız dediler? Sorunların sebebini sordular. Eşim sustu, o susunca bende herkesin içinde kv nin her gün bana yaptığı psikolojik şiddeti anlatamadım malesef. Sustum. Çünkü karşılık verince onlara göre "saygısız" oluyorsun. Vermeyince de "kafasına göre çekip giden-gelen eksik akıllı gelin" ve bana güvenmiyorlarmış artık sevgili kayınvalidecim. Ama 1 kere aileden biri de çıkıp sormadı, kızım hayırdır senin derdin ne? Nereye gidiyorsun diye? 3 ay babamın evinde kaldım, bir Allah'ın kulu arayıp, derdin ne, sen bizim soyadımızı taşıyorsun hala, her evliliğin başında olur böyle şeyler, oturalım halledelim sorun neyse demedi.
Sonra eltim ve kaynımı çağırdılar. Eltim herzamanki gibi politik konuşmasını yaptı, elimizden geleni yaparız dedi. Ama ne abisi ne de o bugüne kadar hiçbişey yapmamışlardı, annelerinden korkularına. Neyse sonra hep birlikte toplandık, kv ye gittik. Amaçları bana özür diletip, içimdekileri döktürmeden konuyu kapatmaktı. Orda da o kadar insanın içinde benimde hepsine karşı ne kadar kırgın olduğumu söylemedim. Çünkü aileden hiçbiri bana sahip çıkmamıştı. Çıksalardı belki bende onları sahiplenecektim. Kayınvalidem yine içindeki tüm zehrini kusarak, anlattığı herşeyde beni suçladı. Annesi gençtir,cahildir konuyu kapat dedikçe çemkirdi. Yani konuyu kapatmak değildi derdi. Benle görüşmediği süre boyunca içinde ne biriktirdiyse yalan yanlış kustu. Olaylara yalnızca kendi penceresinden bakıyordu ve bencildi. O kibri halen devam ediyordu, burnu düşse yere almayacak cinsten konuşmalar yaptı ve kendileri bilir dedi. Yarın bigün buraya tekrar taşınıp da, ayrılmaya kalkarsanız "yine benden bilmeyin" dedi. Eşim olacak kişi her zamanki gibi sustu. Kavga çıkmasın, konu kapansın diye.
Ben daha önce birkaç defa özür diledim kızlar, asla gocunmam. Fakat ben diledikçe onlar kendini suçsuz gördü ve anladım ki bu saatten sonra asla değişmez bu insanlar.
Dün eşimi bu kez de dayıları aradı, "oncebidinle" de özür dileseydi ne olurdu sanki demişler. Sorun özür dilemekte değil ki, anlamıyorlar. Bu akşam tekrar gideceğiz. Size sorum; bana yaptıklarını anlatmalı mıyım? Zaten herşey ortalığa dökülmüş, "beni aileme şikayet etmiş diye düşünür mü kayınvalidem" veya yine susup özür dileyip, o binaya taşınmalı mıyım? (Eltimle kayınvalidem ve biz hepimiz aynı binada oturuyorduk)
Aynı şeylerin tekrar yaşanacağını düşünüyorum çünkü kayınvalidem herkese söz geçirip dediğini yaptıran, dominant bir kadın. Kendi annesi bile laf geçiremedi o gün. Hep küçük olandan bekleniyor ama büyük büyüklüğünü yapmadıktan sonra, küçük yapsa neye yarar? Ben mi yanlış düşünüyorum kızlar, onlarda aile olarak hiç mi suç yok? Boşanmayı gerektirecek kadar ne bir günahım oldu eşime ve ailesine karşı ne de bir saygısızlığım? Ama keşke olsaydı diyorum bazen, belki bu kadar üstüme gelmezdi annesi.
Beni istemediğini, "benim değil de büyük gelininin ona bakacağını" ve daha birsürü şeyi yüzüme karşı söylemiş bir insan. Bunları söylerken, dayanacağı hiçbir şey yokken üstelik. Kısacası beni çok kırdı.
