Bu konuda olumlu yada olumsuz büyük çocukların söz hakkı olduğunu düşünmüyorum.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Ben 13 yıllık evliyim kızım kardeş istemiyordu biz de 1 çocuk yeter diyorduk kızın 10 yaşına girdi kardeş istiyorum siz Ölürseniz ben yalnız kalırım falan dedi ikna olduk 1 kız kardeşi oldu şimdi 1.5 yaşında ve onunla oynamıyor yaş kriterin değil diyor kıskanıyor inşallah ileriki zamanlarda data iyi anladacaklar kardeş candırMerhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
kardeş candır
Haklısın ama biz iyi diyelim iyi olsunlarAllah bozmasın ama
Kardeş bazen candır.
Bazen yarandır.
Bazen ......
Kardeş beyaz eşya gibi sanş işi
Haklısın ama biz iyi diyelim iyi olsunlar
Lütfen saçmalamayın o daha çocuk nasıl sizi bu kadar ilgilendiren bir konuda onun fikrini bu kadar önemsiyorsunuz anlamıyorum doğsun birbirlerini yerler ama sizlerden çok birbirlerini severler.Merhaba arkadaşlar
Evlenmeden önce hep çok çocuk sahipli kalabalık bir aile olmaktı hayalim.Ama hem ülke şartları hem artık dünyanın gidişi bu fikrime engel oldu.
4 buçuk yaşına yaklaşan bir kızım var.Ve biz 2. çocuğumuz olsun hem onlar birbirine arkadaş hem de bizimde bir çocuğumuz daha olsun diye düşünmeye başladık.Her bakımdan artık hazırız.
Ama şöyle bir durum var ki bir yerde konu geçse ya da birisi annen bebek alsın dese kızım sürekli olarak ben tek olacağım kardeş istemiyorum annem bebek almayacak diyor.Bu fikrini hiç değiştirmiyor.Kızım üzülsün yara alsın istemiyorum ama sonucunda doğacak olan çocuk da onunla aynı haklara sahip olacak bu konuda söz hakkı vermeli miyim bilmiyorum.Kısacası acaba aranızda ilk çocuğu böyle düşünen sonra kabullenen var mi ?Sonrasında mutlu olur mu yoksa içine mi kapanır?Nasıl bir yol izlemeli tecrübeli annelerden fikir istiyorum.
Şartlarımızın hazır olmasını bekledik.Manevi olarak aslında doğdu doğalı istiyordum.Ama maddi olarak yeni hazır olduk diyebilirim.Maddi manevi bakabilecekseniz çocuk aklıyla hareket edilmez tabii ama bu kadar istemiyorken de zarar verir mi? Önceden uzman desteği alarak ilerlemelisiniz belki de.
Şu zamanda ama ikinci çocuğu düşünenler birer cesur yürek bence. Sadece masrafı bile şu zamanda beni vazgeçirdi. Okutması, giydirmesi, yedirmesi içermesi korkunç masraflar
Hem kendim istiyorum hemde biz 3 kardeşiz bağlarımız çok güçlü hani siz hepiniz biz 3ümüz diyenlerdeniz o yüzden o da bu duygudan mahrum kalsın istemiyorum.O o yaşına göre cok net o yüzden beni acaba da bırakıyor.Çocuk aklıyla hareket edilmez size eğer maddi manevi olarak hazırsanız ( çocuğa arkadaş olsun diye değil gerçekten kendiniz istiyorsanız) , pedagogtan destek almaya başlayın bence bu şekilde çok ciddi etkilenebilir
Aslında bu konuda söz hakkı olmaması konusunda kesinlikle katılıyorum.Ama yine de manevi olarak etkilensin istemiyorum o yüzden bu düşüncem.çocuğum kardeş istiyor diye çocuk yapmak ne kadar saçmaysa çocuğum kardeş istemiyor diye yapmamakta o kadar saçma.
