-
- Konu Sahibi Sardunya21
- #141
Her şey geçiyor da nasıl geçiyor...Halimden anladığınız icin teşekkür ederim
Ben mükemmelim demiyorum
Suan zor zamanlar geçiriyorum
Kapana kısılmış gbi hissediyorum. Hepsi bu.
Geçecek biliyorum
Ama yoruldum. Ruhum da bedenim de
minnos kalbiniz ve empati yeteneginiz için sonsuz tesekkur ederim.Öncelikle başınız sağ olsun. Zor bi süreçten geçiyorsunuz. Kayıplarınız, lohusalık vs derken henüz bir düzen rutin oluşturamadığınız için onun huzursuzluğu var sizde bence. Öncelikle şunu kendinize söyleyin : bu geçici bi süreç. Belirli bir zaman sonra herşey yoluna girecek düzelecek.
Bir de Evin modunu anne belirliyor gerçekten. Siz üzgün sinirli iseniz bu bütün ev halkına yansıyor bebek bunu hissediyor huzursuz bir ev oluyor o ortam sizi daha çok geriyor.
Yavaş yavaş pozitif olmaya başlayın. Güzel şeylere odaklanın güzel etkinlikler yapın ailenizle kaliteli vakit geçirin.
Eşinizle ciddi bi probleminiz yoksa boşanma fikrini kafanızdan atın ve eşinizle aranızı düzeltmek için adımlar atın.
Eşinizi annenizi karşınıza alın konuşun. Bize yazdıklarınızı onlara da anlatın. Biliyorum iyi değilim bu aralar yanlış hareketler yapıyorum ama bundan ben de memnun değilim ve düzelmeye çalışıyorum bana bu süreçte destek olun deyin.
Herşeyi tek başınıza halletmeye çalışmak sizi yoracaktır. İçinize atmayın. Gerekirse profesyonel destek alın. Eşinizle annenizle hep iletişim halinde olun. Mutsuz olduğunuzda bunu söyleyin bugün mutsuzum babamı özledim vs şeklinde. Bu bile sizi rahatlatacaktır.
Çocuğunuzla da iletişim kurun. Kalbinizi ona açın.sizin yaralarınızı bebişinizin sevgisi saracak bence. Sarılın ona. Onunla konuşun. Ben bu aralar üzgünüm ama seninle olunca mutlu oluyorum sen bana iyi geliyorsun senin sayende iyi olacağım minik kuşum diyin mesela. Oyunlar oynayın kitap okuyun ona. Bebişinizi mutlu etmek size de iyi hissettirecek dertlerinizi unutturacak.
Ya bu kadar berbat bir evliliğe 2 olu doğum niye ısrarla bebek getirdin ama ya ! 6 aylık bebeğe bağırmak olur tabi sonucu ! Ben de yaptim hata yapayalnızdim benim.bana yardım eden ne annem ne kaynanam vardı ...kaynanam eşim başıma anca belaydi ben de küçükken bağırdım ama eşime bağrındim ama kızım hep.duydu onun bile vicdan yükü üzerimde yaşını geçti kızımada kızar oldum ama inan o melek melek melek ! Babam babam diyorsun melankoliye bağlamışsın ama anneni hasliyorsun yarin annen ölse annem annem diyeceksin Allah aşkına ayril da sağlam.kafayla büyüt şu yavruyu .. ısrarla dogurmani da asla anlamadım önce bi evliliğini dogrultsaydin keşke... kesinlikle ayril ya da çift terapisi olan yavruya olmadanMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Keske sadece ozguvenini etkilese Erken bebeklik döneminde çocukların yaşadığı şu tarz şeylerin ömür boyu nasıl derin travmalar ama daha da ötesi kişilik.bozukluklarina yol açtığını bilseniz. Borderline nkb sizoid vs ağzınızı yastıkla kapar yine de bagirmazdiniz. Bunu 10 yıldır tr nin en iyi çocuk psikiyatristleri ile terapi sürecine girmiş biri olarak söylüyorum. Üstelik benimki bakıcısı ve sadece 2 ay kalmıştı.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Öncelikle başınız sağ olsun ben de babamı benzer bir süreçte kaybettim. Lütfen bebeğinizi bir teselli olarak görün babanıza olan sevginizi evlat sevgisiyle yoğurun ve onunla ilgilenin. Emzirmek evet çok güzel ama bağıran bir annenin memesinden zemzem olsa şifa olmaz. Emzirmeyi kesip tedavi olun en kötü. Sağlıkla sevgiyle büyütünMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
