yazılarınızı okudum.yaşamayan gerçekten anlayamaz içinde bulunduğunuz durumu ve en iyiyi yapacak olan da yine sizsiniz.arkadaşlar yazmış zaten işinizin olması,mesafeli,saygılı olmanız ama kendinizi de ezdirmemeniz vs vs.bu konu da çok fazla yorum yapmayacağım farklı olarak.son paylaşımınızı okudum.bununla ilgili yorum yapmak istedim.bu olayın içinde direkt eşinizin olması iyi olmuş en azından kendisi birebir yaşadığı için daha net anlar.aslında eşiniz de neyin ne olduğunu biliyor ama işte malesef bişey yapmıyor ya da yapamıyor.yalnız sadece şu nokta da fikrimi söylemek isterim.keşke eşinize 'annen benden ne istiyor?'demeseydiniz.o zaten o anda olayın için de olduğu için durumun farkında.ve bu anlamda da mahçup durumda.yani siz sakın ailesiyle ilgili yorum yapmayın haklı da olsanız.eşler zaten herşeyin farkındalar ve görüyorlar.hoş işlerine gelmiyor ama emin olun onların da bi patlama noktaları olur.evet içinde bulunduğunuz durum psikolojik açıdan yıpratıcı ama siz ruh ve beden sağlığınızı mümkün olduğunca korumaya çalışın.biliyorum demesi kolay diyeceksiniz.ama inanın önce siz geliyorsunuz.siz güçlü oldukça,sağlam ve moralli durdukça sorunlar daha kolay çözüme ulaşır.taktik uygulamaları falan yapmayın onlardan bi farkınız kalmaz.sadece bekleyin herşeyi eşinizin görmesni sağlayın ve evet eşiniz olmadan asla görüşmeeyin her anınıza şahit olsun.inanıyorum ki durumunuz düzelecek.eşiniz ilkini kaybetme nedeninin farkında ve sizi kaybetmeyi ASLA göze alamaz.göreceksiniz bak en yakın zamanda ayrı ev ve huzurlu yaşama kavuşacaksınız...herşey gönlünüzce olsun...
saolun umarım öyle olur. Dün akşam yukarı çıktı eşim evvelki telefon tartışmasından sonra çıkmamıştık bir gece.
Dün "ben bir çıkayım anneyle küs durulmaz sende gel yoksa bişey oldu sanarlar" dedi. Bende "bişey oldu zaten hep üstünü örtüyorsun sen çık" dedim. çıktı yukarıdan bağrışmalar başladı tabii kayınvalidem "ben ona hiç bağırmadım sen yalnış duymuşsun" dediğini duyunca artık hakim olamadım kendime çıktım yukarı kayınvalidem
yine "ben sana bağırmadım dimi ben oğluma bağırdım sana niye bağırıyım diyor" misafir vardı evde o yüzden bide sakin konuşuyorki sormayın gitsin.
bende artık üstünü örtmek istemediğimden sen bana bağırdın dedim. "e benim en ufak bir yalnışımı bile kabul etmiyorsun sen benim kocam yok diye böyle yapıyorsun ben bazen yalnış şeyler söylesemde görmeyiver nolcak" dedi.
Dedim "madem ufak yalnışları görmemek lazım bir telefon için niye bu kadar uzattın peki. niye herşeyin altında bir bit yeniği arıyorsun, bazen annemde arıyor meşgul oluyorum onada 1 gün sonra dönüyorum üstelik sana anlatmaya çalışıyorum ama dinlemiyorsun bile" .
"ben kaynanayım bana saygı duyman gerek ama duymuyorsun diyor.
"ne yaptım ki ben sana, ama her yaptığını inkar ediyorsun" dedim.
"e o zaman bana hemen o an söyle" dedi.
Dedimki "ben sana 2,5 yıl önce bunu denedim benim yatağımı toplama rica ediyorum dedim sense 2,5 yıldır hep yatak konusunu açıp kavga çıkarıyorsun ben sana o an söylesem nolcak yine kavga çıkacak" dedim.
"benim kocam yok ben yetim acılı bir kadınım bana ona göre davranacaksın" dedi zaten orda bağlantım koptu.
"acılısın öyle mi dedim acıyı biliyorsun ben evladımı gömeli 3 ay olmadı daha hastaneden çıkar çıkmaz boş şeylerden kavgalar çıkardın hakaretler ettin bide kocama şikayet ettin. Ben acılı değilmiydim azcık vicdanlı olsaydında acıma saygı duysaydın ya" dedim.
"eee benimde torunum öldü bende acılıyım" dedi. "e işte benim acımı o hissettiklerinin 5 katıyla çarpta azcık anla dedim"
"Bak oğlum beni azarlar gibi konuşuyor görüyormusun" dedi.
"Oğlunamı güveniyorsun peki al işte oğlun işte sen" dedim.
Kocam orda "defol git aşağı" dedi bana.
Ben indim. Eşim annesine sende az değilsin hiç susmuyorsun o kötü bu kötü herkemi kötü demiş.
Ama hiçbirnin farkında olmadığı bişey vardı. Dün yani aralığın 13 ü evladımın doğması gereken tarihti. Herkes kucağına yavrusunu almıştı bense küçük bir yastığı aldım sanki kucağımda bebeğim varmış gibi sevdim ağladım, ağladım......Ve maalesef eşim ne niçin ağlıyorsun dedi, nede gece yanımda kaldı. Gitti salonda yattı. Bense yatak odasında kucağımda yastıktan bebeğimle, acılarımla, hayal kırıklıklarımla baş başa kaldım.