- 21 Ağustos 2015
- 31.513
- 95.454
- 37
Merhaba ailece covit olduk biz, eşime işyerinden arkadasından bulaştı ondan bana benden küçük kızıma. akciğer tutulumlu halimle nefes alamazken. Kızlarımı bırakıp gidemedim ben hastaneye hasta da olsam başlarında durayım dedim, o kadar zor atlattım ki coviti ne yata biliyordum sırtımın acısına ne de ayakta durabiliyordum nefes darlığıma 2 keilem etmem bile mümkün değildi öksürmekten. Yine de annemin hakkını ödeyemem o dönemde geldi yemek bıraktı ilaçlarımızı aldı Allah razı olsun. Ama bu kızımın sağlık sıkıntılarını da yaşarken insan bir omuz istiyor hani yaslanacağı nefes alacağı...Kızlarım babaannelerine çok bağlı çok seviyolar ben de öyle...Kullandığım dil için özür dilerim ama eşiniz de dangalak KV de. Bu insanlar kör mü, dümdüz malkafa mı derseniz dertleri tabi ki para.
Kreşe özel eğitime verdiğiniz paraya içi gittiği için KV evde otur diyor
Eşiniz servis parasına homurdanıyor
Siz fazlaca kibar davrandığınzı için sesleri çıkıyor
Yapacağınız şey belli, KVye bağıracaksınız kör müsün bu çocuğun ihtiyaçları var evime parama karışma diyeceksiniz.
Eşiniz de tatavayı kesecek gidip araba alacak çocuğu kendi bırakacak. Hala tatavaya devam ederse atın evden sokakta kalsın birkaç hafta aklı başına gelsin.
Bana kalırsa bu adamın getirdiği maaş olmasa, hayat bu kadar pahalı olmas toptan atın gitsin drdeim adamıın hiçbir katkısı yok ki. kendi çocuğunun ilacını bilmiyor??? Eşşek olsa merak edip sorardı bu zamana kadar, diyelim covidlendiniz hastaneye düştünüz bu adam bu çocuğa nasıl bakacak?? Adamın hem 5 paralık hayrı yok hem de dırdır edip kafa yiyor
Bilmiyorum dedikler,m, yapabilecek misiniz yoksa kibar kibar davranmaya devam mı edeceksenizDişli bir anne, teyze, kardeş varsa çağırın bu 2sini 1 haftada yola getirir. Ben olsam bunların ikisini de gırtlağını çoktan sıkmıştım
Sanki baba da yorulmus otur bak demeye getiriyor gibi geldi bana
Büyük kızıma çok güzel bir okul öncesi eğitimi sagladım ev koşullarında. Severimde etkinlik oyun vs hazırlamayı. Her türlü malzemele ile tanıstırdım hatta adımı etkinlik anaya çıkarmıştı arkadaslarım. Ama bu etkinlik o etkinlik değil bunu anlatamıyorum. Doğru dokunuşlar çok önemli , nokta atışı eğitimler bunlar. Ne boşa gececek bir dakikamız ne de bütçemiz var. İnanırmısınız 2 sokak arkamda bir rehabiliyasyon mrkz. var ama merdiven altı diye tabir edilen kurumsal olmayan bir kurum, ikna olmadığım bir yere de savunmamız olan cocugumu emanet etmem mümkün değil.Ama eşim neden bu kadar uzağa gidiyoruz yakında yer varken uzak bir kuruma gidiyoruz diyor açıkladığımda her sey hakkında da bilgin var diyor. En son ben de en azından bilgi var sen de ne bilgi ne de icraat hiç birşey yok dedim. ustelik gittiğimiz kurumun servis saatleri işyerime uymadığı için de kendim götürüyorum. Bir ay içinde 1 haftası eşime uyuyor 3 hafta 4 ilçe değiştirerek ben toplu taşımayla gidiyorum.Kvde otur cocuklarının basında diyor hadi de,baba nasıl buna ikna oluyor?
Özel ihtiyacları olan bir cocuk,evde anne etkinlik yaptırsın der gibi sen yaptırırsın demek sacmalık.
Bunu nasıl göremiyor baba.
Sanki baba da yorulmus otur bak demeye getiriyor gibi geldi bana
Calısmayı bırakmayın tabiki.
