- 14 Ağustos 2011
- 27.183
- 3.148
- 448
Bende herzaman izmire beklerim canım. en azından burdan ulaştık birbirimize. burdan dertleştik. çok iyi oldu.
ama se beni hep ağlatıyosun yaa :'( okadar içtenki yazdıkların kızmıyorum sakın yanlış anlama beni gerçekten çözdünüz siz iki saatte..iş konusunda bende istiyorum ama gerçekten ayağımı dışarıya bi atsam gerisi gelcek ama inan kendimi çok kapadım insanların içine girmeye hazır değilim biraz toparlanayım muhakak işe giricem..çok sağol yaa gerçekten..
en başta konunun sağ üstünde seçenekler var orayı tıkla cnm...altta seçeneği çıkıyor...
merhaba arkadaşlar,
nerden başlıycağımı bilemiyorum ama sizlerle dertleşmek belki fikir edinmek için buraya geldim..eşimle 3 yıl önce tanıştım 2.yılımızda evlendik ve şuan bir yıllık evliyiz...hani dillere destan dedikleri kadar büyük bir aşkla evlendik halada öyle aslında..eşim 5 kardeşli bir evin en küçük çocuğu babasını 10 yaşındayken kaybetmiş annesiyle yaşıyordu.nişanlandıktan sonra ailesini daha çokyakından tanıdıkça ailem bu evliliğe sıcak bakmamaya çalıştı.çünkü çok kopuk ve ilgisiz bir aileydi.annemler orda kızım sen uzakta olucaksın o aileye güvenemiyoruz sana sahi çıkıcak insanlar değiller çaresiz kaldığında bir telefonun yeter ama yanımızdaki gibi olmaz diyorlardı..haklıydılar zaten en büyük abisi evlenmemizi istemiyordu açıkça söyledi hatta nişanımıza tavır alarak gelmedi eşim 26 yaşında hiçbirinden bir kuruş yardım olmadan evimizi kurduk.nitekim babamın endişelerine hak veren eşim topladı eşyasını yanıma ankya taşındı.gelirkende sadece tek bir şartı vardı oda annesiydi..ben 25 yıl babanne ve dedenin olduğu bir evde büyüdüm yaşlılara hürmeti,onların var olduğu yerde bereketin olduğuna inanan biriydim ve kayınvalideme pamuk annem diyordum babannemede çok benzetiyodum..ankya taşındılar ne olduysa herşey ozaman başladı..eşim taşınmadan önce ben istanbula gittim tüm eşylaarımızı aldık baştan sıfır bembeyaz rüya gibi bir ev döşedik.dönüncede düğün yapıcaktık ama kayınvalidem ve diğer çocukları ısrarla düüğün tarihini ertellemekle başladı yüzünü göstermeye.bütün masrafları eşim üstlenmş olmasına rağmen.nitekim bu gerginlik 4 ay sürdü ve evlendik.kayınvalidem benim kurduğum düzenin farkında olmayıp onun evine gelin gitmişim gibi davranıyor ilk zamanlar mutfağa sokmadı eşime gönül rahatlığıyla yemek yapamıyordum muhakakk bir şekilde engel olur olamazsa da o yemeği yemez kendi hemen birşeyler hazırlar onu yer.benim yaptığım herşeye iğrenir midesi bulanır gibi triplere girer hep..alışverilerde bi çocuk gibi abur cubur doldurur bir çocuk gibi..herzaman ekstra özel birşeyler alınmasını sağlar kendi için.dondurma,kola cips vs..komik biliyorum öyle düşünüyorsunuz eşim çocuk düşündüğümüz için çalışmama sıcak bakmıyor dolayısıyla tek maaşla ev geçindirmeye çalışıyoruz ve geçim sıkıntısı girince herşeyin hesabını yapmak durumunda kalıyorum ama o sürekli ekstra şeyler istiyor bir kez olsun paran varmı diye sormaz..kendi maaşı var asla yardımcı olmaz.evde odası sürekli kapalıdır temizliğebile sokmaz yüzünü sildiği havlusu bile özeldir odasında..