Keşke Anne Olmasaydım ..

Nerde dalga geçmişim gerçeği söylüyorum ki gördük konuda mesajları neyse anne olmak isteseydim olurdum anlamak da istemiyorum zaten gayet mutluyum böyle kendi işinize bakın konuya mesaj yazın bana değil.

Herkes anne olmak zorunda degil bunu Her kadinda istiyecek diye bir SEY Yok niye Bu carpitiliyor
 
ben de sizin gibiyim ama karşı tarafın oturup şükretmesi gerekitğini bizim gibi yananlara karşı ayıp ettiğini düşünmüyorum..çocuk sahibi olmak da zor bir süreç yetiştirmek de.bizlerin onlara göre başıboşluğu var ..her iki tarafın da avantajları var ..tedavi görüyorum ama bu sürecin de tadını çıkarıyorum tatiller başbaşa seyahatler..çocuğum olduğunda elbette sevineceğim ama dönem dönem bunalacağız doğal olarak..hiç kimse bulutların üstünde gezmiyor güllük gülistanlık olmuyor..akışına bırakmalı bnce..aslında biz kadınlar her durumda mutlu olacağız özgrlük de harika bir şey..beni mutlu eden bir sürü aktivitem var pilates,zumba vs.. ama bize kötü hissettiren toplum baskısı ve o eksik hissettiren gerizekalı sorular ..ama direniyorum eksik de hissetmicem artık hayaımda mutlu olduğumu görüyorum çünkü..çocuklu olup da bizden mutsuz olan insanlar da dolu..kimsenin beni aşağı çekmesine izin veremem
 
Öyle tabi ki ben sadece KEŞKE DOĞURMASAYDIM sözüne kızıyorum onun dışında elbette bunalır insan ama böyle denmemeli
 
Öyle tabi ki ben sadece KEŞKE DOĞURMASAYDIM sözüne kızıyorum onun dışında elbette bunalır insan ama böyle denmemeli
sanırım hazır olmadan bazı şeyleri yaşamadan anne oldu yine de öyle denmemeli..senin de ALLAH da gönlüne göre versin inşallah tez zamanda kucağını doldursun
 
Hakkaten hep halinizden memnun mutlu musunuz??
18 aydır yorgun ve uykusuz bi anne olarak cevap vereyim tabiki mutluyum :) Hemde çok çok fazla. Allah yokluğunu göstermesin. Gunicinde gelip öpüp gitmesi falan öyle bi enerji veriyorki anlatamam.
Başkalarının çocuklarına bu denli böyle sevecen değilim yakın bağım olanlar hariç ama insanın kendi evladı çok başka.
Konu sahibinin yazdıkları bir yere kadar anlayabildigim şeyler ama bazı cümleler beni çok şaşırttı.
 
Onceden daha sabirli biriydim. Zaman gectikce o tahammul etme derecesi de dusuyor sanki. O yuzden genc yasta anne olmali olunca da. Belki de meslegim benim sabrimi tüketti.
 

Ben sizin geçtiğiniz yollardan geçtim ama siz henüz 18 aylık bi anne olarak benim geçtiğim yollardan geçmediniz .

Siz 18 aylık besleyip oyun oynatıp uyuttugunuz kontrolun tamamen siz de olduğu tek bi bebeğe sahipsiniz ..

Çocuklar büyüdükçe gerçekle yüzleşiyor insan .Onlar büyüdükçe kontrolleri sizden çıkıyor ve ben sadece kendi hayatımı iki çocuğa adamış olmayı dert eden bi kadın olarak yazmıyorum bu satırları ..

Benim ruhumu darlayan ,şimdiden bireysel özgürlük
İsteyen iki erkek çocuğa nasıl yetecek olmak .

Büyük oglum 2 yasında iken açtığım bi konumu buraya yapıştırıyorum yani demem o ki diyenler boşuna demiyormuş çocuklar büyüdükçe dertleri de büyüyor ..

Bu konu “Cocuklarını sevememiş bi anne “konusu değil emin olun .
 
Oğlum 2,5 yaşlarında iken açmış olduğum konumdan kesit:

“O dogmadan önce kendimi bildim bileli çalıştım.Dogduktan sonra ara verip tekrar başladım.Oglumu kaybetmekten çok korkuyorum, ya ben yokken başına birşey gelirse diye..Oğluma annem bakacak ama bu korkuyu atamıyorum.Şuan başka bi bankadan iş teklifi var ve pozisyonu tam istediğim gibi.Çalışma nedenim maddiyat değil ama; çalışmayarak yaşamakta çok anlamsız geliyor,seviyorum çalışmayı .Şuan oğlum 32 aylık .Okula başlayıncayadek çalışmayı istemiyorum için için..O okula başlayınca da böyle bi teklifi alacağımı hiç sanmıyorum.


Evde oğlumla olmaya mı alıştım .Ogluma kendimi veremeden yıllar akıp gitsin istemiyorum.Yorumlarınızı bekliyorum kızlar.O benim ilk ve tek Çocuğum ,herşeyim.Zaten bir daha asla düşünmüyorum ikinci bir çocuk. Bunlara göre yorum yaparsanız sevinirim.
 
Aslında bi anne olarak evlat sevgimi ıspatlamama hiç gerek yok .Cocuk demek kundakta ağlayan agu gugu değil .Oglum 6 yasına girecek bi erkek çocuğu be ben kimden onu kontrol de kendimi köseye sıkısmış hissediyorum .Ergenliklerini hayal edemiyorum .

Şuan bu satıları yazarken bile evde çığlıkları yükseliyor kavga ederlerken küçük bazanın arkasına düşmüş.Avaz avaz kurtarılmayı bekliyor .Genel de ev yaşantımız bu.Annelik kelimesi okuyunca hepimiz aklıma gelen kundakta agu gugu yapan bebek .

İleri de onların her canı yandığında benim de yanacak .Belki iş sahibi edemeyeceğim belki kötü evlilikle bogusacakalr belki engelli bi çocukları olacak ya da evlat kaybı yaşayacaklar ya da bi kaza geçirip sakat kalacaklar .Bunlar doğmamış çocuğa don biçmek değil bunlar hepimiz hayatında olan seyler .

Keşke hayatta tek derdim işte gelince akşama yemek kendime ne yapsam olsaydı .
 
inFlamess yorgunluklarini kesinlikle anlıyorum ve buna asla bişey denilemez. Tabiki henüz sadece 18 aylık benim oğlum. Eminim ileride dağa yorgun olduğum zamanlar da olacak. Ben sadece bir anne olarak okuduğum bazı cümleleri garipsedim ve şaşırdım doğrusu. Tabiki evladını seviyorsundur burda kimseye ispat yapma gereğin elbette yok. Zaten kimseninde böyle bir talebi olur mu bilemiyorum. Olamaz yani ne hakla. Umarım yorgunluk süreçlerin bi an once geçer veya ne bileyim nasıl istiyorsan öyle ilerler sizin için süreçler.
 

Bu konuda haklisin. Geri donusu yok.. en kotusunude yazip dahada icini karartmayim. Herkesin var bi derdi iste..


acilar bitmez, sadece yer degistirir!!! Ilerdebelki Allah korusun oyle dertlerin olacakki bu gunleri gulerek anacaksin. Allah bugunlerimizi aratmasin derim ben.

