Kızlar,hepinize merhaba,biraz ara verdim ama yine burdayım,zaten sizden vazgeçemiyorum ki,mecburiyetten ayrı kaldım,bu arada fırsat bulur bulmaz siteye girip ne var ne yok diye bakıp çıktım,yazma fırsatı bulamadım,ancak şimdi fırsatım oldu.
Lenovacığım,geçmiş olsun canım ama içimde bir his sona çok yaklaştığını söylüyor,biraz daha sabır arkadaşım.
Aramıza yeni katılan arkadaşlarımız olmuş,herkese hoşgeldiniz diyorum,topiğin başlığını görüp cevap yazan herkese teşekkürler;
bu arada ben ne yaptım,ilaç kullandım regl oldum,doktora gittim,tahlillerimi yaptırdım ve acı son FSH 54 çıktı,ben bile bu kadar yüksek çıkacağını düşünmedim,tam bir şok yaşadım,e2 58 çıkmış.Doktorum fsh yüksek ama menopoz değil,bunu düşürmemiz lazım diye üç aylık bir hap verdi,kesintisiz kullanmam gerekiyormuş,ama ne etkisi olur,düşürür mü,düşürse bile olumlu şeyler olur mu bilmiyorum.Nette baktım fsh değerine göre menepoz,ama doktor değil diyor,anlamadım gitti.Okadar kötüydüm ki ağlamaktan bir hal oldum,resmen bittim,düşünsenize ufacık bir umut var o da gidiyor,kaç gündür ne yaşadığımı bir ben bilirim.Neyse tesadüfen çok sevdiğim bir arkadaşım geldi il dışından,ilaç gibi geldi bana ,şimdi onunla vakit geçiriyorum,biraz daha iyiyim,onu allah gönderdi inanın,yoksa toparlanamazdım,yıllardır sigara içmeyen ben inatla sigara içiyorum,şimdilik yaranın üzerini kapattım ama kendimle başbaşa kalınca bakıyorum yara içten içe kanıyor,yapacak birşey yok artık,bu kadar yüksek bir değer nasıl düşer?
Buraya kadar dedim kendi kendime,herşey bitti.İnsan umut etmiyorum diyor ama demek ki içten içe inanmışım olacak bir gün diye,ama şimdi o umudum da tükendi,nasıl tutunurum hayata,insanlara ne derim,ya eşim canım benim bu süreçte onu o kadar kırdım ki,bütün acımı ondan çıkardım,ama o bir kere bile sitem etmedi,hep sevgiyle yaklaştı,teselli etmeye çalıştı.Olmuyor işte,ne yaparsam yapayım aklımdan atamıyorum düşündükçe içim acıyor,o kadar çaresizim ki.Zaman zaman bunda da vardır bir hayır diyorum ama bir bakıyorum gözyaşlarım sel olmuş,ama ile başlayan cümleler kuruyorum,şimdi anladım ki umut etmek bile güzelmiş,maalesef benim elimde artık umut edeceğim birşey kalmadı.Ne yapacağımı,nasıl davranacağımı kestiremiyorum.Bu yükle nasıl yaşarım,bunu nasıl taşırımbilemiyorum.
Çok iç karartıcı şeyler yazdığımı biliyorum,ama ne yapayım sizden başka kendimi bu kadar rahat ifade edebileceğim birileri yok,konuştuğum çok insan var ama beni ancak siz anlayabilirsiniz.İşte benim hikayemin sonu,keşke mutlu bir son yazabilseydim,inşallah sizlerin mutlu sonlarına en kısa sürede şahit oluruz,sevgiler