maalesef öyle en yakınlarımız bile yapıyor bunu.ben 28 haftalık dogum yaptım bide kilolu oldugum için pek şişmedim hatta belli bile değildi hamileliğim. oğlumu görmeye gitmiştim kapıda komşular vardı.geçmiş olsun falan dediler. biri çıkıp ne dese...aa hiç hamile gibi durmuyordunm.hamile kalabildinmi sen dedi.yok abla evlatlık aldım dedim.ağzının ortasına yapıştır bir tane .Evet kızım olduğu halde bana bile yapıyorlar milletin ağzı torba değil ki büzesin işte
Ohhh kız benim bile içim buz gibi oldu iyi yaptın vallahimaalesef öyle en yakınlarımız bile yapıyor bunu.ben 28 haftalık dogum yaptım bide kilolu oldugum için pek şişmedim hatta belli bile değildi hamileliğim. oğlumu görmeye gitmiştim kapıda komşular vardı.geçmiş olsun falan dediler. biri çıkıp ne dese...aa hiç hamile gibi durmuyordunm.hamile kalabildinmi sen dedi.yok abla evlatlık aldım dedim.ağzının ortasına yapıştır bir tane .
Tabi ki evlatlıkta alınabilir. her şey olabilir.hamile kalabildinmi ne ya.tabi 7 senede anca kalabildim millet şaşırdı haklı olarak:)Ohhh kız benim bile içim buz gibi oldu iyi yaptın vallahi
Olabilir kuzu benimde kızımdan sonra hiç sağlıklı gebeliğim olmadı yani hep düşükle sonuçlandı , görgüsüz gibi herkese yaymadığımız için bizi kendileri gibi görüyorlar işte herşeye bir lafları var zatenTabi ki evlatlıkta alınabilir. her şey olabilir.hamile kalabildinmi ne ya.tabi 7 senede anca kalabildim millet şaşırdı haklı olarak:)
Amin inşallah, Rabbim size de tüp bebeğe gerek bile kalmadan lütfetsin, benim de dün içime bir karamsarlık çöker gibi oldu da , teslim olmak gerekiyor. Allahım en hoşnut olduğu şekilde yaşamamızı nasip etsin.Sana kocaman sarılıyorum seni en iyi ben anlarım. Tıbbi olarak elinden gelen herşeyi yap takdiri Allah a bırak. Bende artık kabullendim ve tüp bebek öngörüşmesine gittim. Görüştüğüm Dr lar çok zaman olmuş dedi bir de ona üzüldüm ama yapacak birşey yok. Olumlu tarafları görüp düşünmeye zorluyorum. İsyan etmedim Allah tan olduğunu biliyorum sadece insanlardan bıktım. Buraya yazdıklarım üzerine daha neler duymuşumdur. Hikayesinden destek alıp moral bulduğum insanlar tüp bebekle hamile kaldılar ve doğdu büyüdüler. Artık yoluna bak kendine odaklan çok dua et Allah a sığın diyorum. Birbirimize dua edelim. Rabbim tez zamanda hayırla sağlıkla kavuştursun.
aynen öyle kuzu istg.kapattım yeni açtım sadece yakınları var.sülaedeki görgüsüzleri takip etmiyorum.sanırsın tek koca .tek cocuk onlarda var .bögg geldi artıkOlabilir kuzu benimde kızımdan sonra hiç sağlıklı gebeliğim olmadı yani hep düşükle sonuçlandı , görgüsüz gibi herkese yaymadığımız için bizi kendileri gibi görüyorlar işte herşeye bir lafları var zaten
Yani söylediği söz düşüncesizlikte nirvana olmuş. Böylelerine he deyin geçin ya da hiç muhatap olmayın. Millet senin sözüne göre hareket edecekti evet. Hem şaşırdım hem kızdım bu kadar nasıl ileri gidebiliyorlar. Amin Allah razı olsun. Sizde hayırlısı ile sağlıkla kavuşun.Ya insanların lafı sözü hiç bitmiyor ki..
Benim 8 yaşında oğlum var. Hiç hamile kalmamıştım sonrasında. Artık düğün gibi akrabaların toplandıkları yerlere gitmek istemiyordum. Gençler bu konuda daha rahat ama yaşlılar… çok acımasızlar gerçekten. Doğur, neden doğurmuyorsun, bir tane daha yap, arayı açma, neden neden neden. Ya zaten ben de istiyordum da açık açık olmuyor mu diyeyim. Nasip diyip konuyu kapatmaya çalıştıkça yap bir tane daha.. neyse tüp bebek tedavisi ile şu an hamileyim. Gel gör ki hastaneye yatmam gereken kanama durumlarım oluyor. O konuşanların hiçbiri yanımda yok. Diğer oğlum babası ile evde. Eşimin halası hastanede yattığımı öğrenmiş beni aradı ve dedi ki “ biz sana hemen yap dedik bizi dinlemedin senin bünyen unuttu hamileliği tabi ondan”(!). Ya arkadaş açık açık diyemiyorsun da kocamdan kaynaklanıyor diye. Hasbünallah diyip kapatıyorsun telefonu. İşte böyle. Üzme kendini. İnsanların lafı sözü de incitmesin seni. Sana bir şey olunca olmuyorlar yanında. Her şeyin bir vakti var. Allah hayırlısı zamanda sağlıkla nasip etsin.
