-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kırk Yaşında Anne Olan Var mı Lütfen Umuda İhtiyacım Var
- Konu Sahibi nckurt
- Başlangıç Tarihi
Cumartesi regl oldum ve büyük bir heyecan ile doktoruma gittim ama malesef 2 adet minik kist oldugunu bu nedenle tedaviye baslayamayacagımızı söyledı. Ve Ginera adında dogum kontrol hapı verdi kistleri eritmek için..Çok kötü bir psikoloji bu yaaa hamile kalmaya çabalarken neden dogum kontrol hapı içiyorum anlamadım kiAma doktorum bu şart bana güven dedi., kendisine güveniyorum ama bir yandan da düşünmeden edemiyorum. Bol sıvı al ve bol haraket et dedi.
hayırlısı artık ne diyebilirim ki 21 gün sonra bakalım ne olacak...
sevgiler
Arkadaşım herşeyin hayırlısı,inşallah iyi olur herşey ,bekleyip görmek ve sabretmek lazım.Hadi bakalım az kaldı,hepimiz bebişlerimizi kucağımıza alacağız hayırlısıyla,öptüm sevgiler
valla benim annemde 40 yaşında hamile kaldı dedim doktora bikaç kez. doktor dediki annen hep doğal beslenmiştir. sigara içmemiştir, çocuk yapmalıyım stesindende uzak kalmıştır,bide öncesinde gerçekleşen doğum olduğu için rahim antramanlıdır anlamında bişiler söyledi. birde annem 53 yaşında menapoza girdi ben 40 yaşında menapoz sinyalleri çalıyorum. hiç annemle kıyaslıyamıyorum bile kendimi((( keşke onun gibi doğurgan olsaydımm:)
((( keşke onun gibi doğurgan olsaydımm:)merhaba bende birşeyler yazma gereği duydum, öncelikle belirteyim ben donasyona karşı değilim, hatta son çare olarak hep düşüncemde ama... aması şu... önce sonuna kadar mücadele...
bana bundan 2 yıl önce dedilerki artık çaren kalmadı sen ancak dönor ile anne olursun.
neden mi? kısaca anlatayım, bir ahmak doktorun yanlış tedavisi sonucu kistim patladı ve yumurtalığımla birlikte alındı. üzüldüm ama çabuk atlattım çünkü sapasağlam bir yumurtalığım vardı ve fazlasıyla yumurtam çıkıyordu, ama tüp denemesinde dış gebelik oldu ve bir tüpümü aldılar, fakat bu sırada tüpümü alan öküz o esnada tek yumurtalığıma zarar vermiş. hiç yumurta üretemez oldum. ameliyattan hemen sonra durumumu bilmeden tüp yapmaya koştum 1. ay yumurta yok 2. ay yok 3. ay yok 4. ay 5. ay 6. ay yok yok ve doktorun sözleri artık donöre başvurmalısınız oldu. hayal kırıklığım sonsuzdu........... ama hemen donör olayına koşmadım, 1. aydan itibaren hep araştırdım araştırdım hayıt suyu ot mot derken ... herşeyi denedim denedim yılmadım ve 9. ayın sonunda 1 yumurta doktorun deyimi bir mucizeydi , 10. ayda 2 oldu, 1 yılın sonunda 4-5-6 yı buldu .. kendi mucizemi kendim yarattım ben...... şimdi her seferinde 5-6 ... yumurtam oluyor üstelik hepsi dölleniyor, şimdi aynı azimle rahim kalınlığı problemini aşmayı hedefledim........ ben sorunumun üzerine gidiyorum araştırıyorum... kendinize güvenin...... çareyi siz yaratın... çare doktorlarda değil, onlar istatistiklerin dışında hareket edemeyen söyleyecek sözü olmayanlar... çare sizin azminizde........ ben o salak doktorun lafına baksaydım, çoktan kendi defterimi kapatmıştım, bu arada yıldız 1980 kardeşim, ben 35 yaşa merdiven dayadım. çıtır değilim yanibelki pek çoğunuzdan daha ümitsiz bir vakayım operasyonlarımın sayısını unuttum, her operasyondan ağır darbeler aldım ama ne vazgeçtim nede kolayı seçtim. önce kendinize güvenin, sonra diğer çözümleride benim gibi en son çare olarak düşünün derim şunuda söyliyim bu donör olayı göründüğü kadar basit bir olayda değil, hadi gittim aldım yumurtayı oldu bitti yok, o zamanlar bunuda araştırdım ve gördümki bu işide ticarete dökmüşler, hep donmuş yumurta veriliyormuş, üstelik fahiş fiyatlara, alacağın yumurta kimin nesidir belli değil, her ay yumurta bağışlayanlar varmış... düşünün kaç kardeşli bir bebeğe sahip olucaz... özellikle öğrenciler bu işten para kazanıyorlarmış, %100 olacak diye garantide vermiyorlar zaten. şansınız %50 deyip çıkıyorlar. bu konuyu araştırmak beni soğutmuştu. sonrada yasa çıktı zaten birde bu var.......