Uzuldum durumunuza. Anlattiginiza gore konusulabilir bir kadin kv'niz. Oturtun karsiniza, dumduz anlatin, icinizi dokun ona, her seyi soyleyin, dertleserek yapin tabi bunu. Sizi anlayip destek verir belki.2 çocuk sahibi anneyim. 7 ve 3 yaşındalar. Kendi annem babam vefat etti seneler önce hayatta yanlızım anlayacağız. Ben de sizinle dertleşmek istedim. Göremediğim göz olursunuz bana.
Üniversite mezunuyum özel sektörde çalışıyorum. Doğum izinlerinde evde kaldım. İki kızım da 9 aylık olduğunda yasal izinler sona erdiği için çalışmaya devam ettim. Eşim vardiyalı fabrikada çalışıyor. İş hayatına dönerken kv. bakabilir misin eşimle dönüşümlü diye onay aldık, eşimin vardiyasına denk gelemediği saatlerde bakıyordu.Ben de haftasonları çalışmıyorum kv .gençler çalışsın bakarım dedi.yaşı genç dinamik biri beni 10 kere cebinden çıkarır. Anneme yarım saat uzaklıkta olan semtten ,15 dk yurume mesafesi olan bir eve taşındık zor olmasın anneme diye. 3 yaşındayken büyük kızım yarım gün kreşe başlattım. Bu süreçte hep bir kardeşi olsun baskılarına da maruz kaldım. Hoş bende bir kardeşi olsun istedim Allah nasip etti. 2. kızım dünyaya geldi. Küçük kızım 6aylıkken nöbet geçirdi göz kayması oldu anlık birkac kez ve epilepsi teşhisi kondu. Anne olarak çaresizliğimi anlatmam kelimelerle mümkün değilken, çektiğim acıya birde etrafımdaki insanları konulan teşhise ikna etmekle uğraştım.(kv.,kp, eşim) hala da devam ediyor.Onların gözünde kızımın birşeyi yok tetkikler prf. görüşleri hatalı. Tedavi güzel devam edince 9 aylık olduğunda işe geri döndüm. Büyük kızım okula devam etti. Küçük kızımın yaşı ilerledikçe farklı problemler olduğunu farkettim psikiyatri çocuk gelişim uzmanları fizyoteraipstlerle vs. görüştüm. kullandığıhem ilacın etkisi hem bireysel gelişimi kas , bilişsel ve dil olarak kızımı geri bıraktığını eğitim şart olduğunu söylediler. Kendim de destekledim pandemi sürecinde eve öğretmende geldi. fizik tedavi duyu bütünleme de aldı. Hala yeterli gelmeyince rapor çıkarıp rehabilitasyona başladık. Devlet ayda 8 ders veriyor ücretsiz ama yeterli değildi durumu için. Pedegogdan ve kurumdan özel ders almaya ekstra duyu bütünleme almaya başladık ücretli olarak 2000 liraya geliyor aylık. Şimdilerde kv. her gördüğünde ,otur çocukların başında demeye başladı. Eşimin maaşı yetecek olsa amenna ama mümkün değil.Ayrıca eşimden daha çok kazanıyorum. Sen işten çık o halde dedim eşime saçmalama dedi tazminatı varmış. Ben çıkarsam işten tedavi eğitim nasıl olacak diyorum özel dersleri bırakıcaz sen çalıştırısın diyor ama uzman desteği ile eğitim sart. Ataması olmayan öğretmenim bu arada ,tamam formasyonum varda bu öyle bir alan değil. Kızımı eğitime götürmek için işyerimle anlaşma yaptım haftanın 3 günü sabahtan öğlene kadar yokum maaştan kesinti yapıyorlar. 3 5 birikimiz var ehliyetim var aktif kullanmasamda çabuk aktif hale getirebilirim kendime güveniyorum. eşime diyorum araba alalım annem gelmesin biz götürelim kızları, büyük kızımı direk annemden servise verelim. Yok o araba kötü buna bu kadar para mı verilir deyip almıyor. Bir yandan annemin baskısı bir yanda kızımın sağliğı bir yanda işyerim ne yapacağımı bilemedim. Evet annem bakmak zorunda değil ama inanın ki başka kimseye emanet edemem o kadar güvenirim ona. Anaokulu mümkün değil grup eğitimi bile alabilecek durumda değil kızım bunu ben değil eğitmenler söylüyor. Özel bir çocuk. Bunun dışında hiç kalp kırgınlığımız ağız dalaşımız olmadı her sene tatile giderken onları da davet ettik hediyeler aldım oğlundan daha çok ben yaptım gönlünü. İsterdim ki bu olağan üstü durumda yanımda olsunlar. Herşey normal seyrinde olsa küçük kızımda anaokuluna bu yaşta başlardı ama olmadı.Ben mi yanlış yapıyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. Kalbi ruhu kırgın yorgun bir anneyim...
