Selam kızlar.
Ben 1 yıllık evliyim. Eṣimi çok seviyorum, çok severek evlendik, çok iyi bir, evde bana yardım eder, hediyeler alır... Ama ailesine aṣırı düṣkün. Özelikle annesine bir ṣey deditirmez.
Bu arada 9 aylık hamileyim.
Ailesinden nefret ediyorum, anne ve babasından.
Özetlemek gerekirse bizden 3 buçuk saat uzaklıkta yaṣıyorlar. Ve sürekli bizim onlara gitmemizi istiyorlar.
Evleneli henüz 12 gün olmuṣtu daha gerdeğe bile giremeden arayıp sizde kalacağız demiṣlerdi.
ṣimdi ise ayda en az 3 gün onlarda kalmamızı istiyorlar. Biz gelmezsek onlar geliyor.
2 günde bir telefonda wp'ta kameralı konuṣuyoruz. Oğuları illa arar, bunda sorun ne diyeceksiniz. Sorun beni de istiyorlar telefonda.
Yakında doğurucam, kv bize gelip 2-3 hafta durmak istiyor. Ablamın bana yardıma geleceğini bildiği halde.
O kadar çok bunaldım ki bunlardan. Artık doğurmak bile istemiyorum. Her ṣeye burnunu sokan evde deṣmedik bir yer bırakmayan kaynana...
Bana daha yeni gelinken "senin ailen artık biziz sen artık o evden biri değilsin" demiṣti aileme ziyarete gittiğim için. Zaten bu laftan sonra nefret etmeye baṣlamıṣtım.
Hormonlar yüzünden mi bilmiyorum ama sürekli ağlıyorum.
Bebeğim inṣallah hisetmiyordur üzgünlüğümü
Bu sefer torun bahanesiyle ne oluyosa yapacaklar. Korunup 2. Çocuğu yapmamani, calisiyorsan çalışmaya devam etmeni öneririm arkadaşım.
