- 22 Mayıs 2013
- 277
- 281
Benim kizim çok isterdi kardeş. Biz de hazir hissedince olsun dedik. Aralarında 7 yaş var. Arkadaş gibi olamıyorlar yaş farkından dolayı, küçük daha çok ilgi bekliyor ve görüyor. Bu sefer abla kıskanıyor. Yani istese de durum değişebiliyor sonradan. Bu yüzden siz kararınızı verin ve cok da gecikip benim durumuma düşmeyin. Keske 4 yaş arayla yapsaymisim.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Sen yetersizsin ve sevilmiyorsun. Bir de yeni bebek alıp deneyecekler.birisi annen bebek alsın dese
bence hamilelik ile ilgili kararlarin cocuklarla konusulmasini dogru bulmuyorum. bu anne babanin karar verecegi bir sey. vakti gelince cocuk da ogrenir.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Çocuk kaç yaşında olursa olsun kardeş kıskançlıgı oluyor buna engel olamaz sadece minimum seviyeye indirmek için ugraşabilirsiniz bu karar çocuga göre alınmaz uzmanlar bile bunu söylüyor eğer gerçekten istiyorsanız ona kardeşi olmanın kötü olmadığını olumlu yönlerini anlatarak bu duruma iyi bakmasını sağlayabilirsinizMerhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Ben bu konularda çocukların da söz hakkı olması gerektiğine inanıyorum. Çünkü hauati birinci dereceden etkilenen sadece ebeveynler değil ilk çocukta oluyor. Ona verilecek ilgi ve imkanlar ister istemez ikiye bölünecek. Özellikle ilk yıllar bebek küçük olduğu için abla olan daha az ilgi görecek. Ben de çocukken annemlere kardeş istemediğimi söylemiştim. Etrafımdaki kardeşi olan kuzenim ve arkadaşlarımdan etkilenerek muhtemelen. Hala pişman değilim tek çocuk olduğumaMerhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.