Bu durum için demiyorum ama bakmak zorunda değiller tabii. Yıllarca bakmışlar zaten ee zamanı geldiğinde insan sen benim çocuğuma bakmadın ben de sana bakmam demeye utanır ya. Her şey karşılıklı ise aile kavramında bile yapacağını yapmış zaten o anne, baba. Gerisi onlara kalmış. Asıl ben şu karşılaştırmayı anlamıyorum. Aile kavramı sen çocuğuma bakarsan ben de sana bakarım miBen bu bakmaya mecbur değiller olayını anlamıyorum tamam insan hasta olur yaşlı olur bakamaz ona kimse bişey diyemez ama o anne yada kayınvalide de gün gelir bakıma muhtaç olduğunda da o zaman bizde bakmak zorunda değilim mi diyelim kayınvalidem ben kimsenin çocuğuna bakmam dedi muhtaç olduğum zaman hasta olduğum zaman bakmadı çocuğuma ama o hasta oldu ben baktım Allah bilsin dedim aile bunun için değilmidir?
Konu sahibi kayınvalide ile konuşun bu sene de idare etmesi için. Kızınız zor bir çocuksa yorulmuş olabilir. Normal şartlar olsaydı küçük kızının kreşe gidecekti aslında kayınvalide bakarım demiş ve bakmış. Şimdi kadına kötü söz söylemek yıllarca yaptığı fedakarlığı alıp çöpe atmak olur. Bana bu sene de idare edecek bir kadın gibi geldi.
Anladım kendini ifade edemediği zaman huysuzlasiyordur belki demiştim. Dediğim gibi bu sene için konusun siz. Inanıyorum ki yaz sonunda aldığı eğitim ve sizin sayenizde kızınız çok ama çok yol kat etmiş olacak:)asla zor bir çocuk değil kendi kendine gider sütü alır uyur oyun oynar çizgi film ister balkonda salıncağı var arada çıkar orda sallanmak ister elinden tutar götürür konuşamasa daderdini anlatır suyu bitse suluğunu geitirir. saglığı yerindeyse gündüz en az 2 saat uyur öğlende
yakın arkadaşım bu yıl iyi bir puanda şırnağın bir köyüne atanabildi ben marmara bölgesindeyim. 12 yıldır aynı işte çalışıyorum ve tecrübeli olarak yapan çok az insan var bende onlardan biriyim. 7500 lira aylık alıyorum su zamanda iyi bir bütçe olduğunu düşünüyorum ama işte paranın da çözemediği şeyler var. Saglık olsun gerisi hallediliyorHangi bolumden mezununsunuz bu arada
Biliyorum çok zor ama kpssye bakin
Maaşınız iyiymis zaten atansaniz bu kadar alamazsınızyakın arkadaşım bu yıl iyi bir puanda şırnağın bir köyüne atanabildi ben marmara bölgesindeyim. 12 yıldır aynı işte çalışıyorum ve tecrübeli olarak yapan çok az insan var bende onlardan biriyim. 7500 lira aylık alıyorum su zamanda iyi bir bütçe olduğunu düşünüyorum ama işte paranın da çözemediği şeyler var. Saglık olsun gerisi hallediliyor
Eşiniz ve annesi çok yanlış düşünüyor. o eğitimleri siz veremezsiniz. Şu an çocuğunuzun tedavisi çok kritik. Ve bu yaptıklarınızın meyvesini ilerde göreceksiniz inşallah.2 çocuk sahibi anneyim. 7 ve 3 yaşındalar. Kendi annem babam vefat etti seneler önce hayatta yanlızım anlayacağız. Ben de sizinle dertleşmek istedim. Göremediğim göz olursunuz bana.
