Ne deyim yaşasın bekarlık :/
Belli etmiyorlar canım şans meselesi. piyango gbi
Bunlar baştan konuşulmuyo mu
Bi de bu anacı erkekler başta belli etmiyo mu kendini
Evli değilim tavsiye veremem merakımdan soruyorum
Koloni halinde yaşam olmaz ya çok zor
Bazi erkekler anaci aileci olmuyor ayda 1 tel de arayip soruyorlar birbirlerini.Bunlar baştan konuşulmuyo mu
Bi de bu anacı erkekler başta belli etmiyo mu kendini
Evli değilim tavsiye veremem merakımdan soruyorum
Koloni halinde yaşam olmaz ya çok zor
Merhaba arkadaşlar, gene bi soru sorup tavsiye almak icin karşınızdayim :)
Şimdi biz evleneli 9 ay oldu.4 aylikta hamileyim. Severek evlendik. Kayinvalidelerle altlı üstlü oturuyoruz ama yeme içme bir sabah akşam ordayim. Akşam eşim geliyo yemek yiyip direk evimize geliyoruz.
Ben ne kadar iyi olursam kayınvalidemlerde okadar iyi . bi sorun yok şimdilik. Sadece iki görümcemle anlaşamıyorum pek. Esimde farkında.
Bundan 5-6 ay önce çok sorunlarımız da oldu boşanmaya kalktı eşim ailemi istemiyosun diyerek.
Ya şimdi kızlar, eşim annesini çok seviyor. Onu hiç kırmak istemiyor. (Bazen bana gunduz ev isimi yaptigimda cok gec cikma yukari fln der ) Bense artık bu durumdan sıkıldm kendi evimde oturmak istiyorum. Ama bu çok zor. Cunku gerçekten esim çok bağlı.(Tabi yemek konusunda, bebek bakma konusunda hiç tecrübem yok ama hallederiz bi şekilde:) . eşime bi kere ağız ucuyla lafını ettim. Borçlarımizi bahane etti sonra gözünün içine bakınca 'geçim derdi felan da değil ben annemi kiramiyorum' dedi. Dediğim gibi bi defasında boşanmaya kalktik ailesini istemediğimi düşündüğü için. Ama benimde biraz hatam vardı orda. Saygısızlık söz konusu olmustu :s
Şimdi sormak istediğim ben eşime karşı nasıl bi yol izlemeliyim? Nasıl bi konuşma yapmalıyım. Kendi evimizde yiyip içmek için. Ağzım hiç laf yapmıyor maalesef. Sonu kavgayla bitiyor genelde. Bunu asla istemiyorum kavgayla biterse bidaha asla konusunu acamam,genelde msjla yazarım birsey olduğu zaman çünkü yuzyuze direk tartisiyoruz yada ben konuya giremiyorumm bile :) ya yerimde olsanız ne yaparsınız? Acaba çocuğum doğup biraz büyüdükten sonra daha mı iyi olur. Yoksa geç kalmadan bu işi halletmeli miyim? Uzun oldu ama akıla ihtiyacım var:)
Hepsinde de konuşuluyor.
Gelinler de kabul edip sonra yan çiziyorlar.
Baştan kabul etmezlerse iş bozulur çünkü.
Ben özgürlüğüme ciddi düşkünüm yani böyle anasınıfı çocuğu gibi muamele beni çileden çıkarır mesela
Ondan şaşırıyorum ya
Merak etme. Pasifler boyle oluyo. Baksana ayni yatakta yatip seks yaptigi adama bile agzini acip tek kelime edemiyo. Cunku koca, cunku erkek. Ama adam daha evini gecindiremiyo 1000tl mutfak masrafi cikacak diye akli gidiyo. Anasi laf edecek diye ödü kopuyo. Hanim kizimiz da butun bu mutluluklarin uzerine hamile.Ben özgürlüğüme ciddi düşkünüm yani böyle anasınıfı çocuğu gibi muamele beni çileden çıkarır mesela
Ondan şaşırıyorum ya
Bi ara ama öyle değilmişi okuyunca sonu kötü bitecek sandımBen de 2010 ekim ayında yaptığım ilk evliliğimde altlı üstlü oturuyordum. O zaman 26 yaşındaydım üni.den mezun olup evlenmiştim. Bu kayınvalide ve gelin olaylarını pek bilmiyordum. Toydum. Bizim ailede böyle şeyler yaşanmadı. Söz, nişan, düğün arası da kısa sürmüştü. Evlendiğim gün sudan çıkmış balığa döndüm. 1 yıl boyunca kayınpeder ve kayınvalidenin 'bize gel, siz iki kişisiniz ev pislenmez bizim evi temizle, yemek yiyelim, kahvaltıya gel' kocan burda neden gelmiyorsun' camdan bir yere gittiğimi gördüklerinde 'nereye gidiyorsun?' Diye sormaları vs.. ben boğulmuştum, eşim de nuh dedi peygamber demedi. Ailem arkamda değildi bunu biliyor ve onun kurallarına göre davranmamı istiyordu, bana muhtaç, başka şekilde yaşayamaz diye düşünüyordu. Özelde çalışıyordum maaşım 2010 da 750 liraydı. O pra bana yetmezdi kpss ye çalışmaya başladım. Ama bir gün kitaplarımı yırttı, bir gün teyzesi geldi 'gelinlikle giren kefenle çıkar evden, kocan dövmüyor ne diye boşanacaksınız' diye akıllar verdi. 