Yine de deseydi ki, tamam kızım yaşananlar keşke olmasaydı ama olmuş bi kere artık bu saatten sonra dost var düşman var önümüze bakalım, ben hazırdım herşeye rağmen. Ama onun o vicdanı rahat halini gördükçe, sizce ne yapmalıyım bu akşam, nasıl davranmalıyım, bende kendimce yaşananları anlatmalı mıyım? Yoksa içimde kalıp bana mı dert olsun yine?
özür dileyerek ortada kurmuş olduğunuz bir düzen yok diyeceğim..emeğiniz konusunda tereddütüm yok ama sizin sandığınız gibi bir düzen de yok.
Deli misin? Hala o binaya taşınmayı düşünmek delilikten bile öte bence. Ayrıca niye susuyorsun. Neymiş saygısız bilirlermiş. Bırak saygısız bilsinler. Senin bu halinden güç aliyor o cadı. Kendini savun. Ben olsam barışmak için adım bile atmazdım gerçi. Direk anneanneyle dedeye, o da onlara değer veriyorsam, anlatır bitirirdim.Bir önceki konumu hatırlayanlar veya unutanlar geçmişe bakarsa, devamını paylaşacağım müsadenizle;
Daha önce kv ile yaşadığımız problemler sebebiyle, eşimle boşanmamın eşinden döndüğümüzü ve farklı bir semte taşınmak zorunda kaldığımızı yazmıştım. Benim işim de, eşimin işi de evimize yakın, neredeyse 2 sene olacak düzenimizi de kurduk elhamdülillah şuan eşimle aramda da bir sorun yok çok şükür.
Fakat eşimin düğünlere yalnız katılması, bayramlarda annesine yalnız gitmesi aile büyükleri tarafından sorun olmuş ananesi ve dedesi bizi aradı ve gittik. Bu duruma çok üzüldüklerini ve yaşanan şeyler her ne ise artık kapanması gerektiğini, özür dilemem gerektiğini söylediler. Beni hiçbir yere getirmeyen de eşim bu arada, ben annesinin her gördüğünde laf sokup, eltimle beraber surat sallandırmalarına rağmen eşimi yalnız göndermek istemiyorum her seferinde. Eşim de benim üzülmemi istemediği için gelmemi istemiyor.
Her neyse gittik, anane dede kendi hayatlarından örneklerle 2 saate yakın nasihat verdi bize, kayınvalidemlerin evinde aynı apartmanda yaşıyorduk niye çıktınız dediler? Sorunların sebebini sordular. Eşim sustu, o susunca bende herkesin içinde kv nin her gün bana yaptığı psikolojik şiddeti anlatamadım malesef. Sustum. Çünkü karşılık verince onlara göre "saygısız" oluyorsun. Vermeyince de "kafasına göre çekip giden-gelen eksik akıllı gelin" ve bana güvenmiyorlarmış artık sevgili kayınvalidecim. Ama 1 kere aileden biri de çıkıp sormadı, kızım hayırdır senin derdin ne? Nereye gidiyorsun diye? 3 ay babamın evinde kaldım, bir Allah'ın kulu arayıp, derdin ne, sen bizim soyadımızı taşıyorsun hala, her evliliğin başında olur böyle şeyler, oturalım halledelim sorun neyse demedi.
Sonra eltim ve kaynımı çağırdılar. Eltim herzamanki gibi politik konuşmasını yaptı, elimizden geleni yaparız dedi. Ama ne abisi ne de o bugüne kadar hiçbişey yapmamışlardı, annelerinden korkularına. Neyse sonra hep birlikte toplandık, kv ye gittik. Amaçları bana özür diletip, içimdekileri döktürmeden konuyu kapatmaktı. Orda da o kadar insanın içinde benimde hepsine karşı ne kadar kırgın olduğumu söylemedim. Çünkü aileden hiçbiri bana sahip çıkmamıştı. Çıksalardı belki bende onları sahiplenecektim. Kayınvalidem yine içindeki tüm zehrini kusarak, anlattığı herşeyde beni suçladı. Annesi gençtir,cahildir konuyu kapat dedikçe çemkirdi. Yani konuyu kapatmak değildi derdi. Benle görüşmediği süre boyunca içinde ne biriktirdiyse yalan yanlış kustu. Olaylara yalnızca kendi penceresinden bakıyordu ve bencildi. O kibri halen devam ediyordu, burnu düşse yere almayacak cinsten konuşmalar yaptı ve kendileri bilir dedi. Yarın bigün buraya tekrar taşınıp da, ayrılmaya kalkarsanız "yine benden bilmeyin" dedi. Eşim olacak kişi her zamanki gibi sustu. Kavga çıkmasın, konu kapansın diye.