Üniversite mezunuyum özel sektörde çalışıyorum. Doğum izinlerinde evde kaldım. İki kızım da 9 aylık olduğunda yasal izinler sona erdiği için çalışmaya devam ettim. Eşim vardiyalı fabrikada çalışıyor. İş hayatına dönerken kv. bakabilir misin eşimle dönüşümlü diye onay aldık, eşimin vardiyasına denk gelemediği saatlerde bakıyordu.Ben de haftasonları çalışmıyorum kv .gençler çalışsın bakarım dedi.yaşı genç dinamik biri beni 10 kere cebinden çıkarır. Anneme yarım saat uzaklıkta olan semtten ,15 dk yurume mesafesi olan bir eve taşındık zor olmasın anneme diye. 3 yaşındayken büyük kızım yarım gün kreşe başlattım. Bu süreçte hep bir kardeşi olsun baskılarına da maruz kaldım. Hoş bende bir kardeşi olsun istedim Allah nasip etti. 2. kızım dünyaya geldi. Küçük kızım 6aylıkken nöbet geçirdi göz kayması oldu anlık birkac kez ve epilepsi teşhisi kondu. Anne olarak çaresizliğimi anlatmam kelimelerle mümkün değilken, çektiğim acıya birde etrafımdaki insanları konulan teşhise ikna etmekle uğraştım.(kv.,kp, eşim) hala da devam ediyor.Onların gözünde kızımın birşeyi yok tetkikler prf. görüşleri hatalı. Tedavi güzel devam edince 9 aylık olduğunda işe geri döndüm. Büyük kızım okula devam etti. Küçük kızımın yaşı ilerledikçe farklı problemler olduğunu farkettim psikiyatri çocuk gelişim uzmanları fizyoteraipstlerle vs. görüştüm. kullandığıhem ilacın etkisi hem bireysel gelişimi kas , bilişsel ve dil olarak kızımı geri bıraktığını eğitim şart olduğunu söylediler. Kendim de destekledim pandemi sürecinde eve öğretmende geldi. fizik tedavi duyu bütünleme de aldı. Hala yeterli gelmeyince rapor çıkarıp rehabilitasyona başladık. Devlet ayda 8 ders veriyor ücretsiz ama yeterli değildi durumu için. Pedegogdan ve kurumdan özel ders almaya ekstra duyu bütünleme almaya başladık ücretli olarak 2000 liraya geliyor aylık. Şimdilerde kv. her gördüğünde ,otur çocukların başında demeye başladı. Eşimin maaşı yetecek olsa amenna ama mümkün değil.Ayrıca eşimden daha çok kazanıyorum. Sen işten çık o halde dedim eşime saçmalama dedi tazminatı varmış. Ben çıkarsam işten tedavi eğitim nasıl olacak diyorum özel dersleri bırakıcaz sen çalıştırısın diyor ama uzman desteği ile eğitim sart. Ataması olmayan öğretmenim bu arada ,tamam formasyonum varda bu öyle bir alan değil. Kızımı eğitime götürmek için işyerimle anlaşma yaptım haftanın 3 günü sabahtan öğlene kadar yokum maaştan kesinti yapıyorlar. 3 5 birikimiz var ehliyetim var aktif kullanmasamda çabuk aktif hale getirebilirim kendime güveniyorum. eşime diyorum araba alalım annem gelmesin biz götürelim kızları, büyük kızımı direk annemden servise verelim. Yok o araba kötü buna bu kadar para mı verilir deyip almıyor. Bir yandan annemin baskısı bir yanda kızımın sağliğı bir yanda işyerim ne yapacağımı bilemedim. Evet annem bakmak zorunda değil ama inanın ki başka kimseye emanet edemem o kadar güvenirim ona. Anaokulu mümkün değil grup eğitimi bile alabilecek durumda değil kızım bunu ben değil eğitmenler söylüyor. Özel bir çocuk. Bunun dışında hiç kalp kırgınlığımız ağız dalaşımız olmadı her sene tatile giderken onları da davet ettik hediyeler aldım oğlundan daha çok ben yaptım gönlünü. İsterdim ki bu olağan üstü durumda yanımda olsunlar. Herşey normal seyrinde olsa küçük kızımda anaokuluna bu yaşta başlardı ama olmadı.Ben mi yanlış yapıyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. Kalbi ruhu kırgın yorgun bir anneyim...
Konudaki tek duyarlı ve mantıklı hareket eden sizsiniz. Anladığım kadarı ile eşiniz ve annesi ile sizin aranızdan eğitim ve kültür farkı da var. Onların bakış açıları cahiliye devrinde kalmış. Onlara çalışmanın da çalışmamanın da yalnızca sizin kararınız ile olacağını kabul ettirmek zorundasınız. Hiç kimsenin psikolojik baskısı ile hareket etmeyin.2 çocuk sahibi anneyim. 7 ve 3 yaşındalar. Kendi annem babam vefat etti seneler önce hayatta yanlızım anlayacağız. Ben de sizinle dertleşmek istedim. Göremediğim göz olursunuz bana.
