Canlarım sıkılmadan okuyup yorum yaptığınız için teşekkür ederim. Lakin olaylar asıl bundan sonra başlıyor malesef....
Ben bu kadar sık rahatsız edilmeye tahammül edemeyip önce eşim sonra da anası ile konuşmaya karar veriyorum. Bu durumdan rahatsız olduğumu uykusuz geçirdiğim her gecenin ardından birde gelen gidenle uğraşamayacağımı, kızımla baş başa kalmak anneliğin tadına varmak istediğimi zaten çok kısa bire süre sonra iş başı yapıp bu günleri özleyeceğimi uzun uzun sakince anlatmaya çalıştım. Peki beni anlayan oldu mu HAYIR....
KV. - Bizimde on tane torunumuz yok heralde bizimde heveslerimiz var....
Eşim - E insanlar merak ediyorlar ne var yani gelip gitseler Annemde sana yardımcı olmaya çalışıyor
Ben - Sıyırmak üzereyim ramak kaldı :84: :84: :84: :84:
Bu arada benim konuşma havada kaldı kadın aynen tekrar ediyor hareketlerini ve işin kötüsü evde yemeğim varken herşeyi kendim yaparken kadın bana sen yapamazsın edemezsin demeye başladı aşağıdan yemekler taşımaya başladı. Kendince belki bana ayrdım etmeye çalışıyordu ama nedense ben öyle anlamadım....
Bizim kaynana olacak kadın böyle yapmaya yani beni takmamaya devam edince bende ister istemez surat asmaya başladım hoşgeldin demedim her geldiğinde kapıyı açıp içeri girdim yatak odasına girdim çocuğumu emzirmeye falan filan bir oldu iki oldu derken kadan ben emzirirken kapalı olan kapıyı da açıp yanıma dibime kadar gelmeye başladı.
Ben - Ne yapıyorsun gelme çocuğu emziriyorum
KV. - e emzir ne olucak ben yabancımıyım.
Ben - iyide ben göğsümü senin yanında açmak istemiyorum
KV. - İyide benimde görmem lazım, belki yanlış emzirirsin
Ben -ben böyle bir şey görmedim duymadım Rabbim sen bana sabır ver....
Günden güne benim astığım suratlar artıyor ve buna bağlı kaynanam olacak kadının saçmalıkları çoğalıyor.
Derken bir gün bir bakıyorum ki kaynana yok gün byu gelmiyor aramıyor bende diyorumki heralde artık beni anladı ki kızımla baş başa bırakıyor.
Tam beş gün yukarıya çıkmıyor telefon etmiyor beş gün boyunca yüz yüze gelmiyoruz altlı üstlü oturduğumuz halde. Tabii bunlar hep fırtına öncesi sessizlik imiş meğer...
Beş günün ardından eşimle ve kızımla arkadaşıma kahvaltıya gidiyoruz, Tam masadayız yemek yemeye başlıcaz çat telefon kendi annem arıyor.
Annem - Kızım müsaitmisin
Ben - dışardayım anne hayırdır
Annem - O zaman sonra ararım ben (ses ağlamaklı)
Ben - Anne ne oldu söyle
Eşim - beni dinliyor ama yüzünde renk gitti
Annem - Kızım şimdi kayınvaliden aradı beni
Ben - eeeee hayırdır
Annem - Sen ne biçim bir kadınsın, sen nasıl bir evlat yetiştirmişsin, Senin kızın ne beni nede benim misafirlerimi istiyor, Ben oğluma söyledim sende kızına söyle evi boşaltsınlar.... Benim çıkamadığım giremediğim evde onlar da oturamazlar. (Vee annem kopar hıçkırıklara boğulur)
Ben - Anne şimdi kapatıyorum çocuk ağlıyor
Lokmalar boğazıma dizildi. Eşim anladı durumu konuşamıyorum ama arkadaşımın evindeyiz çünkü...
Çocuğu emzirmek bahanesi ile başka bir odaya geçtim, eşimde koştu yanıma ne oldu diye. Anan dedim yapmış yapacağını tabi bende başladım ağlamaya sinirler laçka iki dakkada.... Eşim orda savundu beni "onun evine kalmadık gideriz ne hali varsa görsün yemiş kafayı iyice" diye... Keşke devamı da geleydi bu savunmanın....
Eve gittik ben inmedim aşağıya eşim indi annesi ile konuşmaya....
1 saatten fazla kaldı aşağıda gelmedi
Sonunda yukarı çıktı surat beş karış konuşmuyor zor zahmet konuşturdum....
