- 14 Nisan 2023
- 1.425
- 1.482
- 27
Ah bu yazılarda kendimi gördüm
Ah bu yazılarda kendimi gördümSebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Gözyaşlarıyla okudum inanın hep dua edicem sizeSebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Aman takmayın kimseyi insanlar konuşacak bişeyler illaki bulur benim gibi düğün gecesi hamile kalsanızda bu seferde nasıl ilk günden oldu diyorlar benimde hemen olması sorundu mesela baya saçma sapan laflar edilmişti,tamam şükürler olsun hemen oldu ama sadece olup olmamasıyla değil sağlıklarıylada imtihan oluyorsunuz iki çocuğum ölümcül bir kas hastalığına sahipler demem o ki herşey bir imtihan sebebi olmasıda olmamasıda ayrı bir sınavYeni evlendim 2/3 ay sonra memlekete gittim bebegi olmadigi icin kurumdan evlatlik almis bakmis buyutmus evlendirmis karsi komsumuz hani bebaan yokmu dedi. Bismillah yeni evliyim onu.gectim.kendide.ayni.yollardan gecip biyolojik olarak anne olmayan kadin. Bari sen yapma yaa
Insanlar uzerine olmayan konulara ne konusuyor birini takmasan digeri geliyor allah tez zamanda kabinizden geceni versin.
İnsanların lafı bitmez aynı şeyleri bende yaşıyorum hemde anasınıfına giden kızım olduğu halde herkes 2. Yokmu ne zaman gelecek vs şeyler söylüyor. Bir bebek sevsem annesi hemen sende yap kendininkini sev diyor . İnsanları anlamaya çalışma zira çok zor , sen umursama direk bu bizim tercihimiz Rabbim ne zaman nasip ederse de geç . Kimseye hesap vermek zorunda değilsin bırak onlar kendi yaptığı görgüsüzlükleriyle kalsınlarSebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Allah razı olsun çok teşekkür ederimGözyaşlarıyla okudum inanın hep dua edicem size
ben bırakmıyorum artık,direk yapıştırıyorum lafı.İnsanların lafı bitmez aynı şeyleri bende yaşıyorum hemde anasınıfına giden kızım olduğu halde herkes 2. Yokmu ne zaman gelecek vs şeyler söylüyor. Bir bebek sevsem annesi hemen sende yap kendininkini sev diyor . İnsanları anlamaya çalışma zira çok zor , sen umursama direk bu bizim tercihimiz Rabbim ne zaman nasip ederse de geç . Kimseye hesap vermek zorunda değilsin bırak onlar kendi yaptığı görgüsüzlükleriyle kalsınlar
Amin amin tüm bekleyenlere İnşaAllah. Çok teşekkür ederimYeni evlendim 2/3 ay sonra memlekete gittim bebegi olmadigi icin kurumdan evlatlik almis bakmis buyutmus evlendirmis karsi komsumuz hani bebaan yokmu dedi. Bismillah yeni evliyim onu.gectim.kendide.ayni.yollardan gecip biyolojik olarak anne olmayan kadin. Bari sen yapma yaa
Insanlar uzerine olmayan konulara ne konusuyor birini takmasan digeri geliyor allah tez zamanda kabinizden geceni versin.