yine diyorum yine diyorum kendinize gü-ve-nin.......... i-na-nın....... bunun güzel bir örneği olduğuma inanıyorum. henüz kucağıma almayı başaramamış olabilirim ama şunuda biliyorumki bu savaşta yer alacak kadar hala gücüm var. haaaa herşeyin bittiğine inandığım noktada donör olayını düşünebilirim, ama bunuda kalbimin beynimin tam anlamıyla istemesi ve sindirmesi şartıyla.
hadi kimse moralini bozmasın, herkesin düşüncelerine saygılıyım, çünkü her düşüncede bir fayda saklıdır mantığı güdenlerdenim.
Merhaba arkadaşım,önce azminden ve sabrından dolayı seni kutluyorum.Ne güzel umutlu olmak ve herşeye rağmen ayakta kalabilmek.Rabbim inşallah hepimizin gönlüne göre verir,bebişlerimizi kucağımıza alabiliriz biz de,sevgiler
birtek umudum var zaten canım, o beni ayakta tutuyor...... benim umudum doktorların her türlü olumsuz görüşünede direnç gösteriyor. inatçı bir umut diyelim..... tavsiye ederim
umudumun tükendiği yerde bende tükenirim zaten.
Son düzenleme:
merhaba arkadaşlar ya okuyorumda ne bu gerginlik... niye bu kadar tepkili davranıyorsunuz bırakın insanlar yazsın fikirlerini daha geniş düşünün yani birazda boşverin her şeye kulak asmayı... Gabrielle aynı konumdayız biliyorsun benim annemin 44 yaşında kürtajı var ama beni tanıyorsun hala uğraşıyorum. bu topiği genişletelim dedik ama bu şekilde olmaz tabiki. biliyorsun ismi gerekli olmayan bir diğer topiğe niçin küstük ve yazmadık "insanlar yaşadıkları zorlukları bebeklerine sahip olduktan sonra unutup, kendi anlık dertlerinden bahsederken senin sorduğun herhangi bir soruya yanıt vermiyorlar, sadece hamilelik problemlerinden bahsediyorlardı" o yüzden bu topiği ilerletmek ve güncel tutmak değilmiydi amaç... tamam zor bir karar donasyon ama mecbur kalırsak belkide deneyeceğiz kimbilebilirki zamanın ne getireceğini... bundan 10-15 yıl önce tüp bebekle hamile kalma düşüncesi bile bize çok garip ve yabancı gelir ve kendimize yakıştıramazken bugün yaşadığımız bu zorluklar ve çabayı hepimiz biliyoruz. ben ailemden bile hiç ummadığım cümleler duyarken yabancı birinden bunları duymak çokda garip gelmiyor. benim öz kızkardeşim bebeğimi kaybettiğimde bana "BOŞ VER NE YAPALIM SENİNDE ÖĞRENCİLERİN VAR ONLARLA AVUNURSUN" dedi evet ben ne diyeceğimi bilemedim ama içim çok acıdı öyle burkuldu ki anlatamam ortamda kalp hastası annem olmasa olayı büyütebilirdim ama yapamadım.. herşey olacağına varıyor be tatlım üzülmek boş benim hamileliğim içimde hala bir yara gibi bebeğimi kaybetmem hepsi kabus gibi... söylermisiniz bana hangi anne baba isteyerek zorluklarla hamile kaldığı bebeğinin hayatına son verilmesi için onay verir. ama bunu yaptım .