- Annem haklı hep surat asmışsın, gelene güler yüz göstermemişsin, yabancı gibi davranmışsın. Onlarında torunu bu çocuk görmekte gelmekte hakları
demezmi Yemin ediyorum o an bittiğim andan bir önceki idi.... Kadın aşağıda ağlaya ağlaya kendini acındırmış, oğluda beni suçluyor iyimi....
Bu olaydan 2-3 gün sonra kaynana olacak kadın benimle konuşmak istiyormuş eşimde evdeyken yukarı geldi. Özür diledi anneni aramamalıydım ama çok daraldım falan filan... Tabii ben bunca şeyden sonra artık kızıma bu kadının bakmasının çok yanlış olduğunu düşünüyorum ve kararlıyım baktırmıcam ona....
Hazır gelmiş ayağıma kadar bende söylüyorum içimdekileri.
Ben - Benim ailemden hiç kimse bu evin içinde olan biteni bilmez ama siz onları arayıp beni şikayet ediyorsunuz böyle terbiyesizlik olmaz.... Ayrıca Kızımada zaten ya kendi annem bakacak yada bakıcı tutacağım..
KV. - Ne demek kendi annen bakacak burda babaannesi dururken annenin bakmasıda ne demek oluyor elalem ne der aşağıda babaanne dururken ananeye baktırıyorlar diye laf ederler....
Allahım tamamen başkaları için yaşayan bir kadın bu.... Evladının huzurunu gram düşünmüyor. Nasıl bir anne bu....
Tabii ordan takıyor kadın bana artık eskisi gibi değiliz... Mesafeliyim ona karşı kadının ne zaman ne yapacağı belli değil.... Önce yapıyor sonra özür diliyor tamamen dengesiz....
Mesafeli bir şekilde giderken artık doğum izinimi bitmesine günler kaldı...
Evde temizlik var yardımcı kadın geliyor bende sabaha karşı uykuya dalmışım kadının gelmesi ile irkilip yataktan kalkıyorum.... Güne o kadar mutlu uyanıyorum ki havalardayım sanki....
Nereden bilebilirim gelecek felaketi....
Kızım bütün gece gaz sancısı çektiği için yeni uykuya daldı ve uyuyor. Benimde markete gidip akşam yemeği için birşeyler almam gerekli.
Bu arada yardımcı kadına diyorumki
- Ben gelene kadar kızımın yanında dururmusun 10 dakika içinde dönerim.
Kaynanaya söylemek istemiyorum çünkü geldimi gitmek bilmiyor.
Neyse ben çıkıyorum markete sadece cüzdan alıyorum yanıma. Körün taşı gini yolda kayınpederi görüyorum
KP. - Nereye gidiyorsun
Ben - Markete
KP. - bebek nerde
Ben - Evde uyuyır
KP. - Küçücük çocuğu evde uyurken yalnızmı bıraktın
Ben - (Allahım yok böyle birşey bunlar ben ne sanıyorlar) Hayır yanında kadın var.
KP. - iyi madem.
deyip gidiyor bende on dakika sonra eve gidiyorum.
Cep telefonumda 10 cevapsız arama. Eşim aramış. Sebep belli anası onu aramış bir dünya laf saymış.
Tam telefonda eşimle konuşurken pat kapı çaldı. Bu arada dedim ya evde yardımcı kadında var temizlik yapıyor ve kızım yatak odasında uyuyor.
Açtım kapıyı kaynana olacak kadına girdim içeri market poşetlerini boşaltıyorum.
Oturdu yanıma ....
KV. - Sen ne yapmaya çalışıyorsun
Ben - Hiç bir şey sorun nedir
KV. - Aşağıda ben varken neden elalemin kadınına bırakıyorsun çocuğu
Ben - On skaika için yukarı çıkmana gerek yok ondan....
KV. - Ben biliyorum zaten seni, ben anladım artık senin amacın aileyi dağıtmak herkesi birbirine düşürmek, kardeşler bile birbiri ile görüşmez oldu. Ailemizi dağıtmak için elinden geleni yapıyorsun sen...
Ben - Ses yok şoktayım
KV. - (Bağırarak) Vazgeçtim, sizi affetmiştim ama sen affedilmeyi haketmiyorsun, hemen acilen bu evi boşaltın sizi burda görmek istemiyorum gidin bu evden. Benim oturamadığım evde sizinde oturmaya hakkınız yok. Ah ben ne yaptım ah ben ne yaptımda seni kızım gibi gördüm ah sen neymişsin ailemi parşaladın....
