Evet çıktı. 2 yaşına geldiğinden beri hem ev işi hem çocuk bakımı hem de çalışma hayatım var. Sağolsunlar 1 sene onlar baktı diğer zamanlarda da destek oldular hala da olurlar.
Garip olduğuma sen mi karar verdin bihtercim? Çocuğum doğduğundan beri çalışıyorum, kimsem yok, annem kayınvalidem de bakmadı 3 aylıkken kreşe verdim desem senin gözünde normal olabilirdim eminim. Çünkü kendini çocuk, ev ve iş hayatı için paralayan kadını öven, kadın sürünsün ve perti çıksın isteyen(çünkü kadınların çoğu böyle yaşıyor), bunun anormal bir şekilde popülist çağın portrelediği ve dayattığı güçlü kadın olmak olduğunu düşünen zavallı bir grup var maalesef. Bu kadınların çoğu ailelerinden ve sözde modern eşlerinden bile destek görmüyor. Sürekli yetişebildikleri işlerden, çocuklarını ne kadar erkenden kreşe verdiklerinden vs bahsedip övünüyorlar ama aslında baya yapayalnızlar. Ve garip bir şekilde de ailesinden maddi manevi destek alabilen, işi yoğun olmayan, ailesi çocuğuna bakan hatta bu da yetmezmiş gibi bir de akşam eve döndüklerinde önlerine yemeklerini koyan aileleri olan şanslı kesime nefret kusuyor. Maalesef bu hastalıklı bi kıskançlık.
Ek olarak, çok büyük bir kurumda çalışıyorum. Etrafımda doğuran ve çocuğu olan yüzlerce kadın tanıdım. İmkanı olan olmayan bir tanesi de bakıcıya bırakmak veya minimum 3 yaşına kadar kreşe falan vermek istemedi. Herkes annesi veya kayınvalidesi baksın istedi. Çünkü bebeğini güvendiğin birine bırakabilme duygusunun yeri bambaşka. Şimdi de burda herkes gelmiş senin çocuğuna bakmak zorunda mı, o yaştaki insanlara acımıyo musun falan gibi şeyler söylüyolar. Gerçekten burdaki bu toplumsal iki yüzlülük benim midemi bulandırıyor. Burası gerçekten sanal bir dünya, herkes ideal bir toplumda yaşıyor ama gerçek dünyada bu insanlar aslında yok
işte bihtercim bak gariplik böyle olur…