Merhaba, açtığınız başlıktaki bütün yorumları okudum. Aynı şeyleri yaşayan biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Benim sürem biraz daha az sizden. 1 sene 7 aydır tedaviler, gereken tüm tesler sancı, üzüntü, beklenti, umut, ağlama krizleri ile geçti. İnfertilite tanımız var. Çevre deseniz acımasız, düşüncesiz. En yakınım olması gereken kayınvalidem, benden sonra evlenip ilk ayında hamile kalıp doğuran eltim, bizim durumumuzu bilmesine rağmen gözümüze sokar gibi nidalarla bebek sevmeler.Yani söylediği söz düşüncesizlikte nirvana olmuş. Böylelerine he deyin geçin ya da hiç muhatap olmayın. Millet senin sözüne göre hareket edecekti evet. Hem şaşırdım hem kızdım bu kadar nasıl ileri gidebiliyorlar. Amin Allah razı olsun. Sizde hayırlısı ile sağlıkla kavuşun.
İnsan sadece benim başıma geldi gibi hissediyor üzüntüyle. O kadar çok tedavi alan insan var ki hastanelerin tüp bebek kısmına gidince görüyorsun. Zaman bakımından sizin gibi olsaydım takmazdım o zamanlar bu duygularda değildim. Ama malesef 4 yıla yaklaşacak çabamız artık kabullendim ve en son kısma geldim. Rabbim emeklerimizi boş çıkarmasın. Eşinizle el ele verin kimseye söylemeyin çabalayın İnşaAllah hayırlı sonuç alacağız. Allah düşmanımın kucağını boş bırakmasın. Çok teşekkür ederim yorumunuzaMerhaba, açtığınız başlıktaki bütün yorumları okudum. Aynı şeyleri yaşayan biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Benim sürem biraz daha az sizden. 1 sene 7 aydır tedaviler, gereken tüm tesler sancı, üzüntü, beklenti, umut, ağlama krizleri ile geçti. İnfertilite tanımız var. Çevre deseniz acımasız, düşüncesiz. En yakınım olması gereken kayınvalidem, benden sonra evlenip ilk ayında hamile kalıp doğuran eltim, bizim durumumuzu bilmesine rağmen gözümüze sokar gibi nidalarla bebek sevmeler.
Artık yolda dahi bebek görmeye dayanamıyorum. Mağazalarda bebek ürünlerine bakamıyorum. Reklamlarla, dizilerde çıkan bebek, anne, baba üçlüsünü görünce dayanamıyorum. Çalışan bir kadınım. Kendimi işime vermeye kafamı dağıtmaya çalışıyorum ama olmuyor.
Bu ay tamamen doktor değişikliği yapıp oturduğum ilçenin il merkezine gideceğiz. Sadece aşılama kaldı tüp bebeğe başlamamız için. Doktorun çizeceği yola göre ilerleyecegiz. Çok şükür ki eşim hep destekçim. Yaralarımızı beraber sarmaya çalışıyoruz.
Umudumu kaybettin mi derseniz evet kaybettim diye ağızdan bu kelimeleri söyleyebiliyorum. Ama içimde hep ufacık bir umut duruyor. Dilerim ki en kısa zamanda hayırlısıyla bahçelerimizde güller açar
"Yürüdüğünüz yoldaki dikenler aradığınız gülün habercisidir." Bu yazıyı okuduğumda çok etkilenmiştim. Rabbim hayırlısıyla bizlere güzel haberler almayı nasip etsin. Unutmayın yalnız değilsiniz. Ben sizin yazdıklarınızı okuyunca yalnız olmadığımı hissettim.