Ben - Lütfen şimdi git ve oğlun geldiğinde gel bunları onun yanında söyle
KV. - Neden onu beklicem sen onu doldurup doldurup benim üstüme salacan dimi aha işte bak kendi ağzınla söylüyorsun.
... Ve kızım ağlayarak uyandı korkudan. Çocuk kucağımda kadın hala bağırıyor.
KV. - Gidin bu evden boşaltın beni elaleme rezil ettiniz kendi evime giremiyorum ben. Ah ben ne büyük bir aptalmışım, oğlum seninle evleneceğine keşke filizle (eşimin eski sevgilisi ihanete uğramış ayrılmışlar) evlenseydi. Ben o kızın hakkını yedim onun hakkında konuştum istemedim. Gidip bulucam onu helallik alıcam. Keşke onunla evlenseydi oğlumda bunları yaşamasaydı. (Artık ne yaşattıysam ben) Sen bana yaptıklarını inşallah omkucağındakinden görürsün.
Ben - Son lafım : eğer hakediyorsam fazlasını göstersin Allah bana
KV. - Kapıyı deli gibi çarpar ve çıkar gider....
Elim ayağım titriyor zıngır zıngır böyle birşey hayal bile edemezdim ben. Yardımcı kadın herşeyi duydu geldi yanıma sakinleştirmeye uğraşıyor benim tansiyon tavan yapmış delireceğim. Dişimle tırnağımla kendi emeğimle paramla yaptığım evden hiç bir katkısı olmayan ciğeri beş para etmeyen ama malesef kocamın anası olan kadın tarafından kovuluyorum. Sebep ise kızımla yalnız kalmak istemem....
Sonra tabi malesef eşim annesine hak veriyor biz evde fırtınalar kopuyorboşanmak istiyorum peşimden geliyor özür diliyor falan derken aradan 2 yıl geçti.
2 yıl boyunca yediremedim kendime yaptığım herşeyi o kadına bırakıp enayi gibi çekip gitmeyi sabrımın sınuna kadar oturucam dedim burda ama en fazla 2 yıl sürdü malesef bu sabır.... 2 yıl boyunca aynı çatı altında olduğumuz halde bir araya gelmedik birbirimizi görmedik. Hala dahada görüşmüyoruz. Çünkü ben affedemiyorum olanları...
3 ay önce dayanamadım ve çıktım evden boşalttım evi. Ama evi onlarada vermedim bütün anahtarlar bende ev kilitli duruyor. Ne zaman ki eve yaptığımız bütün masrafların parasını verirler o zaman ev onların olur. Aksi takdirde kapı duvar görürler.... Kararlıyım....
kızımıda arada bir görüyorlar Allahtan korkuma görmelerine izin veriyorum. Haa bu hiç kolay değil kızım oraya her gittiğinde içim içimi yiyor bir an önce gelsin diye eşimi defalarca arıyorum. Hatta bazen delleniyorum hiç göndermiyorum....
3 yıl oldu eşimle evleneli ve malesef 3 yılda 30 yıllık evli gibi oldum tamamen kaynana karısı yüzünden.
Ve içimde o kadını affedemiyorum.
Evet allah biliyor bazen özlüyorum, ne güzeldi eskiden herşey diyorum annem gibiydi oturup sigara içer karşılıklı dertleşirdik diyorum... Ama anında söyledikleri yankılanıyor kulakarımda ve yine bir öfke kaplıyor içimi....
Kızlar benim hikayem bu bekarlığımda çok çok çok güeldi aramız 4 yıl boyunca. Herkes bize gıpte eder imrenirdi.... Ama çocuk olduktan sonra 360 derece değişti kadın ve güvenim saygım sevgim kalmadı....
Hatta geçen bayram annemlere demişki kaynana olacak kadın
KV. - Ben kızıma (beni kastediyor) çok büyük hatalar yaptım çok yanlış davrandım böyle olmaması gerekiyordu. Ama ben komşuların dolduruşuna geldim...
Böyle bir savunma yöntemi olamaz....
Şimdi size soruyorum arkadaşlar aranızda bu ve buna benzer bir durumu yaşayan varmı? Var ise olaylara ve kişilere tepkisi ne oldu????
Kendi içimde affedemiyorum.... Affetmelimiyim. Yoksa ayrı ve uzakmı kalmalıyım....