Kizima olan tahammulsuzlugum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Halimden anladığınız icin teşekkür ederim
Ben mükemmelim demiyorum
Suan zor zamanlar geçiriyorum
Kapana kısılmış gbi hissediyorum. Hepsi bu.
Geçecek biliyorum
Ama yoruldum. Ruhum da bedenim de
Her şey geçiyor da nasıl geçiyor...
Ben bu süreçte kızımı kendime yük gibi değil de hediye gibi görüyorum. O olmasa çok ağır depresyon geçirirdim. O hem beni hem babamı hayata bağlıyor. Siz de yavrunuza bu gözle, Allahın bu süreci aşmanız için size verdiği bir hediye ve en önemlisi emaneti gözüyle bakarsanız her şey daha kolay olur.
Yaşadıklarımıza yüklediğimiz anlam bizim bakış açımızla alakalı. Nasıl bakarsak öyle görüyoruz.
Bir de, ölüm çok acı olsa da bu dünyanın gerçeği ve bir gün hepimiz öleceğiz. Bu acı gerçeği kabul etmek zorundayız.
 
minnos kalbiniz ve empati yeteneginiz için sonsuz tesekkur ederim.
Halimden , suanki durumdan memnun değilim. Doktora gittim ilaçsız geri gönderdi beni . Zor zamanlar ve geçecek biliyorum. Kızıma canımı veririm
Bu durumdan hoşnut olmadığım için ve care bulamadığım için yazdım zaten buraya. Bağırdım derken hayır yapma şeklinde bir ses yükseltme idi. Sürekli sinirmi oluşum dogru. Ama bunu kızıma 2 kez yansıttim. Çok ama çok pişmanım
Ağladım sonrasında zaten.brn napiyorum diye.

Tesekkur ederim yorumunuz için. Anlayanin olması ne guzel
 
Ben annemi kaybettiğimde bi ablamız da annesını kaybetmıştı. Sağolsun benimle şöyle konusmustu hiç kaybetmıs gibi hissetmıyorum aklıma gelince dua okuyup hediye ediyorum bazen onla konusur gıbı ıcımden konusuyorum verecgı cevapları da tahmın edıyorun şimdi olsa boyle derdi diye. Yoksun bırakmıyorum kendimi demişti özlüyorum ama beraber hissediyorum diye.
Bide demişti savaşdır doğal afettir bazıları zor vedalasıyor biz ani de olsa defin aşamasında tüm görevlermizi yaptık yanında olduk.

Bide çocugunuza annenız bakıyor bu muhteşem birşey . İnanın olumlu kısımlara odaklanırsanız çok güzel kısımlar var. İnternetten video dinleyebilirsiniz ben psikolog beyhan budak ve tülay kök ü çok seviyorum. Olay sanki kişisel gelişim atlatma kabullenme biraz da. Eşinizi degıstıremıyorsanız. Boşanmayı düşünmuyorsanız. Kendinizde biryerleri geliştirip degıstırebılırsınız olumlu yonde.
Benim oğlum atıpık otızmle izlendi şuan dıkkat dagınıklıgına döndu . Bize göz teması kursun ve baksın diye canımızı çıkartırdık. Maşallah sızınkı sağlıklı buna odaklanın kendinizi bıraz dınlendırın ve bebısınızle oynayın . Sıze Zor gıbı gozuken seyler aslında dısardan bakınca (siz de dısardan yabancı gıbı dusunup degerlendırın kendınızı) çok buyuk çözulmeyecek bir durum degıl .
 
Ya bu kadar berbat bir evliliğe 2 olu doğum niye ısrarla bebek getirdin ama ya ! 6 aylık bebeğe bağırmak olur tabi sonucu ! Ben de yaptim hata yapayalnızdim benim.bana yardım eden ne annem ne kaynanam vardı ...kaynanam eşim başıma anca belaydi ben de küçükken bağırdım ama eşime bağrındim ama kızım hep.duydu onun bile vicdan yükü üzerimde yaşını geçti kızımada kızar oldum ama inan o melek melek melek ! Babam babam diyorsun melankoliye bağlamışsın ama anneni hasliyorsun yarin annen ölse annem annem diyeceksin Allah aşkına ayril da sağlam.kafayla büyüt şu yavruyu .. ısrarla dogurmani da asla anlamadım önce bi evliliğini dogrultsaydin keşke... kesinlikle ayril ya da çift terapisi olan yavruya olmadan
 
