Merhaba arkadaşlar,
33 yaşındayım ve İstanbul'da yaşıyorum. 6.5 yaşında otizm ve cerablal palsy tanısı ile %87 oranında engelli bir kızım var. Yaklaşık 5 yıldır gece gündüz maddi manevi herşeyimi ona göre ayarlamaya çalıştım. Yaş büyüdükçe problemleri büyüyor ve rehabilasyonda geçirdiği zamanlar yetmemeye başlıyor. Bu düşünceler ile engelli bir çocuğa sahip olup kızıma nasıl faydalı olurum diye 15 yıl sonra 2.üniversitemi okumaya karar verdim ve sınava girdim. LYS de Türkiye 360. oldum ve Medipol Üniversitesi Özel Eğitim Öğretmenliğine Tam Burslu olarak yerleştim. Kızım için bu üniversiteyi seçtim çünkü ayda 3000 tl de burs verecek bana bu üniversite. Umarım kızım ve diğer melekler için iyi bir eğitimci olurum.
Neden bu konuyu açtın diyecek olanlar için cevabımı vereyim özellikle derdim var topiğinde 20 yaşlarında genç kızlarımız üniversite kazanamadım hayatım bitti ya da liseden sonra evlendim ayrılıyorum mesleğim yok diyorlar. Örnek olmak istedim ben 15 yıl sonra malesef çok yoğun bir iş hayatı ve kızımın koşturmaları arasında sınava çalışamadan girdim(hatta sınavdan bir hafta önce canım babamı kaybettim).
Allah ömür veriyorsa yorulmayın yılmayın kızlar. Atatürkümüz bize okuma hakkı vermiş babam da sen yeterki oku ben taş taşır seni okuturum diyerek beni okuttu ilk üniversitemde (boğaziçi matematik öğretmenliği mezunuyum bu arada). Bu sene eşim malesef çalışamadı ben hem gece 11lere kadar ders verdim hem sabah erkenden kalktım evimin işini yaptım. günlerce babamın başında hastanede bekledim, kızımı eşimle terapilere yetiştirdim hem de eşime moral olmaya çalıştım.
Yılmayın hayata dört elle sarılın lütfen..
Not:Eşim de sınava girdi o da çok güzel bir üni.ye yerleşti
Güncelleme: 4 senede yüksek onur derecesi ile bitirdim okulu. Erken bitirmek istemedim nasıl olsa burs alıyorum diye. Kızım için çok iyi hocalarla tanışmış oldum. Bir de çevremde bir sürü özel gereksinimli çocuğu olan anne ile tanıştım. Çok güzel bir deneyim oldu. Biri özel biri yeni doğan çocukla zor da olsa bitti. Yeni maceralara devam..
33 yaşındayım ve İstanbul'da yaşıyorum. 6.5 yaşında otizm ve cerablal palsy tanısı ile %87 oranında engelli bir kızım var. Yaklaşık 5 yıldır gece gündüz maddi manevi herşeyimi ona göre ayarlamaya çalıştım. Yaş büyüdükçe problemleri büyüyor ve rehabilasyonda geçirdiği zamanlar yetmemeye başlıyor. Bu düşünceler ile engelli bir çocuğa sahip olup kızıma nasıl faydalı olurum diye 15 yıl sonra 2.üniversitemi okumaya karar verdim ve sınava girdim. LYS de Türkiye 360. oldum ve Medipol Üniversitesi Özel Eğitim Öğretmenliğine Tam Burslu olarak yerleştim. Kızım için bu üniversiteyi seçtim çünkü ayda 3000 tl de burs verecek bana bu üniversite. Umarım kızım ve diğer melekler için iyi bir eğitimci olurum.
Neden bu konuyu açtın diyecek olanlar için cevabımı vereyim özellikle derdim var topiğinde 20 yaşlarında genç kızlarımız üniversite kazanamadım hayatım bitti ya da liseden sonra evlendim ayrılıyorum mesleğim yok diyorlar. Örnek olmak istedim ben 15 yıl sonra malesef çok yoğun bir iş hayatı ve kızımın koşturmaları arasında sınava çalışamadan girdim(hatta sınavdan bir hafta önce canım babamı kaybettim).
Allah ömür veriyorsa yorulmayın yılmayın kızlar. Atatürkümüz bize okuma hakkı vermiş babam da sen yeterki oku ben taş taşır seni okuturum diyerek beni okuttu ilk üniversitemde (boğaziçi matematik öğretmenliği mezunuyum bu arada). Bu sene eşim malesef çalışamadı ben hem gece 11lere kadar ders verdim hem sabah erkenden kalktım evimin işini yaptım. günlerce babamın başında hastanede bekledim, kızımı eşimle terapilere yetiştirdim hem de eşime moral olmaya çalıştım.
Yılmayın hayata dört elle sarılın lütfen..
Not:Eşim de sınava girdi o da çok güzel bir üni.ye yerleşti
Güncelleme: 4 senede yüksek onur derecesi ile bitirdim okulu. Erken bitirmek istemedim nasıl olsa burs alıyorum diye. Kızım için çok iyi hocalarla tanışmış oldum. Bir de çevremde bir sürü özel gereksinimli çocuğu olan anne ile tanıştım. Çok güzel bir deneyim oldu. Biri özel biri yeni doğan çocukla zor da olsa bitti. Yeni maceralara devam..
Son düzenleme: