Canim benim eşim benimle görüşmeye geldiğinde aracı olan kişi bana dediki " tek çocuk olduğu için annesi ve babası ile oturmayı düşünüyormuş" dedi.
Bende " hic gelmesin o zaman" dedim..sonra vazgeçmiş dedi ve eşimle görüştük ve evlenme kararı aldık, annem babam bana kalmaya gelir dedi, tmm dedim misafir olarak basimin üstünde yeri var...
Sonra evlendik, haziran sonu, Ekim ayının başında geldiler, güya gezmeye...4 ay gecti, gitmek bilmiyorlar, esim çok mutlu, çünkü hem annesi babası yanında hem eşi...ama ben aynen senin durumundayım, çalışıyorum, yorgun argın geliyorum, 2 kişilik değil, 4 kisilik yemek yapıyorum, üstlelik onlar öğlende aç kalmasinlar diye, ertesi günün yemegini bile ayarlıyorum, onlar öğlen aç kalmasın diye....tabi burada yazamadigim birçok sorunda var...en son canıma tak etti.. Köyde görev yapiyorum o zamanlar, lojmanda kalma zorunluluğum var ve ben gecistiriyordum.sonra aklima parlak bir fikir geldi, eşime dedim ki lojmana taşınmak gerekiyormis, bir kac eşya götürelim...bir kac parça köye taşıdı eşim, sonra ben eşime "ben artik gelmiyorum, sen annenle babanla kal" dedim ve eve dönmedim, ertesi gün eşim geldi ve annemgil gitti dedi....
Şimdilerde de daha iyi anlıyorum ki o zaman bu tepkiyi koymasaydim hala birlikte yaşıyor olurduk...
Köylü kurnazlari bunlar... "hele bu nikah olsun, düğün olsun, bizim evimize girsin, nasıl olsa sözümüzü yürütür, bildiğimizi yapariz" diyorlar...
Bu arada sen o evde bir hiçsin bunu unutma, senin hissettiğin hiçbirseyin değeri yok yani...
Ben o zaman kv ile sorun yaşayınca kv ve kp bana "burası bizim evimiz ya çekeceksin ya gideceksin, biz gitmeyiz" dediler...
Yani diyeceğim o ki herşey bi plan dahilinde ama senin haberin yok sadece...