143 kilo hastanıza bağırıyor musunuz peki? Hayır değil mi?O zaman yedi aylık bir bebeğe de bağıramazsınız. Sizden güçsüz, gidecek başka yeri yok size muhtaç diye sizden 10 kat küçük bir canlıya bağıramazsınız.Hastanede çalışıyorum
Fizyoterapistim . Çok ağır vakalar oluyor. Fiziken ve ruhen
Eve geldiğimde koltuğa zor atıyorum kendimi
143 kiloluk hastayı ayağa kaldırmaya çabalıyorum
Yedi aylık bebeği dövseydin bir de. Yaramazlık yapamayacak kadar ufak. Yürüyemiyor konuşamıyor. Ne yapıyor da bağırıyorsunuz peki? Dövecek kadar kızdıracak ne yapabilir size?Ki biz kızımla güzel zamanlar da geçiriyoruz. Acısını ondan çıkarmıyorum. Genelde yorgunluğa bagli agresifim ama bunu kızımdan hc çıkarmadım. Vurmadım. Dovmedim . 7 ay icinde ilk defa 3 hafta önce sesimi yukselttim.doktora başvurdum
. Emzirme döneminde ilaç veremiyorum dedi. Psikoterapi önerdi. Babam ilk olduğu zamanlarda aldım. Ama zerre kadar faydası olmadı. Dinledi sadece beni . Çözüm odaklı bisey sunmadi bana
7 ayda 2 kez sesimi yukselttim. Öyle dövecek şekilde değil. Hayır yapma tarzında. O ağlayınca da üzüldüm. Pişman olup konu actim
Yedi aylıkken hiç bağırmadım çocuğuma. Yedi aylık çocuk başarabileceğin kadar sinirlendirmez. En kötü ne yapabilir? Yemek döker, silersin geçer. Yada bırakırsın kirli kalır en azından çocuğun senden uzaklaşmaz senden korkmaz. Yada en kötü kafana oyuncağını atar bilemez. Ne yapabilir?Empati yapamayan birine vereceğim tepkiyi sen belirleyemezsin.
Gören de çocuğun hiç sesini yükseltmemiş biri var karşımda sanacak .
Cidden soruyorum ya
Hiç mı hayir demedin çocuğuna
Ben sadece bir miktar sesimi yukselttim
Ne dövdüm ne de vurdum bir yerine . Sesimi yukselltiim ve pişmanlığını fazlasıyla duydum.
Koca diye delirmiyorum. Şu halde iken sağlıklı düşünemez iken boşanıp da sonra keşke demek istemedim.
Bir ayrı illerde yasadk 4.5 sene . Özleme bağlı idi kavgalarımız. Snra çocuk kayıplarımız oldu. Çocuğunu kaybetti diye kaç kişi eşinden boşanıyor Allah aşkına?
Neyse . Allaha havale ediyorum sizi
Dilerim zor zamanlar geçirmezsiniz.
Keşke eşiniz destek olsaymış. iyi günde kötü günde yanımda olmayan bir eşin hayatımdaki görevi ne? Sarılsa her şey düzelecek hayatım dese en etkili antidepresandan iyi gelir. İnşallah yuvanız huzur bulur gönlünüz ferahlarMerhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Abartma beeYedi aylıkken hiç bağırmadım çocuğuma. Yedi aylık çocuk başarabileceğin kadar sinirlendirmez. En kötü ne yapabilir? Yemek döker, silersin geçer. Yada bırakırsın kirli kalır en azından çocuğun senden uzaklaşmaz senden korkmaz. Yada en kötü kafana oyuncağını atar bilemez. Ne yapabilir?
Daha büyüyecek bilerek kıracak dökecek inatlaşacak. O zaman da döversiniz artık
Abartan sizsiniz. Yedi aylık bebeğe hiç bir gerekçeyle bağıramazsınız. Dövmüyorum diyorsunuz bir de utanmadan. Dövseniz elinizde kalır zaten. Taş çatlasın bir metre on kilo bir canlı. Sizden kaç kat ufak küçücük.Abartma bee
Empati kurmaya çalıştım ama evliliğiniz bu kadar kötü giderken çocuk yapma fikrini anlamıyorum, benim de babam vefat etti ama hiç bir şeyin acısını başkasından hele hele el kadar bebekten çıkarmaya çalışmadım. Sessizce bi köşe de ağladım babamı özlediğim zaman.Merhaba hanimlar ;
9 senelik evli ve 7 aylik tüp bebekle sahip olduğum bir kızım var
Evliligim hiçbir zaman güllük gülistanlık olmadı. 3 gün dargın 4 gün iyi şeklinde iki ileri bir geri devam etti şuana kadar. Zaman zaman hatalar da yaptım.