şimdi ben EVLAT KATİLİMİYİM? diğer bir taraftan bakarsanız engelli ve öleceğini bile bile bir bebeği nasıl dünyaya getirebilirsiniz sorarım size???? ben bunları yaşadım ve benim gibi yaşayan bir çok insan var eğer kaderimizde bir şeyleri yaşamak varsa yaşarız biliyorsunuz. tam iki yıl oldu bebeğim gideli o zamandan beri hiç bir tedavimde olumlu birşeyler oluşmadı ama yılmadım devam deneyeceğim elimden geldiği yere kadar... umudum var hepimiz için arkadaşlar inanıyorum bu acılarımızın mükafatını alacağız... en azından sağlıklı ve huzurlu bir aile ortamındayız.. biraz polyannacılık olacak ama öyle olmazsa üstesinden gelemez çabuk yıkılırız unutmayın... hepinize sevgiler .........................
birtek umudum var zaten canım, o beni ayakta tutuyor...... benim umudum doktorların her türlü olumsuz görüşünede direnç gösteriyor. inatçı bir umut diyelim..... tavsiye ederim
umudumun tükendiği yerde bende tükenirim zaten.
Tabi ki umut bizim en büyük desteğimiz o olmazsa nasıl ayakta dururuz ki arkadaşım,ama umudu yitirmemek gerekiyor,rabbim bize umut edin diyor,ben de içimdeki o duyguyu herşeye rağmen yitirmedim ve aslada yitirmeye niyetim yok,inanıyorum ki biz birgün burada hamileliklerimizden bebeklerimizden bahsedeceğiz sabır arkadaşım tükenmek yok mücadeleye devam sonuna kadar,umudumuz herşeyimiz
Canım merhaba,ben de gerginlik olmasın topic ilerlesin istiyorum,konuyu geliştirelim,birbirimize umut olalım ,dertlerimizi sorunlarımızı paylaşalım istiyorum.Ben bu başlığı açarken o kadar kötüydüm ki anlatamam,başlıktan da anlaşılıyor zaten,sadece ben varım bu yaşta benim gibi kimse yok diye düşünmüştüm ama gördüm ki yalnız değilim,birbirimize umut olduk,paylaştık,en azından yalnız olmadığımızı gördük ben sizi tanıdığım için çok mutluyum,hepiniz ayrı ayrı değerlisiniz benim için çünkü en kötü anımda beni yalnız siz anladınız,bir tek sizinle paylaştım gözyaşlarımı,iyi ki varsınız,hepinizi çok seviyorum,bu topiğe cevap yazan değerli görüşlerini bildiren herkese de sevgilerimi iletiyorum
tabi ki herkesin fikrine saygımız var ama öyle hassas öyle kırılganız ki,en ufak şeyler bile canımızı acıtabiliyor,ilk başta yazmıştım hamile ve bebek doğuran görmek istemiyorum diye,çok hassas bir dönem geçiriyoruz belki o yüzden,yoksa kimse gerginlik olsun istemez,bizim en büyük düşmanımız stres ve gerginlik,biz pozitif olacağız ki herşey güzel olsun
merhaba arkadaşlar sizinle paylaşmak istediğim bir konu var yazdıklarımdan eminim herkes kendi payına düşeni anlayacaktır. dün kadınlar günü kapsamında bir etkinliğe katıldım o etkinlik engelli çocuk annelerine yönelikti "engelli çocuk annesi olmak" .... pek çok eğitim merkezinde çocukları eğitim gören aileler burada biraraya geldi arkadaşımın engelli bir çocuğu var bende onlarla beraber gittim...
