Katılıyorum gerçektenBen bu olaya neden bu kadar takıldığını anlamıyorum bazı insanların. X anne x baba de geç. Atla deve değil deyince de bir şey olmuyor. Ben de annem gibi görmüyorum ama deyince de incilerim dökülmüyor yani
Eşimin yanında asla bişe demiyor çift karakter gibi.Eşimin yanında canım kızım aşkım bebeğimler havada uçuşuyor.Yani kaç kez söyledim içimden gelmiyor söyleyemiyorum ağzımdan çıkarsa söylerim daha bismillah dedim.Nişanlılıktan başladı yani bu tantanaNeden söylemek istemediginizi söylemiyorsunuz. Öyle bir baski kurmaya hakki yok. Hele ki baskalarin yaninda. Esiniz nerde bunlar olurken?
Yani benim için ne sıkıntılar çekmiş annem var ona ağız dolusuyla anne diyebiliyorum.Ama eşimin annesi eşimi de çocukken bırakıp gitmiş içimden gelmiyor birkaç defa zorladım kendimi söyliyim diye ama yok yani çıkmadı ağzımdan.Yani anne kelimesi çok farklı bunu bence haketmek lazım bir bağ yok aramızda ben nasıl diyeyim.Diyemiyorum içinden gelmiyor dedikçe başka insanların içinde beni zorluyor.Görümcem gelmiş niye anneme anne demiyorsun ben hemen kaynanama dedim diyor.Ben de sen sensin benim karakterim farklı söylemek istemiyorum dedim asla laftan anlamıyorlar bilerek üstüme oynuyorlar.Kararlı bi duruşunuz olmadığından tekrarlıyor olabilir .. bir iki yoklar kararlı olduğunuzu anladığı an vazgeçer .. öncelikle siz kalben ne istiyorsunuz Anne demek mi ? Yoksa günümüz gelinleri gibi triplere girerek yani ne istediğini bilmeden daha tanımadan bir kaç anlaşmazlıkta soğuduğunuz için mi ?? Söylemek istemiyorsunuz.. Evli değilim ama mesela annemle babam nişanlandıktan bu yana 29 senedir hep teyze ve amca diyorlar birbirlerinin anne babasına... Bende evlenirsem anne baba demeyi düşünmüyorum.. Ve banada anne denmesini istemiyorum (yapı gereği resmiyeti çok sevenlerdenim de) en doğru kararı vereceğine inanıyorum
Gerçekten hislerimin tercümanı kendi annelerimize olan bakışımız.Herkesin annesi kendine güzel.Ben huzursuzluk olmasın incir çekirdeğini doldurmayacak şeyler için kavga etmeyelim dedikçe üstüme geliyorlar.Demek ki dediğiniz gibi insan içinde aynı kendinin yaptığını yapmak lazımİçinizden gelmiyorsa konuşun kadınla ,siz söylemedikçe biz ne tavsiye verebiliriz ki buradan ? Bende kimseye anne diyemem valla annem biriciktir kimse kusura bakmasın baskıya da gelemem.Hem alışmadığım için dilim varmaz hem de beni bu yaşa kadar büyüten üstümde emeği olan bir kadınla başka bir kadın aynı kefede olamaz.
O size insan içinde söylüyorsa sizde ona insan içinde söyleyin .
Öyle yapıyorum mecburensiz diye hitap edin seslenmeyın yanına gidin konuşun :)
İçinizden gelmiyorsa yapmayın böyle şeyleri ve kararlı olun.Yani benim için ne sıkıntılar çekmiş annem var ona ağız dolusuyla anne diyebiliyorum.Ama eşimin annesi eşimi de çocukken bırakıp gitmiş içimden gelmiyor birkaç defa zorladım kendimi söyliyim diye ama yok yani çıkmadı ağzımdan.Yani anne kelimesi çok farklı bunu bence haketmek lazım bir bağ yok aramızda ben nasıl diyeyim.Diyemiyorum içinden gelmiyor dedikçe başka insanların içinde beni zorluyor.Görümcem gelmiş niye anneme anne demiyorsun ben hemen kaynanama dedim diyor.Ben de sen sensin benim karakterim farklı söylemek istemiyorum dedim asla laftan anlamıyorlar bilerek üstüme oynuyorlar.
İşte kendini yetiştirmiş biri olarak son cümlenize hayranım.Ben de emek vermediğim birinin bana anne demesini isteyemezdim.Annelik öyle bir hitap kelimesi değil çünkü.Can bağı bu hayat bağıİçinizden gelmiyorsa yapmayın böyle şeyleri ve kararlı olun.
Eskilerin bu dayatmaları rahatsız edici olabiliyor.
Herkes, saygı sınırları içerisinde içinden geldiği gibi konuşmalı ve davranmalı.
Anne kelimesi benim gözümde zaten sadece doğurmak değil "emek, birlikte paylaşım, iyi hatırlanan bir geçmiş vb şeyler" demek. Ve emek vermediğim birinden de anne demesini beklemezdim.
İşte kendini yetiştirmiş biri olarak son cümlenize hayranım.Ben de emek vermediğim birinin bana anne demesini isteyemezdim.Annelik öyle bir hitap kelimesi değil çünkü.Can bağı bu hayat bağı
Yani belki beni rahat bıraksa en azından daha ılımlı olabilirdim ama sanki ölüm kalım meselesiymiş gibi her defasında insan içinde beni zorlaması sinirimi bozuyor.İçimden gelse zaten söylerm doğru diyorsunuz.Hani dünyada ne dertler var bu takılacak bişe değil benim için.Ve annemin yanında bile beni şikayet eder gibi senin kızın bana anne demiyor diyince iyice soğudumBu hitaplara haddinden fazla anlam yüklüyoruz. Siz kendisine anne deseniz bir rütbe mi veriliyor kendisine? Demeseniz ne tür bir eksiklik meydana geliyor?
Neden illa bir dayatma var bu konuda?
Sonuçta içten gelen daha sevimlidir.
Hiç hoş değil yani bu anne demedin tripleri.
Zaten insan nişanlıyken veya taze evliyken diyemediyse bir daha da ağzından çok zor dökülüyor bu kelimeler.
gerçekten annesi gibi sevebilen her fedakarlığı yapan kayınvalideler var ama dediğin gibi çok nadir bu.Bana samimi gelse ve gerçekten hissetsem ağzıma yük olmaz söylerim ama demek ki hissedemiyorum.Yani yanında büyümeyle alakası var mıdır bilmiyorum ama gelin olunca mecburmuşsun gibi davranılıyor ama damatlara bana anne de diyeni görmedimBen de kesinlikle aynı şeyi düşünüyorum.
Eve belki gerçekten anne babalık yapan kayınvalide ve kayınpeder vardır ama benim çevremde çok gördüğüm şey oğulları/kızları ile ters düştüğünüz anda haklı da olsanız içgüdü mü nedir kendi çocuklarının tarafında oluyorlar.
Bir de ben bu anne baba demeyi şöyle düşünüyorum, eskiden insanlar çok küçük yaşta evleniyormuş. Küçük yaşlarda kayınvalide, kayınpeder yanına gelirlermiş, bir nevi onlarında yanında büyürmüş. Acaba diyorum onun bir alışkanlığı mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?