Anneciğim hayattayken yolu çok ters olmasına rağmen haftanın 3-4 akşamı iş çıkışı ve hafsonunda muhakkak uğrardım...
Zaten 6 aylık evli iken hastalandı.
Hergün 4-5 defa arardım bazen hala elim telefona gidiyor...
Napalım yaşıyoruz işte, annemsiz yaşayamam diyenlere inat...
Biz okadar sevmiyoruz çünkü. Yaşadığımıza göre...
anneciğim bazen bana geliyor..
sarı saçları masmavi gözleriyle rüyalarıma giriyor..
her uyandığımda keşke sarılsaydım öpseydim onu diyorum..belki özlemim biraz diner diye.
kuzum annen uzakta galiba
aaahhh...ahhh...
aramızda 900 km var...
yılda iki kez görüyorum anneciğimi...
ama kaç kez konuşuyorum sayamıyorum....
Allah acısını yokluğunu göstermesin de kendi kararımın acısını çekerim ben...