çamaşırlarını bizle yıkamaz tek bir çamaşırı bile olsa ayrı çalıştırır..en sonuda eşim ve köpek aldı ve ondan sonra filmler koptu birçocukgibi ağladı getirdi diye çüünkü daha önce köpek alırsan giderim demişti..köpek geldi geleli her gün kavga ediyoruz kendisi haricinde kimseye tahammülü yok tüm ilgiyi kendine istiyor günün 24 saati kaprisi tribi küçük bir çocuk gibi.arkadaşlarım eve geldiğinde yalnız bırakmıyor başımızda oturuyor kumandayı saklar arkadaşlara mahçup olurum..evlendiğimizde eşim çokkötü hasta oldu düğünün ertesi günü bir hafta yattı balayı yapamadık bu sene tam tatil derken eşimin kuzeni evlenecekti orasıda denizli güzel bir yer.doğa deniz temiz hava hem onların gönlü olsun hemde kafa dinleyelim dedik bende gelcem diye evi yıktı olmaz dedi diye eşime bana küstü odadan bütün gün çıkmadı..nitekim yine dayanamadım ve tamam dedim gelsin.mağralara bile beraber bizle tırmandı... :yani hangi birini anlatacağımı bileiyorum 1 yılda beni tam bir ruh hastası yaaptı eşimle tek tartışma sebebimiz bu yalnızken beni çok iyi anlıyor saatlerce ağlıyorum sabaha kadar haklısın diyor sabret diyor salona geçincehiçbişey yokmuş gibi annesini öpüyor konuşuyor tahammül edemiyorum.sevdiğinin canını yakan birine bir insan nasıl bu kadar kayıtsız kalabiliyor..bu anneside olsa bir yerde dur demesi gerekmezmi çokmu kötü düşünüyorum ben eşim gerççekten dünyanın eniyi insanı anneme babama kardeşlerime aşırı derecede bağlı saygılı.kardeşlerim abi diyor annemler oğlum..ama beni bu konuuda anlamıyor hatta üzüldüğümü her dile getirdiğimde saçmalama yine abartıyosun diyor.beni anlamıyor diğer kardeşlerine gelince kesinllikle hiçbiri kabul etmiyor benden hariç 2 gelin var tatile bile gitse 10 gün dayanamayıp dönüyor..ben bu kadnla yaşayamıyorum ama onun evimizden gitmesi imkansız ya eşimden geçicem yada ömür boyu bunları yaşıycam bayramda boşanmaya kalktım ama eşimi çok seviyorum yalvardı ağladı sızladı dayanamdım ben zaten onu çok seviyorum onunla hiç sorunum yokki
anne bu tamam atılmaz herkez annesıne aılesıne duskundurde bukadarda olmaz pesss!! ben bunu daha öncegörmustum bi filimde ızlemısdım ``çınar ağacı`` diye bı fılım vardı nurgıl yeşilçay felan oynuyor valla ben yorum yapamıyacagım bu konuda kaynanam yok buyuk konuşmak ıstemıyorum allah sana kolaylık versın
seni çok iyi anlıyorum bende evliliğe henüz alışamadım sonuçta flört dönemiyle evlilik bir olmuyor eşekten düşüş karpuz gibiyim ne onunla ne onsuzDDkendimi çok bıraktım,kuaföre gitmek işkence gibi gelirki kokoşluğa bayılırdım ben:)kaşlarım çıkar,saçlarım desen upuzun üstümde kocamın 4 beden büyük kıyafeteri sabahlara kadar otururum akşama yatarım.kilo kayıpkarım oldu,kendime güvenim azaldı,eşimin beni sevmediğini düşündüm falan filan... sonra kendime kızdım dedim ben napıyorum hergün kendime söz veriyorum toparlan git kuaföre gezmeye ama tutmuyordum.kendi kendime moral vererek kızarak çıktım evden kuaföre gittim saçlarımı kestirdim,kaşlarımı aldım,eve gelip güzellcene giyindim makyaj yaptım kocamı aradım dedim yemek yok dışarda yiycez tamam dedi beni gördüğünde suratındaki şaşkınlığı hala unutamam DDDkendime güvenim geldi eski arkadaşlardan bazılaRIYLA MUHABBET ETTİM İYİ GELDİ.sonra bi baktım halk eğitim kurslarına bakıyorum yok efendim kpssye çalışmak için kitaplar araştırıyorum diyeceğim oki kendime verdiğim destekle kendime güvenim geldi yaa ben bunu yaparım dedim.alah nasip edersede memu olucam.olmassada başka bir iş bulup çalışıcam.haatta okadar azimliyimki eşimin kafasına bile sınava girmesini soktum.yakında derslere başlıycaz.diyeceğim oki sen bekleme biri gelip dürtmez bizler sana destek oluruz ama seni zorla yerineden kaldıramayız.onun için kendine güven.sen bir numarasınn,kimse seni üzemez,güzelsin,alımlısın başka erkekler sana ilgi gösteriyor,eee daha neyi takıcaksınki nerde akşam orda sabah üstüne düşen görevini yaptıktan sonra öyle olucaksın çık gez dolan hesap verme gidiyorum de karşı tarafta anlasın senn baskın geldiğini,gözünün hiçbirşeyi görmediğini,o hayatından çıksada hiçbir eksilik ihssetmeeceğini aksine ppeşinde dolananın çok olacağını bilsin.
