Aynı şeyleri yaşamışız. Adetime birkaç gün kala 2 tane predictor alırdım. Adetim bir gün geçse bir tane daha alır yapardım. Kaç defa idrarda negatif çıkınca kan testi yaptırdım. Hatta bazen idrar testinde silik kırmızı göründü, gittim kan verdim negatif çıktı. Dediğim gibi o 9 ay manyak gibiydim. En sonunda bıraktım amaaaaan dedim. Hatta profilimde de yazar. "İdrar testi pozitif çıkıp, kan testi negatif çıkan anne tribi; geliyorsan gel, gelmiyorsan ben gidiyorum çocuğum," diye

Her ay çocuk yapıcam diye kendimi deli gibi hırpaladım, sonunda bıraktım o ay öyle ilişki de olmadı, yumurtlama tarihlerini de takip etmedim, hatta yumurtlama tarihlerinde ilişki yaşamadık ama hamile kaldım. Denemeyi bırakırken dedim ki, Allah'ım sen gönlümden geçeni biliyorsun ama en iyisini en hayırlısını sen bilirsin, ne zaman hayırlıysa o zaman ver. Gerçekten çok güzel bir zamanda verdi. Düşün kendi evimize taşınacağız, kızımın odasına dubar kağıdı yaptırmıyordum ki belki bebek erkek olur orta renkler yaptırırım diye. En sonunda duvar kağıtlarını da o ay yaptırdım. İlk kızımda hiç gebelik belirtileri yaşamamıştım, dokuz ay çok rahat geçmişti ama bunda canım çıktı. Öyle hayırlı bir zamanda geldi ki taşındığım dönem 4 aylık falan hamileydim, tüm hazırlığımı ona göre yaptım. Belki öncesinde hamile kalsam doğum falan veya son aylar çok zor olacaktı. Evime tam olarak yerleştim, bebeğin hazırlıklarını da rahat rahat yaptım. Çünkü son aylarımda yataktan kalkamıyordum reflü yüzünden. En hayırlısını dile. Her şeyin doğru vakti zamanı vardır. İlk kızıma da çok vakitsiz hamile kalmıştım, korunduğumuz halde. Allah gerçekten her şeyi vakti zamanında veriyor. Boşanma kararı aldım, annemin evine gittim bir hafta sonra hamile olduğumu öğrendim. Düşünebiliyor musun? O sinirle boşanmaya yine de kararlı olsam da 5-6 ay annemde kaldım, ikimiz de iyice düşündük taşındık, decam etmeye karar verdik. Belki kızıma hamile kalmasaydım, evliliğin o ilk yıl ki tecrübesizliğine kurban gidip ayrılacaktık. Kızım bizi toparladı. O süreçte belki eşim yanımda değildi -ki görsem sinirden ayrıca boğazına yapışırdım hem evliliğimiz için hem de hamile kaldığım için ama ayrı kalmak da bir yandan bize düşünme süresi verdi. Ben hep onu, o da beni suçlardı. O ayrılık süresinde olgunlaştık, kendi hatalarımızı gördük. Şimdi mutluysak kızımıza borçluyuz. Ne kadar güzel ayarlamış yaradan değil mi? Oysa banyoda elimde gebelik testini tutarken Allah'ım benimle dalga mı geçiyorsun, demiştim.