Bağırmak yerine her şeyin doğrusunu söyleyin. Anlamaz demeyin anlıyorlar. Çocuk her şeyi de bilmesin gerek yok demeyin. Babasıyla boşanma nedeninizi, niye anneannesiyle kalmak zorunda olduğunu, evlenme nedeninizi her şeyi konuşun. Çalışmazsam, yaşamamız için gerekenleri oyuncaklarını kıyafetlerini alamam bu yüzden para kazanmam lazımdı, seni evde yalnız bırakamazdım o yüzden anneannen bana yardım etti... Bazen her şey istediğimiz gibi olmuyor. Anne babalar anlaşamayıp mutsuz oluyor, ayrılmazlarsa daha çok mutsuz oluyor, okulunda artık oynamak istemediğin arkadaşın gibi düşün. Onunla zorla oynamak ister misin, birisi seni istemediğin bir şeyi yapmaya mecbur ederse nasıl hissedersin...
Oda boyamak mobilya seçmek falan bunlar yüzeysel. Hani çocuk başka evde güzel vakit geçirir, ben burda kalmak istiyorum der ama sonra gerçekten orada kalacağını fark edince gitmek istiyorum diye ağlar. Sizin iş o hesap. Yine odası eşyası oyuncağı falan kalsın ama zorla getirmeyin. Yavaş yavaş alıştırın, anneannenin evi de bizim, burası da bizim nerede istersen orada kalabilirsin diyerek güven verin. O yaşta çocuk için ağır bunlar. Önce babanın yokluğu ev değişikliği, sonra annenin yokluğu ve yine ev değişikliği, üstelik bu sefer başka biri de var evde. En güvenli yer anneanne çünkü o hep sabit kalmış.
Düzen tertip meraklısıysanız çocuk yapmamalıydınız. Siz de çocuğa düzen tertip verememişsiniz. 6 yaşında 3 ev görmüş çocuk. Sinirlenince sebebini açıklayın, bağırmayın hakkınız yok. Mış gibi yapacaksanız bırakın çocuk huzurlu yaşasın anneannesiyle. Lafta çocuğumu yanıma aldım ama gerçekte bağırıp çağırma, mecbur etme. Olmaz.