Keske sadece ozguvenini etkilese Erken bebeklik döneminde çocukların yaşadığı şu tarz şeylerin ömür boyu nasıl derin travmalar ama daha da ötesi kişilik.bozukluklarina yol açtığını bilseniz. Borderline nkb sizoid vs ağzınızı yastıkla kapar yine de bagirmazdiniz. Bunu 10 yıldır tr nin en iyi çocuk psikiyatristleri ile terapi sürecine girmiş biri olarak söylüyorum. Üstelik benimki bakıcısı ve sadece 2 ay kalmıştı.
 
İlaç kullanabilirsiniz. Benim eltimin bebeği de 9 aylık sütü olmadığı için mama veriyor gayette sağlıklı bi bebek. Acilen tedavi olun acilen. 9 aylık bebek ne anlar kızmaktan. Üstüne dökecek yani dökmese tuhaf kaçardı..
 
Keşke, anne olmak istiyor muyum diye uzun uzun düşünseydiniz. Bizim ülkemizde çocuk adettendir diye doğuruluyor genelde.
Babanıza Allah rahmet etsin ama bunun acısını el kadar bebekten çıkaramazsınız. Koskoca kadın olarak hala baba diyorsunuz, 7 aylık çocuk annesine güvenemiyor. Gerekirse emzirmeyi birkaip ilaç kullanın. Karnı doyacak diye ruhu aç kalmasın çocuğun.
 
Öncelikle başınız sağ olsun ben de babamı benzer bir süreçte kaybettim. Lütfen bebeğinizi bir teselli olarak görün babanıza olan sevginizi evlat sevgisiyle yoğurun ve onunla ilgilenin. Emzirmek evet çok güzel ama bağıran bir annenin memesinden zemzem olsa şifa olmaz. Emzirmeyi kesip tedavi olun en kötü. Sağlıkla sevgiyle büyütün
 
Hastanede çalışıyorum
Fizyoterapistim . Çok ağır vakalar oluyor. Fiziken ve ruhen
Eve geldiğimde koltuğa zor atıyorum kendimi
143 kiloluk hastayı ayağa kaldırmaya çabalıyorum
143 kilo hastanıza bağırıyor musunuz peki? Hayır değil mi?O zaman yedi aylık bir bebeğe de bağıramazsınız. Sizden güçsüz, gidecek başka yeri yok size muhtaç diye sizden 10 kat küçük bir canlıya bağıramazsınız.
Bir dev tarafından azarlamadığınızı ve gidecek yerinizin olmadığını ona muhtaç olduğunuzu hayal edin bir. Yaşadığınız korkuyu hayal edin. Çocuğunuza bunu yaşayamazsınız
 
Yedi aylık bebeği dövseydin bir de. Yaramazlık yapamayacak kadar ufak. Yürüyemiyor konuşamıyor. Ne yapıyor da bağırıyorsunuz peki? Dövecek kadar kızdıracak ne yapabilir size?
Yaramaz yerinde durmayan çocuktan bahseder gibi bahsetmeyin daha yürüyemeyen konuşamayan bir bebek var kaşınızda
 
Yedi aylıkken hiç bağırmadım çocuğuma. Yedi aylık çocuk başarabileceğin kadar sinirlendirmez. En kötü ne yapabilir? Yemek döker, silersin geçer. Yada bırakırsın kirli kalır en azından çocuğun senden uzaklaşmaz senden korkmaz. Yada en kötü kafana oyuncağını atar bilemez. Ne yapabilir?
Daha büyüyecek bilerek kıracak dökecek inatlaşacak. O zaman da döversiniz artık
 
Keşke eşiniz destek olsaymış. iyi günde kötü günde yanımda olmayan bir eşin hayatımdaki görevi ne? Sarılsa her şey düzelecek hayatım dese en etkili antidepresandan iyi gelir. İnşallah yuvanız huzur bulur gönlünüz ferahlar
 