Ne kadar üzülmeyin desem de boş 5 yıllık evliyim maddi olarak hazır hissetmedik hissettiğimiz ay hamile kaldım dış gebelik geçirdim sol tüpüm alındı 3 ay korundum tekrar hamile kaldım rabbim hiç aratmadı ama riskli geçti hamileliğim genetik anomali den geçen hafta sonlandırıldı 6 aylık olmuştuk o gün rabbim keşke hiç olmasaydı diye dua ettim o kadar acı ki emin olun rabbim vermiyorsa da vardır bir bildiği daha hayırlıdır belki sizin için bazı şeylerde elinden geleni yapıp Rabbime teslim olmak gerekiyor insan bilemiyor belki hayırsız evlat olacak ömür boyu uğraşacaksınız belki engelli olacak ikinizde acılar çekeceksiniz rabbim herşeyin hayırlısını versinSebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Amin, rabbim herkese nasip etsin bu duyguyu. Rica ederim, siz de yalnız olmadığınızı unutmayınİnsan sadece benim başıma geldi gibi hissediyor üzüntüyle. O kadar çok tedavi alan insan var ki hastanelerin tüp bebek kısmına gidince görüyorsun. Zaman bakımından sizin gibi olsaydım takmazdım o zamanlar bu duygularda değildim. Ama malesef 4 yıla yaklaşacak çabamız artık kabullendim ve en son kısma geldim. Rabbim emeklerimizi boş çıkarmasın. Eşinizle el ele verin kimseye söylemeyin çabalayın İnşaAllah hayırlı sonuç alacağız. Allah düşmanımın kucağını boş bırakmasın. Çok teşekkür ederim yorumunuza
4 yıllık evliyim önce benden dolayı olmadı şimdide herşey yolundayken eşimden kaynaklı çocuk olmadı ama olmayacak anlamına gelmez neler neler duyuyoruz kimler kimler anne baba oluyor ayrıca artık biri bana çocuk yapın dediğinde niye sen mi bakacaksın ? Yada sizin canınız istiyorsa siz yapın diyorum aynısını bizzat kaynanama da dedimSebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Bunların hepsini eksiksiz yaşadım şimdi şükürler olsun Bir kızım var 16 aylık 17 ayına girdiSebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
MaşaAllah güle güle büyütün. Hayırlı evlat olsun. İnşaAllah istediğinizde kardeşi de olur. Hangi kirleri yapmıştınız acaba okuyanlar belki bir faydası olur. Bir noktadan sonra insan herşeyi deniyor.Bunların hepsini eksiksiz yaşadım şimdi şükürler olsun Bir kızım var 16 aylık 17 ayına girdi
Kızım 2. Doğumum
Oğlumu kaybettim
Çok ama çok uzun hikaye benimkisi....
Sana söylemek istediğim gece gündüz araştırmalar yaptım doktora düzenli gittim (dahiliye ve kadın doğum)
Kürlerle hamile kaldım... Şimdi yine istiyorum ama bu kez acelem yok şükürler olsun kızımı büyütüyorum ..
Eksik kalanın tevekkül olduğunu hatırladığım zaman geldi oğlumda kızımda....
Kimse çocuk denediğimiz bilmiyor mu? Daha öncede nisanda aynı konudan tüp bebeğe açmıştım konuşmuştuk sizi hatırlıyorum. Bir gelişme oldu mu o zamandan beri? Bende kimyasal gebelik oldu mucize olarak. Belki daha öncede oldu farketmedim.4 yıllık evliyim önce benden dolayı olmadı şimdide herşey yolundayken eşimden kaynaklı çocuk olmadı ama olmayacak anlamına gelmez neler neler duyuyoruz kimler kimler anne baba oluyor ayrıca artık biri bana çocuk yapın dediğinde niye sen mi bakacaksın ? Yada sizin canınız istiyorsa siz yapın diyorum aynısını bizzat kaynanama da dedim
Yolda otururken geçen teyze dedi bana bunu ya. İnşaallah bir daha yaşamazsınız. Cennet kuşlarımız var sizi bekleyen. Bu da çok zor ama sebepsiz olunca bir sebep aramak da yıpratıyor insanı. Histeroskopi sonrası kimyasal gelişti bende buna bile sevindim. Demek olabiliyor diye. Herşeyin hayırlısı diyorum hepimiz için.Sizi anliyorum. Benimde evleneli 3 sene olucak ama benim farkli ben hamile kalsamda bir türlü sonuca ulaşamiyorum dogurup bile kaybettigim var. 3 tane kaybim var. Dogurdugum çocugum 2 gun sonra vefat etti. Daha 2 ay bile olmamisti daha yeni lohusaliktan çikmisim çocukmu dusunucem. Hamilemsn diye soruyorlardi. Bebekten sonra herkes soruyordu sütüne kalirsn diyorlardi. Hani insanlarda kotu niyetle sormuyor farkindayim. Ama bana hiç iyi gelmiyordu. Artik soranlara nefretle bakiyordum. Sana ne demek geliyordu.
Saçma sapan ilk kez gordugum insan bile kac yillik evlisin 3 dedigimde çocugun olmuyormu demesi. Off
2 kere dusuk 2 kimyasal. Bir dogurdugum çocugum. Simdi 21 haftalik hamileyim saglikla dogar insallahYolda otururken geçen teyze dedi bana bunu ya. İnşaallah bir daha yaşamazsınız. Cennet kuşlarımız var sizi bekleyen. Bu da çok zor ama sebepsiz olunca bir sebep aramak da yıpratıyor insanı. Histeroskopi sonrası kimyasal gelişti bende buna bile sevindim. Demek olabiliyor diye. Herşeyin hayırlısı diyorum hepimiz için.