önce çocuklar hünerlerini sergiledi şarkılar, danslar, oyunlar, sonra anne babaların anlattıkları çocuklarına dair acı hikayeleri...... ellerimiz patlayana kadar onları alkışladık program 3 saat kadar sürdü ve 3 saat boyunca ağladık..... inanılmaz bir duygu yoğunluğu vardı tarifsiz.... en oynak şarkılarda çocuklara alkışla tempo tutarken herkesin gözlerinizden oluk oluk yaş boşalıyordu........
nedeni acımamı? onların dünyalarını görüp kendi dünyamda neleri göremediğimi anlamamı? yoksa kendim için hep yaşamı ertelerken oysa ne kadar şükredilmesi gereken bir hayatım olduğunu anlamamı? bilemedim. ............ onlarda bizler gibi anne baba olmak istemiş ama allah onlara bunu nasip etmiş........ hiç dinmeyecek bir acı ve hiç bitmeyecek bir mücadelenin içindeler...... ve hepsinde aynı korku..... ya bana bişey olursa evladım ne yapar..... oradan çıktığımda gözlerim kıpkırmızıydı..... anne babaların tüm zorluklara nasıl gögüs gerdikleri ve belki hiçbir zaman hayal edemeyeceğimiz duyguları nasıl hergün yaşadıklarını bir nebze anlayabildim sanıyorum... sevgiyle sarıp sarmalamışlar çocuklarını... sonra dedimki bunlar bilinçli aileler imkanları olan eğitim alan çocuklar .... ya bunları yapamayanlar..... kızlar çok kötüyüm şu an
artık uzatmadan şunuda söyliyim eğer bizler belki bir evlat sahibi olamıyorsak belki şuankinden daha büyük acılar yaşamayalım diye...... tek dileğim vakti saati gelince sağlıklı bir evlat sahibi olmak... tüpten tüpe ameliyattan ameliyata koşarken acaba allahın takdirine karşımı geliyorum çokmu zorluyorum birşeyleri demek hiç aklıma gelmemişti... dünden beri bunu düşünür oldum... şimdi siz bana söyleyin bunu ... çok ihtiyacım var.....
önce çocuklar hünerlerini sergiledi şarkılar, danslar, oyunlar, sonra anne babaların anlattıkları çocuklarına dair acı hikayeleri...... ellerimiz patlayana kadar onları alkışladık program 3 saat kadar sürdü ve 3 saat boyunca ağladık..... inanılmaz bir duygu yoğunluğu vardı tarifsiz.... en oynak şarkılarda çocuklara alkışla tempo tutarken herkesin gözlerinizden oluk oluk yaş boşalıyordu........
nedeni acımamı? onların dünyalarını görüp kendi dünyamda neleri göremediğimi anlamamı? yoksa kendim için hep yaşamı ertelerken oysa ne kadar şükredilmesi gereken bir hayatım olduğunu anlamamı? bilemedim.
............ onlarda bizler gibi anne baba olmak istemiş ama allah onlara bunu nasip etmiş........ hiç dinmeyecek bir acı ve hiç bitmeyecek bir mücadelenin içindeler...... ve hepsinde aynı korku..... ya bana bişey olursa evladım ne yapar..... oradan çıktığımda gözlerim kıpkırmızıydı..... anne babaların tüm zorluklara nasıl gögüs gerdikleri ve belki hiçbir zaman hayal edemeyeceğimiz duyguları nasıl hergün yaşadıklarını bir nebze anlayabildim sanıyorum... sevgiyle sarıp sarmalamışlar çocuklarını... sonra dedimki bunlar bilinçli aileler imkanları olan eğitim alan çocuklar .... ya bunları yapamayanlar..... kızlar çok kötüyüm şu an artık uzatmadan şunuda söyliyim eğer bizler belki bir evlat sahibi olamıyorsak belki şuankinden daha büyük acılar yaşamayalım diye...... tek dileğim vakti saati gelince sağlıklı bir evlat sahibi olmak... tüpten tüpe ameliyattan ameliyata koşarken acaba allahın takdirine karşımı geliyorum çokmu zorluyorum birşeyleri demek hiç aklıma gelmemişti... dünden beri bunu düşünür oldum... şimdi siz bana söyleyin bunu ... çok ihtiyacım var.....