2012 başı işten çıkarıldım. Evde oturup sınava çalışmaya devam ettim. Bu arada evde sürekli kavga dövüş. Uzaktık, ayrı yatakta yatıyorduk.birbirimizden soğumuştuk, beni kapının önüne koyacak dedim inek gibi çalışmaya başladım. Kahvaltı ve yemek saatlerinde ara veriyordum çünkü kurtulmam lazımdı. 2012 eylülde atandım. Tabi ben atanmadan 1 ay önce boşandık. Resmen sokakta kalmayı göze aldım. Çünkü biliyordum ki sınavı kazanacağım ve eski eşim ayda 3000 lira geliri olan birini bırakmak istemeyecek, sahte bir sevgi göstererek peşimi bırakmayacaktı. Zaten ondan midem bulanıyordu artık. Planladım, risk aldım, Anlaşmalı olarak boşandık. Anlaşma da şöyle: altınlar, ev eşyaları her şey onda kaldı. En son gün parmağımdaki yüzüğü bile aldı. Ki ben onla 1 ay geçineceğime güvneiyordum. Yani beş parasız kaldım. Sağdan soldan arkadaşlardan, sonra ödemek üzere borç aldım. Sınavı kazanamaycağımı ona özürlerle geri döneceğimi düşünüyordu eski eşim. Beni muhtaç hale düşürdü. Bu düşüncesinden hiç vazgeçmedi. Bir valize kitaplarımı, bir valize alabildiği kadar kıyafet koyup çıktım evden, 1 ay Arkadaşımda kaldım. Sağolsun ondan hayatımı kurtardı resmen. Atandım, şehir değiştirdim, İşe başladım, kendi kararlarımı tekrar kendim vermeye başladım. özgürlük öyle güzeldi ki. Beni aramıyordu, kurtulmuştum ondan. Ama öyle değilmiş. Benden sonra aileme gitmiş yalvarmış çok pişmanım diye. Onlar da git bir çiçek al özür dile sevicira bize de kızgın bizi dinlemez demişler. Bana sonradan söylediler. İnterttwn çalıştığım yeri bulup çıkışıma geldi bir gün yüzük ve çiçekle, ağladı, zırladı. Dellenip bana zarar vermesin diye kibar kibar uğurladım. Sömestr da evimin önüne geldi kendimi de seni de öldürücem diye öldür de kurtulayım dedim. Ağladı sokağın ortasında tehdit etti baktı kararım kesin, bir daha da ne aradı ne sordu ne zırladı. Yani bacım, senin şu hikayeni okuyunca kendiminki geldi yine aklıma içim daraldı. Bu oğullarına aşık anneler, annesinden kopamayan oğullar bu ülkenin kültürü ne yazık ki. Ve bunu da yapanlar kocasından yeterli ilgiyi göremeyen kadınların, hayatındaki tek erkeğe, oğluna sarılması. O ilgi açlığını oğluyla kapatması... Geçen yıl ikinci evliliğimi yaptım, pamuk gibi bir adamla hem de, şimdi tosun gibi bir evlat bekliyoruz. 32 yaşındayım, eşim 35 hayatın verdiği olgunluğumuz, maddi olarak ana babaya bağlı olmayışımız, sanırım gerçek aileyi şimdi kurdum. Evlilikten titreyerek kaçardım ama ne kadar güzel bir şeymiş sonradan anladım. Kendin için ızdıraba çevirme evliliği, onun ailesi için yaşama. üzgünüm ki eşin kararlarından dönmeyecek. Değişmeyecek. Çocuk yapmadan olanağın varsa ayrıl o anasının kuzusundan. Eğer devam edeceksen, seviyorum diyorsan da kendi ailenin arkanda olmasını dilerim. Onlar bastırsın ayrı eve çıkmanız için. Çünkü görüyorum ki ona sıkıntılarını dile getirmene bile ambargo uyguluyor eşin. Ne diyim içim daraldı. Şansın bol olsun.
Bunlar baştan konuşulmuyo mu
Bi de bu anacı erkekler başta belli etmiyo mu kendini
Evli değilim tavsiye veremem merakımdan soruyorum
Koloni halinde yaşam olmaz ya çok zor
Merak etme. Pasifler boyle oluyo. Baksana ayni yatakta yatip seks yaptigi adama bile agzini acip tek kelime edemiyo. Cunku koca, cunku erkek. Ama adam daha evini gecindiremiyo 1000tl mutfak masrafi cikacak diye akli gidiyo. Anasi laf edecek diye ödü kopuyo. Hanim kizimiz da butun bu mutluluklarin uzerine hamile.
Çok ön yargılı yorum yapıyorsunuz hiç anlamiyorm sizn gibi insanları. Ağzımı acamadığımı ne biliyosunuz ki. Bu konuyu güzellikle nasıl hallederim diye sordum sadece. Nasıl bi yol izlemeliyim diye. Söyleyeceklerim ters tepmesin diye.Merak etme. Pasifler boyle oluyo. Baksana ayni yatakta yatip seks yaptigi adama bile agzini acip tek kelime edemiyo. Cunku koca, cunku erkek. Ama adam daha evini gecindiremiyo 1000tl mutfak masrafi cikacak diye akli gidiyo. Anasi laf edecek diye ödü kopuyo. Hanim kizimiz da butun bu mutluluklarin uzerine hamile.