Öncelikle çocukla çocuk olmak gerekiyor. Küçük Prens kitabında geçen şu ifadeyi unutmayın. "Bütün yetişkinler bir zamanlar çocuktular. Pek azı bunu hatırlayabilse de"..
Bende onların dünyasına göre hareket etmeye çalışıyorum. Bazen zorlanıyorum. Çünkü bu çocuklar travmatik anne özlemi ile yanıp tutuşuyorlar. Bana yanlışlıkla anne dedikleri bile oldu. İlgiye sevgiye açlar. Bende her fırsatta onları üzmeden abla olduğumu söylüyorum. Kendimi iyi hissediyorum. Çünkü çocuk gibi masum bir varlığa yatırım yapıyorum. Size de iyi gelecek. Düşünsenize sizin statünüz, yaşınız, güzelliğiniz, bunlarla ilgilenmeyen tek derdi sizinle oyun oynamak olan tek varlık çocuk ve mükemmel birsey...
))