Bu dünya imtihan yurdu. Cennet ebedi saadet yurdu. İnşaallah cenneti kazanırsak. Rabbim size de yardım etsin. Herşeyin hayırlısı hep.Aman takmayın kimseyi insanlar konuşacak bişeyler illaki bulur benim gibi düğün gecesi hamile kalsanızda bu seferde nasıl ilk günden oldu diyorlar benimde hemen olması sorundu mesela baya saçma sapan laflar edilmişti,tamam şükürler olsun hemen oldu ama sadece olup olmamasıyla değil sağlıklarıylada imtihan oluyorsunuz iki çocuğum ölümcül bir kas hastalığına sahipler demem o ki herşey bir imtihan sebebi olmasıda olmamasıda ayrı bir sınav
Allah cennette kavuştursun canım. Başuna gelmeyen her ne olursa olsun bilmez. Tadını tadan anlar bilir. Çok iyi anlıyorum seni. Biz düşüncesiz olmayalım bunları unutmayalım. Belki birinin canı çok yanıyor belli etmeyen içinde yaşayan çok var. Allah ne takdir ederse o. Hayırlısını istiyorum.bırakın insanları.küvezdeki oğlum bir hafta olmuştu vefat edeli.eltim ,abimin eşi ve arkadasım balkonda oturuyorduk.abimin oğluda 2,5 yaşındaydı annesinin kucagından inmez. başka bir arkadasımızda var.onunda oğlu bir kaç sene önceye kadar annesinin kucagından inmiyordu. "ay bu erkek cocuklarıda hep böyle anneciler, bilmem kimin oğluda böyleydi dimi balböceği " dedi sevgili elticim.hadi dedim cocuk sohbetinizi başka yerde yapın.o ğün buğündür eltimle konuşmuyorum.canları cehenneme bu insanların .he birde kurban bayramında eltim durumlardan beni engellemiş.neden çünkü yiğenini paylaşmış.ben görmeyim moralim bozulmasın diye düşünebiliyormusunuz. çok eltini düşünseydin paylaşmazsın zaten. paylaş banane ben senin yiğeninimi kıskanıyorum sanki.
amin canım inşallah,gerçekten şunu anladım .susunca tepene çıkıyorlar.aptal yerine koyuyorlar.yok öyle susmak.zaten susan bir yapım yok iyice fevrileştim.Allah cennette kavuştursun canım. Başuna gelmeyen her ne olursa olsun bilmez. Tadını tadan anlar bilir. Çok iyi anlıyorum seni. Biz düşüncesiz olmayalım bunları unutmayalım. Belki birinin canı çok yanıyor belli etmeyen içinde yaşayan çok var. Allah ne takdir ederse o. Hayırlısını istiyorum.
Sana kocaman sarılıyorum seni en iyi ben anlarım. Tıbbi olarak elinden gelen herşeyi yap takdiri Allah a bırak. Bende artık kabullendim ve tüp bebek öngörüşmesine gittim. Görüştüğüm Dr lar çok zaman olmuş dedi bir de ona üzüldüm ama yapacak birşey yok. Olumlu tarafları görüp düşünmeye zorluyorum. İsyan etmedim Allah tan olduğunu biliyorum sadece insanlardan bıktım. Buraya yazdıklarım üzerine daha neler duymuşumdur. Hikayesinden destek alıp moral bulduğum insanlar tüp bebekle hamile kaldılar ve doğdu büyüdüler. Artık yoluna bak kendine odaklan çok dua et Allah a sığın diyorum. Birbirimize dua edelim. Rabbim tez zamanda hayırla sağlıkla kavuştursun.Kapkaranlık salonda, reglime üç gün kalmış halde okudum yazdıklarınızı. Benim de beş sene oldu evleneli. İnsanlar acımasızlar biraz. Dilin kemiği yok. Söylediği sözü kendi ağzından çıkarken duyuyor da benim kulağıma nasıl geldiğini duymuyor. Bana sarılır gibi yapıp karnımı yoklayanı mı dersiniz, kedi alacağınıza çocuk yapaydınız diyen akrabalarımızı mı. Zaten bizim için zor , sabrımızı zorlayan bir durum. Bi akıllı sizsiniz. Evlenir evlenmez o müthiş gerdek gecesini