Artık tıkandım acil yardım istiyorum tüm arkadaşlardan....
Ne yapacağımı şaşırdım. Kayınvalidemle dubleks evin altını ben üstünü o kullanıyor. üstte birde boşanmış görümcem ve kızı da var. kayınvalidem evlenmeden önce çok iyiydi. "ben ileri görüşlü bir kadınım hiçç bişeyinizi karışmam" diyordu. bende bir kadıncağızdan nolur otururuz dedim. ama kına gecemde görümcemde bizim evlenmemmizi bekliyormuş geldi kondu. Napıyım dedi eşim kardeşimi bir kızıyla kapıya mı atayım. baktım haklı ben hep iyi niyetle düşündüğümden. Ama ondna sonrası kabus oldu bana. düğün gecemde birde ablası çocukalrıyla oturmaya geldi biz böyle 7-8 kişiyiz evde. Hiç bu gece yalnız kalsınlar yok. sonra görümcemin çocuğuna iyi bakmıyormuşum, kayınvalidem hafta sonları hep gezermiş onu 50 yere değilde 45 yere götürüyormuşuz, yemekler beraber yenilecek, sofrayı kuracam kaldıracam elli kere sofradan kaldırıyorlardı, işten geliyordum mecbur yukarıda oturacakmışız, o arada çay servisi vs.. direk yukarı gel baktım herşeye karışıyor, heryere bizimle geliyor, hafta sonunu o programlıyor, bayramları bile o programlıyor benim akrabalarımada bayramda ya 1 saat ayırtıyor yada hiç... sabır diye diye geçti 2 yıl... bu arada hamile kaldım. o zamanda geldi bağırdı çağırdı yalan yere kavga çıkardı tabii kızlarınıda kışkırttı onlarda bir laf sokmalar telefonla tacizler vss. altı aylık bebeğimi kaybettim. kaybedeli 3 ay oldu. insan evlat acısı çekiyor azcık rahat vereyim der dimi yok hakaretlerini, kavgalarını hırsını daha çok biledi. kendi 6 yıl önce kaybettiği kocasındna dolayı acılı kadınmış ona iyi davranılacakmış ama ben acılıydım hiç umursamadı. eşimse arada kaldı. Çünkü sonuçta anne dövecek hali yok. ee bazen bağırıyor ama yok annesi daha çok bağırıyor. zaten bir başladımı taramalı tüfek gibi kouşmaya onu susturanda olamıyor. nerdeyse evleneli 3 yıl olacak ben alttan altıkça iyice azıttı. bense bağırıp çağırmayı kavgayı sevmediğimden uzatmasın diye kısa kesiyorum ama yok bu seferde bak haksızsın konuşmuyorsun diyor. Evimden alıp götürdüklerini hiç söylemiyorum bile ama çöp bile vermemeye bakar. hep almak ister ondan bişey istenmesin. onlar alır güzel şeyleri gizlice yerler bizdeki güzel şeyleride mutlaka paylaşacağız. aslında bizden alması için güzel şey olmasınada gerek yok mumu bile paylaşağım. Hadi paylaşmak dan bişey çıkmaz diyorum bu seferde eşim alırken bir araba laf ediyor. Ben kendi mesleğimi yapamıyorum onun yerine eşimin işyerinde sekreterlik yapıyorum. ben aslında mali müşavirim ama yaptırmıyorlar. bide işyeri onlarınmışda bana sekreter hanım diye sesleniyorlar. görümcemler ilk okul mezunu olduklarından beni aşağılamak onların egosunu tatmin ediyor. Ayrı bir eve de çıkamıyoruz annesinin tarafı çok baskı yapıyor anneni bırakma diye eşimde bırakmaz zaten. Yani düşünün emekli olunca memelekete yerleşelim diye hayal kuruyoruz eşimle kayınvalidem akrabalarına şikayet edip eşimi arattıyor siz yerleşmeyin annen memlekete gelmek istemiyor diye. ya ben emekli olunca sen yaşayacanmı yada ben o günleri görecekmiyim. anlıycağınız hayal bile kayınvalidenin iznine tabi.Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. boğuluyorum sanki. Akli dengem bozulacak diye korkmaya başladım. cebimde 5 kuruş para yok, kredi kartıyla bişeyler almam yasak. Eve et tahtası aldım diye bile laf işitiyorum. Ailemin pek gönlü yoktu evlendirirken o yüzden geri gitmekte istemiyorum. üstelik eşimide seviyorum sırf bunlar yüzünden yuvamıda yıkmak istemiyorum. Ama kayınvalidemin ve görümcemin kocası yok öbür görümcemin kocasıda bir halta yaramıyor benim kocam her işlerine koşuyor. Resmen 3 kişiyle kocamı paylaşıyorum ve tabii görümcelerimin çocuklarınada ebeveynliği biz yapmak zorundaymışız.bide söyledikleri herşeyi inkar ediyorlar kayınvalidem oğluna "yalancı oğlum bu yalancı, kafasından uyduruyor herşeyi" diyor.Ben içinden çıkamadım çıkabilen varsa bana yardımcı olsun lütfen.
