Ben öğretmenim ve öğretmen olduktan sonra şunu anladım: ne olursa olsun küçükler (öğrenciler) büyüklere saygı göstermeli. En sevilen öğrenci, öğretmeni tarafından azarlanırsa bile saygısını yitirmeyen öğrencidir. En sevilmeyen öğrenciler ise öğretmeniyle nasıl konuşması gerektiğini bilmeyen, olur olmaz tepkiler ve en önemlisi gereksiz tepkiler gösteren öğrencilerdir. (gereksiz diyorum çünkü o verdikleri ani tepkiyle istediklerine ulaşacaklarını sanıyolar, halbuki o verdikleri tepkiyle küçük düşüyorlar ve bir adım öne geçemiyorlar, aksine insanın değeri düşüyor.Bunun yerine istedikleri şeyi tatlı dille söylese zaten öğretmeni onu o tatlı dilinden dolayı sevecektir ) Bu durum günlük hayattada geçerlidir. O kadar basit sebeplerden dolayı parlayabiliyoruz ki özür dilemeyi küçüklük olarak görüyoruz. Halbuki karşımızdaki kişi büyükse ve biz özür diliyorsak bu bizim küçüldüğümz anlamına gelmez bu büyüklüğün, olgunluğun göstergesidir. Kayınvalideniz sizden yaş yaş büyük olduğu için o kötü konuşsa bile siz iyi konuşmanız gerekirdi. Ne demişler "Sana taş atana sen ekmek at"