Abartma bee
 
Abartan sizsiniz. Yedi aylık bebeğe hiç bir gerekçeyle bağıramazsınız. Dövmüyorum diyorsunuz bir de utanmadan. Dövseniz elinizde kalır zaten. Taş çatlasın bir metre on kilo bir canlı. Sizden kaç kat ufak küçücük.
Size 2 metre boyunda 200 kilo bir adam bağırsa ne hissedersiniz.
Gücünüz yetiyor diye sizden ufak kendini koruyamayacak bir canlıya bağırıyorsunuz. Kaçamaz bile daha yürüyemiyor.
Abartan sizsiniz.
Kendinize gelin. Yaptıklarınızın bir gerekçesi aması olamaz.
Sanki herkes bebeğine bağırıyor gibi normalleştirmeyin.
Altı yaşında oğlum var ben bağırınca vicdan azabı çekiyorum siz 7 ay diyorsunuz ya 7 ay.
 
Hepsini anlarım empati kurarım da niye esas sebep kocaya bağırmayıp çocuğa anneye bağırıyorsunuz. Bebekten yaşlıya tahammülünüz yok da bi kocanıza mı var. Öfkenizi ondan çıkarın
 
Empati kurmaya çalıştım ama evliliğiniz bu kadar kötü giderken çocuk yapma fikrini anlamıyorum, benim de babam vefat etti ama hiç bir şeyin acısını başkasından hele hele el kadar bebekten çıkarmaya çalışmadım. Sessizce bi köşe de ağladım babamı özlediğim zaman.
Lütfen gidip acilen tedavi olun hiç normal değilsiniz. Şimdiden tahammülünüz yoksa ilerisini düşünemiyorum bile.
Yazık çok üzüldüm çocuğa gerçekten
 
Başınız sağ olsun öncelikle. Neden çocuk kısmına girmeyeceğim olan olmuş zamanı geri almak mümkün değil.

Bir sağlık çalışanı olarak psikologtan ne beklediğinizi anlamadım. Ben terapiste gidip fayda görmeyenleri fayda görmek istemeyenler olarak görüyorum üzülerek. Sadece dinledi beni demişsiniz. Ne kadar gittiniz mesela? Tabii ki bir süre sadece dinleyecek, sonra beraber ilerleyeceksiniz, terapinin amacı ve ilerleyiş şekli bu zaten. Siz 34 senelik babanızın kaybının acısını 2 seansta falan yok edeceklerini sanarak, mucize bekleyerek gitmişsiniz herhalde ama yok öyle bi şey Gerekirse (ki bence gerekiyor) psikiyatrist desteğiyle emzirmeyi bırakarak ilaç ve aynı anda terapiyle ilerlemeniz lazım. İleride çocuğunuzun yaşadığı sıkıntılar sizi yine üzecek, o zaman ses yükseltecek kimse de bulamayacaksınız maalesef.
 
Sizle suan aramizd a ne fark var?! Bağırınca vi dan azabı çekiyorum diyorsunuz
Benim şuan yaptığım ne?
7 ayda 2 kez sesimi yukselttim kızıma. Hayır yapma diye.
Pişman olup doktora gitmişim. İlaç başlamayı uygun gormemiş.
Vicdan azabı çekip yazmışım buraya
Neyi duvarını kesiyorsunuz çok pardon? Ben de pişman olup ağladım diyorum..
 
Benim oğlum altı yaşında hanımefendi şaka mısınız?
benim bağırmam nasıl oluyor, kapıya servis dayanıyor, oğlum kırmızı ayakkabımı değil siyah ıslak ayakkabımı giyeceğim diyor. Hayır ıslak o olmaz dediğimde uzatır inatlaşırsa Hadi oğlum servis geldi aaa diye bağırıyorum. O da benim neden bağırdığını idrak ediyor. Hani okula bile giden derdini anlatan bir çocuk ya.
Sizin bebeğiniz daha konuşulanları dahi algılayamıyor. Yedi aylık. Konuşamıyor. Bağırınca neden bağırdığınızı anlıyor mu? Yoksa sadece korkup ağlıyor mu? Yere yemek attı bağırdığınız, a ben attım diye düşünebiliyor mj sizce?
Kendinizi korumak yerine oturun bir düşünün bakalım. Ben napıyorum diyin bence. Ben çocuğuma ilk iki üç sene asla bağırmadım. Keşke şimdi de bağırmasam ama yedi aylık bir bebeğe bağırmakla eşdeğer değil
 
Son düzenleme:
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…