Ne yapacağımı şaşırdım. Kayınvalidemle dubleks evin altını ben üstünü o kullanıyor. üstte birde boşanmış görümcem ve kızı da var. kayınvalidem evlenmeden önce çok iyiydi. "ben ileri görüşlü bir kadınım hiçç bişeyinizi karışmam" diyordu. bende bir kadıncağızdan nolur otururuz dedim. ama kına gecemde görümcemde bizim evlenmemmizi bekliyormuş geldi kondu. Napıyım dedi eşim kardeşimi bir kızıyla kapıya mı atayım. baktım haklı ben hep iyi niyetle düşündüğümden. Ama ondna sonrası kabus oldu bana. düğün gecemde birde ablası çocukalrıyla oturmaya geldi biz böyle 7-8 kişiyiz evde. Hiç bu gece yalnız kalsınlar yok. sonra görümcemin çocuğuna iyi bakmıyormuşum, kayınvalidem hafta sonları hep gezermiş onu 50 yere değilde 45 yere götürüyormuşuz, yemekler beraber yenilecek, sofrayı kuracam kaldıracam elli kere sofradan kaldırıyorlardı, işten geliyordum mecbur yukarıda oturacakmışız, o arada çay servisi vs.. direk yukarı gel baktım herşeye karışıyor, heryere bizimle geliyor, hafta sonunu o programlıyor, bayramları bile o programlıyor benim akrabalarımada bayramda ya 1 saat ayırtıyor yada hiç... sabır diye diye geçti 2 yıl... bu arada hamile kaldım. o zamanda geldi bağırdı çağırdı yalan yere kavga çıkardı tabii kızlarınıda kışkırttı onlarda bir laf sokmalar telefonla tacizler vss. altı aylık bebeğimi kaybettim. kaybedeli 3 ay oldu. insan evlat acısı çekiyor azcık rahat vereyim der dimi yok hakaretlerini, kavgalarını hırsını daha çok biledi. kendi 6 yıl önce kaybettiği kocasındna dolayı acılı kadınmış ona iyi davranılacakmış ama ben acılıydım hiç umursamadı. eşimse arada kaldı. Çünkü sonuçta anne dövecek hali yok. ee bazen bağırıyor ama yok annesi daha çok bağırıyor. zaten bir başladımı taramalı tüfek gibi kouşmaya onu susturanda olamıyor. nerdeyse evleneli 3 yıl olacak ben alttan altıkça iyice azıttı. bense bağırıp çağırmayı kavgayı sevmediğimden uzatmasın diye kısa kesiyorum ama yok bu seferde bak haksızsın konuşmuyorsun diyor. Evimden alıp götürdüklerini hiç söylemiyorum bile ama çöp bile vermemeye bakar. hep almak ister ondan bişey istenmesin. onlar alır güzel şeyleri gizlice yerler bizdeki güzel şeyleride mutlaka paylaşacağız. aslında bizden alması için güzel şey olmasınada gerek yok mumu bile paylaşağım. Hadi paylaşmak dan bişey çıkmaz diyorum bu seferde eşim alırken bir araba laf ediyor. Ben kendi mesleğimi yapamıyorum onun yerine eşimin işyerinde sekreterlik yapıyorum. ben aslında mali müşavirim ama yaptırmıyorlar. bide işyeri onlarınmışda bana sekreter hanım diye sesleniyorlar. görümcemler ilk okul mezunu olduklarından beni aşağılamak onların egosunu tatmin ediyor. Ayrı bir eve de çıkamıyoruz annesinin tarafı çok baskı yapıyor anneni bırakma diye eşimde bırakmaz zaten. Yani düşünün emekli olunca memelekete yerleşelim diye hayal kuruyoruz eşimle kayınvalidem akrabalarına şikayet edip eşimi arattıyor siz yerleşmeyin annen memlekete gelmek istemiyor diye. ya ben emekli olunca sen yaşayacanmı yada ben o günleri görecekmiyim. anlıycağınız hayal bile kayınvalidenin iznine tabi.Kendimi kapana kısılmış gibi hissediyorum. boğuluyorum sanki. Akli dengem bozulacak diye korkmaya başladım. cebimde 5 kuruş para yok, kredi kartıyla bişeyler almam yasak. Eve et tahtası aldım diye bile laf işitiyorum. Ailemin pek gönlü yoktu evlendirirken o yüzden geri gitmekte istemiyorum. üstelik eşimide seviyorum sırf bunlar yüzünden yuvamıda yıkmak istemiyorum. Ama kayınvalidemin ve görümcemin kocası yok öbür görümcemin kocasıda bir halta yaramıyor benim kocam her işlerine koşuyor. Resmen 3 kişiyle kocamı paylaşıyorum ve tabii görümcelerimin çocuklarınada ebeveynliği biz yapmak zorundaymışız.bide söyledikleri herşeyi inkar ediyorlar kayınvalidem oğluna "yalancı oğlum bu yalancı, kafasından uyduruyor herşeyi" diyor.Ben içinden çıkamadım çıkabilen varsa bana yardımcı olsun lütfen.