Ben daha önce birkaç defa özür diledim kızlar, asla gocunmam. Fakat ben diledikçe onlar kendini suçsuz gördü ve anladım ki bu saatten sonra asla değişmez bu insanlar.
Dün eşimi bu kez de dayıları aradı, "oncebidinle" de özür dileseydi ne olurdu sanki demişler. Sorun özür dilemekte değil ki, anlamıyorlar. Bu akşam tekrar gideceğiz. Size sorum; bana yaptıklarını anlatmalı mıyım? Zaten herşey ortalığa dökülmüş, "beni aileme şikayet etmiş diye düşünür mü kayınvalidem" veya yine susup özür dileyip, o binaya taşınmalı mıyım? (Eltimle kayınvalidem ve biz hepimiz aynı binada oturuyorduk)
Aynı şeylerin tekrar yaşanacağını düşünüyorum çünkü kayınvalidem herkese söz geçirip dediğini yaptıran, dominant bir kadın. Kendi annesi bile laf geçiremedi o gün. Hep küçük olandan bekleniyor ama büyük büyüklüğünü yapmadıktan sonra, küçük yapsa neye yarar? Ben mi yanlış düşünüyorum kızlar, onlarda aile olarak hiç mi suç yok? Boşanmayı gerektirecek kadar ne bir günahım oldu eşime ve ailesine karşı ne de bir saygısızlığım? Ama keşke olsaydı diyorum bazen, belki bu kadar üstüme gelmezdi annesi.
Beni istemediğini, "benim değil de büyük gelininin ona bakacağını" ve daha birsürü şeyi yüzüme karşı söylemiş bir insan. Bunları söylerken, dayanacağı hiçbir şey yokken üstelik. Kısacası beni çok kırdı.
Yine de deseydi ki, tamam kızım yaşananlar keşke olmasaydı ama olmuş bi kere artık bu saatten sonra dost var düşman var önümüze bakalım, ben hazırdım herşeye rağmen. Ama onun o vicdanı rahat halini gördükçe, sizce ne yapmalıyım bu akşam, nasıl davranmalıyım, bende kendimce yaşananları anlatmalı mıyım? Yoksa içimde kalıp bana mı dert olsun yine?
Deli misin? Hala o binaya taşınmayı düşünmek delilikten bile öte bence. Ayrıca niye susuyorsun. Neymiş saygısız bilirlermiş. Bırak saygısız bilsinler. Senin bu halinden güç aliyor o cadı. Kendini savun. Ben olsam barışmak için adım bile atmazdım gerçi. Direk anneanneyle dedeye, o da onlara değer veriyorsam, anlatır bitirirdim.
İyi de bu şekilde nereye kadar böyle olacak?
Mesafeli bir şekilde devam etmekten başka bir hal çaresi var mı?
Sizce bu şekilde mesafeli misiniz. Bence gayet laçka. Bırakın eşiniz görüşsün. Kim ne derse de desin. Yoksa bu evliliğin sonu iyi değil.İyi de bu şekilde nereye kadar böyle olacak?
Mesafeli bir şekilde devam etmekten başka bir hal çaresi var mı?
Mesafeli olarak tabi ki görüşülür ama taşınma sakın,çok vurursun başını taşa, bu kez çıkamazsın da oradan
Görüşme herkes görüşmek zorundamıeşinin ailesi o gitsin görsümAman Allah korusun, hazır bağımsızlığını ilan etmişken ne ben ne de eşim tekrar o pranganın altına girmek istemiyoruz.
Çok teşekkür ederim.