Suanki durumdan kacamiyosan zevk almaya bakacaksin.. durumu kabullenirsen cok daha kolay olacak. Krese ver diyen oldu mu bilmem ama inan cok faydasi oluyo. Ayrica cocuklari babalarina birak git gez 1-2 saat. Yerlerse yerler yemezlerse ac kalirlar ama senin kafa yerine gelir. Bunlari yapmadigin icin bence bu haldesin. Yoksa kimsenin anneligi mukemmel degil, oyle anlatanlar dogruyu soylemiyo eminim:))
 
Bence böyle demeyin.. Allah korusun... onlar için dua edin.. bunları söylemeye bile korkarım ben..
bence destek alın ve kendinize en azından haftada bir gün ayırın. eşinize de söyleyin.
dünyada evlattan daha gerçek birşey var mı ya.
düşünsene hayat bi yere kadar guzel olur sadece "aksam ne yemek yapsam" derdiyle.
ama sonrası sıkıcı...
cocuklarınızla çıksanız dışarı. onlarda enerjisini boşaltır. eğlenirler belki az da olsa
 
Bunalmısşınız fazlasıyla Çocuklarınızı bir yük olarak görmeyi bırakıp onlarla hayatınızı renklendirmeye çalışın.

Evet zor hemde çok zor daha okulları var, ergenlikleri var say say bitmez.

Varlıklarına bin şükür. Yokluklarıyla sınamasın rabbim .
 
Yazdığım yanlış anlaşıldı sanırım.
Çocuğum için yapmayacağım şey yoktur. Beni en çok mutlu eden onların bir adım atması, anne demesi, okula başlaması gibi gibi. Anne’yi ilk okuduğunda “artık anne’yi okuyabiliyorsun” diye sarılıp ağladığımı biliyorum.

Ama bazen öyle üstüme üstüme geliyor ki herşey acaba bir kaç sene sonra yaşasaydım bu duyguları demekten kendimi alamıyorum.

Alıntıladığım kişi siz misiniz mesajımı bulamadım ama sizin nezdinizde sorayım, hiç bi böyle düşünceleriniz olmuyor.

Demek bazı Kadınlar gerçekten “ANNE” olarak yaratılıyor safi diyeceğim.
 
Yok hayır ben değildim ben sorunuzu görünce cevap vermek istemiştim. Şöyle diyim benim böyle bi düşüncem olmadı ama bazı arkadaşlarimla konuştuğum zaman sizin gibi düşündüklerini öğrendim ki bunlar çok normal şeyler bence. Herkes aynı şekilde yasayamayabilir bu süreci.
Ben sadece tekrar tekrar keşke anne olmasaydım cümlesini tuhaf buldum konu sahibinin. Yoksa tabiki herkes doğuştan anaç olacak diye bişey yokki
 
Eşim de ben de öyle çocuk düşkünü insanlar değilizdir, o yüzden şimdiye dek çocuk düşünmedik ama sanırım biyolojik saaten midir nedir ben artık bebek fotoğrafları vs görünce kendimin de olsun istiyorum. Ama resmen araftayım. Bir yandan mantıklı düşünüyorum yapma diyorum, diğer yandan duygularım öne çıkıyor yap diyorum. Ben de çok anaç yapılı değilimdir ama yeğenlerimle güzel vakit geçiririm, çocuk dilinden anlarım. Zaten öğretmen olmanın gereği bu.. Çok aradayım off, ne yapsam bilemiyorum. Böyle konuları okuyunca korkuyorum hepten..
 
Ama şu an aşırı bir bunalmışlıktan açtı konuyu. Boş boş dururken şunu da anlatıvereyim dememiştir ki eminim.

Ama bazı Kadınlar, kadın anne olunca insansal duygular kendi için istekler vs şeyleri istemesini ayıpsıyor.
Neden olamaz mı yani kendi için isteği?

Yıllarca okudum 2 yıl çalıştım dışarda sonra evden devam ettim hep ama benim için o iki yıl esas. Ve okuduğum kadar çalışamadım.

Çocuklarımın suçu değil ben böyle olsun istedim ama bunu istedim diye diğer şeyde aklımın kalmasına izin yok mu?

Garipsenmemeli. Hayretler içinde şok olmuş biçimde cümle yazanlara hayret ediyorum bende.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…