selam kızlarrr,
yıldızcım, benım ıste hep sana demek ıstedıgım konu buydu, bak dilerken bile benim ve butunun hayrı için dilemek gerekiyor, sadece bana değil, aile için, çevre için dünya için hayırlı ve hep sağlıklı olacaksa olsun allahım demek gerekiyor,
tabi bu inanılmaz zor bir durum hem aile için hem çocuk için, bak aynı şey banada olur, çok saplantı yaptıığım ağladığım zamanlarda neden neden dediğim zamanlarda birşekilde karşıma hep böyle engelli çocuklarla ilgili haber yada görüntüler gelir, bende derim acaba bu mesaj mı diye, sonra dualarımı ve dilek şeklimi değiştirdim, tabi genede bilemeyiz, hele bizim gibi 40 yaş üstü felan dahada riskli oluyor engelli çocuk doğurma konusu,
mesela çok enteresan, amh testi yaptırmak için klinipe gitmiştim yazın, tabi üzgün ve ağlamaklıyım ya, çıkınca şimi beklemek için hastanenin karşısındaki çay bahçesinde oturdum bekliyordumki, bir süre sonra eşim yanında bir hastası ile geldi, ama bir garip kadının yanında 15 yaşında oğlu var , ama çocuk down sendromlu sayılan bir hastalık taşıyor çok farklı bir şeydi, yanı pat diye o gun karşıma çıkması, allahtan cok zengın aıle bakıcısı herseyı var, cocugun ama bak ıste, kadın çok zengın ama neyle ugrasıyor, anne ama , ya bunlar tabı cok hassas konular, işte hep deneyım ve dersler yanı,
belkıde dedıgın doğru çok tırmalamamak lazım bılemıyorum, ama genede denıyoruz ıste ..hayırlısını ve sağlıklısını istemek dilemek artık gerisi bizim kader planımıza bağlı yaşamamaız gerekıyorsa yaşayacağızdır ,
bende başladım tedavıye bakalım nasıl ılerlıycez allahtan hayırlısını diliyorum kızlar kendıme ve hepimize,
çok sevgilerrrrrrrrrrrrr,
yıldızcım, benım ıste hep sana demek ıstedıgım konu buydu, bak dilerken bile benim ve butunun hayrı için dilemek gerekiyor, sadece bana değil, aile için, çevre için dünya için hayırlı ve hep sağlıklı olacaksa olsun allahım demek gerekiyor,
tabi bu inanılmaz zor bir durum hem aile için hem çocuk için, bak aynı şey banada olur, çok saplantı yaptıığım ağladığım zamanlarda neden neden dediğim zamanlarda birşekilde karşıma hep böyle engelli çocuklarla ilgili haber yada görüntüler gelir, bende derim acaba bu mesaj mı diye, sonra dualarımı ve dilek şeklimi değiştirdim, tabi genede bilemeyiz, hele bizim gibi 40 yaş üstü felan dahada riskli oluyor engelli çocuk doğurma konusu,
mesela çok enteresan, amh testi yaptırmak için klinipe gitmiştim yazın, tabi üzgün ve ağlamaklıyım ya, çıkınca şimi beklemek için hastanenin karşısındaki çay bahçesinde oturdum bekliyordumki, bir süre sonra eşim yanında bir hastası ile geldi, ama bir garip kadının yanında 15 yaşında oğlu var , ama çocuk down sendromlu sayılan bir hastalık taşıyor çok farklı bir şeydi, yanı pat diye o gun karşıma çıkması, allahtan cok zengın aıle bakıcısı herseyı var, cocugun ama bak ıste, kadın çok zengın ama neyle ugrasıyor, anne ama , ya bunlar tabı cok hassas konular, işte hep deneyım ve dersler yanı,
belkıde dedıgın doğru çok tırmalamamak lazım bılemıyorum, ama genede denıyoruz ıste ..hayırlısını ve sağlıklısını istemek dilemek artık gerisi bizim kader planımıza bağlı yaşamamaız gerekıyorsa yaşayacağızdır ,