bekleyen olgun yumurtalıkları muhteşem spermlerle birleşir birleşmez zarttt diye hamile kalan , çayda günde "bu kadar hızlı mı kıııızzzz" diye salyasını akıta akıta sevinen teyze akrabalara "ay öyle oldu valla " diyen kızlar gibi olamadık diye dimi.. olmadı olmuyor belki de olmayacak! Ne yapalım ölelim mi? Ya sana Allah nasip etmiş. Seni çocukla imtihan edecek . Beni de çocuksuz imtihan edecek olay bu? Birşeyi çok istersen Allah verse verdiği ile imtihan eder. Vermezse vermediği ile imtihan eder. Evlenen herkese maşallah çevremde promosyon hediye gibi çocuk nasip oluyor benim de . Her kucağıma alışımda birinin bebeğini "ay ne yakıştı kucağına e vakti geldi artık ablacım"lar, "sen de yap da sen de sev kendininkini" ay bak hatırladıkça sinir oluyorum. Hani cevap ver yapıştır diyenler oluyor ya . Diyemiyosun . O Kibar, nazik sevecen halinden bir anda çıkıp ona ters laf edemiyosun işte. Sonuç, ettiği lafı bir güzel yutup, hehe inşallah sağolun nasip diye gevelemek oluyor yapacağın. Ya anladık. Siz aşırı normalsiniz. Tamam mı ? Anladık. Tamam . İkinciyi düşünüyor hemen oluyor. Kız olsun diyor kız oluyor. Ya oluyor da sen mi yapıyorsun. Başarı değil bu???? Başarı değil?? Nasip . Şükret , sevincini yaşa ama başkasının içini acıtma. Bu yani. Çocuğumuz olur mu bilmiyorum ama şuna inanıyorum, gerçekten Allah eğitiyor. Vermeyerek. Ben her adet gördüğümde isyan ettim ağladım "tutma zaten ! Birşeyi tutamadın beceriksiz kadın!" Diye kendimi heder ettim. Son ana kadar pozitiftim regl geliyor evde kıyamet kopuyor. Ya dedim ki artık , bunu böyle yaşamak mı? Yoksa kendimle bu halimi kabullenip yaşamak mı? Kendime neden kötü davranıyorum. Verene isyan niye. Verdiği diğer şeylerin şükrünğ eda edebildim de mi vermediği bişeye bu kadar isyan edebiliyorum. Kısaca şu an bu noktaya geldim belki yıllarca olmaz bilemem. Ama nolcak, olmazsa kendimi bıçaklayım mı. Yoo. Ben de insanlara faydalı biri olurum. Daha sessiz sakin bir hayat yaşarım mecburen ne yapayım. Kocam da boşamaz herhalde rahmime çocuk düşürmedi diye Allah. Yani böyle aşırı uç düşününce rahatlıyorum , kendini sev diyorum. He ama çalışmalara devam. Pozitif ol, yumurtlama günlerini kesin sapta, o günleri boş geçme. Ve vitamin desteği al. Allah da ol derse olur inşallah. Size çok dua edicem. Birbirimiz için dua edelim. Rabbim bize de nasip etsin, bizlere anne olmayı tattırsın inşallah.
Anlıyorum canım. Ben yapamadım malesef çok damarıma basarlarsa artık belki. Herkes kendi hayatına baksın derim. Hayat benim olursa çocuk da benim.amin canım inşallah,gerçekten şunu anladım .susunca tepene çıkıyorlar.aptal yerine koyuyorlar.yok öyle susmak.zaten susan bir yapım yok iyice fevrileştim.
İyi yapıyosun daha geçen gün bana niye çocuk yapmıyosun diyen birine direk eğer sen gelip bakacaksan yapim dedim sustu kaldıben bırakmıyorum artık,direk yapıştırıyorum lafı.
ay bide senin kızın vardı dimi öyle hatılıyorum canım.yanlışmı hatırladımİyi yapıyosun daha geçen gün bana niye çocuk yapmıyosun diyen birine direk eğer sen gelip bakacaksan yapim dedim sustu kaldı
Evet kızım olduğu halde bana bile yapıyorlar milletin ağzı torba değil ki büzesin işteay bide senin kızın vardı dimi öyle hatılıyorum canım.yanlışmı hatırladım