ağlamak iyidir ama biyere kadar tembel kız olma daha fazla canın ne istiyorsa yap poponu yere kondurma aktif olDDbak bakalım bunca dertlere rağmen insan dışardada bir dünyanın olduğunu görünce olaylara nasıl bakıyor.en kısa zamanda seni olayları öyle yada böyle çözümlemiş,güçlü,özgüveni yüksek... bir kadın olarak görmeyi umut ediyor ve izninle artık yatmaya gidiyorum.herkese iyi geceler yarın görüşmek üzereeee umutlaaa kalınnn:)))
ilk önce Allah sabır ve sağlık versin...cnm inan kendine psikolojik baskı yaptığından kendini hazır hissetmiyorsun çünkü kaynananla olan sorunlarını en başta hiç düşünmediğin ve başka hayal ettiğin için içinde ürkeklik olması çok normal ama bence sen yapabilirsin bir işe gir 3.haftadan sonra kendini toparlamaya başlıcaksın gerçekten...
bu psikolojik baskı gerçekten kötü birşey ben evli değilim ama sana basit bir örneğimi anlatıyım....üniv.yıllarında hiç ummadığım gelişmeler olduğundan kendi kendime ağlayıp duruyordum ve bittiğinde işe gircem yha yapamassam yha kendi mesleğim olsun falan derken 11 ay sonra ark.vasıtasıyla işe girdim(ark.eğer işbaşı yapacak demeseydi gelmiyordum çünkü okuduğum bölümle çok alakasız ve çok pasif bir işdi) neyse işe girdim kadroludan 1 koltuk boşaldıydı...bi kız geçti yapamam dedi bana dediler (ilkönce içeriden alalım istiyorlardı ki büyük firma öyle küçük biryer değil) geçtim sorumluluk üstüme yıkılınca en başta korktum ama şimdi inan eski halim kül oldu kendime hiç bakmazdım hep üşenirdim sürekli kıyafet bakmaya uydurmaya falan neyse işde görevime alıştıktan sonra daha kendime güvenim geldi..ne bilim işte ortamlarda artık rahat fikrimi söylemeye başlamıştım (ben üniv.öncesi dahada konuşkan hep güleryüzlü ydüm polyana derdi ark.larım üniv sonrası konuşmayan buz bişi olmuştum)
yha çok uzun oldu işin kısası dışarı at kendini iş bulamasanda inan sosyallik insanı kendine getiriyor bırak kaynanayı evde çıkarken söyle ben çıkıyorum de çık (yatak odanı kilitle anahtarını al mutlaka) iş bulamazsın hemen ama ankara da birsürü kurslar var meslek kurslarına gidebilirsin nakışa gidebilirsin yardımcı anneliğe gidebilirsin ne biliyim
canım inan bana iş konusunda evlendikten soonra çok talihsizlik yaşadım böyle bir imkan sunulsa (sana olduğu gibi ark vasıtası) inan sonuna kadar kullanırdım güzel dileklekerin için teşekkür ederim..
off kararan içim bir kez daha karardı.
yeni evli, mutlu bir yuvası olmasını isteyen bir insanın, başka bir insanın sorumluluğunu üstlenmek zorunda kalması (ömrü billa) ne kadar zor bır durum.
yaşamayan bilemez.
insan hayattan soğuyor.
bunun ağırlığını kimse bilemez.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?