Üniversite mezunuyum özel sektörde çalışıyorum. Doğum izinlerinde evde kaldım. İki kızım da 9 aylık olduğunda yasal izinler sona erdiği için çalışmaya devam ettim. Eşim vardiyalı fabrikada çalışıyor. İş hayatına dönerken kv. bakabilir misin eşimle dönüşümlü diye onay aldık, eşimin vardiyasına denk gelemediği saatlerde bakıyordu.Ben de haftasonları çalışmıyorum kv .gençler çalışsın bakarım dedi.yaşı genç dinamik biri beni 10 kere cebinden çıkarır. Anneme yarım saat uzaklıkta olan semtten ,15 dk yurume mesafesi olan bir eve taşındık zor olmasın anneme diye. 3 yaşındayken büyük kızım yarım gün kreşe başlattım. Bu süreçte hep bir kardeşi olsun baskılarına da maruz kaldım. Hoş bende bir kardeşi olsun istedim Allah nasip etti. 2. kızım dünyaya geldi. Küçük kızım 6aylıkken nöbet geçirdi göz kayması oldu anlık birkac kez ve epilepsi teşhisi kondu. Anne olarak çaresizliğimi anlatmam kelimelerle mümkün değilken, çektiğim acıya birde etrafımdaki insanları konulan teşhise ikna etmekle uğraştım.(kv.,kp, eşim) hala da devam ediyor.Onların gözünde kızımın birşeyi yok tetkikler prf. görüşleri hatalı. Tedavi güzel devam edince 9 aylık olduğunda işe geri döndüm. Büyük kızım okula devam etti. Küçük kızımın yaşı ilerledikçe farklı problemler olduğunu farkettim psikiyatri çocuk gelişim uzmanları fizyoteraipstlerle vs. görüştüm. kullandığıhem ilacın etkisi hem bireysel gelişimi kas , bilişsel ve dil olarak kızımı geri bıraktığını eğitim şart olduğunu söylediler. Kendim de destekledim pandemi sürecinde eve öğretmende geldi. fizik tedavi duyu bütünleme de aldı. Hala yeterli gelmeyince rapor çıkarıp rehabilitasyona başladık. Devlet ayda 8 ders veriyor ücretsiz ama yeterli değildi durumu için. Pedegogdan ve kurumdan özel ders almaya ekstra duyu bütünleme almaya başladık ücretli olarak 2000 liraya geliyor aylık. Şimdilerde kv. her gördüğünde ,otur çocukların başında demeye başladı. Eşimin maaşı yetecek olsa amenna ama mümkün değil.Ayrıca eşimden daha çok kazanıyorum. Sen işten çık o halde dedim eşime saçmalama dedi tazminatı varmış. Ben çıkarsam işten tedavi eğitim nasıl olacak diyorum özel dersleri bırakıcaz sen çalıştırısın diyor ama uzman desteği ile eğitim sart. Ataması olmayan öğretmenim bu arada ,tamam formasyonum varda bu öyle bir alan değil. Kızımı eğitime götürmek için işyerimle anlaşma yaptım haftanın 3 günü sabahtan öğlene kadar yokum maaştan kesinti yapıyorlar. 3 5 birikimiz var ehliyetim var aktif kullanmasamda çabuk aktif hale getirebilirim kendime güveniyorum. eşime diyorum araba alalım annem gelmesin biz götürelim kızları, büyük kızımı direk annemden servise verelim. Yok o araba kötü buna bu kadar para mı verilir deyip almıyor. Bir yandan annemin baskısı bir yanda kızımın sağliğı bir yanda işyerim ne yapacağımı bilemedim. Evet annem bakmak zorunda değil ama inanın ki başka kimseye emanet edemem o kadar güvenirim ona. Anaokulu mümkün değil grup eğitimi bile alabilecek durumda değil kızım bunu ben değil eğitmenler söylüyor. Özel bir çocuk. Bunun dışında hiç kalp kırgınlığımız ağız dalaşımız olmadı her sene tatile giderken onları da davet ettik hediyeler aldım oğlundan daha çok ben yaptım gönlünü. İsterdim ki bu olağan üstü durumda yanımda olsunlar. Herşey normal seyrinde olsa küçük kızımda anaokuluna bu yaşta başlardı ama olmadı.Ben mi yanlış yapıyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. Kalbi ruhu kırgın yorgun bir anneyim...