bende başladım tedavıye bakalım nasıl ılerlıycez allahtan hayırlısını diliyorum kızlar kendıme ve hepimize,
çok sevgilerrrrrrrrrrrrr,
merhaba kader arkadaşlarım :)) umarım hepiniz sağlıkla mutlulukla bebişlerinize kavuşursunuz
benim bütün bu bebek sahibi olma çalışmalaarından sonraki en büyük kabusum amniyosentez maalesef kromozon bozukluğu artık sadece yaşa bağlı değil bunu bütün dünya araştırıyo neden diye ve yine maalesef bir sebep bulunamıyo kesin olarak Lütfen yaşınız ne olursa olsun doktorunuzla bu konuyu iyice konuşun benim bir arkadaşım 32 yaşındaydı ve kadıköy şifada o çok meşhur doğum hastanesinde doğum yaptı tüm tahliller normal kalpte hiç sorun yok dendiği halde bebeği DOWN sendromlu doğdu ve maalesef 2 ay sonra dudaklarda ki morarmalardan kalbinin delik olduğu anlaşılınca kromozom testi yapıldı ve öyle anlaşıldı down senromu Hala orda görev yapan dr. pişkinlikle ''aaa benim ilk vakam '' dedi gitti LÜTFENNN bu konuya çok özen gösterin hele ki büyük zorluklarla maddi manevi zorluklarla sahip olmaya çalıştığımız bebeklerimize doğmadan sağlıklarına özengösterelim ki birömür boyu keşkelerimiz değil mutluluklar bizimle olsun herkese hayırlı akşamlarrr
benim bütün bu bebek sahibi olma çalışmalaarından sonraki en büyük kabusum amniyosentez maalesef kromozon bozukluğu artık sadece yaşa bağlı değil bunu bütün dünya araştırıyo neden diye ve yine maalesef bir sebep bulunamıyo kesin olarak Lütfen yaşınız ne olursa olsun doktorunuzla bu konuyu iyice konuşun benim bir arkadaşım 32 yaşındaydı ve kadıköy şifada o çok meşhur doğum hastanesinde doğum yaptı tüm tahliller normal kalpte hiç sorun yok dendiği halde bebeği DOWN sendromlu doğdu ve maalesef 2 ay sonra dudaklarda ki morarmalardan kalbinin delik olduğu anlaşılınca kromozom testi yapıldı ve öyle anlaşıldı down senromu Hala orda görev yapan dr. pişkinlikle ''aaa benim ilk vakam '' dedi gitti LÜTFENNN bu konuya çok özen gösterin hele ki büyük zorluklarla maddi manevi zorluklarla sahip olmaya çalıştığımız bebeklerimize doğmadan sağlıklarına özengösterelim ki birömür boyu keşkelerimiz değil mutluluklar bizimle olsun
herkese hayırlı akşamlarrrGünaydın arkadaşım :)) bende sana katılıyorum bu test olmadan olmaz allah hepimizin yardımcısı olsun
merhaba ulusoy,
ben hiç as aşamasına gelemediğim için tabi yaptıramadım o testleri, yani ıkı denemede de 8, 9 haftalıkken kalbi durup veya zaten yavaş atıp kürtajla sonuçlandı.
valla dediğin doğru artık herkes bu testi yaptırıyor, vede yaptırmalı da,
ben açıkçası kendim için yaptırırım çünkü yaş ve yumurta kalitesi ile de çok orantılı birşey, inşallah bu test aşamasına geliriz vede inşallah başarı ile geçeriz ne diyim
ben hiç as aşamasına gelemediğim için tabi yaptıramadım o testleri, yani ıkı denemede de 8, 9 haftalıkken kalbi durup veya zaten yavaş atıp kürtajla sonuçlandı.
valla dediğin doğru artık herkes bu testi yaptırıyor, vede yaptırmalı da,
ben açıkçası kendim için yaptırırım çünkü yaş ve yumurta kalitesi ile de çok orantılı birşey, inşallah bu test aşamasına geliriz vede inşallah başarı ile geçeriz ne diyim