Bunun dışında 2 defa gebeligim kötü sonuçlandı. 1 si kendisi vefat etti karnında 22 haftalikken
Diğeri anomali nedeniyle 23 haftada sonlandı( acısını hala atamadım icimden)
Sonra tüp bebekle kızıma hamile kaldim. 7 aylıkken babamı aniden kaybettim
Başım bile ağrıyor demezdi. O kadar sağlıklıydi babam
Anı olum oldu. Hamileyken toparlayamadım.
Üzerinden 9 ay gecti ama ben hala diplerdeyim. Toparlayamıyorum. Dipsiz kuyudayim adeta. Boğuluyorum. Hamileyken ilaç kullanamadım. Şimdi de emziriyorum diye kullanamıyorum. . Evliligim zaten vasat otesi. İş e gitmek bile bana ödül gbi geliyor. Bir nebze kafam dağılıyor. Annem bakiyor o süreçte kızıma .
Ama ben en ufak şeyde bile patlayan birine dönüştüm. Babami çok ozluyorum .hergun 3 kez konusan, sesini duymayinca uyuyamıyorum diyen babamı kaybettim
Zor zamanlarımda arardım onu akıl alırdım. Şimdi kimsesiz kaldım
Bu depresif halim her hareketine yansıyor. Kızım a ek gıda surecindeyiz . Üstüne yemek döksün bağırıyorum, yere bisey dökülsün bağırıyorum. Dün yine döküldü. Öyle sert bağırdım ki. Yüzüme acı acı bakıp iç geçirerek ağladı yavrum. Biliyorum, bu bagirislarim onun ozguvenini de etkileyecek.
Of bile demek istemediğim anneme bile bagiriyorum. Çok kırıyorum onu. 1 dk snra özür diliyorum ama nafile. )
Babamın emaneti halbuki o bana
İlaç kullanmak istyrm kullanamıyorum.terapi ücretleri maksimum derecede uçmuş. Evden çıkamıyorum kızım nedeniyle ( işten gelince mecalim de kalmiuor)
Ev zaten mezarlık gbi. Annemin yanında bile kavga ediyoruz. Bencil olup hatasını görmeyen, özür dilemeyen, kendi obsesif takıntılarıni bana da empoze edip beni de obsesif hale dönüştüren bir eşim var. Şimdi o normale döndü ama ben bu haldeyim.dusunun, bisey döküldü diye 7 aylık kizima tahammül edemiyorum.
Zaman zaman boşanmak çok geçiyor aklımdan.ama kızım ziyan olur, babasizligi nedeniyle ileride yanlış kararlar alir diye çok korkuyorum.
Böyle bir haldeyim.boguluyorum kızlar.ne yapacağımı bilemiyorum. Belki bana akıl verirsiniz
Sizle suan aramizd a ne fark var?! Bağırınca vi dan azabı çekiyorum diyorsunuzAbartan sizsiniz. Yedi aylık bebeğe hiç bir gerekçeyle bağıramazsınız. Dövmüyorum diyorsunuz bir de utanmadan. Dövseniz elinizde kalır zaten. Taş çatlasın bir metre on kilo bir canlı. Sizden kaç kat ufak küçücük.
Size 2 metre boyunda 200 kilo bir adam bağırsa ne hissedersiniz.
Gücünüz yetiyor diye sizden ufak kendini koruyamayacak bir canlıya bağırıyorsunuz. Kaçamaz bile daha yürüyemiyor.
Abartan sizsiniz.
Kendinize gelin. Yaptıklarınızın bir gerekçesi aması olamaz.
Sanki herkes bebeğine bağırıyor gibi normalleştirmeyin.
Altı yaşında oğlum var ben bağırınca vicdan azabı çekiyorum siz 7 ay diyorsunuz ya 7 ay.
Benim oğlum altı yaşında hanımefendi şaka mısınız?Sizle suan aramizd a ne fark var?! Bağırınca vi dan azabı çekiyorum diyorsunuz
Benim şuan yaptığım ne?
7 ayda 2 kez sesimi yukselttim kızıma. Hayır yapma diye.
Pişman olup doktora gitmişim. İlaç başlamayı uygun gormemiş.
Vicdan azabı çekip yazmışım buraya
Neyi duvarını kesiyorsunuz çok pardon? Ben de pişman olup ağladım diyorum..