Bende o zaman ki tepkisini düşünüyorum.Daha önce sadece eve bir bebek daha gelsin mi diyerek muhabbete girdik.Karar sizin bir piskologada göturseniz size karar sizin diyecek kızınızın alışması ve adapte olması için seans önerecek sadece. O yüzden siz hamile kaldığınızda kardeşin olacak karnimda diceksiniz
Benim kızımda kuzenlerini oynatır dışarda bebek görse sever ama evde bizimle bir bebek yaşamasın tek olayım diyor.Tam tersi bir durumda bizde var. Küçük kızım ( 9 yaşnda) bayılır bebeklere, her yerde herkese kardeş istediğinden bahseder. Gördüğümüz tüm bebeklerle ilgilenir, sever. Arkadaşlarımın bebeklerine tüm gün bakar oynatır eminim mükemmel abla olur ama benim 3. Bir çocuğa ne enerjim ne maddiyatım yeter. Bu yüzden hiç düşünmedim. Çocuk kararı ebeveynlere aittir eğer maddi manevi yetip dengeyi kurabilecekseniz düşünün... kızınızı pedagog desteğiyle süreci alıştırırsınız.
Haklısınız.Büyüyünce de neden kardeş yapmadınız bana tek kaldım der. Çocuk aklıyla hareket edilmez ki
Bu konuda aslında dogrunun bu olduğunu bende biliyorum ama bir yandan da üzülsün değil sevinsin istiyorum.Bu konuda olumlu yada olumsuz büyük çocukların söz hakkı olduğunu düşünmüyorum.
Anne-baba olarak karar verdiyseniz tamamdır.
Daha önce bir uzmanla görüştüğümde kardeşi var mı dediginde yok şu anda değil ama ilerleyen zamanlarda düşünüyoruz aklı erdi ereli istemiyor dedigimde normal yaşına göre demişti.Başlığı okuyunca çocuğunuz liseli felan zannettim.
Daha kendiside çok küçük. Ona göre çocuk yapmaktan vazgeçmek biraz saçma olur.
Biraz kıskanması veya korkması normal ama aşırı aşırı tepkiler neden veriyor bilemedim.
Bi uzmana danışmak en mantıklısı.
İnşaAllah birbirlerine candaş olurlar.Ben 13 yıllık evliyim kızım kardeş istemiyordu biz de 1 çocuk yeter diyorduk kızın 10 yaşına girdi kardeş istiyorum siz Ölürseniz ben yalnız kalırım falan dedi ikna olduk 1 kız kardeşi oldu şimdi 1.5 yaşında ve onunla oynamıyor yaş kriterin değil diyor kıskanıyor inşallah ileriki zamanlarda data iyi anladacaklar kardeş candır
Konu onuda ilgilendirdiği ve üzülmesini istemedigim için sanırım.Yoksa onunla aynı haklara sahip olacak kardeşi için karar verme hakkı tabiki ona ait değil.Lütfen saçmalamayın o daha çocuk nasıl sizi bu kadar ilgilendiren bir konuda onun fikrini bu kadar önemsiyorsunuz anlamıyorum doğsun birbirlerini yerler ama sizlerden çok birbirlerini severler.
Küçükken bana sorsalar belki bende istemezdim şimdi tane kardeşim var küçükken az dövüşmedik ama canımı isteseler veririm şimdi en ufak bi sıkıntımda ilk onlar koşar eğer siz istiyorsanız kızına sormayın yapın gitsin
İnşaAllah sizin geçirdiğiniz o dönemi Allah nasip ederse biz daha rahat geçiririz.Bende bizden öyle bir performans bekliyorum çünkü.Benim kızımne hamile olmamı kabullenmişti nede kardeşi.
Araları 3.5 yaş.
Bebek doğup eve geldiğinde bile bunu doktora geri götürün diye ağladıÇok çaresiz kaldığım anlar oldu.Hiç sevmeyecekmi diye düşünüyordum.
Pedogog yardımı bile aldîm çünkü asla yanlız bırakamıyorum.Üzerine oyuncak atmalar,ilk boş anında yüzünü çizmeler vardı.
Şİmdi 6 ve 3 yaşına geldiler,maşallah çok seviyorlar birbirleriniÇok iyi arkadaş oldular,okul dönüşü ilk kardeşine sarılır sever öper koklar.
Ama ilk 1.5 yıl burnumdan getirmişti
Kızınız şuan kardeş istiyor olsa bileBu konuda aslında dogrunun bu olduğunu bende biliyorum ama bir yandan da üzülsün değil sevinsin istiyorum.